Η διοίκηση της ΑΕΚ είναι από τις προσεχτικότερες που υπάρχουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο – αρέσουν, δεν αρέσουν, οι τρόποι του Δημήτρη Μελισσανίδη κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει για λανθασμένες στρατηγικές επιλογές. Μπορεί κάποιους να τους ενοχλεί ο κυνισμός, ή η υπερβολική προσοχή των ισολογισμών, αλλά, όπως του αρέσει να επαναλαμβάνει συχνά, «να τον πιάσεις φάουλ δεν γίνεται». Για αυτό ειλικρινά δεν κατάλαβα ποτέ μου για ποιο λόγο χειρίστηκε την υπόθεση του Λάζαρου Χριστοδουλόπουλου με αυτό τον τρόπο. Η ΑΕΚ κατάφερε να χάσει τον διεθνή ποδοσφαιριστή τρεις φορές. Πραγματικά χωρίς λόγο.
Τότε έπρεπε να τον φωνάξει
Ας θυμηθούμε λίγο την ιστορία. Ο Χριστοδουλόπουλος έχει κάνει ένα καλό φινάλε στη σεζόν του πρόπερσι: έχει παίξει πολύ καλά στο β γύρο του πρωταθλήματος, έχει σκοράρει στον τελικό του κυπέλλου στο Βόλο κόντρα στον ΠΑΟΚ, είναι από τους πρωταγωνιστές στα play off που έδωσαν στην ΑΕΚ την δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα κι ένα εισιτήριο στα προκριματικά του Τσάμπιονς λιγκ. Αρχίζει την περσινή σεζόν ακόμα καλύτερα: στο ξεκίνημα είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής της ΑΕΚ. Σκοράρει κόντρα στον Ολυμπιακό ένα γκολ που είναι από τα ωραιότερα της χρονιάς για τη FIFA, δίνει στην ΑΕΚ τη νίκη στη Ριέκα, κάνει ωραία πράγματα. Τότε η ΑΕΚ θα έπρεπε να τον φωνάξει και να του προτείνει την ανανέωση του συμβολαίου του: νομίζω θα συμφωνούσαν και οι δυο σε δέκα λεπτά, καθώς άλλη πρόταση τότε δεν υπήρχε.
Πριν καν αρχίσει
Οσο οι μήνες περνούσαν γινόταν φανερό ότι ο Λάζαρος δεν θα ανανέωνε με την ΑΕΚ. Και οι δυο πλευρές ωστόσο έδειξαν την καλύτερη συμπεριφορά: ο παίκτης έδωσε ό,τι είχε μέχρι την τελευταία μέρα (υπέγραψε π.χ μια πρόκριση στον τελικό του κυπέλλου με ψαλίδι-γκολ στο 94΄κόντρα στην ΑΕΛ), αλλά και η Ενωση δεν τον έβαλε να τρέχει με τις μπουλντόζες, γιατί δεν ανανέωνε. Το ότι η ΑΕΚ είχε την βεβαιότητα ότι ο παίκτης δεν θα ανανεώσει το ξέραμε από το γεγονός ότι κάποιες προτάσεις που του είχαν γίνει μετά τον Νοέμβριο δεν είχαν καν συζητηθεί. Αν η ΑΕΚ είχε ένα υπογεγραμμένο συμβόλαιο από τον ποδοσφαιριστή, όπως αργότερα ισχυρίστηκε, τότε γιατί τον καλούσε να συζητήσουν; Χρειαζόταν απλά να καταθέσει το συμβόλαιο και το σήριαλ θα τελείωνε πριν αρχίσει.
Η θέληση του ποδοσφαιριστή
Μετά το τέλος του περσινού πρωταθλήματος έγινε γνωστό ότι ο Λάζαρος συμφώνησε με τον Ολυμπιακό. Η ΑΕΚ είχε χάσει ήδη μια ευκαιρία να τον κρατήσει και τον Ιούνιο τον έχασε οριστικά. Για να φρενάρει την μεταγραφή ήταν απαραίτητο να μην βγει δελτίο στον ποδοσφαιριστή: κάτι τέτοιο δεν συνέβη και πλέον ήταν φανερό ότι ο Λάζαρος θα συνέχιζε στον Ολυμπιακό. Το να μην κάνεις την πρόταση ανανέωσης τη στιγμή που πρέπει μπορώ και να το καταλάβω: μερικές φορές οι ομάδες δεν εκτιμούν σωστά τις εναλλακτικές λύσεις, που μπορεί να έχουν οι ποδοσφαιριστές, νομίζουν ότι έχουν παραπάνω χρόνο από όσο πραγματικά έχουν για να πείσουν κάποιον να ανανεώσει ή απλά δεν θέλουν να δώσουν τα χρήματα που ο παίκτης ζητάει γιατί τα θεωρούν αρκετά. Αλλά, διάβολε, αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί η ΑΕΚ συνέχισε να κυνηγάει την υπόθεση και όταν ο παίκτης έβγαλε δελτίο στον Ολυμπιακό. Ο Μηνάς Λυσσάνδρου, που ήταν δικηγόρος του Χριστοδουλόπουλου, όταν αυτός υπέγραψε με την ΑΕΚ, αποκλείεται να μην γνώριζε ποια ήταν η σχέση του παίκτη με την πρώην ομάδα του. Κι επιπλέον, αν κάτι γνωρίζουμε καλά τα τελευταία χρόνια, είναι ότι για την FIFA σε κάθε διένεξη ποδοσφαιριστή με ομάδα, αυτό που μετρά είναι η θέληση του ποδοσφαιριστή. Και κανονικό συμβόλαιο να είχε η ΑΕΚ με τον Χριστοδουλόπουλο στο τέλος αυτός θα πήγαινε όπου ήθελε γιατί πλέον έτσι συμβαίνει: τα συμβόλαια υπάρχουν για να διασφαλίζουν τους ποδοσφαιριστές και όχι τόσο τις ομάδες. Αφού ο Λάζαρος ήθελε να φύγει, περίμενα ότι η ΑΕΚ θα του έλεγε «στο καλό και καλή σου τύχη όπου κι αν πας». Τι νόημα έχει να προσπαθεί μια ομάδα να κρατήσει ένα παίκτη που δεν ήθελε να παραμείνει σε αυτή;
Ηττα άνευ λόγου
Η ΑΕΚ υποτίθεται πως κυνήγησε τον Χριστοδουλόπουλο για να πάρει χρήματα και να πετύχει την τιμωρία του: συγνώμη, αλλά και τα δυο είναι κουταμάρες. Τα χρήματα που στην ΑΕΚ θα μπορούσαν να επιδικασθούν, αν κρινόταν ότι ο παίκτης αθέτησε τη συμφωνία που είχε μαζί της, θα ήταν έτσι κι αλλιώς ελάχιστα – τι να κάνει η ΑΕΚ ένα ποσό 30 χιλ ευρώ π.χ που θα μπορούσε να κερδίσει στα δικαστήρια; Η δε τιμωρία του παίκτη, στην χειρότερη των περιπτώσεων για αυτόν, θα έτρεχε από τον Μάιο, τον μήνα, που αθέτησε το συμβόλαιο του. Κι ένα τρίμηνο να του ρίχνανε, πάλι τώρα θα έπαιζε. Ασχολούμαι με ενδεχόμενα ακραία για να γίνει κατανοητό ότι η ΑΕΚ δεν μπορούσε να κερδίσει τίποτα, ακόμα κι αν κέρδιζε! Το λογικό, έτσι κι αλλιώς, ήταν να γίνει ό,τι έγινε: με την ΕΠΟ υπό επιτήρηση από τη FIFA, ήταν αδύνατο ο παίκτης να τιμωρηθεί κόντρα στα θέλω της παγκόσμιας ομοσπονδίας που τους παίκτες προστατεύει. Η χθεσινή απόφαση είναι απολύτως αναμενόμενη: το ανεξήγητο είναι γιατί η ΑΕΚ έψαξε μια ήττα, άνευ λόγου. Προσωπικά περίμενα πως η όλη ιστορία θα τελείωνε τον Ιούνιο με μια ωραία ατάκα του Μελισσανίδη π.χ και μια μεταγραφή ενός παίκτη που να δείχνει πως η ΑΕΚ ήταν έτοιμη να τον αντικαταστήσει το Λάζαρο. Απλά και ωραία.
Η διαρροή δεν είχε σημασία
Η ΑΕΚ προτίμησε να κυνηγήσει την ιστορία μέχρι το τέλος: χθες τα έβαλε με την Επιτροπή Επίλυσης Οικονομικών Διαφορών και τις διαρροές. Κακώς έγινε η όποια διαρροή, αλλά σε τελική ανάλυση τι σημασία είχε; Η εισήγηση αυτή ήταν και δεν άλλαξε επειδή διέρρευσε κι αν κάποιος θα μπορούσε να μπλέξει από τη διαρροή είναι ο παίκτης! Η Επιτροπή θα μπορούσε π.χ ή να αλλάξει την απόφαση ή να την αναβάλει – σωστά κατά τη γνώμη μου δεν έκανε τίποτα από τα δυο, γιατί όλο αυτό έπρεπε να έχει τελειώσει καιρό τώρα. Δυστυχώς η ιστορία αυτή διδάσκει ότι οι μεγάλες μας ομάδες αγαπούν την φασαρία, την ένταση, τους καυγάδες - κυρίως για τις εντυπώσεις. Δεν είμαστε στα 90’ς που ο Γιώργος Βαρδινογιάννης με το έτσι θέλω δεν άφηνε να βγει δελτίο στον Κώστα Αντωνίου ή έκοβε τη μπάλα στον Πάρη Γεωργακόπουλο: οι καιροί άλλαξαν. Ο ωραιότερος τρόπος για να κάνεις μια ζημιά σε κάποιον, που σου παίρνει ένα παίκτη, είναι να του πάρεις ένα και εσύ: να τον δελεάσεις τη στιγμή που λήγει το συμβόλαιό του και να τον αποκτήσεις – όλα τα άλλα δεν χρειάζονται. Από τη στιγμή που δελτίο στον παίκτη βγήκε, η ιστορία είχε τελειώσει, και κάθε συνέχεια κάνει την ιστορία αυτή κωμική. Ούτε να ακυρωθούν τα γκολ που έχει πετύχει για τον Ολυμπιακό ο Λάζαρος γίνεται, ούτε να του ακυρώσουν το δελτίο. Κι αν αυτό το δεύτερο συμβόλαιο υπήρξε ποτέ, η μόνη θέση του είναι πια στο μουσείο της ΑΕΚ για να το βλέπουμε και να θυμόμαστε μια ιστορία ξεροκεφαλιάς. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο…
