Διάβασα διάφορα για την Μπόντο Γκλιμτ που προέκυψε ως αντίπαλος του Ολυμπιακού στο Γιουρόπα λιγκ. Την παρακολουθώ από το 2021 όταν κόντρα σε οποιοδήποτε προγνωστικό είχε συντρίψει την Ρόμα του Μουρίνιο με 6-1 στο UEFA Conference League – στην φάση των ομίλων. Θα σας γράψω μερικά πράγματα που δεν έχουν μεγάλη σχέση με τα αγωνιστικά της: με αυτά θα ασχοληθώ όταν φτάσουν τα ματς με τον Ολυμπιακό. Η Μπόντο δεν είναι απλά μια ομάδα που παίζει 4-3-3 και πήρε μέρος πρόσφατα σε ένα από τα πιο τρελά ματς της ιστορίας των ευρωπαϊκών διοργανώσεων – αυτό με την Τβέντε στο οποίο σημειώθηκαν πέντε γκολ μετά το 90΄. Είναι κάτι που έχει ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον. Η Μπόντο έρχεται από την παράξενη εποχή που οι ευρωπαϊκές διοργανώσεις ήταν γεμάτες από ομάδες μυστήριες – που ταξίδευες στις χώρες τους και δεν ήξερες τι σε περιμένει. Που είχαν γήπεδα που ήξερες μόνο από διηγήσεις και παίκτες για τους οποίους δεν γνώριζες τίποτα. Και που ήταν όλοι για ένα βράδυ εξαιρετικοί.    

Κρύο, αέρας, χιόνι και σκοτάδι

Πριν από το ματς με την Τβέντε ένα ολλανδικό κανάλι είχε στείλει ένα δημοσιογράφο της στο Μπόντο για να κάνει μια παρουσίαση της ομάδας. Ο δημοσιογράφος ρώτησε τον αρχηγό της ομάδας Ούρλικ Σάλτνες ποιοι είναι οι καλύτεροι συμπαίκτες του: «το κρύο, ο αέρας, το χιόνι και το σκοτάδι» είπε αυτός. Η Μπόντο παίζει συνήθως κάτω από αυτές τις συνθήκες και οι αντίπαλοί της υποφέρουν. Όχι μόνο αυτοί που έρχονται από το εξωτερικό για να την αντιμετωπίσουν στο Γιουρόπα λιγκ, αλλά και αυτοί που την αντιμετωπίζουν στο πρωτάθλημα Νορβηγίας. Η Μπόντο έχει χάσει μόλις πέντε εντός έδρας παιχνίδια από την αρχή της δεκαετίας και έχει κερδίσει τα τελευταία τέσσερα από τα πέντε πρωταθλήματα Νορβηγίας. Οι συνθήκες στο γήπεδό της είναι σκληρές για όλους χωρίς διακρίσεις: σκεφτείτε ότι οι ομάδες από την Βόρεια Νορβηγία όπως αυτή, μέχρι το 1973 δεν έπαιρναν μέρος στο πρωτάθλημα Νορβηγίας γιατί οι ομάδες από την Νότια Νορβηγία δεν ήθελαν να ταξιδέψουν στα μέρη τους για να παίξουν μαζί τους!  

Το Βόρειο Σέλας και τίποτα άλλο

Αν κοιτάξει κανείς στις ιστοσελίδες που περιγράφουν τον καιρό στην περιοχή θα διαβάσει ότι «οι ώρες φωτός έχουν αυξηθεί από έξι σε σχεδόν εννέα τις τελευταίες είκοσι ημέρες και ότι ο χειμώνας φεύγει γρήγορα». Αλλά ο όρος «ώρες φωτός της ημέρας» είναι παραπλανητικός: ο ήλιος υπάρχει, αλλά δεν τον βλέπει κανείς! Ο Σάλτνες που έφτασε στο Μπόντο πριν από 14 χρόνια από το Μπραν έλεγε στους Ολλανδούς πως αυτός και οι συμπαίκτες του ξέρουν καλά πως όποιος φτάνει στο Μπόντο πιστεύει πως βρίσκεται σε ένα άλλο κόσμο! Άλλωστε αυτοί που ταξιδεύουν σε εκείνα τα μέρη δεν το κάνουν για να δουν ποδόσφαιρο αλλά γιατί αναζητούν το Βόρειο Σέλας: τα πράσινα και μπλε φώτα που επιπλέουν στον ουρανό είναι το πιο δημοφιλές αξιοθέατο σε αυτήν την περιοχή της Νορβηγίας, η οποία αποκτά ένα είδος τουριστικής σεζόν τους μήνες του πολύμηνου σκοταδιού.

Υπάρχουν ιστότοποι και εφαρμογές για προβλέψεις των καιρικών συνθηκών, αλλά όσοι φτάνουν στο Μπόντο για να δουν το σέλας ξέρουν ότι, περισσότερο από την τεχνολογία, πρέπει να ελπίζουν στην τύχη. Οι άνθρωποι που ζουν στο Μπόντο πιστεύουν πως ειδικά οι ξένοι παίκτες που έρχονται να παίξουν για την ομάδα τους είναι ήρωες, στους οποίους αξίζει σεβασμός. Το 2018 όταν η ομάδα απέκτησε τον γνωστό μας από το πέρασμά του από τον Ολυμπιακό Φίλιπ Ζινγκερνάγκελ οργανώθηκε υποδοχή του στην οποία πήρε μέρος το 30% της πόλης! Η μεταγραφή του κρίθηκε ως η μεγαλύτερη στην ιστορία του συλλόγου: τον υποδέχτηκε ο δήμαρχος της πόλης. Η Μπόντο είχε επιστρέψει στην μεγάλη κατηγορία ένα μόλις χρόνο πριν – ελάχιστοι περίμεναν πως θα είχε ένα ξένο ποδοσφαιριστή. Ευχαρίστησαν τον Ζινγκερνάγκελ γιατί τους διάλεξε πριν καν τον δουν να παίζει: «είναι ο πρώτος που έρχεται εδώ για την ομάδα κι όχι για να δει το Σέλας» έγραψαν οι τοπικές εφημερίδες. Και να σκεφτεί κανείς ότι ο παίκτης είχε έρθει από την Δανία, όχι από κάποια χώρα με τροπικό κλίμα!

Η αλλαγή του 2018    

Όταν η Μπόντο είχε διαλύσει την Ρόμα της είχε κάνει αφιέρωμα και η αμερικάνικη εφημερίδα Wall Street Journal που σπανίως ασχολείται με τα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Στην ερώτηση τι έγινε εκείνο το βράδυ ο στόπερ Γκούντερσεν είχε πει πως οι παίκτες της Ρόμα δεν ήξεραν τι τους περίμενε. «Το βλέπαμε στα μάτια των αντιπάλων ότι απορούσαν για το που βρέθηκαν. Για να είμαστε ειλικρινείς, και για μας που ζούμε εδώ κάνει πολύ κρύο, δεν είναι ότι δεν το νιώθουμε. Ξέρουμε όμως ότι για τους αντιπάλους μας το πράγμα είναι πολύ χειρότερο. Ελπίζουμε λοιπόν πάντα να κάνει λίγο κρύο, να έχει πάντα λίγο αέρα, και να χιονίζει όταν αγωνιζόμαστε στην Ευρώπη. Διότι ότι θα έχει σκοτεινιάσει είναι βέβαιο» τόνισε.

Το γήπεδο είναι ένα άλλο αβαντάζ: πολλά γήπεδα στην Ευρώπη έχουν συνθετικό γρασίδι, αλλά φαίνεται πως το συνθετικό γρασίδι του Μπόντο έχει κάτι το ιδιαίτερο γιατί όλοι για αυτό παραπονιούνται – και οι άλλες νορβηγικές ομάδες. Η Μπόντο έκανε προετοιμασία στην Ισπανία – τα τελευταία χρόνια που έχει έσοδα από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και τις πωλήσεις παικτών πάντα εκεί κάνει. Αλλά όπως λέει κι ο προπονητής της Κχιετίλ Κνούτσεν «όλοι βιάζονται να τελειώσουν τη δουλειά για να επιστρέψουν στο γήπεδο που αγαπάνε»!

Μέχρι το 2015 οι παράγοντες της Μπόντο έπρεπε να φτιάχνουν μια ομάδα που να στηρίζεται στα παιδιά της πόλης και της περιοχής. Ηταν σχεδόν αδύνατο να πείσουν ακόμα και να Νορβηγούς παίκτες, που είναι συνηθισμένοι στο κρύο και στην σκοτεινιά, να αφήσουν τις ομάδες τους για να μετακομίσουν στο Μπόντο, αυτή την πόλη των 55.000 κατοίκων πάνω από τον Αρκτικό Κύκλο. Προπονητές, όπως ο Τρόντ Σόλιντ, που ανέβασαν την Μπόντο κατηγορία θεωρήθηκαν και δικαίως θαυματοποιοί. Δεν μιλάμε για ομάδα με τρομερές ακαδημίες και παραδόσεις: οι άνθρωποί της έπρεπε να ψάχνουν όλη την επαρχεία της για να βρουν παιδιά με κάποιο ταλέντο, που να θέλουν να παίξουν ποδόσφαιρο μέσα στο κρύο και στο χιόνι! Απο το 2018, τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν. Η Μπόντο ανέβηκε στην κορυφαία κατηγορία και ο Φρόντε Τόμασεν, πρώην ποδοσφαιριστής και πρώην επικεφαλής υπάλληλος του Υπουργείου Πολιτισμού, έγινε γενικός διευθυντής της, αλλάζοντας ριζικά το πρόσωπό της. Βρήκε χορηγούς ώστε να μην ανήκει στο Δήμο το σύνολο της χρηματοδότησης της ομάδας, έπεισε τον παλιό παίκτη της ομάδας Κχιετίλ Κνούτσεν να επιστρέψει και να αναλάβει προπονητής, έριξε βάρος στο προπονητικό επιτελείο προσθέτοντας σε αυτό ακόμη και ένα πρώην πιλότο μαχητικών F-16, τον Μπιόρν Μάνσβερκ που ανέλαβε να βοηθήσει τους παίκτες να αναπτύξουν ένα είδος ψυχικής σκληρότητας. Η Μπόντο έγινε κάτι σαν ομάδα καταδρομέων: κρύο, προπόνηση και στοχοπροσήλωση – δεν πρέπει παγκοσμίως να έχει προκύψει επιτυχημένη ομάδα από τέτοιο σχέδιο. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που παίκτες που εκεί έκαναν σπουδαία πράγματα, όταν από εκεί έφυγαν πέτυχαν ελάχιστα – οι συνθήκες που υπάρχουν στο Μπόντο δεν υπάρχουν πουθενά. Και δεν έχουμε να κάνουμε με καλές συνθήκες: θα λεγα ότι επικρατεί το ακριβώς αντίθετο.  

Λεωφορείο για διακόσια μέτρα

Το πρόγραμμα πάντως αποδίδει. Τα αποτελέσματα ήρθαν γρήγορα: το 2020 η Μπόντο κέρδισε το πρώτο της πρωτάθλημα, το 2021 κέρδισε τη Ρόμα του Μουρίνιο με 6-1 και έγινε πανευρωπαϊκά γνωστή και μετά ακολούθησαν κι άλλοι τίτλοι: το γήπεδο των 8.000 θέσεων που διαθέτει έγινε θέατρο μεγάλων στιγμών.

Παρεμπιπτόντως ανάμεσα στα πολλά περίεργα υπάρχει κι ένα τελετουργικό που την ξεχωρίζει και έχει να κάνει με την άφιξή της στο γήπεδο. Οι κανονισμοί της UEFA απαιτούν οι ομάδες να φτάνουν στις εγκαταστάσεις του παιχνιδιού με το λεωφορείο του συλλόγου. Το προπονητικό κέντρο και το ξενοδοχείο της ομάδας είναι διακόσια μέτρα από το γήπεδο: στα ματς του πρωταθλήματος οι παίκτες πάνε στο γήπεδο με τα πόδια. Στα ευρωπαϊκά ματς όμως χρησιμοποιούν λεωφορείο για αυτά τα διακόσια μέτρα! Είναι ο τρόπος τους για να αισθάνονται πως αυτά τα παιγνίδια είναι ξεχωριστά.