Επιτέλους απόψε επιστρέφει το Τσάμπιονς λιγκ με τους πρώτους αγώνες της φάσης των «16». Μου έλειψε πολύ και γιατί φέτος δεν διακρίνω και μεγάλη συναρπαστικότητα στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Στην Ισπανία η Ρεάλ Μαδρίτης περιμένει την στέψη. Στη Γαλλία το πρωτάθλημα το έχει κερδίσει η Παρί. Στην Γερμανία όλοι περιμένουν πως τελικά θα το χάσει η Μπάγερν Μονάχου, αφού η Λεβερκούζεν μοιάζει φέτος να τρέχει μόνη της όπως και η Ιντερ στην Ιταλία. Μόνο στην κορυφή της Πρέμιερ λιγκ γίνεται χαμός, αλλά μόνο η Πρέμιερ δεν αρκεί. Ουτε στην φάση των 16 του Τσάμπιονς λιγκ μπορεί να υπάρχουν συνταρακτικές εκπλήξεις. Όμως κάτι θα γίνει – δεν θα πλήξουμε.  

Βέβαια αν είναι να γίνει κάτι δεν το περιμένω απαραίτητα απόψε. Απόψε σαν να υπήρχε μια σκηνοθεσία όλα ξαναρχίζουν με τα δυο φαβορί επί σκηνής: την Ρεάλ Μαδρίτης και βέβαια την πρωταθλήτρια Μάντσεστερ Σίτι. Τα φώτα θα είναι στραμμένα στη «Red Bull Arena», εκεί όπου η γηπεδούχος Λειψία θα υποδεχθεί την Ρεάλ Μαδρίτης. Την ίδια ώρα η κάτοχος του τροπαίου Μάντσεστερ Σίτι, η οποία μετρά μόνο νίκες στη φετινή διοργάνωση, θα αντιμετωπίσει στη Δανία την Κοπεγχάγη: το ματς Λειψία – Ρεάλ δαίνετυαι πιο ισορροπημένο και γιατί η Βασίλισσα δεν θα έχει τον Μπέλιγχαμ που είναι ο εφετινός βασιλιάς της. Η ομάδα του Κάρλο Αντσελότι δεν είναι ακριβώς αλάνθαστη εκτός έδρας. Ο Ιταλός προπονητής είπε χθες πως θα προτιμούσε για πολλούς λόγους το πρώτο ματς να ήταν στο Μπερναμπέου ίσως γιατί είδε σε αυτό την Κυριακή την ομάδα του να κάνει το καλύτερο εφετινό της ματς κατασπαράζοντας την Τζιρόνα που θα είναι δύσκολο να συνεχίσει να την κυνηγάει έστω κι αν εξαιτίας του Τσάμπιονς λιγκ το πρόγραμμα της Ρεάλ βαρύνει.

Στην Κοπεγχάγη αναμένεται απλά μια νίκη της Σίτυ, εκτός αν ο Γκουαρντιόλα συνεχίσει την περσινή του τακτική με βάση την οποία εκτός έδρας η ομάδα του κυνηγούσε απλές διαδικαστικές ισοπαλίες σε ελεγχόμενα ματς, χωρίς η Σίτυ να ανεβάζει ταχύτητα. Με τον Χάαλαντ να σκοράρει κόντρα στην Εβερτον μετά από μήνες φωνάζοντας «επέστρεψα» για την Κοπεγχάγη το ματς έγινε απαγορευτικό.

Για γερά νεύρα

Αφού η μεγάλη διοργάνωση ξεκινά πάλι απόψε ας θυμηθούμε και τι είδαμε φέτος μέχρι τώρα. Οι τελευταίοι όμιλοι στην ιστορία της διοργάνωσης (τελευταίοι γιατί του χρόνου το σύστημα αλλάει) δεν ήταν αδιάφοροι. Οι εκπλήξεις από αυτούς δεν έλειψαν και φέτος - για παράδειγμα χάσαμε νωρίς την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αλλά και την Νιουκάσλ: η αγγλική εκπροσώπηση είναι στη φάση των 16 η πιο μικρή τα τελευταία χρόνια καθώς απέμειναν μόνο η Μάντσεστερ Σίτυ και η Αρσεναλ που τίμησε την διοργάνωση στην επιστροφή της. Χάσαμε επίσης νωρίς  τη Μίλαν: στους 16 έχουμε ομάδες που σε αυτή τη φάση δύσκολα φτάνουν και λέγονται Κοπεγχάγη, Λάτσιο, Ρεάλ Σοσιεδάδ, PSV. To βασικό είναι ότι στη φάση των ομίλων κάποιοι τρόμαξαν - πέρασαν αγκομαχώντας.

Στους 16 υπάρχουν και φέτος ματς για όλα τα γούστα, όπως συνηθίζουμε να λέμε: η κληρωτίδα θέλησε να υπάρχουν απέναντι κυρίως φαβορί κι αουτσάιντερ, αλλά υπάρχουν και ζευγάρια ισορροπημένα καθώς για το Τσάμπιονς λιγκ μιλάμε κι αυτά δεν θα μπορούσαν να λείπουν.  Μετά τα αποψινά (Κοπεγχάγη - Μάντσεστερ Σίτυ και  Λειψία - Ρεάλ Μαδρίτης) αύριο η Λάτσιο υποδέχεται  την Μπάγερν και η Παρί Σεν Ζερμέν την Ρεάλ Σοσιεδαδ. Την άλλη εβδομάδα θα έχουμε τα πιο ισορροπημένα PSV – Ντόρτμουντ και Ιντερ - Ατλέτικο Μαδρίτης την μια μέρα και την επόμενη η πρώτη αγωνιστική θα κλείσει με Πόρτο – Αρσεναλ και Μπαρτσελόνα – Νάπολι. Η Σίτυ και η Ρεάλ κόντρα στην σταχτοπούτα Κοπεγχάγη και στην φιλόδοξη Λειψία  αλλά και η Μπάγερν Μονάχου κόντρα στην Λάτσιο και η Παρί απέναντι στην Σοσιεδάδ πρέπει απλά να κάνουν τη δουλειά τους. Οσα ακολουθούν είναι για γερά νεύρα.  Αλλά ας δούμε σε τι κατάσταση είναι τα φαβορί που συνεχίζουν, ποιοι άλλαξαν και πόσοι θα αντέξουν. Διότι αυτό μετρά από εδώ και πέρα: οι αντοχές.

Μικρή περίληψη

Περιμένοντας το σόου να ξαναρχίσει κάνω μια μικρή περίληψη προηγουμένων. Στη φάση των ομίλων λίγοι από όσους προκρίθηκαν εντυπωσίασαν και πολλοί έκαναν διαδικαστική δουλειά - αν όχι και αγγαρεία. Ποιοι εντυπωσίασαν; Για το ποδόσφαιρο που έπαιξε δεν εντυπωσίασε κανείς. Για την σταθερότητα θα λεγα η κάτοχος Μάντσεστερ Σίτυ, η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μπάγερν Μονάχου που και μέτρια όταν είναι (όπως της συμβαίνει φέτος να είναι στην Μπουντεσλίγκα) σου δίνει την εντύπωση πως σε όμιλο δεν θα αποκλειστεί ποτέ.

Η Σίτυ έδειξε στο Τσάμπιονς λιγκ μια σταθερότητα μεγαλύτερη από αυτή που έχει στην Πρέμιερ λιγκ: το όπλο της ήταν πάντα η επίθεσή της χωρίς μάλιστα ο Χάαλαντ να εντυπωσιάζει. Βρέθηκε ωστόσο σε ένα πραγματικά εύκολο όμιλο (με Λειψία, Ερυθρό Αστέρα και Γιουνγκ Μπόις) και προκρίθηκε με έξι νίκες. Η Ρεάλ Μαδρίτης έδειξε αποτελεσματικότητα παρά την φυγή του Μπενζεμά: το αστέρι που την οδηγεί λέγεται Μπέλιγχαμ και την πήρε από το χέρι στα ματς που υπήρχε μια κάποια ανάγκη, δηλαδή σε αυτά με την Νάπολι την οποία κέρδισε δυο φορές – φυσικά και η Βασίλισσα πέρασε με έξι νίκες. Και η Μπάγερν Μονάχου θα είχε να επιδείξει ένα 6/6 αν δεν άφηνε μια ισοπαλία (με 0-0) στην Κοπεγχάγη, την αποκάλυψη του τουρνουά που απέκλεισε την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με την οποία η Μπάγερν Μονάχου έδωσε δυο απολαυστικά ματς κερδίζοντας με καρδιοχτύπια 4-3 και 0-1.  Εύκολες και οι προκρίσεις δυο σοβαρών αουτσάιντερ: η Αρσεναλ πέρασε πρώτη από ένα όμιλο στον οποίο υπήρχαν η PSV, η Λανς και η Σεβίλλη ενώ η Ατλέτικο Μαδρίτης άφησε σχετικά εύκολα πίσω της την Λάτσιο, την Φέγενορντ και την Σέλτικ. Και οι δυο προκρίθηκαν περνώντας με όπλο την επίθεσή τους: ακούγεται παράξενο για την Ατλέτικο που έχει προπονητή τον Ντιέγκο Σιμεόνε αλλά είναι αληθινό. Πολύ πιο δύσκολα προκρίθηκαν η Παρί και η Μπαρτσελόνα: τα μεγάλα τους ονόματα δεν έκαναν εύκολη τη δουλειά τους. Η Μπαρτσελόνα έχει πάντα το «μυδράλιο» που λέγεται Λεβαντόφσκι αλλά παρόλα αυτά η δουλειά της ήταν απλά επαγγελματική – βαρετά επαγγελματική. Και η Παρί είναι πάντα αιχμάλωτη των διαθέσεων του Κίλιαν ΕμΠαπέ που ζει στο Παρίσι τον τελευταίο του χρόνο. Δύσκολες και οι προκρίσεις των ιταλικών ομάδων. Συνεχίζουν τρεις: η περσινή πρωταθλήτρια Νάπολι, η όλα δείχνουν εφετινή πρωταθλήτρια Ιντερ και η Λάτσιο. Καμία δεν κέρδισε τον όμιλό της. Δεύτερη πέρασε και η Πόρτο. Με αντιπάλους την Σαχτάρ και την Αντβέρπ δεν ήταν και μεγάλη επιτυχία. Αλλά αν σκεφτείς πόσο άσχημα πάει στην Πορτογαλία δεν ήταν και μικρή. 

Ωραία ήταν αλλά τελείωσε

Αν αυτή σε γενικές γραμμές ήταν η εικόνα της φάσης των ομίλων, είναι δύσκολο να πει κανείς πόσα όσα είδαμε θα συνεχίσουμε να τα βλέπουμε. Στο διάστημα που δεν υπήρχε Τσάμπιονς λιγκ άλλαξαν μάλλον λίγα, αλλά η αίσθηση που υπάρχει είναι πως πολλά απο όσα είδαμε δύσκολα θα τα ξαναδούμε. Φυσικά υπάρχουν πάντα πολλοί (Ντόρτμουντ, Νάπολι, Ατλέτικο Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα, Πόρτο) που έχοντας μείνει μακριά από την κορυφή στα εθνικά του πρωταθλήματα θα κάνουν ό,τι μπορούν για να σώσουν την χρονιά τους στο Τσάμπιονς λιγκ. Στους 16 έχουν εμπόδια ψηλά. Τα οποία θα μας επιτρέψουν να δούμε ήδη σε αυτή τη φάση τι μπορούν να κάνουν στη συνέχεια. Η φάση των 16 ήταν και θα είναι πάντα κυρίως ένα τεστ. Οι δυνατοί συνήθως το περνάνε εύκολα, τα αουτσάιντερ απλά ξεχωρίζουν κι όποιος δεν μπορεί πάει σπίτι και λέει ωραία ήταν. Αλλά τελείωσε.