Ο Παναθηναϊκός κερδίζοντας με 4-0 τον ΟΦΗ στην Λεωφόρο ολοκλήρωσε για δεύτερη χρονιά τον πρώτο γύρο πρώτος. Φέτος, αντίθετα με πέρυσι, λογικά θα τον κλείσει έχοντας κοντά του την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ, που είναι φαβορί απόψε απέναντι στον Αρη και στην Λαμία. Πιο κοντά του από πέρυσι, αλλά γεμάτος προβλήματα αυτή την στιγμή και ο Ολυμπιακός. Αλλά ίσως αυτό το γεγονός, ότι δηλαδή δεν έχει ξεφύγει από κανένα, να μην του κάνει κακό του πρωτοπόρου Παναθηναϊκού.
Πρώτος, όπως πέρυσι αλλά διαφορετικός
Πέρυσι η μεγάλη διαφορά που είχε πάρει ο ΠΑΟ από τους διώκτες του στο τέλος του πρώτου γύρου τον γέμισε πίεση. Και φέτος το άγχος δεν του λείπει. Ο ΠΑΟ είναι μια που ναι μεν κάνει σοβαρό πρωταθλητισμό για δεύτερη χρονιά, πλην όμως έχει να κερδίσει το πρωτάθλημα πάνω από δώδεκα χρόνια – πώς να μην έχει άγχος; Το συμπέρασμα στην λήξη του πρώτου γύρου είναι ότι φέτος ο Παναθηναϊκός αντιδρά καλύτερα από πέρυσι – το πρόβλημα είναι ότι στον πρώτο γύρο δεν είχε στα ματς με τις ομάδες της κορυφής τα αποτελέσματα (και την απόδοση σε αυτά τα παιγνίδια) που ήθελε. Αλλά η καλή αντίδραση δεν συζητιέται. Μετά την ήττα από την ΑΕΚ ο ΠΑΟ κέρδισε στην Τρίπολη τον Αστέρα με 4-1. Μετά την ισοπαλία με τον ΠΑΟΚ κέρδισε τον Ατρόμητο 5-0. Χθες μετά τις ήττες από τον Αρη και την Βιγιαρεάλ κέρδισε τον ΟΦΗ με 4-0. Τον ΟΦΗ που πέρυσι τον φρέναρε στην Λεωφόρο προκαλώντας του την πρώτη σοβαρή αναστάτωση.
Ο ΠΑΟ στην Λεωφόρο κερδίζει εύκολα για τον ίδιο λόγο που δυσκολεύεται εκτός έδρας εδώ και λίγο καιρό στην Ελλάδα και στην Ευρώπη: ο λόγος είναι το παιγνίδι του. Αυτό το παιγνίδι τοποθέτησης στο μισό γήπεδο επιβάλει γρήγορη και συγχρόνως προσεχτική κυκλοφορία της μπάλας, προσοχή στις αντεπιθέσεις του αντιπάλου, στόχευση στον φορ και συμμετοχή. Χθες ο ΠΑΟ δεν έκανε το καλύτερο παιγνίδι του: το 4-0 το διαμόρφωσε το πείσμα του Ιωαννίδη που σκόραρε στις καθυστερήσεις κυνηγώντας ένα βολέ του τερματοφύλακα Λοντίγκιν – ο ΟΦΗ είχε τις στιγμές του. Το ματς κρίθηκε από την σωστή συμπεριφορά του Παναθηναϊκού απέναντι στην απόφαση του κόουτς Νταμπράουσκας να βγάλει τον ΟΦΗ πολύ μπροστά μετά το γκολ –πέναλτι του Ιωαννίδη στο 34’: οι αντεπιθέσεις του ΠΑΟ στο β ημίχρονο ήταν φαρμακερές. Όλα έγιναν σχετικά εύκολα γιατί ο ΠΑΟ είχε αυτή τη φορά την πρέπουσα ενδεκάδα. Ο Πέρεθ κι ο Βιλένα βοήθησαν στο μοίρασμα της μπάλας (που είναι το βασικό ζητούμενο), ο Παλάσιος κι ο Αϊτόρ έκαναν τις σωστές συγκλίσεις (όχι τυχαία σκόραραν και οι δυο) και ενώ όλοι έπαιξαν για τον Ιωαννίδη κι αυτός έπαιξε για όλους. Το γκολ και η εμφάνιση του Αϊτόρ είναι το πιο καλό νέο, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι για μια ακόμα φορά η αντίδραση ήταν η πρέπουσα. Κι αυτή είναι η διαφορά σε σχέση με πέρσι όταν κάθε κακό αποτέλεσμα συχνά έφερνε ένα επόμενο. Κι όχι τυχαία μια σειρά από συνεχόμενα άσχημα αποτελέσματα στο πρωτάθλημα (στα play off) στοίχισαν τελικά τον τίτλο. Φέτος ο ΠΑΟ μπορεί να μην πάρει το πρωτάθλημα. Δύσκολα θα του συμβεί αυτό γιατί θα έχει τρέξει ένα κακό σερί όπως πέρυσι.
Κακό σερί και διαιτησία
Ένα κακό σερί τρέχει ο Ολυμπιακός: αναφέρομαι στο σερί κακής απόδοσης που έχει ξεκινήσει από το ματς με τον ΠΑΟΚ. Ακολούθησε η μέτρια εμφάνιση με τον Αστέρα, η κακή με τον Παναιτωλικό, η χείριστη με την Φράιμπουργκ. Χθες στο Βόλο, δεδομένων των συνθηκών, ήταν κομμάτι πιο ζωντανός από προηγούμενα ματς καθώς ισοφάρισε δυο φορές (την πρώτη παίζοντας με παίκτη λιγότερο μετά την αποβολή του Ρέτσου) και πίεσε για να πάρει τη νίκη μέχρι την διακοπή, αλλά οι υστερήσαντες που είχε ήταν πολλοί και η πτώση της απόδοσης πολλών παικτών του στη διάρκεια του ματς έβγαζε μάτια. Πολλοί οπαδοί του περίμεναν να δουν στο Βόλο κάποιου είδους αντίδραση μετά την βαριά ήττα στη Γερμανία: δεν υπήρξε τίποτα τέτοιο και δεν θα ήταν κι εύκολο με ένα προπονητή με την βαλίτσα στο χέρι και μια άμυνα παιδική χαρά. Στο Βόλο είδαμε απλά μια γεμάτη αγωνία προσπάθεια των παικτών να κρατήσουν την ομάδα ζωντανή. Αντίδραση όταν χαρίζεις δυο γκολ στον αντίπαλό (με λάθη που ήταν δώρα παικτών που θα αποτελούσαν υποτίθεται και λύση για τα προβλήματα της άμυνας) δεν υπάρχει: ηρωϊκή προσπάθεια ναι υπήρξε. Αν δεν υπήρχε μάλιστα η διακοπή του ματς μετά την ρήψη των χημικών, ίσως ο Ολυμπιακός έβρισκε στα πολλά λεπτά των καθυστερήσεων και το γκολ της νίκης: 3-4 λεπτά σε ένα ματς με 4 γκολ κι 6-7 φάσεις είναι πολλά. Βέβαια η ένταση του τέλους δεν είναι κάτι περίεργο: στους οπαδούς του Ολυμπιακού υπάρχει μια βεβαιότητα ότι η τράπουλα είναι στημένη. Κι αυτό είναι πρόβλημα όπως πρόβλημα είναι και η γνωστή αντίδραση της αστυνομίας που έπνιξε ένα γήπεδο στα δακρυγόνα μοιάζοντας να επιδιώκει την οριστική διακοπή του αγώνα.
Στα πολλά προβλήματα προστέθηκε και η διαιτησία του Παπαπέτρου και του Γκορτζίλα στο VAR. O Ολυμπιακός μιλά για τρία πέναλτι που δεν του δόθηκαν και δυο γκολ που κακώς ακυρώθηκαν: δεν ξέρω αν έχει δίκιο, (οι κρίσεις των φάσεων ουδέποτε με απασχόλησαν σοβαρά), αλλά ότι οι διαιτητές έκαναν επίδειξη αυστηρότητας και σαφώς δεν τον αντιμετώπισαν τον Ολυμπιακό ως μεγάλη ομάδα ήταν φανερό. Υπήρξε επίσης και κάτι άλλο: μια περιρέουσα ατμόσφαιρα που ήθελε τον Ολυμπιακό να στραβοπατά σε αυτό το ματς, πληρώνοντας τις εσωτερικές του αναστατώσεις – από τους τραυματισμούς μέχρι το θέμα της προσωρινότητας του προπονητή του, στον οποίο παρεμπιπτόντως έτρεξαν παίκτες για να του αφιερώσουν γκολ που μέτρησαν και γκολ που δεν μέτρησαν. Όποιος στον Ολυμπιακό έλεγε ότι στο Βόλο την ομάδα την περιμένει μια παγίδα (διαιτητική κυρίως), διότι όποιος θα θελε να την σταματήσει έχει μια χρυσή ευκαιρία εξαιτίας των αγωνιστικών του προβλημάτων, δικαιώθηκε. Ο Ολυμπιακός, για μια ακόμα φορά με ανακοίνωσή του τονίζει την υπαρκτή κυβερνητική αδιαφορία, μιλώντας και για εγκληματικές οργανώσεις, χωρίς όμως να μπορεί να κάνει τίποτα. Σήμερα μοιάζει εγκλωβισμένος καθώς για την ώρα η μεν πολιτική του δεν αποδίδει, οι δε δυσκολίες της ομάδας του δεν του επιτρέπουν να εκθέτει και το σύστημα που κατά τα άλλα καταγγέλλει. Είναι εύκολο να πει κανείς πως ακολουθούν χειρότερα.
Κάνουν λάθος οι βιαστικοί
Στο μεταξύ ο Παναιτωλικός κέρδισε την Κηφισιά κι ανέπνευσε και ο Αστέρας τον Πανσερραϊκό κι ανέβηκε στα υψηλά πατώματα. Ο Παναιτωλικός με τον Πετράκη είναι βελτιωμένος και το απέδειξε: το τελικό 3-0 λέει από μόνο του ποια ομάδα ήθελε τη νίκη σε αυτό το παράξενο μπαράζ που είδαμε στο Αγρίνιο – παράξενο γιατί είμαστε μόλις στο τέλος του πρώτου γύρου. Ο Αστέρας από την άλλη εκμεταλλεύτηκε με τον Μιριτίλο απλά ένα λάθος του τερματοφύλακα του Πανσερραϊκού Χοβάν: δεν ήταν καλύτερος από την ομάδα του Πάμπλο Γκαρσία. Η μάχη στην ουρά για την παραμονή είναι σκληρή. Και γιατί ο ΠΑΣ έδειξε στο Περιστέρι, με την ισοπαλία με πέναλτι γκολ του Εραμούσπε στο 90΄ που πήρε από τον Ατρόμητο, πως όσοι βιάζονται να τον ξεγράψουν κάνουν λάθος.
