Τα τελευταία χρόνια δεν θυμάμαι πόσες φορές έχει κινδυνέψει η ζωή μου. Σίγουρα κινδύνεψα πολύ από τη «γρίπη των πουλερικών»: τη θυμάμαι σαν τώρα κι ας έχουν περάσει πάνω από δέκα χρόνια από τον καιρό που, αν την κολλούσα από καμιά αδέσποτη πάπια, θα έφευγα από το μάταιο τούτο κόσμο. Ενας Θεός ξέρει πως γλύτωσα από «τη νόσο των τρελών αγελάδων»: πρόκειται περί θαύματος δεδομένου ότι με αγελάδες περνάω ώρες ολόκληρες. Πάντα ανάβω ένα κερί γιατί δεν με τσίμπησε το κουνούπι του Νείλου – εκείνο το δολοφονικό, που αρκούσε απλά να σε κοιτάξει για να εξαφανιστείς σαν τον Ιμπάρμπο. Κυρίως, όμως, προσεύχομαι τις νύχτες γιατί άντεξα θεομηνίες: δεν έπαθα κάτι από τους καλοκαιρινούς καύσωνες που είναι επικίνδυνοι εξαιτίας του φαινομένου του θερμοκηπίου που θα κάνει την Ελλάδα έρημο Σαχάρα, δεν πνίγηκα από τα κύματα δολοφονικής σκόνης που έρχονται από την Αφρική, δεν με παρέσυραν χείμαρροι που δημιουργήθηκαν από πλημύρες μπροστά στις οποίες ο κατακλυσμός του Νόε θα ήταν μια μπόρα. Ελπίζω ν αντέξω και τον επικείμενο χιονιά, που όλη η Ελλάδα περιμένει, αφού οι μετεωρολόγοι έχουν προειδοποιήσει πως στο τριήμερο που ακολουθεί θα χιονίσει παντού, η θερμοκρασία θα πέσει περίπου 22 βαθμούς και θα ναι τόσο το ψύχος, ώστε θα ξυπνήσουν και οι αρκούδες από τη χειμερία νάρκη για να αγοράσουν παπλώματα.
Θα κατουράμε παγάκια
Εδώ και δυο τρεις μέρες δεν ακούω τίποτα άλλο, παρά τον τρόμο που εμπεριέχει η φράση «θα χιονίσει». Το λένε όλοι, σαν να σου ζητούν να σε αποχαιρετήσουν: τίποτα πια στη ζωή δεν θα είναι ίδιο μετά το κακό που θα μας βρει. Αν ζούσαμε στους καιρούς που λεφτά υπήρχαν χιλιάδες οικογενειάρχες θα αγόραζαν τσουβάλια με ρύζι, κούτες από μακαρόνια, γάλατα, γιαούρτια και σκυλοτροφές για ν αντέξουν τον αποκλεισμό που ακολουθεί, αφού όλοι περιμένουν ότι το χιόνι θα είναι τόσο πολύ, που δεν θα μπορούμε ν ανοίξουμε ούτε την πόρτα του ασανσέρ. Τις τελευταίες μέρες ο τρόμος του χιονιά εξαπλώνεται από στόμα σε στόμα και είναι θαύμα ότι τα αυτοκίνητα δεν κυκλοφορούν ήδη με αντιολισθητικές αλυσίδες, αφού είναι σαν να έχει πέσει δυο μέτρα χιόνι κι απλά εμείς οι υπόλοιποι, που δεν έχουμε ακόμα μολυνθεί από τον ιό του τρόμου δεν το βλέπουμε. Οι πιο πολλοί που αναπαράγουν τις δυσοίωνες προβλέψεις των μετεωρολόγων, βάζοντας και κάτι της δικό τους, μοιάζουν να περιμένουν (σχεδόν με ηδονή) ένα είδος καταστροφής των πάντων. Σου λένε «θα χιονίσει» και λάμπουν, καθώς σκέφτονται αποκλεισμένες πόλεις και χωριά, και χιλιάδες ανθρώπους να παθαίνουν προστάτη γιατί κατουράνε παγάκια. Ολοι αυτοί είναι τρομολάγνοι που περιμένουν να δουν τόνους χιονιού να μας πνίγουν, ενώ είμαστε συγκεντρωμένοι σε μια εκκλησία και μαζί μετράμε τις ώρες για το τέλος του κόσμου ψέλνοντας ο καθένας ό,τι ξέρει 0 άλλος τον ύμνο του Ολυμπιακού, άλλος της ΑΕΚ, άλλος του Λεβαδειακού αν έχει ύμνο. Τις τελευταίες μέρες αισθάνομαι ότι παίζω στο «Τhe day after tomorrow» κι όχι φυσικά τον πρωταγωνιστή, αλλά έναν από τους χιλιάδες κομπάρσους που θα κοκαλώσει στο δρόμο, καθώς χιονοθύελλες χτυπάνε την οδό Αγίας Φωτεινής – μεγάλη η χάρη της.
Περιμένοντας τη θεομηνία
Ολοι ορκίζονται ότι θα χιονίσει κι ας μην έχει πέσει ακόμα νιφάδα. Και ότι θα είναι το χιόνι που θα πέσει απίστευτα πολύ κι όχι αυτό το λίγο που δημιουργεί μόνο κάποια ψιλοταλαιπωρία. Όταν χιονίζει μπορεί να κλείσει για λίγο κανένας δρόμος, μπορεί να έχουμε καμιά διακοπή ρεύματος, μπορεί να κοκαλώσει καμιά σωλήνα, μπορεί κάποιος να γλιστρήσει και να σπάσει κανένα πόδι και μπορεί όλοι μας να αρπάξουμε και κανένα ελαφρύ - θέλω να πιστεύω – κρύωμα, έτσι και ξαμοληθούμε για να βγάλουμε selfi παριστάνοντας τα εγγόνια των Αbba – mama mia. Όμως δεν μιλάμε για τέτοιο χιόνι: όλοι περιμένουν τη θεομηνία. Κάτι τρομερό σου λένε θα συμβεί. Θα πέσει η θερμοκρασία στο «μείον 30» και θα παγώσει το αίμα μας από το κρύο. Θα υπάρξουν γιγάντιες καραμπόλες στους δρόμους και θα χυθεί αίμα στην Εθνική, γιατί όλοι θα κάνουν τον Αϊρτον Σένα γκαζώνοντας στον πάγο που θα χει πάχος ενάμισι μέτρο. Θα υπάρξουν σε όλη τη χώρα χιλιάδες χιονάνθρωποι με τη μούρη του Βάτσιου, όταν σφύριξε το πέναλτι σε βάρος του Ολυμπιακού, γύρω από τους οποίους θα ανάβουν φωτιές και θα χορεύουν χιλιάδες εξυγιαντές. Ολα τα ματς του Σαββατοκύριακου θα αναβληθούν εξαιτίας του χιονιού και κανείς δεν θα μπορεί να σου πει πότε θα γίνουν, αφού φέτος δεν θα κάνουμε μπάνιο με βατραχοπέδιλα, αλλά με παγοπέδιλα. Θα ναι τόσο πολύ το χιόνι, ώστε αύριο θα αποκλειστεί το λεωφορείο του Παναθηναϊκού, ενώ κατεβαίνει στο ΣΕΦ, και θα γίνει επέμβαση ειδικών δυνάμεων πυροσβεστών, που οδηγούν έλκηθρα για να διασωθούν οι παίκτες, που θα σωθούν, γιατί θα βρουν ζεστασιά χάρη στη φαλάκρα του Καλάθη που θα αχνίζει. Ολο κάτι τέτοια ακούς: η χώρα ζει με τη βεβαιότητα ότι οι επόμενες νύχτες θα είναι οι τελευταίες της ανθρωπότητας.
Χιονίζει ήδη σότα
Ματαίως προσπαθώ να πω ότι δεν θα συμβεί τίποτα το συνταρακτικό και ότι το πολύ πολύ λίγο να χιονίσει, γιατί είναι Ιανουάριος και καμιά φορά αυτό συμβαίνει. Ματαίως επισημαίνω ότι δεν θα συμβεί τίποτα το ανεξήγητο: δεν θα φιληθούν στο στόμα ο Πολάκης με τον Αδωνη, δεν θα μας χαρίσουν τα χρέη, δεν θα μιλήσει ελληνικά καλύτερα από αγγλικά ο Τσακαλώτος, δεν θα βγει πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος ο Πέκχαρτ, δεν θα βρεθεί ο Ιμπάρμπο, δεν θα σου χτυπήσει την πόρτα αργά το βράδυ η Στικούδη για να σου πει ότι θέλει μια αγκαλιά επειδή κρυώνει. Δεν μ ακούει κανείς. Το πρωί άκουσα ένα μετεωρολόγο που είπε ότι απλά θα κάνει κρύο και ότι μπορεί και να μην χιονίσει, γιατί με βορειοδυτικούς ανέμους δεν χιονίζει. Τον λυπήθηκα τον άνθρωπο! Κάποιος να του πει ότι ακόμα κι αν δεν μας πνίξουν τα χιόνια, θα μας πνίξουν τα σότα, που είναι και περισσότερο επικίνδυνα…
