Παιγνίδια όπως αυτό που έχασε ο Ολυμπιακός στη Βαρκελώνη από την Μπαρτσελόνα για την Ευρωλίγκα είναι για τους οπαδούς του κυρίως αρκετά πικρά για δυο λόγους. Πρώτον γιατί μοιάζουν με μεγάλες χαμένες ευκαιρίες. Δεύτερον γιατί θυμίζουν πόσο καλύτερη ήταν η περσινή του ομάδα που κάπου χάθηκε. Και που εκεί πέρυσι είχε κερδίσει. Και (λίγοι μάλλον το θυμούνται) είχε κερδίσει χωρίς να κάνει το καλύτερο παιγνίδι της. Διαβάζω δεξιά κι αριστερά για την δυσκολία που είχε ο Ολυμπιακός να σκοράρει στο τέταρτο δεκάλεπτο, όταν έπαιξε καταπληκτική άμυνα. Ισχύει και είναι προφανές. Αλλά πέρυσι είχε πάρει το ματς χωρίς κάποιος από τους παίκτες του να δώσει κάποιο επιθετικό ρεσιτάλ. Πέρυσι, αν διάβαζες την στατιστική του πρωταθλητή, και δεν έχεις δει το ματς, ήταν μάλλον αδύνατο να καταλάβεις πως ο Ολυμπιακός κέρδισε και μάλιστα σχετικά άνετα. Ο Γουόκαπ είχε παίξει 27 λεπτά κι είχε βάλει ένα σουτ: το πρώτο του αγώνα. Χωρίς καλάθι ήταν κι ο Παπανικολάου που επίσης έχει μείνει πολύ στο παρκέ: σε 23 λεπτά είχε πετύχει δυο βολές. Ο Φαλ ήταν κι αυτός άποντος – ο Μπλάκ τουλάχιστον είχε καρφώσει μια φορά. Ο σίφουνας πέρυσι ΜακΚίσικ, από το ματς αυτό πέρασε και δεν ακούμπησε. Ο Σλούκας έχει 2 στα 9 σουτ – εντάξει έχει 9 ασίστ, αλλά αυτό για τον Σλούκα είναι προπόνηση. Ηταν καλός ο Μπολομπόι, αλλά η πανίσχυρη φροντ λάιν του Ολυμπιακού (Μπολομπόι, Φαλ, Μπλακ) έχει μόλις 14 πόντους.
Πως διάβολε;
Αν δεν έχεις δει το ματς θα πίστευες πως ο Ολυμπιακός έφτασε στη νίκη γιατί μίλησαν την κρίσιμη στιγμή ο Βεζένκοφ (των 20 πόντων) και ο Πίτερς (των 10): τίποτα από αυτό δεν είχε συμβεί. Το ρεσιτάλ πέρσι το είχε δώσει ο ίδιος ο Μπαρτζώκας. Στο τέταρτο και καθοριστικό όπως χθες δεκάλεπτο, όταν η Μπάρτσα πίεσε γιατί ξύπνησε ο Χίγκινς και πήρε πρωτοβουλίες ο Λαπροβίτολα, ο Βεζένκοφ ήταν 7 λεπτά στον πάγκο κι ο Πίτερς είχε βάλει δυο βολές πριν το τελευταίο πεντάλεπτο – μετά τίποτα! Ο δε Κάναν, που στην τρίτη περίοδο είχε προσφέρει πολλά, δεν είχε πατήσει στο παρκέ. Πως διάβολο με αυτά τα στατιστικά των παικτών και στο σκληρό φινάλε ο Μπαρτζώκας είχε πάρει το ματς; Κάποιος θα πει «με την άμυνα» και μολονότι θα έχει δίκιο θα έχει πει μια μισή αλήθεια. Διότι το ένα σκέλος ήταν η άμυνα το δεύτερο όμως ήταν η έμπνευση του προπονητή να τελειώσει το παιγνίδι με μια πεντάδα σχτικά απρόβλεπτη: έπαιξαν σε αυτή οι Σλούκας, Γουόκαπ, Λαρεντζάκης, Πίτερς και Μπολομπόι κι όχι μόνο σταμάτησαν τον Λαπροβίτολα, τον Σατοράνσκι, τον Αμπρίνες, τον Κάλινιτς και τον Βέσελι αλλά έμπλεξαν τόσο πολύ τον Γιασκεβίτσιους που δεν είχε καταλάβει τι τον βρήκε. Ο Λερεντζάκης με τέσσερα τρίποντα είχε υπογράψει την νίκη και ήταν τότε ο εκφραστής της μη προβλεψιμότητας του Ολυμπιακού, γεγονός που πέρυσι κι όχι δυστυχώς για τον Ολυμπιακό φέτος ήταν το χαρακτηριστικό του.
Τον περίμεναν έτσι ακριβώς
Φέτος ο Ολυμπιακός έχασε από την Μπαρτσελόνα που δεν είχε τον Λαπροβίτολα και τον Αμπρινες κυρίως γιατί ήταν προβλέψιμος και ήταν προβλέψιμος στην αρχή του πρώτου και του τρίτου δεκαλέπτου όταν έπαιξε η γνωστή πεντάδα των βασικών του. Το να ξεκινήσουν το ματς αυτοί που ξεκινούν πάντα (Γουόκαπ, Κάναν, Πίτερς, Παπανικολάου και Φαλ) είναι πολύ λογικό. Οταν όμως η Μπαρτσελόνα σου δείχνει πως αυτούς τους ξέρει και τους έχει διαβάσει, κι όταν στο δεύτερο δεκάλεπτο έχεις γυρίσει το ματς με πολλούς από αυτούς στον πάγκο η επανεμφάνισή τους στο ξεκίνημα του τρίτου δεκαλέπτου ήταν ένα ρίσκο που πληρώθηκε. Ο Γουόκαπ ήταν κατώτερος του Γκος χθες. Ο Παπανικολάου επιθετικά δεν είχε δώσει τίποτα ενώ ο Μπραζντέκις με έξι πόντους στο ελάχιστο που χρησιμοποιήθηκε έδωσε στον Ολυμπιακό το μοναδικό του προβάδισμα στο ματς (39-40). Ο ΜακΚίσικ ήταν πιο δύσκολα αντιμετωπίσιμος από τον Κάναν από την άμυνα της Μπαρτσελόνα και το έδειξε γυρίζοντας και στο ματς. Αλλά το κακό είχε γίνει: η προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει την βασική πεντάδα του Ολυμπιακού Μπαρτσελόνα ξέφυγε με 15 πόντους.Χτύπησαν τον Πίτερς πολύ στην άμυνα, έβγαλαν απο το ματς τον Κάναν, δυσκόλεψαν τον Γουόκαπ, ήταν έτοιμοι να πασαριυν σωστά στις εξόδους του Φαλ. Κι αυτό τελικά έφτανε. Στο μπλακ άουτ του τέλους ειχαν να υπερασπιστούν πάντα ένα προβάδισμα έστω και μικρό.
Ο Ολυμπιακός για αυτό έχασε το ματς κι όχι γιατί στο τέλος ο κατάκοπος Πίτερς αστόχησε σε κάποια καλά και μάλλον εύκολα για την κλάση του σουτ. Οταν πρέπει εκτός έδρας να γυρίσεις ένα ματς ενώ βρίσκεσαι 15 πόντους πίσω δεν είναι ποτέ εύκολο να αντέξεις να κόψεις και το νήμα στο ντεμαράζ. Πόσο μάλλον όταν και κινείσαι επιθετικά προβλέψιμα – δεν έχεις δηλαδή ένα Λαρεντζάκη που θα εμφανιστεί και θα κάνει την διαφορά. Συχνά γράφω ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να καθαρίζει τα ματς στα 37΄πρώτα λεπτά γιατί στα 3΄τελευταία έχει τα θέματά του. Μετά το ματς με την Μονακό έγραψα ότι αν καταφέρει να πάρει ματς που κρίνονται στο τέλος κι εκτός έδρας θα έχει πραγματικά γυρίσει σελίδα. Ομως αυτό δεν ήταν ένα τέτοιο ματς. Ηταν ένα παιγνίδι στο οποίο ο Ολυμπιακός πλήρωσε κυρίως την αμυντική του ασυνέπεια στο πρώτο και στο τρίτο δεκάλεπτο. Αν η άμυνα (και μάλιστα η άμυνα των βασικών του) δεν τσακίζει κόκκαλα στα 37 πρώτα λεπτά το πράγμα γίνεται δύσκολο.
Η Μπασκόνια είναι πιο δύσκολη
Δεν είμαι από αυτούς που τα στρογγυλεύουν τα πράγματα: θα χρειαστεί πολλή ψυχή, τεράστια προσπάθεια και μεγάλη βελτίωση ο Ολυμπιακός για να κερδίσει στην Μπασκόνια. Αν χθες υπέφερε τον Πάρκερ, τον Πάρα, τον Σατοράνσκι και τον ΕρνάνΓκόμεθ η Μπασκόνια έχει Μονέκε, Χάουαρντ, Μαρίνκοβιτς, Σεντεκέρκις παίκτες δηλαδή που έχουν πόντους στα χέρια τους. Ο εφετινός Ολυμπιακός είναι δύσκολο να κερδίσει (και μάλιστα εκτός έδρας) ομάδα που θα του βάλει πάνω από 80 πόντους. Στο ματς με τους Βάσκους ο προπονητής του πρέπει να θυμηθεί την περσινή συνταγή. Τον καιρό που είχε λύσεις για κάθε πρόβλημα κάνοντας τον κόσμο να απορεί πως διάβολο έδειξε πχ εμπιστοσύνη στον Λαρεντζάκη για να του πάρει ένα ματς όταν αυτός είχε 0/3 σουτ στο πρώτο ημίχρονο. Φέτος απορίες για το τι συμβαίνει δεν υπάρχουν: όλα συνήθως είναι πολύ λογικά. Αλλά δυστυχώς για τον Ολυμπιακό τη λογική του την προβλέπουν και όσοι τον υποδέχονται…
