Την ταινία «η Μέρα της Μαρμότας» την λατρεύω γιατί είναι διδακτική. Σου θυμίζει ότι στη ζωή, ακόμα κι όταν ξέρεις τι ακριβώς σε περιμένει δύσκολα μπορείς ν αλλάξεις τα πράγματα, αν δεν αλλάξεις ο ίδιος πραγματικά. Πρόκειται για ένα αξίωμα που έχει απόλυτη εφαρμογή παντού: κυρίως στο ελληνικό μας ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα. Χθες π.χ υπήρξε ένα ντέρμπι πρωτοπόρων μεταξύ της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ. Το οποίο ήταν εντέλει ίδιο με όλα τα ματς ΑΕΚ – ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ που θυμάμαι. Το κέρδισε η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ ήταν κατώτερος των περιστάσεων και το ότι δέχτηκε γκολ παίζοντας με παίκτη παραπάνω αποτελεί ιστορικό ρεζιλίκι. Το ότι δεν σκόραρε με παίκτη παραπάνω δεν είναι καν είδηση: το είχαμε δει και στην Ριζούπολη. Όταν δεν βάζεις γκολ στον Απόλλωνα, παίζοντας πενήντα λεπτά με παίκτη παραπάνω, πως διάβολο θα βάλεις σε τριάντα στην ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, όπου δεν σκοράρεις από το 2012; Η «Μέρα της Μαρμότας», που λέγαμε.
Δεν παίρνεις προπονητή τον Λουτσέσκου
Στον ΠΑΟΚ τα έχουν με τον Ρασβάν Λουτσέσκου – τουλάχιστον οι εφημερίδες και τα ραδιόφωνα της Θεσσαλονίκης. Ο γιός του Σαββίδη, που είναι η πραγματική διεύθυνση επικοινωνίας του ΠΑΟΚ, γιατί είναι ο μόνος που τοποθετείται για όλα ανά πάσα στιγμή μίλησε για «έλλειψη πάθους από όλους». Αρχικά η τοποθέτηση αυτή δείχνει πως ο Λουτσέσκου δεν κινδυνεύει, αλλά το θέμα δεν είναι τι λέει ο Γιώργος, που περνά όλη τη μέρα στο Instagram γιατί άλλη δουλειά δεν έχει, αλλά τι θα πει ο Ιβάν, που αν το έχετε παρατηρήσει στόμα έχει και μιλιά δεν έχει τελευταία. Εχει ευθύνη ο Ρουμάνος για την ήττα στο ΟΑΚΑ; Εξαρτάται από πως βλέπει κανείς συνολικά τον ΠΑΟΚ. Αν θεωρεί ότι είναι το πρώτο φαβορί για το πρωτάθλημα, τότε ναι έχει: η εμφάνιση της ομάδας δεν δικαιολόγησε αυτό τον χαρακτηρισμό, όπως δεν τον δικαιολόγησε και στο Καραϊσκάκη. Αν, από την άλλη, έχεις κάποιος υπόψην του τα προηγούμενα του προπονητή κόντρα σε ομάδες όπως η ΑΕΚ και ο Ολυμπιακός, αλλά και τα γενικότερα προβλήματα του ΠΑΟΚ εκτός έδρας τα τελευταία σαράντα χρόνια, τότε δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει τον προπονητή: τόσο μπορεί. Ο δρόμος που θέλει να ακολουθήσει ο Ρουμάνος είναι απλός: ονειρεύεται μια ομάδα που δεν θα έχει απώλειες εντός έδρας και θα χάνει δύσκολα εκτός. Ποτέ δεν υποσχέθηκε κάποιου τύπου επιθετικό ποδόσφαιρο: δεν υπήρξε ομάδα του που να αγωνίζεται επιθετικότερα από όσο ο τωρινός ΠΑΟΚ. Το ότι ο Δικέφαλος έπαιξε τριάντα λεπτά με παίκτη παραπάνω και δεν έκανε ευκαιρία έδειξε ότι υπάρχει πρόβλημα παραγωγής φάσεων και επιθετικού παιγνιδιού γενικότερα, αλλά αν θέλεις τέτοια δεν παίρνεις προπονητή τον Λουτσέσκου.
Το σύστημα σούπερ ταμπούρι
Περισσότερο από τον Λουτσέσκου το πρόβλημα του ΠΑΟΚ είναι ότι δεν φαίνονται στην ενδεκάδα του τα χρήματα που ξόδεψε αυτά τα χρόνια ο Ιβάν Σαββίδης. Είχα γράψει μετά το ματς με τον Ολυμπιακό στην Sday ότι πέρυσι ο ΠΑΟΚ, με πέντε μεταγραφές λιγότερες, αλλά με ένα σπουδαίο Γκάρι Ροντρίγκεζ παραπάνω, έπαιξε στο Καραϊσκάκη καλύτερα. Και πέρυσι και φέτος η ακριβή του ομάδα δεν έχει τις προσωπικότητες που είχε ο ΠΑΟΚ τον καιρό του Ζαγοράκη, που χρήματα δεν είχε, αλλά που από ποδόσφαιρο ήξερε σίγουρα κάτι της παραπάνω. Στον ΠΑΟΚ δεν υπάρχουν Κοντρέρας, Κονσεϊσάο, Πάολο Γκαρσία, Λίνο, κι αμφιβάλω αν ο Πρίγιοβιτς που βλέπουμε στα εκτός έδρας ματς είναι καλύτερος από τον Μουσλίμοβιτς. Επίσης ο τωρινός Βιερίνια είναι ο χοντρός μεγάλος αδερφός του Αντελίνο, που επι Σάντος έβγαζε μάτια κι έφτασε στην Εθνική Πορτογαλίας και στην Μπουντεσλίγκα, ενώ όλα τα εξτρέμ του ΠΑΟΚ μαζί δεν κάνουν ένα Γκάρι Ροντρίγκεζ για την ώρα. Τι βλέπω εγώ; Μια ομάδα αργή που περιμένει ατομικές ενέργειες. Και που ήταν τυχερή χθες γιατί και η ΑΕΚ έχει τα ίδια περίπου προβλήματα: μετά το 1-0, και ειδικά από τη στιγμή που αποβλήθηκε ο Ζαμπράνο και ο ΠΑΟΚ έπαψε να έχει παίκτη παραπάνω η ΑΕΚ δεν έκανε επιθετικά τίποτα. Αν κράτησε το 1-0 είναι γιατί ο Χιμένεθ έβγαλε τους δυο κυνηγούς του, αρχικά τον Λιβάγια και μετά τον Λάζαρο, και την ταμπούρωσε κι άλλο.
Με νύχια και με δόντια
Τα ντέρμπι του εφετινού πρωταθλήματος έχουν για την ώρα νικητές που δεν κοιτάζουν τα προβλήματα τους γιατί παρασύρονται από τις οπαδικές υπερβολές. Η ΑΕΚ κερδίζει τον Ολυμπιακό με ανατροπή, και χάνει στην Τρίπολη μια εβδομάδα μετά. Ο Ολυμπιακός κερδίζει τον ΠΑΟΚ, με μόνο όπλο την καρδιά του και χάνει στη Λεωφόρο. Ο ΠΑΟ κερδίζει τον Ολυμπιακό με τα δόντια και χάνει από τον Αστέρα, που είχε να κερδίσει ομάδα από το ματς με την ΑΕΚ. Οι νίκες αυτές, όλες στις λεπτομέρειες και χωρίς πραγματικά καλή απόδοση, λειτουργούν ως παραμορφωτικός καθρέφτης: περίπου όπως και η βαθμολογία του πρωταθλήματος που έχει να κάνει αρκετά και με το πρόγραμμα, αλλά και με σοβαρά διαιτητικά λάθη. Η ΑΕΚ π.χ ισοβαθμεί με τον Ατρόμητο γιατί στις δέκα πρώτες αγωνιστικές έπαιξε εντός έδρας τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ και τους κέρδισε με νύχια και με δόντια – αν δεν είχε πάρει το περίφημο πέναλτι με την Λαμία θα είχε, μέσες άκρες, τους περσινούς βαθμούς. Ούτε η εφετινή ΑΕΚ έχει ομάδα καλύτερη από αυτή που το 2008 διεκδίκησε τελευταία φορά το πρωτάθλημα: ούτε Μπλάνκο υπάρχει, ούτε Ριβάλντο φυσικά, ούτε Παπασταθόπουλος, ούτε Λυμπερόπουλος. Η ΑΕΚ πήγε στη Γ Εθνική για να σβήσει τα χρέη, αλλά ομάδα σαν εκείνη ακόμα δεν έφτιαξε. Η δε καλοκαιρινή της ενίσχυση, αν σκεφτεί κανείς ότι η ομάδα στήθηκε για να διεκδικήσει το πρωτάθλημα και να παίξει στην Ευρώπη, είναι ελάχιστη. Η μόνη σημαντική προσθήκη σε σχέση με πέρυσι είναι ο Λιβάγια – άντε και ο Τσόσιτς, που κάπως βοηθάει. Αλλά τα χαφ είναι όλα κι όλα τρία (Σιμόες, Γιόχανσον, Γαλανόπουλος), ο Χιμένεθ δεν θα ήθελε κανένα από τους Αϊντάρεβιτς, Τρίστανσον, Πατίτο, ο Μπακασέτας στο μυαλό του προπονητή δεν μπορεί σε μεγάλο ματς να αντικαταστήσει τον Μάνταλο και η ΑΕΚ αγκομαχεί στο τρίτο παιγνίδι της κάθε εβδομάδα που έχει ευρωπαϊκά ματς. Μια φορά δε, που ο Χιμένεθ πήγε να κάνει λίγο rotation, η ΑΕΚ δεν έκανε σουτ στην αντίπαλη εστία.
Κάκιστη μπάλα
Μετά από δέκα αγωνιστικές έχουν η μεν ΑΕΚ τρεις βαθμούς περισσότερους από τον Ολυμπιακό και ο δε ΠΑΟΚ ένα. Σε αυτό το διάστημα ο Ολυμπιακός έπαιξε όλα τα ντέρμπι και πέρασε δοκιμασίες στο Τσάμπιονς λιγκ που θα μπορούσαν να είχαν διαλύσει το ηθικό του: άλλαξε προπονητή, έμεινε σε τέσσερα σερί ματς χωρίς νίκη, είχε και έχει ακόμα σημαντικούς παίκτες του τραυματίες. Οσο περνούν οι αγωνιστικές γίνεται κατανοητό ότι και η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ δεν έχουν ομάδες καλύτερες από πέρυσι: επένδυσαν τις όποιες φιλοδοξίες τους στις αλλαγές στη διαιτησία, ελπίζοντας, κυρίως, ότι οι διαιτητές θα κόψουν βαθμούς από τον Ολυμπιακό. Η αλήθεια είναι ότι οι διαιτητές την δουλειά την κάνουν, η μπάλα όμως που παίζουν οι διεκδικητές του πρωταθλήματος είναι κάκιστη: αν η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ είναι ομάδες ευχαριστημένες με το ποδόσφαιρο που έπαιξαν χθες, καταλαβαίνει κανείς γιατί δεν μπορούν ακόμα να προσπεράσουν στην βαθμολογία τον Ατρόμητο…
