Ο Ολυμπιακός απέκτησε τον Ρεμί Καμπελά και για να πω την αλήθεια δεν με εξέπληξε ούτε το ότι έκανε την πρώτη του μεταγραφική προσθήκη τόσο γρήγορα, ούτε ότι η πρώτη του μεταγραφή είναι ένας παίκτης που κυνηγούσε πολύ τρία χρόνια πριν, ούτε ότι ξεκινά την προσπάθεια να ενισχυθεί με ένα καλό βετεράνο. Ο Ολυμπιακός ψάχνει περιπτώσεις παικτών όλο το χρόνο, αν για κάποιο παίκτη έχει ενδιαφερθεί δεν τον ξεχνάει και γιατί οι άνθρωποι που δουλεύουν τα μεταγραφικά του είναι τα τελευταία χρόνια ίδιοι – οι μάνατζερ τις προτάσεις των οποίων εμπιστεύεται δεν είναι πολύ. Ο Καμπελά θυμίζει την περίπτωση του Βαλμπουενά, έρχεται από μια γεμάτη σεζόν κι έχει παίξει φέτος με την Λιλ επτά ματς στο Τσάμπιονς λιγκ: έξι ως βασικός. Ο Ολυμπιακός χρειάζεται παίκτες με πείρα στην διοργάνωση, τον απέκτησε νωρίς για να κάνει όλη την προετοιμασία και τον έχει κλείσει εδώ και καιρό. Απομένει να κερδίσει τον Μεντιλίμπαρ για να παίξει – όλα αυτά δεν είναι καινούργια. Εντύπωση μου έκανε ότι ο Ολυμπιακός εμμέσως πλην σαφώς παραδέχτηκε την μεταγραφική προσθήκη σε μια στιγμή που επισήμως δεν θέλει συζητήσεις για μεταγραφές. Αλλά τι να κάνει; Όλα δείχνουν πως φέτος θα ζήσει την πιο μεγάλη του μεταγραφική περίοδο.    

Ο όρος «μεταγραφική περίοδος» δεν έχει να κάνει με τον καιρό που γίνονται μεταγραφές: αυτές γίνονται σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα που ξεκινά κάθε χρόνο από την 1η Ιουλίου και συνήθως έχει ως φινάλε τα μέσα του Σεπτέμβρη. Δεν είναι όμως αυτή μεταγραφική περίοδος στην οποία εγώ αναφέρομαι: η δική μου είναι η περίοδος στην οποία γίνονται συνεχώς αναφορές σε μεταγραφές παικτών – είτε σε προσθήκες, είτε σε πωλήσεις χωρίς απαραίτητα μεταγραφές να γίνονται. Με όσα γράφτηκαν για τον Καμπελά αυτή η περίοδος ξεκίνησε. Ο Ολυμπιακός είχε για αυτό σημαντικές αντιρρήσεις, διότι μπορεί η μεταγραφική περίοδος να άρχισε, η δική του σεζόν όμως δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Αλλά είναι δύσκολο να διαψεύδει τα πάντα. Κυρίως όσα θα γίνουν.

Δεν θα ήθελε, αλλά…

Ο Ολυμπιακός δεν θέλει να γίνονται τέτοια εποχή συζητήσεις που αφορούν τα μεταγραφικά του. Γιατί; Διότι έχει τρία ακόμα ντέρμπι μπροστά του κι ο κόουτς Μεντιλίμπαρ θέλει να τα χρησιμοποιήσει για την τελική αξιολόγηση του υλικού της ομάδας: αν οι παίκτες που θα παίξουν σε αυτά, διαβάζουν ότι φεύγουν και πως άλλοι ετοιμάζονται να ‘ρθουν στις θέσεις τους είναι αδύνατον να μην επηρεαστούν. Θυμίζω ότι υπάρχει σε ένα μήνα κι ένας τελικός κυπέλλου με τον ΟΦΗ που μόνο απλό ματς δεν είναι. Αλλά ορισμένα πράγματα δεν ελέγχονται. Ο Ολυμπιακός, ειδικά φέτος, είναι δύσκολο να γλυτώσει από την αναμενόμενη καταιγίδα παράθεσης ονομάτων παικτών για τους οποίους διάφοροι θα υποστηρίζουν πως ενδιαφέρεται. Πρώτα πρώτα η εξασφάλιση μιας θέσης στην League Phase του Τσάμπιονς λιγκ δημιουργεί την ανάγκη μιας αρκετά σοβαρής ενίσχυσης. Κι έπειτα όλοι γνωρίζουν πως η διοίκησή της ομάδας δεν κάνει τσιγγουνιές. Οπότε κάθε σενάριο που αφορά καλούς παίκτες μπορεί να γίνει εύκολα πιστευτό και η αναπαραγωγή του γίνεται ακόμα και από μεγάλες εφημερίδες του εξωτερικού αυτόματα: το λέω διότι το όνομα του Καμπελά γράφτηκε στην γαλλική Εκίπ. Οι άνθρωποι της οποίας δημοσιέυσαν την είδηση χωρίς αναστολές, διότι ένας καλός παικτης μπορεί να ενδιαφέρει μια καλή ομάδα.

Το πανηγύρι και το δόλωμα

Το λέω πριν το πανηγύρι αρχίσει: φέτος θα ακούσετε πολλά – ίσως τα πιο πολλά από κάθε άλλη φορά. Οι υπεύθυνοι της επικοινωνίας του Ολυμπιακού έχουν να παλέψουν με ένα πραγματικά ανίκητο στρατό: τον στρατό των ατζέντηδων. Οι ατζέντηδες σε όλο τον κόσμο έχουν δυο πράγματα: πολλούς φίλους δημοσιογράφους και αρκετό χρόνο για να τους «ταΐζουν» με πληροφορίες που συνήθως αφορούν αυτό που θα ήθελαν οι ίδιοι να συμβεί. Οι ίδιοι ένα μόνο πράγμα θέλουν: να διαφημίζουν την πραμάτεια τους. Οι Ελληνες ατζέντηδες χτυπάνε όλες τις πόρτες των ελληνικών ομάδων καθώς όλες ενδιαφέρονται για καλούς παίκτες σε συγκεκριμένα χρήματα. Πέρυσι ο Ουναϊ προτάθηκε στον Ολυμπιακό που δεν ενδιαφέρθηκε, αφού στην θέση του Μαροκινού ήταν καλυμμένος. Κατέληξε όμως στον ΠΑΟ: όποιος ήθελε να του βρει μια δουλειά στην Ελλάδα τα κατάφερε. Το να γράφει μια εφημερίδα πως ένας παίκτης ενδιαφέρει τον Ολυμπιακό πολύ συχνά είναι ένα ωραίο «τυράκι»: κάποιος θα το τσιμπήσει. Από ό,τι φαίνεται τα τελευταία χρόνια το να συνδέεται ένας παίκτης με τον Ολυμπιακό βοηθά πολλές ομάδες να τσιμπήσουν κι όχι μόνο στην Ελλάδα. Κάπως έτσι προκύπτει πως σε κάθε μεταγραφική περίοδος ο Ολυμπιακός ασχολείται με καμιά 150αριά παίκτες. Η αλήθεια είναι ότι δεν ασχολείται. Απλά υπάρχουν τουλάχιστον εκατόν πενήντα ατζέντηδες που θα ήθελαν να κάνουν δουλειά μαζί του. Η τον χρησιμοποιούν ως ωραίο δόλωμα.  

Συζητήσεις που κάνουν ζημιά

Φέτος βέβαια η πρόβλεψή μου είναι ότι ειδικά ο Ολυμπιακός θα πρωταγωνιστήσει και σε κάποιες άλλες μεταγραφικές ιστορίες:  θα κυκλοφορούν όλο το καλοκαίρι σενάρια προσφορών για τους καλούς του παίκτες. Η διαχείριση αυτών των ιστοριών είναι ακόμα πιο δύσκολη. Αν σου καταλογίζουν κάτι που σε αφορά, μπορείς να το διαψεύσεις: μπορείς πχ να πεις ότι δεν ασχολείσαι με την αγορά κανενός ποδοσφαιριστή την συγκεκριμένη στιγμή διότι η αγωνιστική περίοδος δεν έχει τελειώσει – και αληθοφανές μοιάζει και ίσως φρενάρει και την αναπαραγωγή τέτοιων ειδήσεων αφού κανένας αθλητικογράφος δεν θέλει να εισπράττει διαψεύσεις ή να απολογείται γιατί αναπαράγει φήμες. Αλλά αν κάποιοι γράφουν πως η Μπράιτον ή η Φιορεντίνα ή η Γαλατασαράι θέλουν παίκτες σου, τι να διαψεύσεις; Αν είσαι σοβαρή εταιρία δεν μπορεί να πεις ότι δεν πωλείται κανείς. Όχι μόνο γιατί κάθε παίκτης έχει την τιμή του. Αλλά και γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι από όλα αυτά είναι αληθινό. Καμία ελληνική ομάδα δεν μπορεί να διαψεύσει το ενδιαφέρον μια ομάδας από το εξωτερικό όταν μάλιστα η Ευρώπη έχει γεμίσει καλούς Ελληνες παίκτες.

Και αυτό το είδος των συζητήσεων ωστόσο κάνει ζημιά. Οι παίκτες αποπροσανατολίζονται, αρχίζουν να περιμένουν προτάσεις, συζητάνε με τους ανθρώπους τους για το ενδεχόμενο να φύγουν κτλ. Είναι απολύτως λογικό γιατί οι παίκτες είναι παιδιά που μάλιστα έχουν αποφασίσει να κάνουν ένα επάγγελμα στο οποίο η καριέρα κρατά σχετικά λίγο: δεκαπέντε χρόνια περίπου, αν είσαι τυχερός. Το να βρεθούν στο επίκεντρο της προσοχής μεγάλων συλλόγων δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμο. Το πράγμα είναι ακόμα χειρότερο όμως όταν αυτό το ενδιαφέρον των μεγάλων συλλόγων δεν είναι υπαρκτό, όταν δηλαδή όσα κυκλοφορούν είναι παραμύθια της Χαλιμάς – ή για να το πω σωστότερα «παραμύθια της μεταγραφικής περιόδου». 

Υπάρχουν κάμποσοι παίκτες που έχουν αγωνιστεί στην Σουπερλίγκα μας (κι όχι μόνο Ελληνες) που από αυτού του τύπου την μεταγραφολογία έπαθαν ζημιά.  Υποχρεώθηκαν εκ των πραγμάτων να μείνουν εδώ, έχασαν το κέφι τους, ένιωσαν πως δύσκολα θα ξαναέχουν ευκαιρία για μεταγραφή. Ο Ολυμπιακός σε αυτά είναι πολύ προσεχτικός: πάντα για την εταιρία η γνώμη του παίκτη μετρά και δεν θυμάμαι τα δέκα τελευταία χρόνια κανένα που να έμεινε με το ζόρι. Αλλά το θέμα είναι τα παραμύθια. Που τον κόσμο τον διασκεδάζουν καλοκαιριάτικα. Αλλά σε παίκτες και ομάδες μπορεί να κάνουν ζημιά.

Τουλάχιστον η μεταγραφική περίοδος ξεκίνησε με κάτι που δεν είναι παραμύθι. Ο Καμπελά αποκτήθηκε: απομένουν τα τυπικά. Ο Ολυμπιακός θέλει να κινηθεί νωρίς και να έχει το ρόστερ του έτοιμο κατά 80% τουλάχιστον στην προετοιμασία. Φυσικά και θα υπάρξουν αυγουστιάτικες προσθήκες: συμβαίνει πάντα και πολλά από όσα γίνονται εξαρτιόνται όχι μόνο από τα φιλικά αλλά και από τα πρώτα επίσημα ματς: θυμηθείτε τι έγινε πέρυσι, πρόπερσι κτλ. Αλλά ο σκοπός είναι να αξιοποιηθεί το καλοκαίρι με πολλή δουλειά. Ότι θα υπάρχουν και πολλά παραμύθια είναι δεδομένο…