Με μια χορταστική ισοπαλία με 2-2 αναμεσα στο Βόλο και στην Λαμία άρχισε η εφετινή Σουπερλίγκα. Κάτι ανάλογο είχε συμβεί και πέρυσι: ο γηπεδούχος Βόλος είχε φέρει 3-3 με τον Αστέρα Τρίπολης – σαν οιωνός ότι όλα θα είναι ίδια αλλά κομμάτι διαφορετικά. Θα μοιραστώ τις σκέψεις μου για το πρωτάθλημα που αρχίζει.
Κουτσουρεμένη κι αυγουστιάτικη
Η πρώτη αγωνιστική της Σουπερλίγκας μας θα είναι αυγουστιάτικα κουτσουρεμένη. Ο λόγος είναι καλός. Αιτία γι’αυτό είναι οι αναβολές των παιχνιδιών της ΑΕΚ με τον Παναιτωλικό και του ΠΑΟ με τον Ατρόμητο εξαιτίας των ευρωπαϊκών υποχρεώσεων των δύο ομάδων της Αθήνας στο Τσάμπιονς λιγκ. Ημερομηνίες για να διεξαχθούν τα ματς που αναβλήθηκαν υπάρχουν αρκετές. Άλλωστε η Σουπερλίγκα, ως οργανισμός, έχει σταματήσει εδώ και αρκετό καιρό να έχει οργανωτικά προβλήματα. Υπάρχει και γνώση της δυσκολίας και αρκετή εμπειρία από τα στελέχη της, ώστε να λύνουν εύκολα τέτοιου είδους μικρά προβλήματα. Τα μεγάλα είναι άλλα.
Ανταγωνισμός χωρίς ανταγωνιστικά ματς
Τι πρωτάθλημα θα είναι το φετινό; Αν κρίνω από όσα είδαμε στα ματς που έδωσαν οι ελληνικές ομάδες στα ευρωπαϊκά προκριματικά καλοκαιριάτικα, αλλά και από την γενικότερη στρατηγική τους στο μεταγραφικό παζάρι που ακόμα δεν έχει τελειώσει, το εφετινό πρωτάθλημα θα μοιάζει αρκετά με το περσινό. Δεν αναφέρομαι στην τελική του έκβαση, καθώς ποτέ κανείς δεν μπορεί να ξέρει πως ένα πρωτάθλημά θα κριθεί. Αναφέρομαι στην γενικότερη ανταγωνιστικότητα του. Αυτή που πέρσι ξαναβρέθηκε, αν πιστέψουμε όσα ακούσαμε.
Θα είναι ανταγωνιστικό και το νέο πρωτάθλημα; Εξαρτάται πως ορίζει κάνεις την ανταγωνιστικότητα. Αν αναφερόμαστε στην μάχη για την κατάκτηση του τίτλου, πέρσι ανταγωνισμός υπήρξε σίγουρα αρκετός – φέτος θα δούμε. Πέρυσι κάποια στιγμή φάνηκε το πρωτάθλημα να το διεκδικούν τέσσερις ομάδες δηλαδή η ΑΕΚ που τελικά το κατέκτησε, ο Παναθηναϊκός που κράτησε την κορυφή για περισσότερο καιρό από όλους, ο Ολυμπιακός που συνεχώς κυνηγούσε τους πρωτοπόρους και ο ΠΑΟΚ που τρέχοντας ένα μεγάλο σερί μεταξύ Οκτωβρίου και Φεβρουαρίου ήταν πάντα κοντά. Αν ωστόσο μιλάμε για την ανταγωνιστικότητα των παιχνιδιών, το περσινό πρωτάθλημα μικρή διαφορά έχει από τα προηγούμενα. Υπήρχαν σε αυτό διεκδικητές του τίτλου που διαρκώς κέρδιζαν και ομάδες μικρότερες, που κακώς έχουμε μάθει να αποκαλούμε «μικρομεσαίες», που σπανίως τους έκαναν ζημιές. Αυτό δεν είναι εικόνα ανταγωνιστικού πρωταθλήματος. Είναι εικόνα πρωταθλήματος στο οποίο οι μικροί συνήθως παραμερίζουν για να περάσουν όσοι τον τίτλο διεκδικούν - το πράγμα θυμίζει αγώνες της formula 1 που όσοι βρίσκονται στην πίστα χωρίς να γκαζώνουν προς την πρωτιά, αφήνουν τους πρωτοπόρους να περάσουν.
Πέρσι οι τέσσερις μόνιμοι της κορυφής (η ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός κι ο ΠΑΟΚ) έχασαν ελάχιστους βαθμούς απέναντι στις ομάδες που βρίσκονταν από την έκτη θέση και κάτω. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το πρωτάθλημα να κριθεί στα ματς που έδωσαν μεταξύ τους οι πρωτοπόροι, που λόγω και των play off ήταν αρκετά. Αλλά στην πραγματικότητα ήταν και τα μοναδικά αληθινά ανταγωνιστικά ματς σε ένα πρωτάθλημα στο οποίο πλέον οι πρωτοπόροι βαθμούς χάνουν μόνο αν οι ίδιοι είναι σε κακή μέρα. Αν ανταγωνιστικότητα είναι να ανταγωνίζεσαι τον εαυτό σου τέτοια θα υπάρχει και φέτος.
Ποιο άλλο χαρακτηριστικό έχει το πρωτάθλημα μας; Τα μεγάλα αήττητα σερί των πρωτοπόρων. Πέρσι ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε με 12 νίκες και μια ισοπαλία στα 13 πρώτα ματς. Γιατί έχασε το πρωτάθλημα; Γιατί η ΑΕΚ κράτησε το δικό της σερί για το τέλος και δεν έχασε κανένα από τα παιχνίδια των play off. Κι ο ΠΑΟΚ έκανε το δικό του σερί, αλλά το έκανε μετά το πρώτο μισό του πρώτου γύρου και μέχρι τα μισά του δεύτερου: ακολουθώντας δηλαδή τους πρωτοπόρους κι όχι προσπερνώντας. Τέτοια σερί είναι αλήθεια πως μόνο στην Ελλάδα τα συναντάς. Οχι τυχαία πέρσι το πρωτάθλημα το διεκδίκησαν βασικά η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός: οι πιθανότητες του Ολυμπιακού, που σερί νικηφόρο δεν έτρεξε ούτε στην αρχή ούτε στο τέλος της σεζόν, ήταν πάντοτε λίγες ό,τι κι αν έδειχνε η βαθμολογία.
Περισσότερες υποχρεώσεις για όλους
Τι διαφορετικό υπάρχει φέτος; Νομίζω δυο διαφορές από το περσινό θα είναι σημαντικές. Η μεγάλη διαφορά έγκειται στο ότι είναι δεδομένο πλέον ότι θα αγωνιστούν σε ομίλους ευρωπαϊκών διοργανώσεων και η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός κι ο Ολυμπιακός – μακάρι κι ο ΠΑΟΚ. Αυτό μεταβάλει λίγο τα πράγματα διότι θα δημιουργήσει στον ΠΑΟ και στην ΑΕΚ (ίσως και στον ΠΑΟΚ) μία έξτρα κόπωση που πέρσι δεν είχαν διότι η ΑΕΚ δεν είχε αγωνιστεί καθόλου στην Ευρώπη κι ο ΠΑΟΚ κι ο Παναθηναϊκός είχαν αποκλειστεί από τα προκριματικά του UEFA Conference league ήδη από τα τέλη Ιουλίου. Πέρσι ευρωπαϊκές υποχρεώσεις είχε μόνο o Ολυμπιακός. Το πρόγραμμά του φορτώθηκε με αρκετά παιγνίδια - συνολικά 14 - μέχρι τον Δεκέμβριο. Σ’ αυτό το διάστημα και εξαιτίας της ανετοιμότητας του, πέταξε βαθμούς στο πρωτάθλημα και έμεινε μακριά από τους πρωτοπόρους. Τους κυνήγησε, τους έπιασε, αλλά όπως ακριβώς και ο ΠΑΟΚ δεν κατάφερε να τους προσπεράσει: φέτος υποχρεώσεις ευρωπαϊκές θα έχουν όλοι. Αλλά υπάρχει και μια δεύτερη διαφορά: φέτος δεν πρόκειται να υπάρξει δίμηνη διακοπή (Νοέμβριος – Δεκέμβριος) όπως πέρυσι. Δεν θα υπάρχει έξτρα χρόνος για μοντάρισμα, αλλά ούτε και πρόβλημα αποσυντονισμού. O αγώνας της Formula 1 δεν έχει safety car. Κι όποιος παίρνει κεφάλι και γράφει συνεχώς ταχύτερους γύρους είναι συχνά άπιαστος.
Θα έχει και εντάσεις
Θα έχουμε πάλι μεγάλες εντάσεις; Φυσικά και ναι. Και θα έχουμε και παραγοντικές γκρίνιες και φασαρία – κι ας έχει προηγηθεί του πρωταθλήματος η χουλιγκάνικη δολοφονία του Μιχάλη Κατσουρής που κάπως πάγωσε τους πάντες: θα συνέρθουν. Το πρωτάθλημα μας παράγει μεγάλες εντάσεις διότι κουβαλά χρόνια τώρα διάφορες στρεβλώσεις με τις οποίες κάνεις αρμόδιος δεν ασχολείται σοβαρά. Πριν το πρωτάθλημα αρχίσει, κυκλοφορεί ήδη ότι οι ξένοι διαιτητές που θα έρθουν θα είναι φέτος λιγότεροι από τα προηγούμενα χρόνια και αυτό από μόνο του είναι δεδομένο ότι θα σταθεί λόγος για λογιών λογιών μουρμούρες. Γνωρίζουμε επίσης πως πριν το πρωτάθλημα ξεκινήσει υπάρχει διεξαγωγή εισαγγελικής έρευνας για στημένα παιχνίδια που έγιναν και την περσινή σεζόν και στις δυο επαγγελματικές κατηγορίες. Το πότε θα προκύψουν τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας και πότε με αυτά θα ασχοληθεί η αθλητική δικαιοσύνη δεν το γνωρίζει κανείς. Πολλοί, όμως, θεωρούν βέβαιο πως εν μέσω της σεζόν μπορεί να συμβούν στο αθλητικό δικαστικό μέτωπο εντυπωσιακές εξελίξεις. Δεν αποκλείεται να ξυπνήσουμε ένα πρωί με συλλήψεις, όπως το 2002.
Η σειρά στη γραμμή της έναρξης
Δεν θα κάνω πρόβλεψη για την έκβαση του πρωταθλήματος όχι γιατί φοβάμαι μήπως χάσω το προγνωστικό αλλά γιατί οι αστάθμητοι παράγοντες μου μοιάζουν πολλοί: δεν ξέρουμε καν σε ποια ευρωπαϊκή διοργάνωση θα παίξουν ο ΠΑΟ, η ΑΕΚ κι ο Ολυμπιακός κι αν ο ΠΑΟΚ βρεθεί στους ομίλους του UEFA Conference League. Δεν ξέρουμε πως όλοι θα ολοκληρώσουν τις μεταγραφές τους: το ελληνικό πρωτάθλημα μπορεί πχ να το κρίνει ένα φορ – πέρυσι τον Ολυμπιακό τον βελτίωσε από το πουθενά ο Μπακαμού και την ΑΕΚ την άλλαξε η απόφαση του Αλμέιδα να κάνει σέντερ φορ τον Λιβάι Γκαρσία. Δεν έχω επίσης εικόνα του πόσο άλλαξαν οι μικρότεροι. Ωστόσο ό,τι κι αν γίνει στις επόμενες μέρες, αν τοποθετούσα τις ομάδες σε μια σειρά, σαν να είναι έτοιμες να τρέξουν σε μια πίστα της Formula 1, θα έβαζα τις ομάδες ακριβώς με τη σειρά που τερμάτισαν πέρυσι: πρώτη η ΑΕΚ, λίγο πιο πίσω αλλά δίπλα της ο ΠΑΟ και πίσω ακριβώς ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ. Πιστεύω ότι η διαφορά των τεσσάρων από τους υπόλοιπους θα είναι φέτος ακόμα πιο μεγάλη – μόνο στον πρώτο γύρο υπάρχουν περιθώρια για εκπλήξεις λόγω της ευρωπαϊκής επιβάρυνσης των Big 4. Μυστήρια θεωρώ τον Αρη που άλλαξε πολύ και δεν μου μοιάζει πως αυτό έγινε προς το καλύτερο, τον Αστέρα Τρίπολης, τον Ατρόμητο και τον Βόλο κι αν πόνταρα κάτι σε μια ομάδα που μπορεί να μας εκπλήξει θα διάλεγα τον ΟΦΗ, που πέρυσι έκανε ένα πολύ καλό φινάλε.
Το καλό είναι ότι ένα χρόνο πριν οι τοποθετήσεις των ομάδων στη γραμμή της έναρξης ήταν διαφορετικές. Δεν είναι όλα ίδια πάντα, μολονότι έτσι μοιάζουν…
