Τι αληθινό υπάρχει σε όλες αυτές τις προτάσεις που ακούγονται για παίκτες που αγωνίζονται στην Ελλάδα; Και πόσα χρήματα μπορεί να μπουν στα ταμεία μιας ελληνικής ομάδας από πώληση ενός ποδοσφαιριστή της; Ενώ η μεταγραφική περίοδος, δηλαδή ο καιρός που κάθε φήμη εμφανίζεται ως είδηση (και συχνά αποκλειστική…) έχει αρχίσει προτιμώ να δούμε αυτές τις παραμέτρους του «παζαριού» παρά να κάνω κι εγώ αναφορές σε ονόματα σαν ντελάλης καλών ατζέντηδων που αυτό τον καιρό παιδεύονται να κάνουν την δουλειά τους.

Το made in Greece

Βρισκόμαστε σε μια καλή στιγμή για το ελληνικό ποδόσφαιρο – πέραν πάσης αμφιβολίας. Δεν αποκλείεται τον επόμενο Σεπτέμβρη στους ομίλους των ευρωπαϊκών διοργανώσεων να υπάρχουν και πέντε ελληνικές ομάδες – ο Ολυμπιακός βρίσκεται ήδη στο Τσάμπιονς λιγκ και ο δεύτερος της Σουπερλίγκ, όποιος κι αν είναι, μοιάζει σχεδόν αδύνατο να μην καταφέρει να πάρει μια πρόκριση σε τρεις ευκαιρίες. Η Εθνική μας επίσης έχει κάνει τελευταία νίκες (με την Αγγλία και την Σκοτία) που τράβηξαν το ενδιαφέρον ενώ σε αρκετά πρωταθλήματα Ελληνες παίκτες πρωταγωνιστούν και διακρίνονται όχι μόνο χάρη στις εμφανίσεις τους αλλά και στο επαγγελματικό τους ήθος. Επομένως είναι λογικό παίκτες που αγωνίζονται στο ελληνικό πρωτάθλημα να τραβούν βλέμματα. Ποιων ομάδων όμως. Αυτό έχει την σημασία του γιατί στο ποδόσφαιρο πολλές φορές την τιμή ενός ποδοσφαιριστή δεν την καθορίζει πάντα αυτός που πουλάει αλλά κι αυτός που αγοράζει. Άλλα χρήματα μπορεί να δώσει μια ομάδα της Πρέμιερ λιγκ κι άλλα μια του πορτογαλικού πρωταθλήματος. Και το made in Greece για την ώρα αρέσει πολύ, αλλά πληρώνεται λίγο.  

Η χαρά των Πορτογάλων 

Δεν έκανα τυχαία αυτή την αναφορά: μέχρι σήμερα οι ελληνικές ομάδες έχουν πάρει πολλά χρήματα από ομάδες της Πρέμιερ λιγκ (η τιμή ενός παίκτη πάντα ανεβαίνει όταν υπάρχει μια πρόταση από την Αγγλία) αλλά την ίδια στιγμή είναι πολλοί οι Ελληνες παίκτες που στην Πορτογαλία έφτιαξαν το όνομά τους: ο Φερνάντο Σάντος έλεγε ότι οι Πορτογάλοι κάνουν εξαγωγές προπονητών στην Ελλάδα και εισάγουν Ελληνες παίκτες. Η Πορτογαλία είναι η χώρα που και λόγω της επιτυχημένης παρουσίας του Παυλίδη σήμερα, αλλά και των Βλαχοδήμου, Σάμαρη, Μήτρογλου, Κατσουράνη, Καραγκούνη, ενδιαφέρεται για Ελληνες παίκτες πιο πολύ από οποιοδήποτε άλλη. Αλλά οι ομάδες της δεν πληρώνουν τρελά χρήματα: η Σπόρτινγκ Λισαβόνας πχ, που ενδιαφέρεται για τον Γιώργο Βαγιαννίδη έχει ξοδέψει 20 εκατ ευρώ μόνο για τον Γιόκερες (τον απέκτησε από την Κόβεντρι δυο χρόνια πριν),ενώ πέρυσι για τον 19χρονο Δανό Χάρντερ που απέκτησε από την Νόρτσελαντ ενώ παράλληλα κυνηγούσε τον Ιωαννίδη έδωσε 18 εκατ. Η ακριβότερη μεταγραφή αμυντικού είναι ο 20χρονος Βέλγος στόπερ Ντεμπάστ που απέκτησε πέρυσι από την Αντερλεχτ. Περισσότερα χρήματα δίνει η Μπενφίκα όμως ποτέ δεν έδωσε για κάποιον από τους παίκτες που απέκτησε από την Ελλάδα πάνω από 7 εκατ ευρώ: για τον Μήτρογλου έδωσε 9,5 αλλά τον απέκτησε από την Φούλαμ. Για τον Κατσουράνη πλήρωσε στην ΑΕΚ 6,5 και πήρε από τον ΠΑΟ γύρω στα 7. Για τον Βλαχοδήμο 2,5 όταν τον απέκτησε από τον ΠΑΟ. Για τον Παυλίδη πλήρωσε 18 εκατ στην Αλκμααρ αλλά αυτός στην Ελλάδα δεν αγωνίστηκε ποτέ. Οι Πορτογάλοι ως μεταπράτες βλέπουν τους Ελληνες παίκτες ως ευκαιρίες. Κυρίως όμως γιατί χρήματα για αυτούς δίνουν λίγα.

Οι Αγγλοι πληρώνουν καλά

Πολλά δίνουν οι Αγγλοι αλλά το κάνουν γενικώς για παίκτες κι όχι μόνο για Ελληνες. Στην λίστα των δέκα παικτών που έχουν πωληθεί πιο ακριβά ενώ αγωνίζονταν στο ελληνικό πρωτάθλημα τους πέντε από τους δέκα τους έχουν αγοράσει αγγλικές ομάδες. Νούμερο 1 είναι ο Τζίμας, που αποκτήθηκε από την Μπράιτον αλλά μέσω Νυρεμβέργης – όχι ακριβώς από τον ΠΑΟΚ. Και υπάρχουν φυσικά τέσσερις παίκτες που πωλήθηκαν από τον Ολυμπιακό: ο Ποντένσε στην Γούλβας (19,2 εκατ), ο Μήτρογλου στην Φούλαμ (15,2 εκατ), ο Μιλιβόγεβιτς στην Κρύσταλ Πάλας (15,1 εκατ) και ο Τσιμίκας στην Λίβερπουλ (13 εκατ). Η περίπτωση του Ποντένσε είναι πολύ ιδιαίτερη: η σχέση του μανατζέρ του Χόρχε Μέντεζ με την αγγλική ομάδα καθόρισε την τιμή του. Ολοι πάντως οι παίκτες αυτοί – με την εξαίρεση του Τσιμίκα – αποκτήθηκαν από μικρομεσαίες ομάδες ως ευκαιρίες καθώς με αντίστοιχα χρήματα όλες τους ήταν δύσκολο να βρουν ανάλογους παίκτες ξοδεύοντας τα ίδια ποσά στις αγορές του Βελγίου, της Ολλανδίας, της Γαλλίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας που οι ομάδες της Πρέμιερ κοιτάζουν. Ανάλογου τύπου ομάδες απέκτησαν κι άλλους παίκτες: ο Τζόλης και ο Γιαννούλης πχ πήγαν στην Νόριτς που πλήρωσε στον ΠΑΟΚ 11 και 7 εκατ αντίστοιχα. Η Νόριτς όπως και η Μπράιτον και η Γουλβς είναι ομάδες που επενδύουν σε νέους παίκτες ευελπιστώντας σε μια μεταπώληση: τέτοιες ομάδες κοιτάζουν πάντα το πρωτάθλημά μας, όπως και όλα τα βαλκανικά πρωταθλήματα – παλαιότερα, τον καιρό δηλαδή που απέκτησε τον Ταυλαρίδη κι αργότερα τον Μαυροπάνο (για λιγότερο από 1 εκατ ευρώ από τον ΠΑΣ) – αυτό το έκανε και η Αρσεναλ: τώρα το κάνει όλο και πιο σπάνια. Κατά τα άλλα προτάσεις για παίκτες από την Ελλάδα έρχονται συνήθως από ομάδες της Πρέμιερ λιγκ που παλεύουν για την παραμονή στην κατηγορία: όχι τυχαία για τον Ιωαννίδη πέρυσι τα περίφημα 30 εκατ ήρθαν από την Ιπσγουιτς και την Σαουθάμπτον. Η περίπτωση του Τσιμίκα που αγοράστηκε από αγγλική ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό παραμένει εξαίρεση.

Γερμανοί και Ιταλοί με δισταγμούς

Ποιες άλλες χώρες αγοράζουν παίκτες από την Ελλάδα; Η Γερμανία και η Ιταλία. Ομάδες των δυο αυτών χωρών αγόρασαν από τα μέρη μας κυρίως αμυντικούς: από την Ιταλία ήρθαν χρήματα στον Ολυμπιακό για τον Μανωλά (15 εκατ, Ρόμα), τον Γεωργάτο (5 εκατ, Ιντερ), τον Τοροσίδη (6,5 εκατ, Ρόμα), Νικολάου (2,8 εκατ, Εμπολι). Σημαντικά χρήματα (7 εκατ) πήρε κι ο ΠΑΟ κάποτε από την Λάτσιο για τον Σισέ. Τελευταία ωστόσο και οι Ιταλοί προτιμούν να επενδύουν σε ταλαντούχους Ελληνες παίκτες που προσλαμβάνουν ή ως ελεύθερους ή λίγο πριν την λήξη των συμβολαίων τους: κάπως έτσι βρέθηκαν στο καμπιονάτο, στο οποίο σήμερα βγάζει μάτια με την φανέλα της Λάτσιο ο Μανδας, παίκτες όπως ο Νίνης, ο Λυκογιάννης, ο Κυριακόπουλος, ο Βαγιαννίδης, ο Ζαγαρίτης και παλιότερα ο Ελευθερόπουλος, ο Δέλλας, ο Βρύζας φυσικά. Οι Γερμανοί από την μεριά τους χρυσοπλήρωσαν κάποτε τον Ολυμπιακό για τον Ρέτσο (η Λεβερκούζεν έδωσε 17,5 εκατ ευρώ), ενώ πέρσι η Βόλφσμπουργκ έδωσε 13 εκατ ευρώ για τον Κουλιεράκη, ευελπιστώντας πως κάποια στιγμή θα πάρει πιο πολλά. Παρά τα καλά περάσματα από την Μπουντεσλίγκα παικτών όπως ο Γκέκας, ο Παπασταθόπουλος, ο Χαριστέας κτλ οι Γερμανοί ποντάρουν σχεδόν πάντα μόνο σε αμυντικούς μας. Τελευταία ακούω πολλά για ενδιαφέρον της Φιορεντίνα για τον Κωνσταντέλια, τον Ιωαννίδη, τον Κωστούλα κτλ. Πιστεύω ότι ο Ζήσης Βρύζας που σήμερα είναι ατζέντης προσπαθεί να πείσει διάφορες ιταλικές ομάδες να επενδύσουν σε ταλαντούχους Ελληνες. Αλλά θα είναι δύσκολο.

Σπάνια αγοράζουν, συχνά προσλαμβάνουν ελεύθερους

Άλλες χώρες βέβαια ούτε καν ενδιαφέρονται για παίκτες που αγωνίζονται στο ελληνικό πρωτάθλημα. Οι Βέλγοι δεν θυμάμαι πότε αγόρασαν παίκτη από την Σουπερλίγκα μας για τελευταία φορά. Οι Ολλανδοί παίρνουν Ελληνες (Τσιμίκας, Μπάρκας, Χαριστέας, φυσικά ο Παυλίδης έχουν κάνει στο πρωτάθλημά τους αξιοπρόσεκτα πράγματα) αλλά μόνο αν αυτοί προηγουμένως ήταν σε κάποιο άλλο πρωτάθλημα: ο Δουβίκας ήταν μια εξαίρεση – αποκτήθηκε από την Ουτρέχτη άλλωστε μόνο 1.2 εκατ ευρώ. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τους Τούρκους: αγαπάνε τους Ελληνες παίκτες, έχουν δει αρκετούς στα μέρη τους να κάνουν πολλά και σπουδαία (τον Γκέκα, τον Σιώπη, τον Μπακασέτα φυσικά) αλλά δεν θυμάμαι να έχουν αγοράσει κανένα: ψάχνουν καλούς ελεύθερους.

Στην Γαλλία μου φαίνεται απίθανο να ενδιαφέρονται για παίκτες από τα μέρη μας, ενώ δυστυχώς κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στην Ισπανία: οι καιροί που η Ατλέτικο Μαδρίτης πλήρωνε για τον Ντέμη και η Σεβίλλη για τον Τσάρτα πέρασαν – οι πιο πολλοί ισπανικοί σύλλογοι μόνο πουλάνε πλέον. Τι απομένει; Οι Ρώσοι – ούτε καν οι Ουκρανοί που έχουν άλλα προβλήματα. Αυτοί όντως μπορεί να πληρώσουν σπουδαία χρήματα (η Σπάρτακ Μόσχας έδωσε 17 εκατ για τον Λιβάι Γκαρσία) κυρίως γιατί οι παίκτες που αγωνίζονται στην Δυτική Ευρώπη εκεί δεν πάνε. Αλλά οι Ρώσοι δεν αγοράζουν Ελληνες: προτιμούν παίκτες όπως ο Ρέαπτσουκ πχ.

Να είσαστε δύσπιστοι

Ανακεφαλαιώνω. Όταν ακούτε για προτάσεις για παίκτες που παίζουν στην Ελλάδα από ομάδες που κάνουν πρωταθλητισμό στα πρωταθλήματα της Δυτικής Ευρώπης να είσαστε δύσπιστοι. Από την Πορτογαλία μπορεί να υπάρχει ενδιαφέρον, αλλά οι προτάσεις των 15 και των 20 εκατομμυρίων είναι υπερβολές. Αυτά τα χρήματα  για παίκτες που αγωνίζονται στην Σουπερλίγκα τα δίνουν μόνο οι αγγλικές ομάδες, που όμως στόχο έχουν την παραμονή στην κατηγορία. Ο,τι άλλο προκύψει φέτος το καλοκαίρι θα είναι πρωτόγνωρο. Για αυτό και δύσκολα θα προκύψει…    

(Gazzeta.gr, Απρίλιος του 2025)