Τρεις μέρες τώρα ιστοσελίδες, αρθρογράφοι  και οπαδοί δικάζουν ή αθωώνουν τον κ. Βαγγέλη Μαρινάκη. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει και είναι δεδομένο πως θα ξανασυμβεί: κάθε φορά που θα υπάρχει κάποια εξέλιξη σε κάποια από τις δικαστικές περιπέτειες του θα γίνεται το ίδιο. Κάποιες δεκάδες άνθρωποι θα επιχειρούν να επηρεάσουν την κοινή γνώμη ή να οπλίσουν με επιχειρήματα τους φανατικούς, που έχουν έτσι κι αλλιώς αποφασίσει για όλα χωρίς να νοιάζονται για το αν οι κατηγορίες θεμελιώνονται ή πολύ περισσότερο για το τεκμήριο της αθωότητας.

Εξαιρετικά σύνθετες ιστορίες

Ολη αυτή η φασαρία, όπως οτιδήποτε μεροληπτικό, είναι ένα σόου, που με αφήνει αδιάφορο: ασχολούμαι με τέτοιες ιστορίες μόνο όταν υπάρχει κάτι απτό για το οποίο μπορώ να έχω άποψη – για την τελευταία περιπέτεια του Μαρινάκη υπάρχει μόνο μια ποινική δίωξη, που θα διερευνηθεί και μια υπερασπιστική γραμμή, αρκετά σοβαρή. Δεν πήρα θέση για τα πορίσματα της κ. Πόπης Παπανδρέου κάποτε: περιορίστηκα στο να παρουσιάσω τι έγραφαν, απλά γιατί είχαν σχέση με το ποδόσφαιρο. Το ίδιο έκανα κι αργότερα με τις διώξεις του κ. Αριστείδη Κορέα: ασχολήθηκα μόνο όταν φτάσαμε σε συγκεκριμένες κατηγορίες, που δεν μου μοιάζουν στοιχειοθετημένες – σημειωτέων έχω καταθέσει και στις δυο έρευνες. Δεν έχω γράψει τίποτα για τις διώξεις του Γιάννη Αλαφούζου, του μακαρίτη του Αντρέα Βγενόπουλου, του Γιώργου Σπανού, του Δημήτρη Μελισσανίδη. Δεν ασχολήθηκα με κάτι καράβια με λαθραία τσιγάρα, που είναι σταθμευμένα στην Κρήτη κάτι μήνες, ούτε με τις δηλώσεις μιας κυρίας, που κατέθεσε ότι την διαμονή στην Αθήνα ενός εμπρηστή αυτοκινήτων την πλήρωσε η DIMERA. Όλα αυτά είναι ιστορίες για τις οποίες δεν μπορώ να έχω γνώμη, γιατί δεν έχουν φτάσει σε αίθουσες δικαστηρίων. Δεν μπορώ να ξέρω και ποια μπορεί να είναι η εμπλοκή του Μαρινάκη με το Noor 1: ξέρω ότι εδώ και τέσσερα χρόνια την ερευνούν και ότι για αυτό έχουν ασχοληθεί μέχρι και Υπουργοί που τηλεφωνούσαν σε ισοβίτες. Το τι κατάφεραν περιμένω να το δω: οι ιστορίες αυτές είναι εξαιρετικά σύνθετες. Ξέρω όμως ένα πράγμα: ότι αν ο Μαρινάκης συνεχίσει να είναι χρηματοδότης του Ολυμπιακού, θα τρέχει στα δικαστήρια. Γιατί η δύναμη του κυβερνήτη του Ολυμπιακού είναι πρόβλημα και για συγκεκριμένους επιχειρηματίες και για τα πολιτικά τσιράκια τους. Πάντα έτσι ήταν.

Ενας επιχειρηματικός πόλεμος

Μέχρι το 2010 ο Μαρινάκης ήταν ένας ανερχόμενος επιχειρηματίας στο χώρο της ναυτιλίας. Κυκλοφορούσαν για αυτόν ωραίες ιστορίες –μερικές διασκεδαστικές. Οποιος τον ήξερε τον περιέγραφε σαν κάποιον που εύκολα μπορεί να εκραγεί, που αγαπούσε τον Ολυμπιακό και του άρεσε το παιγνίδι της εξουσίας –  ο άνθρωπος πρόβλημα με τη δικαιοσύνη δεν είχε κανένα. Το 2010 απέκτησε τον Ολυμπιακό. Το 2011 του έγινε η πρώτη δίωξη, επί Γιώργου Παπανδρέου, από την κ. Πόπης Παπανδρέου, λίγες μέρες μετά την αναγγελία της χρεοκοπίας της χώρας. Στα επτά χρόνια που είναι στον Ολυμπιακό ασχολούνται διαρκώς μαζί του, ενώ δεν πραγματοποιείται καμία άλλη έρευνα για το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ π.χ. Την Παπανδρέου διαδέχτηκε ο Κορέας, τον Κορέα η Τζίβα –κάποιοι λένε τον Ντογιάκο και τον Μπαλτάκο, ο Κοντονής και οι συν αυτώ. Σε όλες τις ιστορίες η πρακτική είναι ίδια: κάποιες ανώνυμες επιστολές φτάνουν στα χέρια εισαγγελέων, μετά αρχίζουν διαρροές στα ΜΜΕ και πάντα ακολουθεί το ίδιο πανηγύρι. Όλα αυτά θα είχαν περισσότερο ενδιαφέρον αν δεν τα είχαμε ξαναδεί και με άλλους προέδρους του Ολυμπιακού. Για παράδειγμα με τον Σωκράτη Κόκκαλη.

Δεκαέξι χρόνια «σκάνδαλα»

Μπορεί να χουμε να κάνουμε με συμπτώσεις. Δεκαέξι χρόνια πρόεδρος στον Ολυμπιακό ήταν ο Κόκκαλης και δεν υπήρχε στιγμή που να μην υπάρχει κάποιο «σκάνδαλο», που να τον είχε πρωταγωνιστή. Θα τον έβαζαν φυλακή για την παράγκα ή τουλάχιστον θα έβαζαν κάποιους ανθρώπους του και θα υποβίβαζαν τον Ολυμπιακό. Ήταν ο «Εθνικός Προμηθευτής» και ο «Αρχιερέας της διαπλοκής». Ήταν «κατάσκοπος της Στάζι». Ήταν ο άνθρωπος που χρησιμοποιούσε τον ΟΠΑΠ για να παίρνουν χρήματα οι δικοί του, που κέρδιζαν επιλεκτικά – θυμόσαστε πιστεύω τις λίστες. Οποια δουλειά κι αν έπαιρνε, τον απειλούσαν και φώναζαν ότι πρόκειται περί «σκανδάλου»: πρώτος ο νεαρός τότε βουλευτής Πάνος Καμένος. «Σκάνδαλο» ήταν η συνεργασία της Ιντραλότ με τον ΟΠΑΠ, «σκάνδαλο» η σχέση της Ιντρακόμ με τον ΟΤΕ, «σκάνδαλο» η παραχώρηση του Καραϊσκάκη, «σκάνδαλα» όλα. Μπορεί και να ήταν, δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι από τη μέρα που ο άνθρωπος έφυγε από τον Ολυμπιακό, δεν ασχολείται μαζί του κανείς, ενώ κάνει μια χαρά δουλειές. Κανείς ποτέ δεν έψαξε συμβάσεις και αναθέσεις έργων – ερευνούν την δραστηριότητα του Γιάννου Παπαντωνίου, που ήταν Υπουργός Εθνικής Αμυνας το 2003, αλλά ουδείς ασχολείται με τον Κόκκαλη. Γιατί έπαψε να είναι πρόεδρος του Ολυμπιακού.

Η διάψευση του σεναρίου

Μου λένε ότι το πρόβλημα που έχει η Κυβέρνηση με τον Μαρινάκη είναι τα ΜΜΕ κτλ. Συγνώμη, αλλά διαφωνώ. Αντιπολίτευση, σταθερότερα από τον Μαρινάκη έκανε κι ο Γιάννης Αλαφούζους: πήρε κάποτε τηλεοπτική άδεια πρώτος και στην χαμηλότερη τιμή. Ο Μαρινάκης μπορεί να μην άφησε τον Ιβάν Σαββίδη να πάρει το MEGA, αλλά αυτό αργοπεθαίνει. Σιγά μην είναι πρόβλημα οι δυο – τρεις εφημερίδες που έχει: τον παρακολουθούσαν με κοριούς κι όταν δεν τις είχε. Το πρόβλημα είναι η παρουσία του στον Ολυμπιακό και κυρίως ότι κράτησε την ομάδα ζωντανή εκθέτοντας όσους τις ομάδες τους τις παράτησαν: από τις νίκες του Ολυμπιακού ξεκίνησαν όλα – από την διάψευση του σεναρίου ότι ο Ολυμπιακός θα κατέρρεε μετά την φυγή του Κόκκαλη. Αν ήταν συμπαθητικός και ήσυχος, όπως οι αδερφοί Αγγελόπουλοι π.χ, στους οποίους κάνουν πλάκα στην Ελλάδα «τα παιδιά του Σωλήνα», δεν θα έχει πρόβλημα.

Νίκες που χαλάνε δουλειές 

Ισως είναι σύμπτωση, αλλά αν κάποιος κερδίζει με τον Ολυμπιακό, γίνεται στόχος: οι ίδιοι που κυνηγούσαν κάποτε τον Κόκκαλη, καταγγέλλουν σήμερα τον Μαρινάκη – δείτε τα πρόσωπα. Υπάρχει ωστόσο μια διαφορά: ο Κόκκαλης είχε καλή σχέση με την κυβέρνηση Σημίτη – όταν το ΠΑΣΟΚ έφυγε από την εξουσία, ο Κόκκαλης μαζεύτηκε κι όχι τυχαία, ήδη το 2008 ψάχτηκε να φύγει από τον Ολυμπιακό. Ο Μαρινάκης είναι πιο συγκρουσιακός, τα βάζει με όλους, σχεδόν μόνος. Στον επιχειρηματικό πόλεμο έχει και τις δικές του νίκες. Κυρίως χαλάει κλεισμένες δουλειές. Δεν άφησε τον Σγουρό να πάρει την Περιφέρεια και κάποιοι, που περίμεναν χρήματα, δυσφόρησαν. Κέρδισε το Δήμο Πειραιά κάνοντας επίδειξη δύναμης. Χάλασε την αγορά του Mega και του ΔΟΛ από τους εκλεκτούς της Κυβέρνησης – δεν κάθεται φρόνιμα. Κι έτσι οι κατηγορίες που θα χει ν αντιμετωπίσει, θα ναι ακόμα πιο μεγάλες: όταν σκληρά παίζεις, σκληρά αντιμετωπίζεσαι. Σε κάποιες περιπτώσεις οι κατηγορίες είναι εντελώς γελοίες: τον κατηγορούν π.χ για εμπλοκή με την ΕΠΟ κι όταν οι άλλοι εμπλέκονται, η εμπλοκή τους αποκαλείται «εξυγίανση».  Τον κατηγορούν ότι χρησιμοποιεί τον κόσμο του Ολυμπιακού, όταν η κριτική που του γίνεται από τον κόσμο είναι ανελέητη. Ο κόσμος στην Ελλάδα είναι δίπλα σου όσο κερδίζεις. Αν δεν κερδίζεις, ξεσηκώνεται και περιμένει τον επόμενο. Που ή θα κερδίζει (και θα έχει τα κανόνια στραμμένα πάνω του…) ή δεν θα κερδίζει και θα χει τον κόσμο να γκρινιάζει και να τον παρακαλάει να φύγει: είναι ν απορείς πως μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο ο Ολυμπιακός παραμένει ζωντανός, σε σημείο μάλιστα που οι πολιτικοί να τον τρέμουν. Ο υφυπουργός Γιώργος Βασιλειάδης π.χ, αυτός ο τρομερός Ολυμπιακάρας, θα πολιτευτεί λένε στην Πάτρα, με τις ευλογίες του Γιώργου του Βασιλακόπουλου, γιατί στον Πειραιά, αν εμφανιστεί, θα βρέξει ζαρζαβατικά.

Περιμένουν τον επόμενο

Δεν ξέρω αν είναι αθώος ή ένοχος ο Μαρινάκης: θα το δείξουν οι δίκες του, αν ποτέ γίνουν. Αν είναι ένοχος να σαπίσει στη φυλακή. Ομολογώ ότι προσπάθησα να καταλάβω γιατί τον κατηγορούν, αλλά δεν έβγαλα άκρη. Δεν τον κατηγορούν για εμπορία αλλά για αποθήκευση ναρκωτικών - πρώτη φορά το ακούω. Αλλά περιμένω να δω: η ιστορία μόλις άρχισε. Οι εχθροί του θα κάνουν ό,τι μπορούν για να τον καταστρέψουν σε προσωπικό επίπεδο – είμαι περίεργος αν θα αντέξει. Αλλά αυτό που βλέπω είναι ότι ο παράλληλος στόχος τους είναι σταθερά η διάλυση του Ολυμπιακού: ο σκοπός είναι να μείνει ακυβέρνητος γιατί το μέγεθός του είναι πάντα μεγαλύτερο από των υπολοίπων κι αν είναι όλα καλά στην καθημερινότητα του δύσκολα αντιμετωπίζεται. Αν βολοδέρνει τότε είναι όλοι ευτυχισμένοι και οι αντίπαλοί του και οι πολιτικοί. Οι πρώτοι γιατί την διάλυσή του ονειρεύονται. Οι δεύτεροι γιατί μπορούν να πουλήσουν υπηρεσίες στον επόμενο δυνατό πρόεδρό του, αν βρεθεί. Αυτόν περιμένουν εδώ και καιρό για να ντιλάρουν χρήμα και ψήφους. Θα δούμε αν θα τα καταφέρουν…