Ο τρόπος με τον οποίο γίνονται οι διαρροές των ειδήσεων, που αφορούν τις δικαστικές περιπέτειες του προέδρου του Ολυμπιακού κ. Βαγγέλη Μαρινάκη είναι μαεστρικός. Παραμονή του αγώνα του ματς Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ, κι ενώ ο πρωταθλητής, αν έχανε θα ήταν εκτός πρωταθλήματος, γίνεται γνωστό ότι το περίφημο βούλευμα, που θα τον παραπέμψει σε δίκη θα βγει μετά την 28η Οκτωβρίου. Λίγες μέρες μετά το ματς με την Μπαρτσελόνα και την επιβλητική νίκη του Ολυμπιακού κόντρα στον Πλατανιά – αποτελέσματα που δείχνουν πως η ψυχολογία τουλάχιστον άλλαξε – διαρρέει το ίδιο το βούλευμα. Όλα αυτά μπορεί να είναι τελείως τυχαία – άλλωστε στη ζωή πολλά είναι ανεξήγητα. Αν όμως δεν είναι, μαρτυρούν μια σκηνοθεσία αξιοζήλευτη. Το θέμα είναι αν ο Ολυμπιακός, που κινδυνεύει πολύ περισσότερο από τον πρόεδρό του, θα καταφέρει ν΄ αντέξει στον πόλεμο.
Τρια αυτονόητα πράγματα
Θα εξηγήσω δυο τρία πράγματα που καλό είναι να γνωρίζει ο καθένας. Πρώτα πρώτα πιστεύω ότι είναι καλό που βγήκε επιτέλους αυτό το βούλευμα, ώστε να σταματήσει η ιδιότυπη αιχμαλωσία του Ολυμπιακού. Αν ξέρεις για τι ακριβώς σε κατηγορούν, μπορείς ευκολότερα να αμυνθείς. Κάθε βούλευμα προσβάλλεται και προφανώς έτσι θα γίνει και με αυτό. Η ίδια η έκδοση του βουλεύματος θα μπορούσε να αποτελέσει το τέλος της ιστορίας, μόνο αν αυτό ήταν απαλλακτικό, αλλά οι πιθανότητες να συνέβαινε αυτό, όταν για να φτάσουμε ως εδώ έχει υπάρξει τόση δικαστική και πολιτική κινητοποίηση, ήταν ελάχιστες. Επειδή απαλλαγή δεν θα υπήρχε, η ίδια η έκδοση διαδικαστικά δεν σημαίνει και πολλά: θα συνέβαινε. Είναι ωστόσο απαραίτητο να γνωρίζεις τι γράφει αναλυτικά: διότι αν στο μεταξύ έχουν φύγει οι μισές κατηγορίες, πριν καν η υπόθεση φτάσει στο ακροατήριο, ο κατηγορούμενος μπορεί να είναι αισιόδοξος. Αν δεν έχουν φύγει και κατά την διάρκεια της ανακριτικής διαδικασίας προκύψουν κι άλλες, η θέση του είναι προφανώς εξαιρετικά δύσκολη. Στη συγκεκριμένη υπόθεση ισχύει το πρώτο. Ο Μαρινάκης έχει παραπομπή μόνο για ένα κακούργημα, αυτό της παρέμβασης με αθέμιτες ενέργειες με σκοπό τον επηρεασμό του αποτελέσματος ποδοσφαιρικού αγώνα - νομίζω αφορά ένα ματς Ολυμπιακός - Ατρόμητος. Δεν κατηγορείται πια για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, απαλλάχτηκε από την υπόθεση της ανατίναξης του φούρνου του Κωνσταντινέα, δεν κατηγορείται ούτε για εκβίαση, ούτε για απάτη, ούτε για χρηματισμό διαιτητών κτλ. Επειδή μάλιστα ο πρόεδρος του Συμβουλίου Εφετών μειοψήφησε δεν αποκλείεται, αν προσβάλει το βούλευμα, να δικαιωθεί και να φύγει κι αυτό. Ότι απομένει είναι ασήμαντα πλημμελήματα: αν δεν υπήρχε η κατηγορία για κακούργημα, η υπόθεση θα ήταν ήδη της πλάκας. Ηδη εξελίσσεται σε φιάσκο.
Στις δίκες απαιτούνται αποδείξεις
Αν η υπόθεση φτάσει στο ακροατήριο δεν είναι η πρώτη φορά που ο Μαρινάκης θα δικαστεί. Μέχρι τώρα δεν έχει καταδικαστεί ποτέ για ιστορίες ανάλογες για ένα απλούστατο λόγο: στην ανακριτική διαδικασία πρέπει να πείσεις τους ανακριτές για την αθωότητά σου, στην διαδικασία της Δίκης πρέπει το δικαστήριο να πειστεί για την ενοχή σου- το πράγμα είναι ολότελα διαφορετικό. Ενας προκατειλημμένος ή τεμπέλης ανακριτής συνηθίζει να στέλνει κάθε υπόθεση παρακάτω με αποχρώσεις ενδείξεις ενοχής ή φτιάχνοντας διάφορα θεωρήματα, που κατά την γνώμη του, εξηγούν τις ιστορίες που ερευνά. Στις δίκες, όμως, απαιτούνται αποδείξεις και στην ιστορία αυτή, όποιος τους φακέλους έχει διαβάσει, αποδείξεις ποινικών αδικημάτων δεν έχει δει. Δεν υπάρχουν π.χ χρήματα, οι όποιες καταθέσεις είναι γεμάτες ασάφειες και μερικές έχουν αλλάξει. Το σπουδαιότερο είναι ότι ακόμα και το ηχογραφημένο υλικό είναι της πλάκας: δυο χρόνια παρακολουθούσαν δεκαπέντε τηλέφωνα και δεν υπάρχει μια συνομιλία στην οποία κάποιος που έχει σχέση με τον Ολυμπιακό να ζητά να τοποθετηθεί ένας διαιτητής σε παιγνίδι της ομάδας ή έστω σε ένα ματς αντιπάλου της. Για αυτό και η κύρια κατηγορία, δηλαδή η σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, δεν υπάρχει πια.
Η ζημιά μπορεί να είναι μεγάλη
Η πιθανότητα όλο αυτό να αποδειχτεί πολύ κακό για το τίποτα είναι τεράστια, αλλά μεγάλη μπορεί να είναι και η ζημιά που μπορεί να πάθει ο Ολυμπιακός πολύ πριν την έκδοση μιας τελικής απόφασης. Είναι δεδομένο ότι μετά την έκδοση του βουλεύματος θα υπάρξουν πιέσεις στην αθλητική δικαιοσύνη να δικάσει όλους τους εμπλεκόμενους (τον Ολυμπιακό, τον Ατρόμητο, τον Λεβαδειακό κτλ) με βάση το βούλευμα, πριν δηλαδή την οριστική απόφαση των δικαστηρίων. Φυσικά και σε αυτή την περίπτωση, όμως, δικαστήριο αθλητικό θα γίνει και το ποια μπορεί να είναι η απόφαση δεν γίνεται να το προδικάσει κανείς.
Θυμίζω ότι οι περισσότερες ομάδες και οι περισσότεροι παράγοντες που παραπέμφθηκαν σε αθλητικό δικαστήριο μετά την έκδοση του βουλεύματος για το περίφημο Κοριόπολις, (ένα άλλο φιάσκο…), απαλλάχτηκαν. Την πλήρωσε με υποβιβασμό μόνο η Ηλιούπολη, ενώ ομάδες όπως η Καβάλα και ο Ολυμπιακός Βόλου τιμωρήθηκαν με αφαιρέσεις βαθμών: τις διέλυσε, γιατί είχαν παρένθετα πρόσωπά στη μετοχική τους σύνθεση η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού, αλλά από την αθλητική δικαιοσύνη δεν υποβιβάστηκαν.
Η UEFA μελετά και κρίνει
Προφανώς ο Ολυμπιακός και όποια άλλη ομάδα βγει του χρόνου στην Ευρώπη και εμπλέκεται στην υπόθεση μπορεί εξαιτίας της παραπομπής να έχει πρόβλημα συμμετοχής στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις – ούτε, όμως, κι αυτό είναι αυτόματο. Είναι πιθανό, αλλά όχι βέβαιο, διότι τα τελευταία χρόνια η UEFA τιμωρεί αξιολογώντας η ίδια τα στοιχεία. Όταν πριν τρία χρόνια, ο ΠΑΟ πήγε στο CAS, ζητώντας την τιμωρία του Ολυμπιακού με βάση το πόρισμα Κορέα, με το οποίο ξεκίνησαν όλα, οι δικαστές του Ανώτατου Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου γέλασαν μελετώντας τον φάκελο. Θυμίζω επίσης ότι πέρυσι στην υπόθεση Πλατανιά η Επιτροπή Εφέσεων της ΕΠΟ εξέδωσε μια απόφαση στην οποία τόνιζε πως δεν μπορεί να υπάρξει καταδίκη ομάδας, ενώ είναι εν εξελίξει μια έρευνα: έχει κι αυτό την σημασία του. Τέλος θυμίζω ότι για κάποια από τα ματς που υπάρχουν στο βούλευμα, όπως το Ολυμπιακός – Βέροια πχ, έχουν ήδη υπάρξει αθωωτικές αποφάσεις.
Οι δυο άμυνες
Ο Μαρινάκης, αν τελικά υπάρξει παραπομπή θα υποχρεωθεί να μεταβιβάσει τις μετοχές του και δεν θα μπορεί και να είναι και πρόεδρος, αλλά αυτό δεν αποτελεί σοβαρό πρόβλημα. Στην προκειμένη περίπτωση ο στόχος είναι ο Ολυμπιακός – πριν ο Μαρινάκης τον αναλάβει, ό ίδιος δεν είχε με την δικαιοσύνη κανένα πρόβλημα. Αυτές οι ιστορίες δεν ξεκίνησαν πέρυσι, ούτε πρόπερσι: ξεκίνησαν ουσιαστικά από το 2012 και είναι μέρος της προσπάθειας να γκρεμιστεί ο Ολυμπιακός από την κορυφή, γιατί το να τον γκρεμίσεις φτιάχνοντας μια ομάδα καλύτερη είναι κάτι που κοστίζει πολύ. Ως εκ τούτου ο Ολυμπιακός έχει μόνο δυο ουσιαστικούς τρόπους άμυνας. Ο πρώτος είναι να έχει πάντα μια δυνατή ομάδα και να δίνει απαντήσεις στο γήπεδο και μάλιστα σε καιρούς που οι όποιες επιτυχίες του δεν μπορεί να αμφισβητηθούν από κανένα: αυτό είναι σίγουρο πως θα παίξει ρόλο, αν ποτέ η υπόθεση αυτή φτάσει σε δικαστήριο. Ο δεύτερος είναι η συσπείρωση του κόσμου του γύρω από την ομάδα – δεν είναι τυχαίο ότι φέτος ειδικά επιχειρείται μια προσπάθεια να διαχωριστούν οι οπαδοί του σε «κακούς», που είναι με την διοίκηση και στηρίζουν την ομάδα, και «καλούς», που πρεσβεύουν κάποιου τύπου ιερές προαιώνιες αξίες και θα πρεπε να τους φυλάμε σε γυάλα: σημειωτέων όλοι όσοι τα λένε αυτά, τους καλούς αυτούς οπαδούς του Ολυμπιακού τους ανακάλυψαν πριν δυο μήνες – προηγουμένως ήταν όλοι άρρωστοι και επικίνδυνοι.
Κάποια στιγμή
Εν κατακλείδι: πρώτα από όλα ψυχραιμία. Επειτα καλό είναι όποιος παρακολουθεί την ιστορία να μην ακούει τι λέγεται δεξιά κι αριστερά: η αλήθεια βρίσκεται στις λεπτομέρειες και όχι στους μεγάλους ξύλινους τίτλους. Και τέλος καλό είναι να θυμόμαστε ότι παρακολουθούμε ένα κατά βάση πολιτικό παιγνίδι. Και τα πολιτικά παιγνίδια κρίνονται πολιτικά. Κάποια στιγμή στις κάλπες.
