Τα περισσότερα ειδησεογραφικά site στην Ελλάδα έχουν αποκτήσει καιρό τώρα μια ενότητα που θα μπορούσε να λέγεται «Φωτιές στο Instagram». Δεν μιλάω για τα αθλητικά site, στα οποία αυτή η ενότητα είναι μερικές φορές μεγαλύτερη από ανάλογες με ειδήσεις για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αναφέρομαι σε αυτά που παρουσιάζουν ειδήσεις πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές κτλ. Σε κάθε site, που ακολουθεί την τρέχουσα μόδα, η ροή των ειδήσεων πάει κάπως έτσι: «Χιλιάδες συλλήψεις καθηγητών και δασκάλων στην Τουρκία», «Σχεδιάζεται χαλάρωση των capital control», «Αυτός είναι ο αντιπρόεδρος της Χίλαρι Κλίντον», «Δεν πάει στη Στεάουα ο Χατζηισσαίας», «Βρέθηκε νέα θεραπεία για την δυσκοιλιότητα», και «η Αντωνία Καλιμούκα βάζει «φωτιά» στο Ιnstagram»: όλα αυτά μαζί κι όχι με αυτή τη σειρά απαραίτητα – αν στη θέση της Αντωνίας, είναι η Οικονομάκου πχ, ή αν το site είναι αθλητικό, η «φωτιά» είναι τρίτη είδη, αφού αθλητικά διαβάζουν ως γνωστόν οι πυρομανείς.
Νομίζω ότι ο υπεύθυνος για τη ροή ειδήσεων στα αθλητικά site πιστεύει ότι ο μέσος αναγνώστης τους είναι κάποιος που ξυπνάει και σκέφτεται τι μεταγραφές έκανε πχ η ΑΕΚ, τι σκοπεύει ν αλλάξει ο Στραματσόνι, αν έγινε κάποια δήλωση για την ΚΕΔ και τι ώρα ακριβώς ξεβρακώθηκε και πόζαρε για τους χιλιάδες διαδικτυακούς ματάκηδες φίλους της η Playmate στη Βουλγαρία Ιωάννα Ζησάκη, που δόξασε την Ελλάδα στο εξωτερικό. Δεν του ασκώ κριτική του εν λόγω αρχισυντάκτη: η δουλειά του είναι να ξέρει τα γούστα του αναγνώστη. Στο φινάλε ποιος είμαι εγώ που θα εκτιμήσω πόσοι είναι αυτοί που στη ζωή τους περιμένουν να δουν την Ελένη Φουρέιρα με μικροσκοπικό μπικίνι; Ακόμα μικροσκοπικό μπικίνι δεν έχω φορέσει, αλλά αν το κάνω, ποιος ξέρει, μπορεί να ρίξω το instagram κι εγώ.
Χωρίς εσένα που
Πολλές φορές αναρωτιέμαι τι θα έκαναν όλα αυτά τα κορίτσια αν δεν είχε εμφανιστεί στη ζωή μας το Instagram. Κάποιες, οι πιο τυχερές, παλιά θα φωτογραφίζονταν για τα μεγάλα περιοδικά και θα γίνονταν και εξώφυλλο. Οποια ήθελε να δείξει μόνο μπούτι και κοιλιακούς, αλλά μπορούσε να κοιτάει το φακό με τη χαρακτηριστική έκφραση «έλα ναύτη πάρε με» θα διάλεγε το Nitro. Οποια θα θελε να δείξει λίγο ρώγα θα έφτανε μέχρι το Playboy – επιλογές για τις διάσημες και τις εστεμμένες υπήρχαν πολλές. Για τις λιγότερο διάσημες υπήρχε η σελίδα 3 της πάλαι ποτέ ηρωικής Traffic (της μόνης εφημερίδας στον κόσμο που έχει κυκλοφορήσει με τίτλο «Κότα έφαγε χρυσό ξυστό») και τα παπαρατσίστικα περιοδικά. Σε αυτά η νεαρή «ηθοποιός, μοντέλο και τραγουδίστρια» Μαίρη – Ισμήνη Μπαμπούλα (τυχαίο το όνομα) δήλωνε ότι έχει πάει και στο Ηρώδειο και φωτογραφιζόταν φορώντας ένα κόκκινο στρινγκ, γονατισμένη στα τέσσερα και με την πλάτη γυμνή για να παρατηρήσουμε όλοι τους ώμους της. Νομίζω ότι το Instagram το δημιούργησε κάποιος που έβλεπε αυτές ακριβώς τις φωτογραφίες, που άλλωστε αφθονούσαν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του δυτικού κόσμου, όπου το επάγγελμα «ηθοποιός – τραγουδίστρια - μοντέλο» αναγνωριζόταν κανονικά, όπως κι αυτά του σύμβολου επενδύσεων ή του μάνατζερ ποδοσφαιριστών. Κάποιος οραματιστής, που είδε την κρίση του Τύπου να έρχεται, φρόντισε να δημιουργήσει τη νέα Μέκκα του ματάκια, το Instagram των μεγάλων αναστεναγμών, τον τόπο που η Τζούλια Νόβα και οι φίλες της θα παίξουν παιγνίδια στην άμμο, ενώ βροχή από καρδούλες θα τις σκεπάσουν και σχόλια του τύπου «μανάρια μου», «κουκλάρες», «ομορφιές μου», «τα χω χαμένα με αυτά που βλέπω», θα δώσουν νέες διαστάσεις προβληματισμού.
Στη νεολαία του Λεβέντη
Τι θα έκαναν σήμερα όλα αυτά τα κορίτσια χωρίς το Instagram; Μόνο άσχημα πράγματα μπορώ να σκεφτώ. Μπορεί να διακινούσαν φωτογραφίες τους με τη βοήθεια ντελιβεράδων πόρτα πόρτα, μπορεί να μοίραζαν φυλλάδια έξω από κλαμπ και εκκλησίες, μπορεί να γράφονταν στη νεολαία του κόμματος του Βασίλη Λεβέντη, αν κάτι τέτοιο υπάρχει, ή μπορεί να έτρεχαν κατά χιλιάδες στα γραφεία συνοικεσίων για ένα πλούσιο γαμπρό: όπως και να χει ας ευχαριστήσουμε το Instagram που γλύτωσε ένα δυναμικό κομμάτι του πληθυσμού από τέτοιο κίνδυνο. Ας μην υποτιμήσουμε το γεγονός ότι το Instagram δημιουργεί και θέσεις εργασίας. Αν έχετε προσέξει ένα 90% των φωτογραφιών δεν είναι σέλφι, αλλά φωτογραφίες κανονικές, βγαλμένες με το κατάλληλο φωτισμό, στο κατάλληλο σημείο και με τον κατάλληλο φακό: όλο και κάποια βασίλισσα της ματαιοδοξίας θα χει προσλάβει επαγγελματία φωτογράφο – το επάγγελμα περνάει κι αυτό κρίση, αφού μόνο σε γάμους και βαφτίσια δουλεύουν οι άνθρωποι. Να προσθέσω στη μελέτη ότι όπως ακριβώς κάποτε συνέβαινε και με το ΚΚΕ (κι ας με συγχωρήσουν οι σύντροφοι…) υπάρχει το «Instagram εσωτερικού», για τις εγχώριες στάρλετ και το «Ιnstagram εξωτερικού» για διάφορες που «δεν θα γίνουν Τζούλια Αλεξανδράτου ποτέ», – αλλά η διαφορά είναι μικρή και η χρήση απολύτως ίδια. Αλλωστε το αν ξεβρακώνεσαι στην Ιμπιζα ή στη Μύκονο μικρή διαφορά έχει: το τι δείχνεις και τι υπόσχεσαι μετράει. Ο υπεύθυνος ροής ειδήσεων δε κάνει διακρίσεις: το μάτι δεν το περιόρισε καμία συνθήκη του Σέγκεν και δεν το ελευθέρωσε κανένας νόμος Μποσμάν.
Ανοιξε στα δυο η θάλασσα
Το Instagram είναι προορισμός, πρώτη σκέψη της Κατερίνας Στικούδη όταν ξυπνήσει και τελευταία πριν κοιμηθεί. Θα μου πεις δεν είχε αρχίσει αυτή η έκθεση προσόντων ήδη στο facebook; Ναι έχεις δίκιο. Αλλά μετά το facebook σοβάρεψε απότομα κι όπως ο Μωυσής πήρε το λαό από την Αίγυπτο έτσι κι εδώ χρειάστηκε ν ανοίξει στα δυο η θάλασσα της ματαιοδοξίας για να βρεθεί μια νέα πινακοθήκη ξεχωριστών στιγμών: τα κορίτσια, μόνα ή δυο δυο, βρήκαν το Λούβρο τους και στις αίθουσες που το «Τσούλα» γράφεται με καρδούλες, γίνεται ο χαμός. Σε αυτή την παράλληλη πραγματικότητα δεν υπάρχουν χρέη μόνο πισινοί ωραίοι και το λάδι δεν πέφτει στη φωτιά, αλλά σε κορμιά που λάμπουν…
Υγ Εχω κανα δυο χιλιάδες που με ακολουθούν στο Instagram μολονότι ανεβάζω μια φώτο το χρόνο. Υπομονή συνιστώ. Βγαίνω συχνά από τα ρούχα μου, αλλά ακόμα δεν έχω ξεβρακωθεί δημοσίως. Θα το μάθετε πρώτοι καρδιές μου, που λέει και μια γνωστή μου. Στο Ιnsta, που αλλού…
