Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός διέγραψαν την προηγούμενη μουτζούρα τους στην Ευρωλίγκα και μετά τις ήττες από την Μονακό και την Παρί αντίστοιχα επέστρεψαν στις νίκες. Δεν ήταν ίδιες, αλλά ήταν και στους δυο χρήσιμες. Αυτή του Ολυμπιακού με την Αλμπα στο Βερολίνο με 92-100 έπρεπε να είναι διαδικαστική, αλλά έγινε τελικά δύσκολη – του επέτρεψε ωστόσο να σταματήσει το σερί από ήττες και τον γλύτωσε από εσωστρέφεια. Αυτή του Παναθηναϊκού με την Μονακό στον Μόντε Κάρλο με 76-88 ήταν από τις μεγαλύτερες στη σεζόν του. Του εξασφάλισε το πλεονέκτημα έδρας, του τόνωσε την αυτοπεποίθηση και δημιούργησε και μια ερώτηση που είναι αυτή που θα σημαδέψει και το φινάλε της διοργάνωσης, δηλαδή ποιος θα σταματήσει τον Κέντρικ Ναν. Αν δεν το κάνει κανείς ο ΠΑΟ θα ξανακερδίσει την διοργάνωση εύκολα ή δύσκολα.

Οι παλιοί θυμηθήκαμε τον Γκάλη

Ορισμένες στιγμές του Ναν στο Μονακό θύμισαν σε εμάς τους παλιότερους παιγνίδια του Νίκου Γκάλη την δεκαετία του ΄80. Αν εξαιρέσεις τα σουτ τριών πόντων που ο Ναν έχει στο ρεπερτόριο του ενώ ο Νικ τα απέφευγε, πολλά άλλα ήταν απολύτως ίδια: και ο Ναν στο Μονακό περπατούσε στον αέρα. Υπήρχε μια ομάδα στο γήπεδο, η Μονακό, που κυνηγούσε τον σκόρερ, χωρίς να μπορεί να τον σταματήσει. Υπήρχε από την πλευρά του Ναν όλος ο άγιος εγωισμός του μεγάλου εκτελεστή. Πάνω από όλα το πράγμα που θύμιζε τις μέρες του Νικ είναι ότι ο Ναν δεν βγήκε σχεδόν ποτέ από το παιγνίδι! Ο Αμερικάνος αγωνίστηκε για 39 λεπτά και 15 δευτερόλεπτα και ο Αταμάν είπε στο τέλος ότι είναι τυχερός που του έδωσε περίπου ένα λεπτό ξεκούρασης!

Αυτό, η μεγάλη παρουσία στο παρκέ δηλαδή, είναι αυτό που διαφοροποιεί τον Ναν από όλους τους υπόλοιπους υποψήφιους ΜVP της διοργάνωσης: ο Ναν δεν σκοράρει απλώς πολύ, αλλά παίζει και πάρα πολύ. Η συνέπεια του στο σκοράρισμα έχει σαφώς να κάνει και με τα πολλά λεπτά της συμμετοχής του. Στα έντεκα τελευταία ματς του ΠΑΟ ο Ναν έχει παίξει 9 φορές πάνω από 30 λεπτά. Αγωνίστηκε μόλις 22 στο ματς του ΠΑΟ με τον Ολυμπιακό γιατί είχε τρία φάουλ από πολύ νωρίς. Στο προηγούμενο ματς, με την Παρί στο ΟΑΚΑ, ο Ναν είχε αγωνιστεί πάνω από 38 λεπτά. Φυσικά αυτό δεν γίνεται τυχαία: γίνεται γιατί ο Αταμάν τον εμπιστεύεται ακόμα και σε βραδιές που δεν σουτάρει καλά. Κόντρα στην Ρεάλ και στην Παρί ο Ναν είχε 8/ 18 σουτ (διαβολικά με πανομοιότυπη στατιστική – 6/11 δίποντα, και 2/7 τρίποντα) αλλά και στα δύο ματς αγωνίστηκε πάνω από 35 λεπτά. Με την Μονακό, που ήταν ασταμάτητος, ήταν και λογικό ο Τούρκος να μην τον βγάλει από το παρκέ.

Αυτά τα δυο πράγματα, δηλαδή η συνέπεια του Ναν και η συνεχής παραμονή του στο ματς χάλασαν και το μυαλό του Βασίλη Σπανούλη. Ο κόουτς της Μονακό από ένα σημείο κι έπειτα ασχολείται μόνο με τον Ναν και κατά συνέπεια και με τους δικούς του περιφερειακούς και χάνει το ματς γιατί δεν χτυπάει τον ΠΑΟ κάτω από το καλάθι, μολονότι έχει παίκτες να το κάνει: δεν είναι τυχαίο ότι οι δυο επιθετικά συνεπέστεροι ήταν ο Τάις και ο Μπλόσομγκέιμ. Ο Ναν κατέστρεψε τον Τζέιμς (που έπαιξε 33 λεπτά αδυνατώντας και να τον παρακολουθήσει), υποχρέωσε τον Σπανούλη να παίξει πολύ και με τον Στραζέλ αλλά και με τον Καλάθη, ενώ ο Ντιαλό ασχολούταν κι αυτός με το μαρκάρισμα του Αμερικάνου. Κάπως έτσι η Μονακό έπρεπε να κυνηγάει (τον Ναν…) από πολύ νωρίς, κι ο ΠΑΟ που προηγήθηκε 21-32 στο πρώτο δεκάλεπτο, λίγα είχε να φοβηθεί στην άμυνα και πήρε το ματς με χαρακτηριστική ευκολία. Χωρίς μάλιστα στο τέταρτο δεκάλεπτο να πατήσει γκάζι όπως σε όλα τα προηγούμενα παιγνίδια του.

Ο Ναν είναι η ατραξιόν μιας διοργάνωσης στην οποία οι γκαρντ και οι σκόρερς κάνουν την διαφορά – το χει καταλάβει κι εμφανώς το απολαμβάνει: για αυτό άλλωστε και ανανέωσε στην αρχή της εβδομάδας το συμβόλαιό του με συνοπτικές διαδικασίες. Είναι σε μια διοργάνωση και μια ομάδα που του ταιριάζει κι έχει ένα προπονητή που τους δημιουργικούς και παραγωγικούς γκαρντ τους ξέρει και τους σέβεται. Είναι ο MVP της διοργάνωσης; Δύσκολο να το πεις γιατί καλοί παίκτες υπάρχουν αρκετοί: για μένα MVP είναι αυτός που βάζει την υπογραφή του στην τελική επικράτηση της ομάδας του – ΜVP χωρίς τρόπαιο δεν υπάρχει. Απλά είναι δύσκολο και να φανταστείς τον ΠΑΟ να κερδίζει χωρίς ο Ναν να κάνει την διαφορά: δεν ξέρω αν είναι ο MVP, αλλά για το ότι η επιδραστικότητά του στο παιγνίδι του ΠΑΟ είναι μεγαλύτερη από την αντίστοιχη οποιουδήποτε άλλου παίκτη σε μια ομάδα που διεκδικεί τον τίτλο δεν έχω αμφιβολία. Επιβάλει επίσης ο Ναν με την παρουσία του στους πάντες να έχουν σε αυτόν το μυαλό τους: θεωρώ δεδομένο ότι η προσπάθεια του Γιώργου Μπαρτζώκα να μετατρέψει τον Λι σε αμυντικό έχει να κάνει και με τον Ναν.

Γκος και κυρίως Πίτερς

Ο Ολυμπιακός πέρασε από το Βερολίνο με τον δικό του MVP τον Σάσα Βεζένκοφ να μην κάνει εντυπωσιακά πράγματα: στην κατοστάρα με την οποία ο Ολυμπιακός κέρδισε η συνεισφορά του ήταν  18 πόντοι, με όχι και τόσο άσχημα ποσοστά (6/8 δίποντα, και 2/8 τρίποντα) αλλά δεν ήταν επ’ ουδενί αυτός που αυτή την φορά έκρινε το ματς. Οι επιλογές του Γκος, που είχε καθαρό μυαλό στο τέλος όταν το πράγμα έγινε περίπλοκο, και κυρίως η εμφάνιση του Πίτερς μέτρησαν σε αυτή την παράξενη νίκη πιο πολύ. Ο Πίτερς, έχοντας μάλιστα παίξει λιγότερο όχι μόνο από τον Βεζένκοφ και τον Γκος, αλλά και από τον Παπανικολάου και τον Σέιμπεν Λι (!), έκανε την καλύτερη εφετινή του εμφάνιση με 33 πόντους σε μόλις 24 λεπτά ενώ με το θαυμαστό 8/9 τρίποντα έσωσε και τον ποσοστό του Ολυμπιακού στα τρίποντα – όλοι οι άλλοι μαζί είχαν 6/21.

Ο Πίτερς σε μια ομάδα που αναζητά από την αρχή της χρονιάς ένα τρίτο πόλο στην επίθεση έπρεπε να έχει βρεθεί τρόπος να παίζει πιο πολύ: παραμένει ο πλέον αξιόπιστος σουτέρ. Κατά τα άλλα επειδή διαβάζω διάφορα για το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός έμπλεξε μόνος του μετά από ένα εξαιρετικό πρώτο ημίχρονο όπου έφτασε στο +20 πρέπει να πω ότι δεν ενστερνίζομαι αυτή την φορά την κριτική για το χαλάρωμα που φάνηκε στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Ολυμπιακός δεν είχε τους ψηλούς του και αυτό κάποια στιγμή θα φαινόταν: η Αλμπα μάζεψε 13 επιθετικά ριμπάουντ – όλα σχεδόν στο δεύτερο ημίχρονο – ενώ πήρε 27 πόντους από τους ψηλούς της γιατί ο καλός Γουέντσελ και ο  Μακ Κόρμακ δεν είχαν από ένα σημείο και μετά αντίπαλο. Επίσης μια ομάδα που έχει χάσει τα τρία προηγούμενα ματς και της οποίας στο τελευταίο ο προπονητής  τσακωνόταν με οπαδούς δεν γίνεται να μην έχει και κομμάτι εύθραυστη ψυχολογία: ο Ολυμπιακός στην τελική ευθεία χρειάζεται να βρει την σιγουριά του και οι 100 πόντοι που βρήκε θα τον βοηθήσουν.

Ολοι σκοράρουν πολύ

Καθώς μπαίνουμε στην τελική ευθεία όλοι σκοράρουν πολύ. Η Εφές πέρασε από το Βελιγράδι με 97 πόντους. Η Ρεάλ χρειάστηκε και βρήκε πάνω από 100 για να λυγίσει την Παρί. Η Μπαρτσελόνα πέτυχε στη νίκη της κόντρα στην Φενέρ με 87, ο ΠΑΟ έβαλε 88 στο Μονακό, στην Μπάγερν δεν έφταναν 90 για να κερδίσει την Μακάμπι. Αν δεν σκοράρεις πολύ δεν πας πουθενά. Το ξέρουν όλοι.