Με ρωτάτε συχνά πως βλέπω τις μεγάλες ελληνικές ομάδες τη νέα χρονιά: η απάντησή μου είναι ότι περιμένω να τις δω – για την ώρα δεν διακρίνω τίοτα, πέρα από προθέσεις. Επειδή όλες παίζουν προκριματικά για το Τσάμπιονς λιγκ και το Γιουρόπα λιγκ έχουν κάνει κάποιες σαφείς επιλογές, αρκετά πάντως διαφορετικές. Ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ θα πάνε στα προκριματικά με τις περσινές τους ομάδες και νέους προπονητές: οι προσθήκες τους είναι σχετικά λίγες. Ο Ολυμπιακός, όπως κάθε χρόνο είναι δεδομένο ότι θα κάνει μεταγραφές τον Αύγουστο – Φιγκέιρας και Ντελα Μπέγια ήρθαν γιατί ο Ελαμπντελαουί είναι τραυματίας και ο Σαλίνο έφυγε. Θα πουλήσει κάποιους παίκτες (τον Μαζουακού, τον Κασάμι και μάλλον τον Ντα Κόστα), θα μετρήσει προτάσεις που ήδη έχει για άλλους και θα αντικαταστήσει όποιους θα φύγουν με βάση το ποιες θα είναι οι υποχρεώσεις του μέσα στη σεζόν: άλλες μεταγραφές θα κάνει αν βρεθεί στους ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ, άλλες αν δεν βρεθεί. Η ΑΕΚ, που έχει πια στο τιμόνι της τον Κετσπάγια υπό την επίβλεψη του Μπάγεβιτς μοιάζει σχεδόν έτοιμη, αφού στην περσινή ομάδα πρόσθεσε τον Μπακασέτα, τον Τζιγκρίνσκι, τον Μπάρκα, τον Ντιάζ, τον Αλμέιδα και μάλλον τον Ροντρίγκεζ – δύσκολα όμως θα τους δούμε όλους στη βασική της ενδεκάδα. Πολύ περισσότερο άλλαξαν ο ΠΑΟ και ο ΠΑΟΚ και πρέπει να περιμένουμε για να δούμε ποιοι θα ναι οι βασικοί τους και ποιο το σχήμα τους – για την ώρα ο Στραματσόνι κι ο Ιβιτς τρέχουν με σκοπό να παρατάξουν στα ματς με την ΑΙΚ και τον Αγιαξ ομάδες με την μεγαλύτερη δυνατή ομοιογένεια. Υπάρχει κάτι κοινό στις τέσσερις ομάδες αυτές; Ναι. Ολες φέτος έχουν βάλει πολύ σκληρά στοιχήματα.
Δυο ίδιοι τερματοφύλακες
Το μεγάλο στοίχημα του Ολυμπιακού είναι στη θέση του τερματοφύλακα. Ο Ολυμπιακός ποντάρει σε δυο παιδιά ίδιας ηλικίας, τον Στέφανο Καπίνο και τον Νικολό Λεάλι, που μοιάζουν αρκετά σε στυλ και θα διεκδικήσουν τη θέση του βασικού. Ο Καπίνο έχει ένα προβάδισμα - η πρόθεση είναι και να ξεκινήσει βασικός και να στηριχθεί: είναι 22 χρονών, έχει τεράστια περιθώρια βελτίωσης, είναι χρόνια τώρα στην Εθνική ομάδα κι έχει ήδη παίξει ένα πρωτάθλημα ως βασικός με τη φανέλα του ΠΑΟ. Είναι δεύτερη σεζόν στον Ολυμπιακό και δεν έχει προβλήματα προσαρμογής, αλλά η θέση είναι δύσκολη κι όλα αυτά δεν την κάνουν ευκολότερη. Ο Λεάλι, που καραδοκεί, έπαιξε ένα πρωτάθλημα πέρυσι βασικός στο Φροσινόνε, έρχεται από τη Γιουβέντους και όσοι τον έχουν δει στην προετοιμασία αυτό το μήνα μιλάνε για «νεόγερο», δηλαδή για ένα παιδί πολύ ώριμο σε σχέση με την ηλικία του. Ωστόσο κι αυτός τη θέση τώρα τη μαθαίνει. Η εντύπωση που έχω είναι ότι ο Ολυμπιακός για να βοηθήσει τον νεαρό του τερματοφύλακα (όποιος κι αν είναι αυτός που θα παίξει βασικός τελικά) ψάχνει ένα στόπερ στη θέση του Ντα Κόστα με εμπειρία και παραστάσεις – ικανό να κάνει, από άλλη θέση, ό,τι πέρυσι ο Ρομπέρτο, δηλαδή να κατευθύνει την άμυνα.
Τα μάτια στον Στράμα
Στον ΠΑΟ το μεγάλο στοίχημα δεν είναι κάποιος παίκτης, αλλά ο προπονητής: ο Αντρέα Στραματσόνι δεν έχει ακόμα κερδίσει τους οπαδούς της ομάδας (και όχι μόνο). Ο Στράμα έφερε σε αυτή την μεταγραφική περίοδο άλλους έξι νέους παίκτες στον ΠΑΟ – όλοι δικής του επιλογής. Εχει εγγυηθεί για τις δυνατότητες προσφοράς του Ιβάνοφ, του Ρέις, του Λεντέσμα, του Ιμπάρμπο, του Χουλτ και του Γουακάσο – που είναι όλοι παίκτες τους οποίους συνοδεύουν καλούτσικα βιογραφικά, αλλά και κάποιες αμφιβολίες. Εχοντας κάνει πάνω από δεκαπέντε μεταγραφές από τον Δεκέμβριο μέχρι τώρα, ο Στραματσόνι έχει πλέον στα χέρια του υλικό για να παρατάξει ό,τι είδους Παναθηναϊκό θέλει και η ελπίδα είναι να έχει και ιδέες ξεκάθαρες καθώς σε κάποιες θέσεις οι παίκτες είναι πλέον πάρα πολλοί. Υπάρχουν πχ τρία αριστερά μπακ (Χουλτ, Νάνο, Χουχούμης), έξι στόπερ (Ιβάνοφ, Μολέδο, Ρέις, Τελάντερ, Κουτρουμπής και ο νεαρός Ευαγγέλου) ενώ αν υποθέσουμε ότι ο Λεντέσμα και ο Ζέκα θα είναι οι δυο σταθεροί παίκτες της μεσαίας γραμμής και ο Λέτο και ο Μπέργκ οι δυο της επίθεσης υπάρχουν οκτώ (!) παίκτες που διεκδικούν δυο θέσεις στην ενδεκάδα: Λουντ, Αμπέντ, Ιμπάρμπο, Βιγιαφάνες, Βλαχοδήμος, Κλωναρίδης, Μπουμάλ, Γουακάσο – και συγνώμη αν κάποιον ξέχασα. Αν μάλιστα ο ΠΑΟ παίξει με 3 στόπερ από όλους αυτούς θα παίζει ένας! Ο ιταλός προπονητής γνωρίζοντας ότι η ομάδα πρέπει να είναι έτοιμοι στα προκριματικά μοιάζει να δίνει βάρος στην άμυνα, στα φιλικά δοκιμάζει σχήματα που χρησιμοποιούσε στην Ουντινέζε (3-5-2 και 3-4-3) και δείχνει αρκετά ψύχραιμος. Πιο πολύ και από το να αποκλείσει την ΑΙΚ, η αποστολή του είναι να κερδίσει τον κόσμο του ΠΑΟ και το ξέρει.
Αναζητείται άμυνα
Στοίχημα μεγάλο βάζει κι ο ΠΑΟΚ του Ιλία Ιβιτς. Εδώ το πράγμα είναι ακόμα πιο απλό: η εφετινή του σεζόν θα κριθεί κυρίως από την βελτίωση της άμυνάς του. Τα τρία τελευταία χρόνια ο ΠΑΟΚ αδυνατεί να βρει την αμυντική γραμμή που θα προσφέρει την απαραίτητη σιγουριά. Για την ώρα πρόσθεσε τέσσερα νέα μεταγραφικά αποκτήματα για να δυναμώσει στα μετόπισθεν: τον τερματοφύλακα Μπρκιτς που αποκτήθηκε από την Ουντινέζε, τον Ισπανό Κρέσπο, που αγωνίζονταν στην Ράγιο Βαγεκάνο και τον Βραζιλιάνο Μάτος που ήρθε από την Ντνίπρο. Μαζί τους ήρθε από τη Βέροια και ο νεαρός Πούγκουρας, διεθνής με τη Νέων και παίκτης που όλοι εκτιμούν. Η σπαζοκεφαλιά στην ιστορία προκύπτει από το ότι ο τερματοφύλακας και ο Κρέσπο πέρυσι δεν αγωνίστηκαν σχεδόν καθόλου, ενώ κι ο Μάτος είναι καλύτερος επιθετικά από ό,τι αμυντικά. Θα μπορέσει ο Ιβιτς με αυτούς και με τους υπάρχοντες (Τζαβέλα, Μαλεζά, Χατζηισσαϊα, Κίτσιου, Λέοβατς κτλ) να παρουσιάσει ένα ΠΑΟΚ με μια άμυνα της προκοπής; Αν ναι, η σεζόν θα ναι πολύ καλή γιατί μεσοεπιθετικά ο ΠΑΟΚ, παρά την απώλεια του Μακ, είναι γεμάτος λύσεις. Αν όχι, τα περσινά σκαμπανεβάσματα θα συνεχιστούν αφού ως δια μαγείας δεν λύνεται κανένα πρόβλημα. Κι εδώ πάντως ίσως υπάρχουν προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ στη συνέχεια: ας μην είμαστε βιαστικοί.
Τρία χρόνια πριν
Πιο απλό και ίσως πιο δύσκολο το στοίχημα της ΑΕΚ: λέγεται Ούγκο Αλμέιδα. Πριν τρία χρόνια, αν έρχονταν στην Ελλάδα, θα χαλούσε κόσμο: το 2013 με την Μπεσίκτας σκόραρε ασταμάτητα, ήταν βασικός στην Εθνική Πορτογαλίας κι έμοιαζε ο πιο ολοκληρωμένος Πορτογάλος φορ από τον καιρό του Νούνο Γκόμεζ. Όμως ξαφνικά προέκυψε μπλακ άουτ θεαματικό. Ένα κακό μουντιάλ στη Βραζιλία του στοίχισε τη θέση και την παρουσία στην Εθνική και τα τρία τελευταία χρόνια ταλαιπωρήθηκε παίζοντας σε ομάδες που δεν τον πίστεψαν και δεν τις αγάπησε: ελάχιστα ματς με την Τσεζένα, μικρή συμμετοχή στην Ανζί και στην Κουμπάν που είχαν μεγάλες απαιτήσεις, ένα μόλις γκολ με το Ανόβερο πέρυσι σε επτά ματς. Αν η ΑΕΚ τον στήσει στα πόδια του λύνει το πιο μεγάλο της πρόβλημα. Και κερδίζει το πιο δύσκολο στοίχημα…
