Εδώ και λίγες μέρες το ένα στα δυο μηνύματα που δέχομαι, είτε στο mail της εφημερίδας, είτε στις σελίδες επικοινωνίας που διατηρώ στα social media αφορούν το μπάσκετ του Ολυμπιακού. Με ρωτάτε αν θα φύγουν οι αδερφοί Αγγελόπουλοι, αν θα μπει ο Σωκράτης Κόκκαλης, τι θα κάνει ο Βαγγέλης Μαρινάκης και γιατί έβγαλε την γνωστή ανακοίνωση: συνιστώ σε όλους υπομονή και ψυχραιμία. Δεν ξέρω τι θα γίνει, ξέρω όμως μερικά πράγματα για όλους τους εμπλεκόμενους.

Άλλη είναι η προτεραιότητα

Για να πω την αλήθεια περίμενα ότι την επόμενη της ανακοίνωσης του Μαρινάκη θα τοποθετούνταν και όλοι οι υπόλοιποι: αν η ιστορία αυτή φούντωσε ξαφνικά, κι άρχισαν να γράφονται και να λέγονται τα περί μεταβίβασης της ΚΑΕ κτλ, αυτό συνέβη γιατί πολλοί από τους πρωταγωνιστές της ιστορίας προτιμούν τη σιωπή. Η σιωπή προκαλεί μερικές φορές ένα κακό: επιτρέπει να κυκλοφορούν ένα σωρό φήμες. Όπως έχω ξαναγράψει οι διαβρωτικές αυτές φήμες, που ουσιαστικά φούντωσαν μετά την περίφημη διαρροή του ηχητικού μνήματος του Γιώργου Πρίντεζη, έχουν κάνει φέτος στο τμήμα μπάσκετ το μεγαλύτερο κακό.

Οι αδερφοί Αγγελόπουλοι καιρό τώρα μοιάζουν να πιστεύουν ότι μια δημόσια τοποθέτησή τους απλά θα μεγάλωνε τις φήμες. Προτιμούν τις πράξεις και πρέπει να πω πως πολλά από όσα τώρα προσπαθούν μαρτυρούν ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως πρόθεση φυγής από την πλευρά τους. Άνθρωποι της ΚΑΕ ενημερώθηκαν προχθές για την Αδριατική Λίγκα. Λίγες μέρες πριν μαθαίνω ότι η ομάδα εξασφάλισε από τον Τζόρντι Μπερτομέου την διαβεβαίωση ότι μπορεί να αγωνιστεί στην Ευρωλίγκα ακόμα κι αν δεν συμμετέχει σε κανένα πρωτάθλημα. Ο αγώνας των Αγγελόπουλων είναι φέτος ο ουσιαστικότερος που έχουν δώσει: γνωρίζουν ότι η είσοδος της ομάδας στα play off του πρωταθλήματος ενδέχεται να φέρει τον Ολυμπιακό πάλι αντιμέτωπο με τον ΠΑΟ και τότε θα τεθεί πάλι επί τάπητος το ζήτημα της παρουσίας ξένων διαιτητών στα παιγνίδια αυτά. Στην κόντρα με την ομοσπονδία δεν έχουν την στήριξη του ΕΣΑΚΕ και φυσικά βλέπουν ότι και ο Υφυπουργός Αθλητισμού κ. Γιώργος Βασιλειάδης διστάζει να πάρει πρωτοβουλίες: ελπίζουν ότι θα υποχρεωθεί να το κάνει.

Οι Αγγελόπουλοι ξέρουν ότι ο αγώνας που δίνουν φέτος μπορεί να σταθεί αιτία για να αλλάξουν πολλά στο ελληνικό μπάσκετ. Ξέρουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου του Ολυμπιακού είναι μαζί τους και επιλέγουν την σιωπή για να μην χρησιμοποιηθεί κάποια δήλωσή τους ως ευκαιρία για αποπροσανατολισμό. Για αυτούς δεν υπάρχει κανένα «θέμα Ολυμπιακού», ώστε να το αναλύσουν: υπάρχει ένας πόλεμος με την ομοσπονδία που θα χει ως αποτέλεσμα να καθαρίσει το τοπίο. ΄Η η ομάδα θα φύγει από τις εγχώριες διοργανώσεις ή θα πάρει μέρος σε αυτές έχοντας ρεαλιστικές πιθανότητες κάτι να κερδίσει: αυτό είναι που για αυτούς φέτος μετράει. Είναι μια κατανοητή στρατηγική (κυρίως γιατί είναι δεδομένο πως ό,τι πουν μπορεί να διαστρεβλωθεί), αλλά για να είμαστε δίκαιοι με την πραγματικότητα η στάση αυτή δεν μειώνει την αγωνία του κόσμου.      

Η περίπτωση επιστροφής Κόκκαλη

Η αγωνία του κόσμου επιτρέπει σπέκουλα και «δημοσιογραφικές αποκαλύψεις». Και πέρυσι ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε από το Final 4, αλλά κανείς δεν έγραψε ότι η οικογένεια Κόκκαλη θέλει να ξαναμπεί στο μπάσκετ: αν φέτος κυκλοφορούν τέτοιες φήμες είναι γιατί μπορεί να γίνουν πιστευτές – το αν όλα αυτά που γράφονται είναι πραγματικά δύναμαι να σας ενημερώσω ότι είναι το τελευταίο που νοιάζει όσους τα διακινούν.

Υπάρχει περίπτωση επιστροφής του Κόκκαλη στο μπάσκετ; Δεν αποκλείω τίποτα, διότι επιχειρηματίες σαν τον Σωκράτη Κόκκαλη είναι πραγματικά απρόβλεπτοι, μου μοιάζει όμως πολύ δύσκολο να συμβεί κάτι τέτοιο για πολλούς λόγους. Ο Κόκκαλης εγκατέλειψε σταδιακά το μπάσκετ, όταν μπήκε στο ποδόσφαιρο. Δεν συνηθίζει να αναλαμβάνει χρέη – οι μικρότεροι δεν το θυμούνται, αλλά και την ΠΑΕ την απέκτησε κάποτε στο πρωτοδικείο. Έφυγε από την ΠΑΕ το 2010 γιατί έβλεπε την κρίση να φουντώνει: το τελευταίο του σχέδιο ήταν η δημιουργία μιας φτηνής ομάδας πιτσιρικάδων, που θα έπαιρνε μέρος στο πρωτάθλημα με προπονητή τον Λίνεν – η αρχική επιλογή ήταν ο Αλέκος Αλεξανδρής. Το 2010 χρήματα για την ΠΑΕ δεν υπήρχαν άλλα: ο μεγάλος πονοκέφαλος ήταν το πώς θα αντιμετωπιστούν τα χρέη κι από αυτόν τον πονοκέφαλο τον απάλλαξε ο Μαρινάκης που τα πλήρωσε και του έδωσε και έξτρα χρήματα για τις μετοχές. Να βρέθηκαν εννέα χρόνια αργότερα χρήματα για το μπάσκετ (που βάζει μέσα τους Αγγελόπουλους πάνω από 15 εκατ ευρώ το χρόνο) μου μοιάζει παράξενο.Πόσο μάλλον όταν ο όμιλος των επιχειρήσεων Κόκκαλη αποφεύγει ανοίγματα και οι δουλειές με το Κράτος είναι ολοένα και λιγότερες.

Όταν ο Σωκράτης Κόκκαλης ασχολήθηκε αρχικά με την ΚΑΕ και μετά με την ΠΑΕ, ήθελε τον Ολυμπιακό για να γιγαντωθεί και ως οικονομικός παράγοντας και τα κατάφερε – αλλά οι καλές μέρες πέρασαν. Σήμερα είναι 80 χρονών: δεν μου φαίνεται να έχει όρεξη για μια νέα αρχή. Οι γιοί του δεν έχουν μεγάλη τρέλα για να αναλάβουν ομάδες. Ο Πέτρος θέλει να γίνει Ευρωβουλευτής γιατί έχει οικολογικές ανησυχίες. Τον Ντίνο τον είχα γνωρίσει ένα βράδυ του 2008 και μου εξηγούσε γιατί ο πατέρας του πρέπει να φύγει από τον Ολυμπιακό όσο πιο γρήγορα: τότε δεν τον ενδιέφεραν τα αθλητικά. Να βρήκε σήμερα όρεξη να ασχοληθεί και μάλιστα με την ομάδα του μπάσκετ;  Δύσκολο. Κάποιος θα πει γιατί τότε δεν διαψεύδει τις φήμες. Δεν το ξέρω. Αλλά πιθανότατα να νομίζει πως αυτές δεν κάνουν κακό: το να σου αποδίδουν το ρόλο του σωτήρα δεν είναι κι άσχημο.

Η ανακοίνωση αφορά τον κόσμο

Η διαφορά του Μαρινάκη από τους Αγγελόπουλους και τον Κόκκαλη είναι μια αλλά σημαντική: ο Μαρινάκης έχει ζήσει εδώ και μια τριετία τον μεγαλύτερο πόλεμο που έχει δεχτεί ο Ολυμπιακός και καταλαβαίνει πως τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία – ειδικά οι φήμες είναι πάντα υποκινούμενες. Γνωρίζει από πρώτο χέρι πως ό,τι έχει γίνει (είτε μιλάμε για πολιτικές πρωτοβουλίες, είτε για κινήσεις αντίπαλων του επιχειρηματιών) γίνονται με μια και μόνη στόχευση: το διχασμό του κόσμου του Ολυμπιακού και την μεγαλύτερη δυνατή διχόνοια στο εσωτερικό της ομάδας. Η δική του παρέμβαση είχε ένα και μόνο στόχο: να καθησυχάσει τον κόσμο – ο κόσμος του Ολυμπιακού τον ενδιαφέρει πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο. Αν δεν έκανε αυτή την παρέμβαση μπορώ να σας πω ποια θα ήταν η συνέχεια. Τα δημοσιεύματα και οι αποκαλύψεις θα συνεχίζονταν, ο κόσμος θα ζητούσε εξηγήσεις, οι Αγγελόπουλοι θα κινδύνευαν να βρεθούν στο στόχαστρο κι ακόμα χειρότερα θα μπορούσε να στηθεί εύκολα από τα γνωστά κέντρα παραπληροφόρησης ένας διχασμός ανάμεσα σε «κοκκαλικούς» και «μαρινακικούς» για την επόμενη μέρα του μπάσκετ: όλα αυτά αν ο κόσμος αντιδρούσε ψύχραιμα και δεν τα έβαζε με όλους! Ο Μαρινάκης έκανε μια ξεκάθαρη τοποθέτηση: εξήγησε γιατί διατηρούνται στην επικαιρότητα φήμες, στήριξε τους Αγγελόπουλους, ξεκαθάρισε τους όρους με τους οποίους είναι καλοδεχούμενος όποιος θέλει να βοηθήσει αν βοήθεια ζητηθεί και τόνισε ότι ο ίδιος δεν θα αφήσει το τμήμα μπάσκετ να μαραζώσει. Η ανακοίνωσή του αφορά τον κόσμο και όχι τους ιδιοκτήτες της ΚΑΕ ή υποψήφιους σωτήρες: αν ο κόσμος την δέχτηκε με ανακούφιση, η ανακοίνωση λειτούργησε. Προσωπικά θα ήθελα να είναι και πιο καυστική, να υπενθυμίζει δηλαδή σε όλους ότι συντάσσεται και με την προσπάθεια των αδερφών Αγγελόπουλων να ξεβρωμίσει ο χώρος. Αλλά ο Μαρινάκης δεν μίλησε σαν υποψήφιος μεγαλομέτοχος της ΚΑΕ: μίλησε σαν εγγυητής του μέλλοντος της ομάδας – πράγμα σημαντικότερο.   

Ισως τελικά να είναι ο μόνος που μίλησε γιατί αντιμετωπίζει τον Ολυμπιακό ως οικογένεια αδιαίρετη. Και ήθελε να θυμίσει σε όλους ότι ο σύλλογος παραμένει σύνδεσμος φιλάθλων. Κι αυτούς οφείλεις να τους σέβεσαι….