Ας τα πάρουμε με τη σειρά. To έγραφα στην Sday, πριν το παιγνίδι, ότι στο Καραϊσκάκη ο Ολυμπιακός θα είχε δυο αντιπάλους δύσκολους. Ο πρώτος ήταν η Μπαρτσελόνα, που από το 2012 σκοράρει συνεχώς στη φάση των ομίλων και που ήρθε στην Ελλάδα με τον Ερνέστο Βαλβέρδε συγκινημένο, αλλά και με τον αέρα της πρωτιάς της στον όμιλο και στη Λίγκα. Ο δεύτερος αντίπαλος, και κατά την γνώμη κι ο πιο δύσκολος, ήταν ο φόβος που είχε αφήσει στον Ολυμπιακό το καταραμένο εκείνο ματς με την Σπόρτινγκ Λισσαβόνας. Εκείνο το βράδυ, στο πρώτο κιόλας ματς στον όμιλο του Τσάμπιονς λιγκ, ο Ολυμπιακός έχασε πολλά περισσότερα από τρεις βαθμούς. Επαιξε πολύ άσχημα στο πρώτο ημίχρονο και κινδύνεψε με ένα εντός έδρας διασυρμό. Διασυρμός δεν υπήρξε, αλλά η ήττα άφησε γκρίνια και αρκετή ανασφάλεια. Τα ματς με την Γιουβέντους και την Μπαρτσελόνα άρχισαν να φαίνονται ακόμα πιο δύσκολα από όσο ήταν - παίκτες στήθηκαν στον τοίχο, κάποιοι άδικα. Η πληγή που άνοιξε εκείνο το βράδυ δημιούργησε στον Ολυμπιακό ένα θανάσιμο τραύμα. Ποτέ δεν πίστευα ότι ένα κακό ματς μπορεί να διαλύσει τη χρονιά μιας ομάδας κι όμως εκείνο το ματς έκανε όση ζημιά δεν έχει κάνει κανένα ποτέ. Ηταν ο λόγος που ήρθε η ήττα από την ΑΕΚ κι άρχισαν ένα πλήθος από πειράματα – κυρίως προκάλεσε το είδος των συζητήσεων, που καταστρέφουν μια ομάδα. Τα συμπεράσματα βγήκαν πριν καλά καλά η σεζόν αρχίσει: ο Ολυμπιακός θα διασυρόταν από τη Γιούβε και την Μπάρτσα, θα τελείωνε το Τσάμπιονς λιγκ με μηδέν βαθμούς, θα, θα, θα.    

Με παίκτες που μπορεί να αμυνθούν

Τα αποτελέσματα στα δυο εκτός έδρας ματς στο Τσάμπιονς λιγκ έφεραν ανακούφιση, αλλά όχι γαλήνη και ηρεμία. Μετά τις αξιοπρεπείς ήττες στο Τορίνο και στο Καμπ Νου, ο Ολυμπιακός επέστρεφε στο Καραϊσκάκη ως μετεξεταστέος, που είχε μια τελευταία ευκαιρία να περάσει το μάθημα. Μόνο που το βάρος του ματς ήταν ασήκωτο: ένα ημίχρονο, όπως το πρώτο κόντρα στην Σπόρτινγκ, θα προκαλούσε αυτή τη φορά μια καταστροφή. Με αυτό το δεδομένο ο Τάκης Λεμονής αποφάσισε να παρουσιάσει και στο Καραϊσκάκη ένα Ολυμπιακό αμυντικά γεμάτο: έκανε καλά γιατί κόντρα στην Μπαρτσελόνα το να αμυνθείς σωστά είναι η μόνη λύση. Αυτή τη φορά το έκανε και με τους κατάλληλους παίκτες: χρόνια το λέω ότι αν μια ομάδα πρέπει να παίξει άμυνα, καλύτερα να το κάνει με παίκτες που μπορούν να αμυνθούν. Η σωστή και λογική προσέγγιση, η διπλή ζώνη άμυνας, η παρουσία του Ομάρ και του Φιγκέιρας στα δεξιά, το σοβαρό παιγνίδι των στόπερ απέναντι στο Σουάρες, το κυνηγητό και η ενίοτε σκληρή αντιμετώπιση του Μέσι (ο Ταχτσίδης του έκανε ένα φάουλ που θα το θυμάται καιρό….) και κυρίως το τρέξιμο του Ρομαό, στάθηκαν αιτία για να είναι ο Ολυμπιακός αμυντικά συμπαγής και σοβαρός: η Μπάρτσα, ως μεγάλη ομάδα, έφτιαξε ευκαιρίες, αλλά συνολικά η παρουσία του Ολυμπιακού στην άμυνα ήταν καλή.

Τι έλειψε; Λίγη περισσότερη επιθετικότητα. Ο Φορτούνης είχε μεγάλα κέφια αλλά ήταν αρκετά μόνος – στο τέλος κουράστηκε. Ο Οφόε δεν πλησίασε την αντίπαλη περιοχή. Ο Καρσελά δεν τόλμησε να πάει στο «ένας εναντίον ενός» με τον Σεμέδο, μολονότι έμοιαζε ότι τον είχε. Στις λίγες στημένες φάσεις ο Ολυμπιακός ήταν επικίνδυνος, αλλά πάντα κάτι λίγο έλειπε – τις πιο πολλές φορές ο παίκτης που έφτανε σε θέση βολής δεν είχε χρόνο. Ο Φορτούνης, που στο πρώτο ημίχρονο δυο φορές πλησίασε με αξιώσεις, είχε μόλις ένα δευτερόλεπτο στη διάθεσή του για να σημαδέψει σωστά. Ο Εγκελς για ελάχιστο δεν έφτασε στη μπάλα πρώτος στο 55΄. Στο τέλος ο Ολυμπιακός κρατά το μηδέν με τα δόντια: ο Μποτία κάνει δυο καθοριστικά τάκλιν στον Σουάρες, ο Προτό κάνει μια μεγάλη επέμβαση (από τις τουλάχιστον τέσσερις σπουδαίες) στις καθυστερήσεις, αλλά όλα αυτά δεν είναι το ματς. Το σημαντικό του ματς είναι ότι ο Ολυμπιακός αποτίναξε τον φόβο του. Χθες δημιουργήθηκε μια βάσιμη ελπίδα ότι έκλεισε η πληγή που άνοιξε η Σπόρτινγκ. Αν σταματήσουν και οι συζητήσεις για τις ικανότητες των παικτών του, και υπάρξει και το είδος της συσπείρωσης που λείπει, η ομάδα μπορεί να σώσει τη σεζόν της. Αλλά με τη μαζοχιστική διάθεση που υπάρχει, το βλέπω δύσκολο.

Η ωραιότερη υποδοχή στην ιστορία

Η ισοπαλία είναι ένα σημαντικό αποτέλεσμα: αληθινά σπουδαίο, γιατί ο αντίπαλος ήταν η Μπάρτσα που από το 2012 είχε να μην σκοράρει στη φάση των ομίλων. Πολύ βασικός παράγοντας για να προκύψει αυτό το τιμητικό 0-0, ήταν φυσικά για ένα άλλο βράδυ το Καραϊσκάκη, ζεστό όσο ποτέ, καταπληκτικό και αληθινά υπέροχο. Είναι αλήθεια ότι ο κόσμος ζεστάθηκε στη βράβευση του Βαλβέρδε και ανέλαβε το ρόλο του εμψυχωτή από νωρίς, συγχωρώντας της πρόσφατα λάθη ανεπίτρεπτα. Η υποδοχή των ομάδων ήταν η ωραιότερη και θεαματικότερη που θυμάμαι στο Καραϊσκάκη, η δε υποστήριξη μοναδική. Όταν έγινε η κλήρωση του Τσάμπιονς λιγκ απορούσα με όλους τους τρελούς που πανηγύριζαν γιατί προέκυψε η Μπαρτσελόνα. Τελικά χθες κατάλαβα γιατί την ήθελαν: την ήθελαν, όχι μόνο για να την δουν από κοντά, αλλά κυρίως για να της δείξουν τι σημαίνει έδρα, πάθος, λυτρωτική αγάπη για μια ομάδα. Και το κατάφεραν με τον καλύτερο τρόπο, θυμίζοντας γιατί ο κόσμος του Ολυμπιακού είναι, σε αυτά ειδικά τα ματς, συχνά ο καλύτερος παίκτης του. 

Ένα μόνο συμπέρασμα

Ας κλείσουμε όπως αρχίσαμε, παίρνοντας δηλαδή τα πράγματα με τη σειρά. Με μια λογική προσέγγιση του ματς και μεγάλη συμπαράσταση από τον κόσμο του, ο Ολυμπιακός πήρε ένα σπουδαίο αποτέλεσμα. Για να έχει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα στη σεζόν χρειάζεται πρώτα από όλα αυτά τα δυο, δηλαδή λογικές προσεγγίσεις των αγώνων του από τον προπονητή του και τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση από τον κόσμο του: χωρίς αυτά δεν γίνεται τίποτα. Αν αυτά υπάρχουν, θα περιοριστούν και οι γκρίνιες και θα σταματήσουν και οι ανόητες συζητήσεις. Θυμόσαστε πόσα ειπώθηκαν π.χ για τα στόπερ του Ολυμπιακού; Κι όμως μέχρι στιγμής αυτοί είναι οι καλύτεροι παίκτες του! Χθες ο Μποτία και ο Ενχελς σταμάτησαν κοτζάμ Σουάρες, στη Βαρκελώνη σκόραρε ο Νικολάου, που με τη Γιούβε ήταν ο καλύτερος και στο πρωτάθλημα αυτός που έχει κάνει την πιο μεγάλη πρόοδο είναι ο Σισέ. Το λέω για να κάνω κατανοητό πως συμπεράσματα για παίκτες από τον Οκτώβριο είναι λάθος να βγαίνουν. Ένα μόνο συμπέρασμα πρέπει κανείς να κρατήσει από την χθεσινή ιστορική βραδιά: πως μια ομάδα που φέρνει ισοπαλία με τη Μπαρτσελόνα δεν γίνεται να έχει κακούς παίκτες. Κι επειδή παίκτες υπάρχουν, πρέπει να αξιοποιηθούν με τον καλύτερο τρόπο: αυτός είναι που μέχρι τώρα έλειψε.

Η αύρα του Ερνέστο

Η Μπαρτσελόνα έκανε καλό στον Ολυμπιακό. Ο Βαλβέρδε έφερε κάμποση από τη θετική του αύρα, η δυσκολία του αγώνα επέβαλε να πάνε στην άκρη οι γκρίνιες, ο Ολυμπιακός έπαιξε φέτος το πρώτο του κανονικό ματς στο Τσάμπιονς λιγκ. Προφανώς κάποιοι από όσους παίξανε στη Λεωφόρο είχαν το μυαλό τους στο ματς με την Μπάρτσα: είναι ανθρώπινο. Αν, από εδώ και στο εξής, έχουν το μυαλό τους και στον Ολυμπιακό, όλα μπορεί να γίνουν καλύτερα. Ο φόβος, που άφησε το ματς με την Σπόρτινγκ, λογικά νικήθηκε. Αλλά αντίπαλοι υπάρχουν κι άλλοι πολλοί. Κι ακόμα πιο δύσκολοι…