Ο κωπηλάτης μας Στέφανος Ντούσκος δεν τα κατάφερε. Πάλεψε όπως ξέρει, ήταν τρίτος στα 1500 μέτρα αλλά κουράστηκε κι όταν έμεινε τέταρτος χαλάρωσε για να πάρει μια έκτη τιμητική θέση. Το χρυσό του μετάλλιο στο Τόκιο ήταν μια από τις ωραιότερες ελληνικές εκπλήξεις όλων των εποχών: ο Ντούσκος βρέθηκε στο Τόκιο στην καλύτερη στιγμή της καριέρας του κι εκμεταλλεύτηκε με μοναδικό τρόπο προβλήματα μεγάλων φαβορί που αυτή την φορά δεν υπήρξαν. Ο Γερμανός Όλιβερ Ζάιντλερ που πήρε το χρυσό, αλλά και ο Λευκορώσσος Γιαουχένι Ζαλάτι που ήρθε δεύτερος είναι τεράστιοι κωπηλάτες: ο ανέκφραστος Γερμανός έκανε και Ολυμπιακό ρεκόρ στον προκριματικό. Αλλά το χρυσό του Ντούσκου στο Τόκιο σίγουρα έπαιξε το ρόλο του για τα δυο χάλκινα μετάλλια που κέρδισαν χθες στις δίκοπους τα ελληνικά πληρώματα.  Χθες στη μεγάλη μέρα της ελληνικής κωπηλασίας οι Αντώνης Παπακωνσταντίνου και Πέτρος Γκαϊδατζής κατέκτησαν το χάλκινο μετάλλιο στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών, και περίπου είκοσι λεπτά αργότερα το έκαναν στην ίδια ειδικότητα και η Ζωή Φίτσιου και Μιλένα Κοντού.

Δουλειά και συνέπεια

Πέρα από τις κούρσες τους θα έπρεπε να έχετε δει και τις δηλώσεις τους. Ο Παπακωνσταντίνου και ο Γκαϊδαζής ήταν το προσποιημένο χαμόγελο της ευτυχίας. Εξουθενωμένοι από την προσπάθεια, αλλά φανερά ανακουφισμένοι έλαμπαν ενώ ακόμα ένας τίμιος ιδρώτας κυλούσε από το πρόσωπό τους. Ηταν φανερό πως θα μπορούσαν να πουν πολλά για την προσπάθεια αλλά κατάλαβαν πως το κοινό που τους παρακολουθούσε ήθελε απλά να τους χειροκροτήσει. Προτίμησαν να υπογραμμίσουν δυο πράγματα: την σκληρή τους δουλειά και την συνέπειά τους. Το είχαν υποσχεθεί το μετάλλιο, γνώριζαν πως η διάκρισή τους ήταν αρκετά πιθανή γιατί οι ικανότητες και οι χρόνοι τους ήταν οι πρέποντες, και το πήραν. Αληθινοί πρωταθλητές και οι δυο δεν πήγαν στους Ολυμπιακούς για να ανακαλύψουν τη δυσκολία της αποστολής αλλά για να την διαχειριστούν. Τα κατάφεραν με τον τρόπο των πρωταθλητών: χωρίς μεγαλοστομίες, χωρίς να τραβήξουν καν τα φώτα της δημοσιότητας. Αλλά με μια τίμια προσπάθεια.

Μια σταρ μεταξύ μας

Το ίδιο και τα δυο κορίτσια που έδειξαν όμως μια άλλη προσωπικότητα – θηλυκή και γοητευτικότατη. Αν ο Παπακωνσταντίνου και ο Γκαϊδαζής έμοιαζαν απελευθερωμένοι και περήφανοι  σαν αξιωματικοί που έφεραν σε πέρας την αποστολή η Φίτσιου και η Κοντού ζήσανε την μεγάλη τους στιγμή με τον ενθουσιασμό της υπέροχης νιότης τους – σαν δυο εκκολαπτόμενες σταρ του αθλήματος που ήρθαν να μας θυμίσουν πως τα ωραία τώρα αρχίζουν. Η Μιλένα Κοντού από την Μυτιλήνη είναι τρομερά επικοινωνιακή σε σημείο που φοβάμαι μην την ανακαλύψει η τηλεόραση! Εξήγησε όλη την κούρσα, τις δυσκολίες και την στρατηγική, το πως νοιώσανε στιγμή με στιγμή: με ένα χαμόγελο γλυκό έλεγε σκληρά πράγματα του τύπου «είχα πει πως η θα πεθάνω ή θα πάρουμε μετάλλιο». Η Ζωή Φίτσιου δίπλα της, μεγαλύτερη, λιγομίλητη αλλά εξίσου λαμπερή, είπε πως απλά δεν θα την άφηνε να πεθάνει ποτέ! Η Κοντού είναι ένα παγκόσμιο αστέρι από τα 18 της. Ηταν αθλήτρια του μήνα για την παγκόσμια ομοσπονδία τον περασμένο Ιανουάριο. Κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κωπηλασίας Κ23 το 2023, σημειώνοντας παγκόσμιο ρεκόρ. Σε ηλικία μόλις 18 ετών, αγωνίστηκε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ανδρών-Γυναικών κατακτώντας ένα ασημένιο μετάλλιο, μόλις μερικά δευτερόλεπτα πίσω από το διπλό σκιφ ελαφρών βαρών της Αγγλίας. Βρήκε στο πρόσωπο της έμπειρης και καταξιωμένης Φίτσιου μια εξαιρετική συμπαραστάτρια: δεν βλέπει αντιπάλους και πιστεύει πως ο μόνος αληθινά δύσκολος είναι ο εαυτός της. Το ότι θα μας απασχολήσει και στο μέλλον μοιάζει το μόνο βέβαιο.

Ο Πολύμερος και ο Ποστιλιόνε

Οι επιτυχίες της ελληνικής κωπηλασίας έρχονται από μακριά. Ο μεγάλος Βασίλης Πολύμερος, λιμενικός στο Βόλο σήμερα, έχει υπάρξει ένας από τους μεγαλύτερους Ελληνες αθλητές με μετάλλια στους Ολυμπιακούς του 2004 (χάλκινο με τον Σκιαθίτη) και το 2008 (ασημένιο με τον Μούγκο) αλλά και με χρυσό σε παγκόσμιο πρωτάθλημα. Όμως δεν χωρά αμφιβολία πως οι ελληνικές επιτυχίες οφείλονται πολύ στον ομοσπονδιακό προπονητή Τζιάνι Ποστιλιόνε ένα από τους μεγαλύτερους προπονητές που δουλεύουν στην Ελλάδα σε όλα τα σπορ και που λίγοι γνωρίζουν. Σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις του ο Ποστιλιόνε έχει πει πως οι εγκαταστάσεις έχουν ελάχιστα εκσυγχρονιστεί μετά το 2004 και πως η προσπάθεια για να μπορούν οι αθλητές να προετοιμαστούν όπως πρέπει στο Σχοινιά είναι διαρκής και μεγάλη. «Ολα εδώ έχουν μείνει τα ίδια από το 2004. Τα έπιπλα, τα κρεβάτια… Δεν είναι σε καλή κατάσταση και πρέπει να αντικατασταθούν. Θεωρητικά εδώ είναι ένα ξενοδοχείο για τους αθλητές καθώς μένουν 11 μήνες και θα έπρεπε να υπάρχουν οι καλύτερες δυνατές συνθήκες. Είναι κάτι που θα έπρεπε να δουν οι υπεύθυνοι» είχε πει, χωρίς ωστόσο μόνο να γκρινιάζει. «Η τοποθεσία είναι ιδανική» είχε πει. «Η λίμνη όπως την θέλουμε. Η ποιότητα των αθλητών καταπληκτική». Ο Ιταλός θεωρεί ότι το μετάλλιο του Ντούσκου στο Τόκιο έγινε το εν τούτω νίκα των Ελληνων αθλητών και μας είχε προετοιμάσει για τις επιτυχίες. «Οταν πρωτοήρθα έκανα μία στατιστική έρευνα για την ομοσπονδία. Μετά από μερικά χρόνια την επανέλαβα. Μέχρι το 2004 η Ελλάδα είχε 3-4 καλά αποτελέσματα κι αυτά κυρίως με τον Πολύμερο. Από το 2005 και μετά αρχίσαμε την συλλογή μεταλλίων« είχε πει και είχε προσθέσει  «έχουμε φτάσει σήμερα να έχουμε 160 μετάλλια στις μεγάλες διοργανώσεις, σε όλες τις κατηγορίες. Και εκτός από τα μετάλλια, πολλά καλά πλασαρίσματα και τελικούς. Τα τελευταία δύο χρόνια βέβαια, ήταν ιδιαίτερα καθώς εκτινάχθηκαν οι επιτυχίες». Που στους Ολυμπιακούς συνεχίστηκαν γιατί κάτι σπουδαίο συμβαίνει ερήμην μας στον μαγικό κόσμο της ελληνικής κωπηλασίας.

Ακούστε τον δάσκαλο

«Εβρεξε» αναρτήσεις και δηλώσεις με μπράβο από πολιτικούς και κυβερνητικά στελέχη χθες για την μεγαλύτερη μέρα της ελληνικής κωπηλασίας. Μετά τα μπράβο οφείλουν οι κυβερνόντες να φωνάξουν τον Ποστιλιόνε. Να τον ακούσουν. Να ικανοποιήσουν όλα τα θέλω του. Όχι για να συνεχίσουν οι κωπηλάτες μας να κερδίζουν μετάλλια: συμβόλαιο με την επιτυχία δεν έχει κανείς. Αλλά γιατί πρέπει σε αυτή την χώρα να ακούμε αυτούς που ξέρουν. Είναι ζήτημα απλής διακυβέρνησης κι όχι απλά αθλητικό.

Κατά τα άλλα τιμή στα πληρώματα για τα μετάλλια. Και σε όλους όσους κωπηλάτησαν στο Παρίσι με την δύναμη της αξιοπρέπειας.