Η νίκη της Εθνικής μας ομάδας στην Σκωτία δεν είναι προφανώς ιστορικότερο αποτέλεσμα από την νίκη της ίδιας ομάδας στο Γουέμπλεϊ με την Αγγλία λίγους μήνες πριν: την θυμίζω εκείνη την νίκη γιατί είναι σαν από τότε να πέρασαν δέκα χρόνια. Η διαφορά στα δυο αποτελέσματα είναι ότι την νίκη στην Σκωτία η Εθνική μας την πήρε με μια ενδεκάδα γεμάτη από νέα παιδιά κι αυτό είναι κυρίως που προκάλεσε ενθουσιασμό. Ο πολύς κόσμος πιστεύει πως η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς θα εξελιχτεί και θα κάνει αποτελέσματα που στην Ελλάδα δεν έχουμε ξαναδεί κτλ κτλ. Μακάρι να συμβεί αυτό. Στην πραγματικότητα για την ώρα αυτό που συμβαίνει είναι ότι ο Γιοβάνοβιτς και οι συνεργάτες του στην Εθνική ακολουθούν τις διεθνείς εξελίξεις. Δηλαδή εμπιστεύονται στις Εθνικές ομάδες πολλά παιδιά που είναι κάτω από 23 χρόνων.   

Και έλειπαν και κάποιοι

Υπάρχουν πολλά ταλαντούχα παιδιά στην Εθνική Ελλάδος κι αυτό το καταλαβαίνεις και από όσα κάνουν στο γήπεδο με τις ομάδες τους και από τις ηλικίες τους φυσικά. Σε αυτή την ομάδα δεν κλήθηκαν ο Κούτσιας, που γύρισε από το ΜLS στην Ευρώπη και στην Λουγκάνο κάνει σπουδαία πράγματα, ο Κουλούρης που είναι πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα Πολωνίας και βέβαια ο Στέφανος Τζίμας που με την φανέλα της Νυρεμβέργης ξεχώρισε τόσο ώστε πωλήθηκε στην Μπράιτον για 25 εκατ ευρώ– αυτός προοριζόταν για την Εθνική Ελπίδων καθώς είναι μόλις 18 χρονών, αλλά μια ίωση δεν του επέτρεψε να δώσει το παρών. Στην ομάδα που αγωνίστηκε κόντρα στους Σκωτσέζους θα ήταν παρών και ο Μπάμπης Κωστούλας αν δεν ήταν τραυματίας: ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς τον είχε ενημερώσει. Το καταπληκτικό με αυτή την ομάδα είναι ότι οι μικροί που την αποτελούν έχουν ήδη παραστάσεις και παίζουν βασικοί χρόνια τώρα. Ο Κουλιεράκης είναι 21 χρόνων για αυτό και η Βόλσφμπουργκ έδωσε του κόσμου τα χρήματα για να τον αποκτήσει από τον ΠΑΟΚ στον οποίο ήταν βασικός τρία χρόνια. Δυο χρόνια βασικός εκεί είναι και ο Κωνσταντέλιας, που είναι 22 χρονών όπως και και ο Ζαφείρης που αγωνίζεται στην Σλάβια Πράγας επίσης δυο χρόνια και έχει υπάρξει αρχηγός της Εθνικής Ελπίδων της Νορβηγίας πριν διαλέξει την Εθνική μας. Στα 22 του ο τερματοφύλακας Τζολάκης είναι βασικός στον Ολυμπιακό από πέρυσι και στα 23 του ο ανταγωνιστής του για την θέση Μανδάς είναι ο βασικός τερματοφύλακας  της Λάτσιο στο Γιουρόπα λιγκ και έχει ήδη υπάρξει βασικός και στον Ατρόμητο και στον ΟΦΗ! Ιδια ηλικία έχει κι ο Τζόλης που έχει προλάβει να αγωνιστεί σε πέντε πρωταθλήματα ήδη. Για τον μικρότερο όλων τον 17χρονο Καρέτσας στο Βέλγιο γίνεται θόρυβος δυο χρόνια τώρα. Μπροστά σε αυτούς οι 25χρονοι Ιωαννίδης και Δουβίκας και ο 26χρονος Παυλίδης μοιάζουν βετεράνοι! Κι ο Μαυροπάνος με τον Γιαννούλη θα αρχίσουν να ζητάνε από όλους να τους μιλάνε στον πληθυντικό χωρίς κανένας τους να είναι 30 χρονών.

Υπάρχουν πολλοί ταλαντούχοι παίκτες στην ομάδα του Γιοβάνοβιτς: πρώτη φορά παρατηρείται τέτοια συνύπαρξη τόσων πολλών παικτών που είναι κάτω από 23χρονών και είναι βασικοί στις ομάδες τους. Αλλά επιθυμώ λίγο να σας προσγειώσω στην πραγματικότητα: δεν συμβαίνει αυτό μόνο εδώ, η τάση είναι πανευρωπαϊκή, αν όχι και παγκόσμια. Παντού οι εθνικές ομάδες γεμίζουν από παιδιά ταλαντούχα. Αρκεί αυτά να αγωνίζονται ως βασικοί στις ομάδες τους.

Απόφοιτοι λυκείου βγάζουν μάτια

Στην Εθνική Γερμανίας υπάρχουν ο 22χρονος Μουσιάλα (που πριν διαλέξει την Γερμανία ήταν αρχηγός της Εθνικής Νέων της Αγγλίας), ο 23χρονος Αντεγέμι, ο 21χρονος Βίρτζ κι ακολουθεί ο 20χρονος Παύλοβιτς, απόφοιτος των Ακαδημιών της Μπάγερν Μονάχου. Στην Εθνική Αγγλίας δεν υπάρχει μόνο ο 22χρονος ηγέτης Μπέλιγχαμ αλλά και οι Κουάνσα, Λιούις - Σκέλι, Κάλγουιλ, Πάλμερ - όλοι κάτω από 23 χρονών! Οι Ιταλοί περιμένουν να τους βοηθήσουν να βγουν από την μετριότητα ταλαντούχα παιδιά όπως ο Κομούτσο, ο Καλαφιόρι, ο Ρουτζέρι, ο Κασαντέι που κλήθηκαν στην Σκουάντρα Ατζούρα στα 21 τους. Η Εθνική Ολλανδίας έχει σταθερά στην 25αδα της έξι παίκτες κάτω από 23 χρονών – δεν αποτελεί έκπληξη, συμβαίνει καμιά σαρανταριά χρόνια τώρα. Στην Εθνική Πορτογαλίας ο Κριστιάνο Ρονάλντο έχει συμπαίκτες τους Ρενάτο Βιέγκα, Νούνο Μέντεζ, Αντόνιο Σίλβα, Κίκο Κονσεϊσάο, Τζιοβάνι Κουέντα – δεδομένου ότι όλοι αυτοί δεν είναι πάνω από 21 χρονών θα μπορούσαν να είναι παιδιά του! Στην Εθνική Γαλλίας υπάρχουν πλέον ο 22χρονος Μπαρκολά, ο 21χρονος Εμερί, ο 19χρονος Ντουέ, και οι τρεις αστέρια της Παρί, αλλά το αληθινά εντυπωσιακό είναι ότι στις τελευταίες κλήσεις του Ντιντιέ Ντεσάν υπήρχαν μόνο δυο παίκτες πάνω από 30 χρονών: ο Λούκας Ντιν και ο Ζόναθαν Κλος, που δεν είναι και βασικοί! Για τους Ισπανούς δεν χρειάζεται να πω τίποτα. Κατέκτησαν το τελευταίο Euro με πρωταγωνιστή τον 17χρονο Γιαμάλ, τους 22χρονους Πέδρι και Ολμο και τώρα ετοιμάζονται να λανσάρουν το μικρότερο σε ηλικία αμυντικό κεντρικό δίδυμο στην ιστορία τους: θα το αποτελούν ο 18χρονος Κομπαρσί της Μπαρτσελόνα και ο 21χρονος Ασένσιο της Ρεάλ Μαδρίτης – μπαρουτοκαπνισμένοι ωστόσο και οι δυο σε μεγάλα ματς του Τσάμπιονς λιγκ. Οι Δανοί που θα είναι αντίπαλοι της Εθνικής μας στον προκριματικό όμιλο του μουντιάλ έχουν στο ρόστερ τους τέσσερα παιδιά κάτω από 23 χρόνων.  

Παιδιά θαύματα και παιδιά της ανάγκης

Εχει γεμίσει η Ευρώπη «παιδιά – θαύματα»; Και ναι και όχι. Σε κάποιες περιπτώσεις όντως βρισκόμαστε μπροστά σε περιπτώσεις προικισμένων παιδιών που αποδεικνύουν πως μπορεί να ανταποκριθούν πολύ θεαματικά στον πρωταθλητισμό. Περνώντας αυτό το κρίσιμο τεστ οι Μπέλιγχαμ, Γιαμάλ, Κομπαρσί, Μουσιάλα, Βίρτζ, Ντουέ, (αλλά και οι δικοί μας Μουζακίτης, Κωστούλας, Τζόλης, Τζολάκης, Κουλιεράκης) είναι λογικό να φτάνουν στις Εθνικές Ανδρών πολύ γρήγορα χωρίς να γράφουν παρουσίες στις Εθνικές Ελπίδων και Νέων – ο Ασένσιο της Ρεάλ Μαδρίτης σε αυτές δεν αγωνίστηκε ποτέ, όπως και ο Μπουσκέτς παλιότερα και φυσικά ο Γιαμάλ. Ομως συμβαίνει και κάτι άλλο: είναι πολλές οι ομάδες που δίνουν ευκαιρίες σε μικρούς νωρίς και γρήγορα υποχρεωμένες ολοένα και πιο πολύ από την ανάγκη να αναδείξουν ποδοσφαιριστές που μπορεί να φέρουν χρήματα στο ταμείο τους – χρήματα απαραίτητα. Κάπως έτσι η βασική τους ενδεκάδα γεμίζει από ταλαντούχους μικρούς, που σε άλλες εποχές στα 21 τους θα έπαιζαν κάπου δανεικοί ή θα κάθονταν ήσυχα σε πάγκους περιμένοντας την ευκαιρία τους. Αρκετοί από τους μικρούς που έχουμε στην Εθνική μας έπεσαν για αυτό το λόγο γρήγορα στα βαθιά κι όντως τράβηξαν την προσοχή χάρη στο νεαρό της ηλικίας τους. Το πόσοι θα κάνουν την διαφορά ωριμάζοντας θα το δούμε προσεχώς.

Ωραία φουρνιά, αλλά…

Χαιρόμαστε πολύ στην Ελλάδα με το γεγονός ότι στην Εθνική μας υπάρχει μια φουρνιά μικρών που υπόσχονται πολλά. Εχουμε νεαρούς τερματοφύλακες (Τζολάκη, Μανδά, νεαρούς αμυντικούς (Κουλιεράκη, Βαγιαννίδη), νεαρούς μέσους (Μουζακίτη, Ζαφείρη) και κυρίως πολλούς νεαρούς κυνηγούς. Αλλά επειδή νεαρούς κι εξελίξιμους έχουν όλοι πια στην Ευρώπη ας έχουμε στα υπόψιν μας πως κατά βάση την διαφορά την κάνουν οι ώριμοι παίκτες που μπορεί να βγουν μπροστά και να σηκώσουν το βάρος της ευθύνης. Οι Ισπανοί πχ καμαρώνουν για τον Γιαμάλ και τον Νίκο Γουίλιαμς αλλά το Euro το κέρδισαν με τον Ρόντρι, τον Σίμον, τον Ντάνι Καρμπαχάλ, τον Ογιαρθάμπαλ και τον Μερίνο, τον Κουκουρέγια και τον Μοράτα – κανείς τους δεν είναι 20 και 22 χρόνων.   

Στην διαδικασία των προκριματικών του μουντιάλ θα δούμε κυρίως αν οι κάπως πιο έμπειροι παίκτες της Εθνικής του Γιοβάνοβιτς μπορεί να κάνουν την διαφορά. Αναλαμβάνοντας ευθύνες και κατευθύνοντας και τους μικρότερους που τους έχουν ανάγκη. Ωραίοι είναι οι μικροί, αλλά την Αγγλία η Εθνική μας την κέρδισε χωρίς αυτούς παρόντες. Κι εκείνη η νίκη της στο Γουέμπλεϊ παραμένει η πιο μεγάλη της, ας μην το ξεχνάμε…