O Ολυμπιακός κατάφερε να αποκλείσει τον Παναθηναϊκό στα προημιτελικά του κυπέλλου Ελλάδος κερδίζοντας τον με 1-0. Ήταν σχετικά, αν όχι και συντριπτικά, καλύτερος σε όλο το διάστημα του παιχνιδιού, αλλά για να κερδίσεις ένα ντέρμπι δεν αρκεί αυτό: χρειάζεσαι συνήθως τον ήρωα της μιας βραδιάς. Ο Ολυμπιακός τον βρήκε ένα λεπτό πριν τελειώσει το ματς. Δεν είναι καλά καλά 18 χρόνων και λέγεται Χρήστος Μουζακίτης.

Τα παράξενα προηγούμενα  

Ήθελα να ‘ξερα τι σκεφτόταν ο Μεντιλίμπαρ, όταν στις καθυστερήσεις του αγώνα, είδε αρχικά τον ΕλΚαμπί να αστοχεί σε πέναλτι και στη συνέχεια τον Τζούρισιτς να χάνει την μία και μοναδική ευκαιρία που δημιούργησε ο Παναθηναϊκός σε ολόκληρο το ματς. Υποθέτω ότι όταν ο ΕλΚαμπί αστόχησε ο Βασκός θα σκεφτόταν ότι κάποια παράξενη αμαρτία πληρώνει καθώς σε ένα ακόμα παιχνίδι με τον ΠΑΟ ο Ολυμπιακός του δεν έμοιαζε να μπορεί να καταφέρει να κερδίσει τον Παναθηναϊκό γιατί είχε γκίνια. Θυμίζω ότι στα τρία προηγούμενα εφετινά ντέρμπι μεταξύ των δυο στις λήξεις των ημιχρόνων συνέβησαν σπάνια πράγματα. Στο ΟΑΚΑ, στο πρώτο ντέρμπι του πρωταθλήματος, ο Μασούρας στο τελευταίο λεπτό του ματς δεν κατάφερε να σκοράρει εξ επαφής μετά την ασίστ του Κωστούλα. Στο τελευταίο λεπτό του πρώτου ημιχρόνου του πρόσφατου ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό για το πρωτάθλημα ο Μεντιλίμπαρ είδε τον Κοστίνια να αποβάλλεται. Στον πρώτο προημιτελικού του κυπέλλου, στις καθυστερήσεις του ματς στο οποίο ο ΠΑΟ είχε προηγηθεί εξαιτίας ενός λάθους του Πασχαλάκη, ο κόουτς είδε τον Βέλντε να κερδίζει πέναλτι, αλλά πριν προλάβει να χαρεί διαπίστωσε ότι στην αρχή της φάσης είχε συλληφθεί σε θέση οφσάιντ από το VAR για ελάχιστα ο ΕλKαμπί. Πριν καλά καλά ο Βασκός προπονητής αρχίσει να αναρωτιέται αν υπάρχει κακό μάτι  είδε τον Τζούρισιτς να δημιουργεί και να χάνει τη μεγαλύτερη ευκαιρία του Παναθηναϊκού στο ματς αποφεύγοντας με μία κίνηση τη μισή άμυνα του Ολυμπιακού και πιθανότητα ανακουφίστηκε, διότι μια ήττα με γκολ στο τελευταίο λεπτό σε ένα ντέρμπι, μετά από χαμένο πέναλτι δυο λεπτά προηγουμένως, μπορεί να διαλύσει το ηθικό μιας ομάδας, που μάλιστα δεν είχε νίκη με τον αιώνιο αντίπαλο της στα οκτώ τελευταία ματς. Και μετά ήρθε ο Μουζακίτης.

Κάποιου είδους κατάρα

Το γκολ του Μουζακίτη στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων ήταν για το Καραϊσκάκη λυτρωτικό κι ας έδωσε απλά στον Ολυμπιακό μια πρόκριση που του κάνει ακόμα πιο δύσκολο το πρόγραμμα καθώς τον περιμένουν δυο ντέρμπι με την ΑΕΚ εν μέσω δύσκολων παιγνιδιών στο πρωτάθλημα και σκληρών ευρωπαϊκών υποχρεώσεων. Μετά το χαμένο πέναλτι του ΕλΚαμπί όλοι άρχισαν να πιστεύουν ότι ο Ολυμπιακός είναι αντιμέτωπος με κάποιου είδους κατάρα από αυτές που στοιχειώνουν: ο Μουζακίτης λειτούργησε σαν απόλυτος εξορκιστής.

Το σουτ που κάνει ο θαυματουργός μικρός στο φινάλε είναι ιδιότυπο όσο και αποτελεσματικό. Ο Μουζακίτης μοιάζει να κοντρολάρει την μπάλα και να σουτάρει ταυτόχρονα (!) πράγμα που δεν αφήνει στο Λοντίγκιν κανένα απολύτως περιθώριο. Ο τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού δεν έχει καταλάβει καν πότε διάβολε έφυγε η μπάλα από τα πόδια του μικρού. Ο Λοντίγκιν έχει κάνει ένα εξαιρετικό παιχνίδι. Αντέδρασε σωστά κάθε φορά που χρειάστηκε, μετέδωσε σιγουριά σε μια άμυνα που δεδομένης της πίεσης που δέχτηκε ήταν αρκετά καλή, είχε και την τύχη με το μέρος του: όταν είδε τον ΕλΚαμπί να σημαδεύει το δοκάρι στη φάση του πέναλτι, που ο Βέλντε κέρδισε τσιμπώντας την μπάλα στο 88’ από τον Βαγιαννίδη, ο τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού πρέπει να πίστεψε πως δεν θα δεχτεί γκολ ποτέ. Αλλά δεν μπορούσε να έχει απάντηση στο σουτ του Μουζακίτη. Οχι μόνο γιατί η μηχανική του σουτ δεν του το επέτρεψε, αλλά και γιατί το να σκοράρει ο ταλαντούχος μικρός, σε ένα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό φαίνεται ότι ήταν γραφτό. Κάτι τέτοιες στιγμές τις σκηνοθετεί για να περάσουν στην ιστορία η ίδια η μοίρα.

Η πρώτη εφετινή του Ορτα

Ο Μεντιλίμπαρ είχε την ιδέα να ξεκινήσει τον Ορτά για πρώτη φορά στη βασική ενδεκάδα. Αυτός μαζί με τους Τσικίνιο και Ζέλσον έπαιζαν πίσω από τον ΕλΚαμπί αλλάζοντας μάλιστα συχνά θέσεις. Το τρικ λειτούργησε στο ξεκίνημα του παιχνιδιού και γιατί ο Εσε και ο Μουζακίτης που έπαιξαν πίσω από την τριάδα έτρεξαν πάρα πολύ και κέρδισαν τις δεύτερες μπάλες. Αλλά με το πέρασμα της ώρας ο Ορτα φάνηκε να κουράζεται, κι ο ΠΑΟ αναθάρρησε, χωρίς ωστόσο να έχει τελική προσπάθεια στην εστία του Πασχαλάκη, ενώ ο Ολυμπιακός με τον Τσικίνιο και τον ΕλΚαμπί είχε πλησιάσει το γκολ από νωρίς.

Ο Ρουί Βιτόρια προτίμησε μια επιθετική ενδεκάδα. Με την ταυτόχρονη παρουσία του Ουναϊ, του Τετε, του Πελίστρι και του Ιωαννίδη και κόφτες τους Τσέριν και Μαξίμοβιτς ο ΠΑΟ ήθελε να βρει γκολ, όμως σε γενικές γραμμές, παρά την παρουσία όλων αυτών, ξαναείδαμε και σ’ αυτό το παιχνίδι την ίδια προβλέψιμη  τακτική που είχαμε δει από τον Βιτόρια και στα προηγούμενα ντέρμπι που έχει δώσει φέτος ο ΠΑΟ. Οι Πράσινοι κάλυπταν το χώρο αμυνόμενοι και σημάδευαν τον Ιωαννίδη, που όμως βρήκε τον μπελά του και από τον Ρέτσο και από τον Κάρμο, αλλά και από τον Μπιανκόν στο δεύτερο ημίχρονο, που ήταν αρκετά ψύχραιμοι. Η διαφορά των δύο ομάδων ωστόσο δεν είχε να κάνει με την τακτική, αλλά σχεδόν αποκλειστικά με το επίπεδο της έντασης με την οποία αντιμετώπισαν το ματς.

Εσβησε στο τέλος

Ο Ολυμπιακός έτρεχε μέχρι το τέλος και χάρη στις αλλαγές του Μεντιλίμπαρ που έριξε στο δεύτερο ημίχρονο τους Κωστούλα και Βέλντε στο παιχνίδι αντί του Ορτα και του Τσικίνιο ανανεώνοντας την επίθεση. Ξεκίνησε το δεύτερο ημίχρονο με τον Ορτα να απειλεί και τον ΕλΚαμπί να σκοράρει – το γκολ ορθώς δεν μέτρησε. Οι επισκέψεις του στην περιοχή του Λοντίγκιν συνεχίστηκαν και μετά το 70΄: έχουν ευκαιρίες ο Μπιανκόν κι ο Ζέλσον και η επιθετικότητα του Ολυμπιακού είναι διαρκής.

Ο Παναθηναϊκός αντιθέτως, μετά από ένα σημείο στο δεύτερο ημίχρονο έμοιαζε να σβήνει. Ο Πελίστρι και ο Τέτε χάθηκαν από το ματς και δικαίως έγιναν αλλαγή. Ο Ιωαννίδης κουράστηκε να τρέχει μόνος του χωρίς στήριγμα στην επίθεση. Ο Μπακασέτας έδωσε πιο λίγα κι απ’ τον Ουνάι που δεν διακρίθηκε ιδιαίτερα: η καλύτερη στιγμή του είναι όταν στο 35΄προσπαθεί να σκοράρει από 40 μέτρα βλέποντας τον Πασχαλάκη εκτός εστίας. Ο ΠΑΟ έμεινε στο ματς γιατί σε γενικές γραμμές αμύνθηκε καλά και περίμενε μία φάση: την μοναδική την βρήκε (ή για την ακρίβεια την έφτιαξε μόνος του) ο Τζούρισιτς. Αν είχε προκριθεί θα το χρωστούσε κομμάτι στην ρέντα του, και αν είχε δεχτεί γκολ από το πέναλτι που κέρδισε ο Mπιανκόν από τον πολύ καλό Βαγιαννίδη που παραδέχεται το λάθος του, πιθανότητα θα φώναζε γιατί στην Ελλάδα ο καθένας που χάνει εξαιτίας ενός πέναλτι φωνάζει. Τελικά ο ΠΑΟ έχασε από τον Μουζακίτη. Βλέποντας αυτό το δεκαοκτάχρονο παιδί να χαμογελάει, πιστεύω ότι οι υγιείς οπαδοί του Παναθηναϊκού πρέπει να είπαν, πως αν η ομάδα τους ήταν να αποκλειστεί, ο τρόπος που αυτό τελικά συνέβη πόνεσε κομμάτι λιγότερο. Το χαμόγελο του Μουζακίτη σκλαβώνει και τους αντιπάλους.

Λιγότερο άγχος, περισσότερη πίστη

Ο ΠΑΟ πρέπει να ανασυνταχθεί ενόψει του ματς με τον Αρη: του έλειψε ο Αράο, αλλά γενικά στα ντέρμπι μοιάζει να του λείπει το κουράγιο να επιτεθεί - οι μηδέν τελικές στην αντίπαλη εστία δεν προέκυψαν μόνο χάρη στην καλή άμυνα του Ολυμπιακού. Κατα τα άλλα ο Ολυμπιακός, που θα βρει την Κυριακή τον επικίνδυνο Αστέρα αρκετά κουρασμένος, δεν κέρδισε κάτι. Η ΑΕΚ θα είναι πιο ξεκούραστη στον ημιτελικό: αυτός έχει πάντα και ευρωπαϊκές υποχρεώσεις. Αλλά πλέον δεν έχει ήττα από τον ΠΑΟ στα εννέα τελευταία μεταξύ τους ματς και καμία κατάρα δεν τον καταδιώκει. Στο επόμενο ραντεβού με τους Πράσινους θα χει λιγότερο άγχος. Και μεγαλύτερη πίστη πως στα δύσκολα ματς με τον αιώνιο αντίπαλό του δεν χάνει.