Η μικρή σταρ ήρθε στη ζωή χθες στις πεντέμισι το απόγευμα, έτσι ξαφνικά που λέει κι ένας φίλος. Μια εβδομάδα νωρίτερα από την ώρα που την περίμεναν η μαμά της και ο μπαμπάς της, δηλαδή ο αδερφός μου και η Αθηνά μας. Ετσι γίνεται με τις σταρ: έρχονται όποτε γουστάρουν και τα κάνουν όλα ρημαδιό, αφού δεν σου αφήνουν περιθώρια να ασχοληθείς πάρα μόνο μαζί τους. Η μαμά της έλαμπε όσο κι αυτή, ο αδερφός μου ήταν ψύχραιμος, οι γιαγιάδες δακρύσανε – μαζί κι εγώ. Την έβγαλα φωτογραφίες, την έβλεπα να τσιρίζει και να στριφογυρίζει για να μας δείξει τις γάμπες της και ενώ παρατηρούσα τη ζωή των γονιών της ν αλλάζει σε δευτερόλεπτα καταλάβαινα ότι στο βιογραφικό μου πρέπει πλέον να προσθέσω μια σοβαρότατη εξέλιξη: έγινα θείος.
Μεταξύ Ντόναλντ και Σκρουτζ
Σκεφτόμουν ότι για να ανταποκριθώ στις ανάγκες της νεοφερμένης ανιψιάς πρέπει τώρα να γίνω ένας καλός θείος και ότι για να τα καταφέρω πρέπει να βρω ένα πρότυπο, που κατά τα άλλα ποτέ δεν είχα. Πόσοι διάσημοι θείοι υπάρχουν για να βοηθήσουν την περίσταση; Υπάρχει ο τσεχωφικός «θείος Βάνιας», ο καλός Ιβάν, που συντηρεί με την ανιψιά του τη Σόνια ένα αγρόκτημα. Και οι δυο δουλεύουν σκληρά και ζουν φτωχικά και στερημένα, κάνοντας οικονομία. Ο θείος στέλνει όλα τα λεφτά στον πατέρα της Σόνια, γιατί τον θεωρεί ένα εξαιρετικά χρήσιμο για την κοινωνία άνθρωπο με τρομερές πνευματικές ικανότητες, ενώ όπως αποδεικνύεται ο τύπος είναι ένα τομάρι. Ωραίος ρόλος και ωραία υπόθεση δεν λέω, αλλά όχι για μένα – πιθανότατα ως τομάρι να έδινα ρεσιτάλ. Μετά υπάρχει ο «θείος Νώντας», το ραδιοφωνικό alter ego του μεγάλου Δημήτρη Πουλικάκου, που από το 1982, που έκανε ραδιόφωνο, δεν έλεγε ποτέ το κανονικό του όνομα. Αλλά ο «θείος Νώντας» ήταν και είναι ροκάς και τέτοια λόγω μπαμπά κινδυνεύει να γίνει και η ανιψιά κι αν έχω μια αποστολή είναι το κορίτσι να μην πάρει τέτοιο δρόμο, αλλά να γίνει γλεντζού και να ξεσηκώνει τα τραπέζια, αφού είναι και μισοσαλονικιά. Μετά υπάρχει ο «Θείος Σαμ» ο άνδρας με το ημίψηλο καπέλο, που καλεί τα αμερικανάκια να καταταγούν στο στρατό. Στην πραγματική ζωή ήταν ένας ψηλός και γεροδεμένος κρεοπώλης από το Νιου Τζέρσεϊ, που τον έλεγαν Σαμ Γουίλσον και ήταν ο επίσημος προμηθευτής κρέατος του αμερικανικού στρατού στον πόλεμο εναντίον των Αγγλων το 1812, πριν πάρει τη φιγούρα του ο Τόμας Ναστ και τον μετατρέψει σε καρτούν. Αν θέλω να βρω παραδείγματα από καρτούν έχω δυο καλύτερα: το θείο Σκρουτζ, που διαρκώς αυγατίζει τα λεφτά του, ώστε να κάνει βουτιές στις λίρες και στα δολάρια που έχει στο Χρηματοκιβώτιο και το θείο Ντόναλντ, που μοιάζει ανεπρόκοπος και ακαμάτης, αλλά τα περνάει μια χαρά. Μάλλον αυτή είναι η λύση: να ψήσω την ανιψιά ότι ο θείος είναι ένας θείος Σκρουτζ, γκρινιάρης και παλιοχαρακτήρας και φυσικά χωρίς αυτά τα λεφτά, αλλά που έχει τη δυνατότητα εύκολα να μεταμορφωθεί σε θείο Ντόναλντ για να της διδάξει τη χαρά της καλοπέρασης.
Μπάρμπα Γιάννης κανατάς ή Μπάρμπα Θωμάς
Βέβαια όλα αυτά είναι στο μυαλό μου, αφού είναι δεδομένο ότι η μικρή σταρ πιο πολύ και από θείο θα με δει ως μπάρμπα. Η τύχη μου είναι να πιστέψει το παιδί ότι είμαι ένα χρήσιμος «Μπάρμπα Στάθης», ότι μπορώ δηλαδή να προμηθεύω το σπίτι με αρακάδες, φασολάκια και λοιπά λαχανικά, έχοντας πάντα και την κατάλληλη συνταγή για ένα πιάτο της προκοπής. Οι μπαρμπάδες έχουν πάντα μια παράξενη ωραία σχέση με το φαγητό και δεν θα με πείραζε το παιδί να με βλέπει και σαν τον «Μπάρμπα Μπεν», τον μοναδικό μη κινέζο που το όνομα του συνδέεται με το ρύζι. Και οι δυο αυτοί μπαρμπάδες, ταυτισμένοι με τη γαστρονομία, μπορούν να έχουν εξαιρετική σχέση με μια ανιψιά: κάτι χρήσιμο να μαγειρεύει θα της μάθουν. Εφιάλτης για μένα θα είναι η νεογέννητη να με βλέπει ως ένα είδος «Μπάρμπα Γιώργου», να βλέπει δηλαδή ένα θείο κατευθείαν βγαλμένο από τις παραδόσεις του Καραγκιόζη. Αυτό είναι καλό να μην συμβεί και γιατί αν το παιδί ακούσει εμένα να τραγουδάω το τραγούδι του Μπάρμπα Γιώργου («Ορέ του λεν, του λεν οι κούκοι στα βουνά, κι οι πέρδικες στα πλάγια, του λέει κι ου πετροκότσιφας, στα κλέφτικα λημέρια») θα ζητήσει από τη μάνα της και τον πατέρα της να μην με ξαναδεί ποτέ! Καλύτερο είναι από μπάρμπα Γιώργο να με καταγράψει ως «Μπάρμπα Γιάννη κανατά», που ήταν μάλλον ως μπάρμπας ό,τι πιο κοντά στον μπάρμπα Αντώνη, δηλαδή σε μένα. Ηταν λένε και άνετος με τον κόσμο και πείραζε τα κορίτσια και κάποια στιγμή εξαφανίστηκε μυστηριωδώς – λένε ότι έγινε κατάσκοπος, αλλά αυτά πρέπει να τα διέδιδε κάποια Εθνική Ψευτών της εποχής. Εχω βέβαια και στα υπόψην μου να γίνω «Μπάρμπα Θωμάς», αν η μικρή αποφασίσει να ασχοληθεί με τη διαιτησία: με το θείο που έχει μην αποκλείει κανείς τίποτα.
Γερή και τυχερή
Η μικρή σταρ γεννήθηκε τρισίμισι κιλά περίπου και είναι 50 πόντους: τοσοδούλα και συγχρόνως τεράστια. Εχει ανοιχτά χρώματα και δεν ασχολείται μαζί μας - θα ασχοληθεί μόνο όταν η ίδια το αποφασίσει. Νοσοκόμες, γιατροί, φίλοι, συγγενείς και λοιποί άγνωστοι παρευρισκόμενοι για τα δικά τους στο μαιευτήριο, ενώ με ρωτάνε αν θα πάρει προπονητή ο Ολυμπιακός, συμφωνούν ότι πρέπει να είναι γερή και τυχερή – κι εγώ το ίδιο λέω. Γερή και τυχερή η ίδια, γεροί και τυχεροί κι εμείς οι υπόλοιποι για να τη χαρούμε. Ηρθε όπως όλα τα μωράκια για να αλλάξει τον κόσμο και το κατάφερε από την πρώτη στιγμή. Ο κόσμος δεν θα είναι ποτέ ξανά ο ίδιος: είναι ήδη λιγουλάκι πιο όμορφος.
