Ηταν μια μαύρη βραδιά για το ελληνικό ποδόσφαιρο – η χθεσινή, μια ακόμα. Η Ελλάδα έμεινε χωρίς εκπρόσωπο στο Τσάμπιονς λιγκ: ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ δεν έφτασαν ούτε στα play off και η οικονομική τους ζημιά, πέρα από το πρεστίζ, είναι σημαντική. Την τελευταία φορά που δεν υπήρχε ελληνική εκπροσώπηση στη μεγάλη διοργάνωση, αν δεν κάνω λάθος, βρισκόμασταν στο 1996: ο ΠΑΟ είχε αποκλειστεί από τη Ρόζενμποργκ χάνοντας στη ρεβάνς με 3-0, στην Ελλάδα είχε μόλις βγει ο Σημίτης, η Χίλαρι Κλίντον ήταν first lady, ο Ιβιτς και ο Βίκτορ ξεκινούσαν την ποδοσφαιρική τους καριέρα, οι Ολυμπιακοί Αγώνες γίνονταν στην Ατλάντα κι ο Πουλίδο κι ο Ροντρίγκεζ αμφιβάλω αν ήξεραν κατά που πέφτει η Ελλάδα.
Δεν είναι ίδιοι αποκλεισμοί
Ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ δεν αποκλείστηκαν με τον ίδιο τρόπο και θα ήταν λάθος να γίνει η ίδια ανάγνωση της αποτυχίας τους. Ο Ολυμπιακός έβαλε φέτος ένα μεγάλο στοίχημα: θέλησε να παίξει τον προκριματικό με την περσινή του ουσιαστικά ενδεκάδα και δεν προετοιμάστηκε ως ομάδα ειδικά για την δυσκολία του – πιθανότατα την δυσκολία την υποτίμησε. Βρήκε απέναντί του μια ομάδα, όπως η Χάποελ Μπερ Σεβά περισσότερο έτοιμη και περισσότερο διψασμένη, για την οποία ήδη η πρόκριση στα play off του Τσάμπιονς λιγκ αποτελεί ιστορική και ταμιακή επιτυχία. Προφανώς δεν τον βοήθησε η αλλαγή του προπονητή, σίγουρα δεν τον βοήθησαν οι ελάχιστοι νεοφερμένοι. Αποδείχτηκε επίσης ότι ο Ολυμπιακός έχει μια ιστορική αδυναμία στα καλοκαιρινά νοκ άουτ ματς: αποκλεισμοί από την Ανόρθωση, τη Μακάμπι, τη Χάποελ μοιάζουν (αλλά δεν είναι) ανεξήγητοι για μια ομάδα που στους ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ κατά κανόνα κάνει 9 βαθμούς τουλάχιστον.
Δεν έχουν τρόπο
Ο Ολυμπιακός δεν μέτρησε καλά τη δυσκολία μιας διαδικασίας στην οποία δεν είναι συνηθισμένος. Όμως και αυτοί που τη δυσκολία την γνωρίζουν καλά, τρόπο για να την αντιμετωπίσουν δεν έχουν. Ο ΠΑΟΚ πχ έπαιξε για τέταρτη φορά προκριματικό Τσάμπιονς λιγκ κι ακόμα δεν έχει νίκη! Μετά από 8 ματς.
Οι αποκλεισμοί των ελληνικών ομάδων στα προκριματικά του Τσάμπιονς λιγκ από το 2009 και μετά είναι ασταμάτητοι και όχι τυχαίοι. Ο ΠΑΟΚ προκρίθηκε μια μόνο φόρα (κόντρα στη Μέταλιστ) αλλά στα χαρτιά: στο γήπεδο είχε αποκλειστεί από τους Ουκρανούς χάνοντας πάλι στην Τούμπα. Εχει αποκλειστεί από τον Αγιαξ δυο φορές με τον ίδιο τρόπο: και στις δυο περιπτώσεις μετά από ισοπαλία (1-1) στο Αμστερνταμ προηγήθηκε στην Τούμπα και δεν κατάφερε να κερδίσει. Στο γήπεδό του αποκλείστηκε και από τη Σάλκε. Πέντε αποτυχημένες προσπάθειες να φτάσει στους ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ καλοκαιριάτικα μετρά και ο Παναθηναϊκός. Τον πέταξαν έξω η Ατλέτικο Μαδρίτης και η Μάλαγα, (τα αποτελέσματα με τους Ισπανούς χαρακτηρίζονται λογικά), αλλά και η Οντένσε, η Σταντάρ και η Μπριζ, που φυσικά στους ομίλους δεν έφτασαν. Πολύ φοβάμαι ότι οι ελληνικές ομάδες δεν μπορούν να ανταποκριθούν στη δυσκολία του εγχειρήματος πληρώνοντας λάθη στην νοοτροπία και στην προσέγγιση των αγώνων. Ισως να μην έχουν καταλάβει και ότι οι αντίπαλοι τους αντιμετωπίζουν αυτά τα ματς, όχι διαδικαστικά, αλλά σαν τελικούς. Οι δικοί μας σκέφτονται τους ομίλους, πιο πολύ από το εμπόδιο που έχουν μπροστά τους.
Πέρυσι υπήρχαν πολυτέλειες
Η προσέγγιση αυτών των παιγνιδιών είναι σημαντικότερη από τον οποιοδήποτε προγραμματισμό – το επισημαίνω γιατί στην περίπτωση του Ολυμπιακού πχ ακούω ότι δεν έγινε προγραμματισμός. Προγραμματισμό για να κάνεις πρέπει να ξέρεις που θα παίζεις. Αλλα στόπερ πχ χρειάζεσαι αν παίξεις στους ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ κι άλλα αν δεν παίξεις. Γενικά αν πας στους ομίλους χρειάζεσαι περισσότερη ποιότητα, όχι για να κερδίσεις το Τσάμπιονς λιγκ, αλλά για να μην διασυρθείς. Η παρουσία στους ομίλους σε υποχρεώνει πάντα να φτιάξεις μια ομάδα που για το ελληνικό πρωτάθλημα είναι ομάδα πολυτελείας. Πέρυσι ο πάγκος του Ολυμπιακού είχε παίκτες που τα συμβόλαια τους κόστιζαν πάνω από 10- 12 εκατ ευρώ: Τσόρι, Καμπιάσο, Πάρντο, Πουλίδο, Ερνάνι, Ντα Κόστα, Σαλίνο, Φινμπόγκασον δεν ήταν βασικοί και οι Μανιάτης, Φουστέρ, Κολοβός, Μπουχαλάκης, Γιαννιώτας (που στα play off φέτος παίζει, αλλά με τον ΑΠΟΕΛ) δεν ήταν ούτε στη 18αδα. Αυτή η πολυτέλεια του επέτρεψε του Ολυμπιακού να κερδίσει το πρωτάθλημα πανεύκολα, αλλά δεν ήταν αποτέλεσμα προγραμματισμού για το πρωτάθλημα ήταν αποτέλεσμα προγραμματισμού για το Τσάμπιονς λιγκ, στα προκριματικά του οποίου δεν μπορείς να παρουσιαστείς με μια ομάδα με τόσο μεγάλο μπάτζετ, γιατί αν αποκλειστείς καταστράφηκες. Επίσης το περσινό υλικό δεν αξιοποιήθηκε κι αυτό πληρώθηκε φέτος. Ακόμα δεν έχω καταλάβει πχ γιατί ο Μπέρτος κι ο Γιαννιώτας έπρεπε να φύγουν χωρίς να δοκιμαστούν.
Φυσικά και ο Ολυμπιακός έπρεπε να έχει κάνει καλύτερες επιλογές: ο Φιγκέιρας πχ που ήρθε για αναπληρωματικός του τραυματία Ελαμπντελαουί δεν είναι καλύτερος από τον Σαλίνο, αλλά δεν ήταν αυτός ο λόγος του αποκλεισμού του Ολυμπιακού. Το πρόβλημά του ήταν η κακή προετοιμασία των παιγνιδιών του: η ομάδα έφτασε σε αυτά με παίκτες που δεν έτρεχαν. Νομίζω ότι ο Ολυμπιακός δεν είχε ένα μπούσουλα σε αυτά τα ματς: τα αντιμετώπισε στα τυφλά, με άγχος. Θα χει ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνει τώρα. Θυμίζω ότι ο Ολυμπιακός και μετά τον αποκλεισμό από την Ανόρθωση και μετά από αυτόν από τη Μακάμπι κέρδισε το πρωτάθλημα – δεν το κέρδισε, όταν το 2009 με τον Κετσπάγια προπονητή, πέρασε την διαδικασία των καλοκαιριών προκριματικών. Να δούμε πως θα αντιδράσει, ποια στήριξη θα βρει από τον κόσμο του και πως θα ενισχύσει την ομάδα του, γιατί έτσι σίγουρα δεν θα μείνει.
Δεν είναι ομάδα ομίλων
Κι ο ΠΑΟΚ; Ο ΠΑΟΚ προγραμματισμό έκανε – ίσως κάνει μια ακόμα μεταγραφή, κατά τα άλλα είναι έτοιμος. Αυτός ο προγραμματισμός του ΠΑΟΚ δεν δημιούργησε φυσικά μια ομάδα που θα μπορούσε να παίξει στους ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ – ο Θεός τον φύλαξε. Γίνεται μεγάλη συζήτηση για τις χαμένες ευκαιρίες του Αθανασιάδη (κυρίως) και την ατυχία και άλλα τέτοια: δεν συμφωνώ. Ο ΠΑΟΚ είχε την τύχη να του κάνει ένα δώρο η ολλανδική άμυνα στο 2ο λεπτό του ματς. Βρήκε τον Αγιαξ ασύνδετο και ανέτοιμο: οι ολλανδοί παραμονές του αγώνα πούλησαν τον Μίλικ, τον καλύτερο παίκτη τους. Είχε μαζί του ο ΠΑΟΚ και το αβαντάζ του πρώτου αγώνα: τι καλύτερο θα μπορούσε να περιμένει; Αλλά όταν κάνεις τέτοια λάθη στην άμυνα δεν σου φταίει κανένας. Σε αυτό το επίπεδο το πέναλτι που κάνει ο Λέοβατς είναι ασυγχώρητο και το δεύτερο γκολ του Αγιαξ μαρτυρά γιατί το μεγάλο βήμα μπροστά του ΠΑΟΚ είναι ακόμα δύσκολο: πέρυσι, ενώ έκανε πολύ καλά play off, στο κρίσιμο ματς με τον ΠΑΟ στην Τούμπα στο 88΄τον έσωσε ο Γλύκος που έβγαλε το σουτ του Πέτριτς. Χθες η άμυνα επέτρεψε πάλι την ίδια φάση, στο ίδιο σημείο του ματς. Δεν είναι τυχαίο: όταν δίνεις μέτρα, αυτά συμβαίνουν.
Στον Ολυμπιακό θα υπάρξει κάμποσο αυτομαστίγωμα και σίγουρα προβληματισμός. Η γνώμη μου είναι ότι όταν δεν υπάρχουν πολυτέλειες χρειάζονται πολεμιστές: αν αλλάξει προπονητή πχ πρέπει να πάρει κάποιον ικανό να δώσει στην ομάδα αγωνιστικό τσαμπουκά και πιο σκληρό χαρακτήρα. Ο ΠΑΟΚ από την άλλη απορροφά την αποτυχία τονίζοντας τα καλά της χθεσινής εμφάνισης που ήταν κάμποσα: λίγη καλοκαιρινή αισιοδοξία ποτέ δεν έβλαψε. Και οι δυο αντιδράσεις είναι κατανοητές και προβλέψιμες. Το θέμα είναι αν, μετά τις αντιδράσεις, οι ομάδες θα βελτιωθούν. Στο ποδόσφαιρο δεν πρέπει να φοβάσαι την ήττα, είναι διδακτική. Δυστυχώς στις συγκεκριμένες περιπτώσεις κόστισε ακριβά…
