Ο Παναθηναϊκός κέρδισε το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό πολύ πιο εύκολα από όσο δείχνει το τελικό 1-0 – νομίζω πήρε την πιο εύκολη νίκη σε ντέρμπι που θυμάμαι και το λέω μολονότι έχω δει τον ΠΑΟ να κερδίζει τον αιώνιο αντίπαλό του και 4-0, και 4-1 και 3-0. Η διαφορά των δυο ομάδων ήταν η αθλητική τους φρεσκάδα: ο ΠΑΟ έτρεχε κόντρα στον Ολυμπιακό, που περπατούσε. Ο Ολυμπιακός περπατούσε γιατί το τελευταίο δίμηνο έχει παίξει πέντε ματς περισσότερα από τον αντίπαλό του (τέσσερα στην Ευρώπη κι ένα στο κύπελλο με τον Ατρόμητο για να προκριθεί, ενώ ο ΠΑΟ είχε παίξει τη ρεβάνς κυπέλλου με τον Αστέρα με τις ρεζέρβες). Ο Ολυμπιακός έφτασε επίσης στο ματς αυτό έχοντας παίξει τις  προηγούμενες εβδομάδες δυο ντέρμπι εκτός έδρας (με ΑΕΚ και ΠΑΟΚ) κι ένα ματς με τον Πανιώνιο, που κάνει πρωταθλητισμό: τα έχασε όλα και μαζί με τους βαθμούς έχασε και πολύ ενέργεια, αλλά και παίκτες από τραυματισμούς. Ο ΠΑΟ είχε ένα βολικό πρόγραμμα στο ίδιο διάστημα και το έκανε σαφές αυτό πολύ ωραία ο Μπεργκ, που εξήγησε ότι βρήκε τον εαυτό του από τη στιγμή που η ομάδα του άρχισε να παίζει ένα ματς την εβδομάδα. Ο Ουζουνίδης, γνωρίζοντας ότι ο Παναθηναϊκός του έχει φρεσκάδα, τον έστειλε από την αρχή στην επίθεση: ο ΠΑΟ κέρδισε τις μονομαχίες, έβαλε τον Ολυμπιακό στην περιοχή, δεν τον άφησε να κυκλοφορήσει τη μπάλα πιέζοντας τους μέσους του – έπαιξαν πέντε συνολικά και σχεδόν κανείς δεν έκανε μια προσωπική ενέργεια. Κυρίως ο προπονητής του ΠΑΟ γνώριζε κάτι απλό: ότι αρκεί μια νίκη κόντρα στον Ολυμπιακό με καλή εμφάνιση για να σωθεί μια χρονιά. Συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στο πρωτάθλημα μας, συνέβη και φέτος.  

Νίκες που αδειάζουν

Πριν η ΑΕΚ αγωνιστεί με τον Ολυμπιακό έφερε ισοπαλία με τον Ηρακλή. Κέρδισε τον Ολυμπιακό, στον οποίο είχε το μυαλό της ήδη στο Καυτατζόγλειο και περίμενες ότι θα κάνει κάποιου τύπου σερί. Την επόμενη αγωνιστική έφερε ισοπαλία με τον Πανιώνιο, γιατί ο Ταπόκο στο 87΄, αντί να σπρώξει τη μπάλα στα δίχτυα τρόμαξε στην ιδέα να γίνει σκόρερ. Το τελικό 1-1 προέκυψε και γιατί επόπτες και διαιτητές δεν βρήκαν κάτι για να ακυρώσουν το γκολ του Μασούρα. Ο Ηρακλής χρωστάει στον Ολυμπιακό τρεις βαθμούς. Κι ο ΠΑΟΚ πριν παίξει με τον Ολυμπιακό έφερε ισοπαλία μαζί του. Έπαιξε με τον Ολυμπιακό, τον κέρδισε, στην Τούμπα ούρλιαζαν από χαρά και μετά από μια εβδομάδα είδαν την ομάδα να χάνει με 3-0 από την ΑΕΚ, σε ένα ματς που ο ΠΑΟΚ έπρεπε να κερδίσει για να διεκδικήσει το πρωτάθλημα – η ΑΕΚ τουλάχιστον δεν έχει τέτοιες σκοτούρες. Ο ΠΑΟ, αφού έφερε κι αυτός ισοπαλία με τον Ηρακλή, κέρδισε εύκολα τον Ολυμπιακό, και το πιθανότερο είναι ότι δεν θα κερδίσει την άλλη εβδομάδα την ΑΕΚ, αλλά θα παίξει κι άσχημα: η σεζόν σώθηκε και για αυτόν με τη νίκη στο ντέρμπι. Ο κόσμος του, που φέτος καταλαβαίνοντας πως η ομάδα μπορεί να κερδίσει, ήταν άψογος, δικαίως πανηγύρισε την τρίτη μόλις νίκη σε ντέρμπι τα δέκα τελευταία χρόνια. Η Λεωφόρος όπως προηγουμένως και η Τούμπα γέμισε μετά από καιρό - στο ΟΑΚΑ η ΑΕΚ είχε 30 χιλιάδες κόσμο με τον Ολυμπιακό – για να δουν το ματς με τον ΠΑΟΚ δεν πήγαν ούτε οι μισοί! Είναι κολακευτικό για τον Ολυμπιακό ότι οι αντίπαλοί του ζουν για τα παιγνίδια εναντίον του. Και είναι και ο λόγος που θα πάρει το πρωτάθλημα, αν τελικά τα καταφέρει: αυτός παίζει για το πρωτάθλημα, οι άλλοι για να τον κερδίσουν σε ένα ματς - τόσο πολύ φοβούνται ακόμα τη φανέλα του.

Αν οι παίκτες του Ολυμπιακού φορούσαν στη Λεωφόρο της φανέλες της Βέροιας π.χ θα έχαναν 5-0: η εμφάνισή τους, σε όλο το ματς κι όχι μόνο στο πρώτο ημίχρονο, ήταν η χειρότερη εφετινή. Κι όμως αυτό τον Ολυμπιακό που έμοιαζε αδύνατο να μπει στην περιοχή, ο ΠΑΟ στα τελευταία είκοσι λεπτά του ματς τον περίμενε όλος πίσω, αντί να γκαζώσει και να τον συντρίψει. Γιατί; Γιατί ο φόβος μήπως δεν έρθει η νίκη, που μπορεί να σώσει μια χρονιά, υπερίσχυσε της λογικής: ο γεμάτος φρεσκάδα, όρεξη, πάθος και ενέργεια Παναθηναϊκός τελείωσε το ματς κάνοντας την τελευταία του ευκαιρία στο 77΄, και με τρεις παίκτες του να παίρνουν κίτρινες κάρτες μετά το 85΄, λες κι έπαιζε με τη Ρεάλ Μαδρίτης! Αυτός ο φόβος που προκαλεί η φανέλα του Ολυμπιακού μπορεί να του δώσει στο τέλος το πρωτάθλημα. Ενέργεια δύσκολα θα βρει, αφού και μετά τη διακοπή ακολουθούν πάλι τρία ματς στη σειρά. Και μετά θα έχει τα ντέρμπι του κυπέλλου που, με βάση όσα έχουν προηγηθεί, θα είναι κι αυτά Γολγοθάς.

Κανείς δεν κοίταξε το πρόγραμμα

Όπως έχω ξαναπεί οι απολογισμοί πρέπει να γίνονται στην ώρα τους και στην περίπτωση όλων των ομάδων αυτό πρέπει να γίνεται στο τέλος της σεζόν: τότε πρέπει πάντα να ασχολείσαι με τα λάθη σου. Ωστόσο στην περίπτωση του Ολυμπιακού ένα τουλάχιστον λάθος είναι εξόφθαλμο: τον Ιανουάριο κανείς δεν κοίταξε το πρόγραμμα και την απίστευτη δυσκολία του. Κοιμισμένοι όλοι από την βαθμολογική διαφορά πίστεψαν ότι με απλή διαχείριση η σεζόν θα βγει χωρίς μουρμούρες: μόνος μου φώναζα ότι τίποτα δεν θα είναι εύκολο κι ακόμα λέω ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει. Οι βαθμοί δεν δίνουν ενέργεια, δεν προστατεύουν παίκτες από θλάσεις, δεν σου επιτρέπουν να παίξεις καλά τα ντέρμπι. Ισα ίσα που άμα έχεις πολλούς, χαλαρώνεις κιόλας.

Κουρασμένος και άδειος

Ο ΠΑΟ, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ, την επόμενη φορά θα φοβούνται λιγότερο τη φανέλα του Ολυμπιακού: αν φτάσει ο Ολυμπιακός να τους φοβάται, όσο αυτοί τον φοβούνται, θα χάσει και την πρωτιά του. Δεν είναι τα ντέρμπι που κρίνουν τα πρωταθλήματα: όταν παίζεις μόνο για αυτά πρωτάθλημα δεν παίρνεις ποτέ. Στα περίφημα πέτρινα χρόνια του ο Ολυμπιακός είχε χρονιές που τερμάτιζε τρίτος και τα ντέρμπι τα κέρδιζε ή δεν τα έχανε – καμιά φορά έριχνε και τεσσάρες. Το χειρότερο για τον Ολυμπιακό χθες θα ήταν να ισοφάριζε στο τέλος με ένα γκολ από το πουθενά, εκμεταλλευόμενος το πισωγύρισμα του ΠΑΟ που από το 80΄ και μετά έπαιζε με το χρόνο: θα λειτουργούσε το αποτέλεσμα ως παραμορφωτικός καθρέφτης, θα το πλήρωνε ακριβά. Ενώ τώρα έχει επίγνωση του πόσο δύσκολες θα είναι οι νίκες που του χρειάζονται: κυρίως γιατί ομάδες όπως ο Πλατανιάς, ο ΠΑΣ, ο Παναιτωλικός κτλ, που έχει μπροστά του, δεν περιμένουν να σώσουν τη χρονιά τους στο ματς με τον Ολυμπιακό, όπως όσοι κατά τα άλλα διεκδικούν το πρωτάθλημα. Και για αυτό θα παίξουν τη μπάλα τους, πράγμα που ο Ολυμπιακός, κουρασμένος και άδειος, δυσκολεύεται να κάνει καιρό τώρα.