Οι δικοί μου καλύτεροι έντεκα του μουντιάλ

Οι δικοί μου καλύτεροι έντεκα του μουντιάλ


H FIFA έκανε γνωστή προχθές την ενδεκάδα των καλύτερων του εφετινού μουντιάλ. Δεν ξέρω ποιοι τους ψήφισαν, αλλά δεν μου άρεσε και ιδιαίτερα. Σε αυτή περιέλαβε τους Λιορίς, Τρίπιερ, Βαράν, Λόβρεν, Γιανγκ, Παουλίνιο, Μόντριτς, Αζάρ, Γκριζμάν, Νέιμαρ και Εμ Παπέ  Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις τους έντεκα καλύτερους σε ένα παγκόσμιο κύπελλο: για να λέμε την αλήθεια συνήθως αυτοί είναι οι έντεκα που αγωνίζονται ως βασικοί στην ομάδα που τελικά θα το κερδίσει. Αλλά αυτό ήταν ένα μουντιάλ με πολλούς που ξεχώρισαν χωρίς να το κερδίσουν. Εγώ θα γράψω τους δικούς μου έντεκα κι εσείς να κάνετε όσες ενστάσεις θέλετε.

Τερματοφύλακας

Είδαμε αρκετούς εξαιρετικούς τερματοφύλακες. Ο Κροάτης Σούμπασιτς έδειξε ψυχραιμία στα πέναλτι: ήταν καλύτερος σε αυτά παρά στα υπόλοιπα. Ο Αγγλος Πίκφορντ έγινε ο πρώτος που έπιασε πέναλτι φορώντας τη φανέλα των Λιονταριών: ο Εβερτόνιαν έκανε ένα σπουδαίο τουρνουά. Ο Βραζιλιάνος Αλισον είναι τεράστιος – γεμίζει το τέρμα. Ο Κάσπερ Σμάιχελ έκανε ευτυχισμένο το διάσημο πατέρα του. Αλλά η θέση πάει ή στον Λιορίς ή στον Κουρτουά, πρωταγωνιστές στα ματς των Γάλλων και των Βέλγων από την αρχή μέχρι το τέλος. Προτιμώ τον δεύτερο γιατί ο Λιορίς έπαθε Κάριους στον τελικό.   

Δεξί μπακ.

Δεν είδα πολλά καλά τέτοια. Ο Ισπανός Νάτσο, αν και στόπερ, παίζοντας ως δεξί μπακ πέτυχε κόντρα στην Πορτογαλία ένα από τα ωραιότερα γκολ της διοργάνωσης. Ο Περουβιανός Λουίς Αντβίνκουλα, στο ματς με τη Γαλλία έτρεξε με ταχύτητα 36,15 χλμ, τρελαίνοντας τον κόσμο! Ο βραζιλιάνικης καταγωγής Ρώσσος Μάριο Φερνάντεζ ήταν μια από τις αποκαλύψεις, όπως και ο καλός εκτελεστής στημένων φάσεων Αγγλος Τρίπερ. Όμως ο καλύτερος ήταν ο Γάλλος Μπένζαμιν Παβάρ: ο άνθρωπος που σκότωσε την Αργεντινή.

Αριστερό μπακ

Ο Γάλλος Λικά Ερνάντεζ αποδεικνύει πως όταν κάποιος δουλέψει με τον Σιμεόνε αλλάζει επίπεδο. Ωραίος στις επελάσεις του ο Καρίγιο από το Περού, που όμως είναι πιο πολύ χαφ. Μέτριο τουρνουά ο Μαρσέλο, καλός μόνο αμυντικά ο Στρίνιτς, απλά υποφερτός ο Γιάνκ.  Να δώσουμε τη θέση στον Λασάλ, από την Ουρουγουάη, που με τα ράστα μαλλιά του έκλεψε καρδιές.   

Στόπερ.

Ο νεαρός Λίντελοθ και ο γερόλυκος Γκράνβιστ στη Σουηδία είναι ένα καλό συμπληρωματικό δίδυμο. Ο Κροάτης Βίντα ήταν εξαιρετικός. Ο Βραζιλιάνος Τιάγκο Σίλβα παραμένει ένας από τους καλύτερους. Ο Ουμτιτί έκανε κατανοητή τη χρησιμότητα του. Ο Μαγκουάιρ θα αφήσει τη Λέστερ σύντομα. Αλλά ο αμυντικός που γοήτευσε ήταν ο Μινά της Κολομβίας, που είναι να απορείς γιατί δεν παίζει στην Μπαρτσελόνα περισσότερο.

Λίμπερο

Καλά παιγνίδια έκανε ο Βραζιλιάνος Μιράντα, αλλά και ο Βέλγος Κομπανί, που γύρισε από ένα τραυματισμό. Σταθερός ο Κροάτης Λόβρεν, αλλά και ο πολυσυζητημένος Πέπε που έπαιζε στην Κίνα: έκανε ένα εξαιρετικό τουρνουά. Αρκετά βελτιωμένος φάνηκε κι ο Στόουνς: το μέλλον του ανήκει. Αλλά η θέση είναι του Βαράν, που ωρίμασε ξαφνικά μέσα σε ένα μήνα. Και ήταν και εξαιρετικός επιθετικά στις στημένες φάσεις.

Αμυντικό χαφ.

Οποιος έχει καλούς κόφτες δεν φοβάται τίποτα. Την Βραζιλιάνικη άμυνα προστάτευσε υποδειγματικά ο Καζεμίρο. Ο Φελαϊνί και ο Βίτσελ δεν με τρελαίνουν αλλά έδωσαν στο Βέλγιο δύναμη. Ο Κροάτης Ράκιτιτς είναι ένα «σκυλί του πολέμου» - καλός και ο Μπρόζοβιτς που έπαιζε όταν ο Ράκιτιτς έπρεπε να ανεβεί πιο ψηλά. Αλλά οι Γάλλοι έχουν τον καλύτερο: τον ανεξάντλητο Καντέ ένα από τους καλύτερους παίκτες της διοργάνωσης.

Οκτάρι

Ο Βραζιλιάνος Παουλίνιο είναι ένας από τους καλύτερους γνώστεςς της παράξενης αυτής θέσης που οδηγείται σε εξαφάνιση αφού οι πιο πολλοί παίζουν πια με δυο κόφτες. Ο Κρος ήταν ο μόνος Γερμανός που κατάφερε να διασωθεί. Ο Λίνκαρ παίζει καλά το σύνθετο αυτό ρόλο στην Αγγλία. Ο Γιαπωνέζος Χασέμπε ήταν εξαιρετικός κι ο Ισκο, που έπαιξε πιο μέσα στην Εθνική από ό,τι παίζει στη Ρεάλ, ήταν ένας από τους λίγους Ισπανούς που άρεσε. Αλλά είναι πραγματικά σεμιναριακού επιπέδου τα ματς που έπαιξε ο Μόντριτς – ο MvP της διοργάνωσης.

Δεκάρι.

Οι Βέλγοι έχουν δυο παράξενα «δεκάρια», τον Ντε Μπρόιν και τον Μέρτενς: ο ένας πάσαρε, ο άλλος ντρίπλαρε και οι δυο συνέκλιναν πολύ. Οι Ρώσοι έχουν τον καλό Γκολοβίν που θα πάει στην Πρέμιερ λιγκ, αλλά και τον Τσερίσεφ, που κι αυτός «δεκάρι» είναι κι έβαλε και δυο από τα ωραιότερα γκολ της διοργάνωσης. Οι Δανοί περίμεναν τα πάντα από τον Ερικσεν που λύγισε στο ματς με την Κροατία. Ο Κουτίνιο ξεκίνησε πολύ καλά, έμοιαζε ο καλύτερος, αλλά κάπου χάθηκε.  Τη θέση θα την πάρει ή Πογκμπά ή ο Γκριεζμάν. Μάλλον ο δεύτερος γιατί ο Πογκμπά δεν έπαιξε σαν «δεκάρι».    

Δεξιό εξτρέμ.

Ο Γιαπωνέζος Ινουί, που έπαιζε ωραία και στα αριστερά ήταν μια μεγάλη αποκάλυψη: πιστεύω θα μας απασχολήσει και προσεχώς όπως και ο Μεξικάνος Λοσανό, που ξεκίνησε εντυπωσιακά. Ο Βραζιλιάνος Γουίλιαν είναι απλός και χρήσιμος. Ο Μούσα από τη Νιγηρία έκανε ωραία πράγματα με τη μπάλα στα πόδια, όπως και ο Σενεγαλέζος Νιάνγκ – παλιό σπουδαίο ταλέντο. Ο Ρέμπιτς ήταν η αποκάλυψη της Κροατίας. Αλλά ο Κίλιαν Εν Παπέ που έφτασε να συγκρίνεται με τον Πελέ έδειξε γιατί είναι το μέλλον. 

Αριστερό εξτρέμ.

Ο Νεϊμάρ έφαγε ξύλο, «βουτούσε», αλλά είχε και όλη την προσοχή πάνω του.  Ο Πέρισιτς ήταν το βαρόμετρο της Κροατίας παίζοντας και στις δυο πλευρές κατά περίσταση. Ο Αζάρ, παρόλο που κρατά τη μπάλα λίγο παραπάνω από όσο πρέπει και μολονότι δεν μένει στα αριστερά, έδειξε έτοιμος για τη Ρεάλ και μάλλον εκεί θα πάει. Δεν είναι αριστερό εξτρέμ αλλά είναι ένας σπουδαίος κυνηγός και δεν θα μπορούσε να λείπει από την ενδεκάδα μας ο Εντισον Καβάνι. Η απουσία του στο ματς με τη Γαλλία καθόρισε το τουρνουά.   

Φορ.

Δεν ήταν τελικά το μουντιάλ των μεγάλων σέντερ φορ, μολονότι αυτό φάνηκε στη φάση των ομίλων. Ο Ρονάλντο μας θύμισε ποιος είναι κι έφυγε γρήγορα γιατί τον περίμενε η Γιούβε. Ο Βέλγος Λουκάκου είναι ένα πραγματικό θηρίο. Ο Γάλλος Ζιρού έπαιξε πολύ αλλά για τους άλλους. Ο Κολομβιανός Φαλκάο ήταν συχνά πυκνά μια επίθεση μόνος του, όπως και ο Σενεγαλέζος Μανέ. Σπουδαίο το τουρνουά του Μάντζουκιτς που παλεύει όσο λίγοι - παίζει φυσικά και στο πλάι. Ο αληθινός φορ ηγέτης ήταν ο Χάρι Κέιν, που βγήκε πρώτος σκόρερ, έτσω κι αν το πέτυχε επειδή χτύπησε τα πέναλτι: ρωτείστε το Μέσι και τον Ρονάλντο, αν είναι απλό. Αλλά όταν τον έκλεισαν τέλειωσε και το αγγλικό όνειρο, αφού άλλος επιθετικός ικανός να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα δεν υπήρχε.

Ραντεβού σε τέσσερα χρόνια στο Κατάρ. Την ενδεκάδα όσων απογοήτευσαν δεν τη γράφω. Ολοι συγχωρεμένοι…