Το κύπελλο Ελλάδος δεν  μας δίνει συχνά μεγάλα παιχνίδια και ακόμα πιο δύσκολο είναι να μας δώσει σπάνια παιχνίδια. Ένα τέτοιο ματς, είναι ο σημερινός ημιτελικός ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό. Η νίκη του Ολυμπιακού με 6-0 στο πρώτο μεταξύ τους ματς μας στερεί από το παιχνίδι σασπένς, όμως σασπένς υπάρχει. Δεν αφορά ούτε το ποιος θα προκριθεί, ούτε το ποιος θα κερδίσει. Αλλά το τι θα κάνει ο Ματίας Αλμέιδα. Που μοιάζει πιο μπερδεμένος από ποτέ.

Η περίπτωση του Αλμέιδα είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες στην εφετινή ελληνική μας σεζόν. Διότι είναι μια ιστορία στην οποία οι καλές προθέσεις οδήγησαν σε ένα πραγματικά κακό αποτέλεσμα. Κι έχει αξία να την θυμόμαστε γιατί είναι απόδειξη πως τα αποτελέσματα δεν αποτελούν πάντα λύση για αγωνιστικά προβλήματα, - ίσα ίσα που η εντύπωση αυτή μπορεί απλά το όποιο πρόβλημα μπορεί να το μεγαλώσει. Αλλά ας τα πάρουμε με την σειρά.

Οι τρεις ήττες που είναι τέσσερις

Μια απλοϊκή ανάγνωση της σεζόν της ΑΕΚ σε οδηγεί στο συμπέρασμα ότι αυτή έχει καταστραφεί στα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό. Ομως όπως όλες οι απλοϊκές αναγνώσεις κι αυτή είναι μερική, δηλαδή λάθος. Δεν ήταν οι ήττες από τον Ολυμπιακό το πρόβλημα: αυτές είναι απλό σύμπτωμα.  

Ξέρω ότι πολλοί διαφωνούν. Η ήττα στο Καραϊσκάκη για το πρωτάθλημα με το βαρύ 4-1 είχε δημιουργήσει συνθήκες κρίσης σε μια στιγμή που ο Αλμέιδα φαινόταν να έχει απαντήσεις στους πολλούς προβληματισμούς του – ήρθε σε μια στιγμή που πολλοί νόμιζαν πως ο Αλμέιδα μετά από μια δύσκολη αρχή την ομάδα του την είχε βρει. Η ήττα με 6-0 στο κύπελλο είναι σίγουρα χειρότερη και εξαιτίας της έκτασης του σκορ. Θυμίζω ότι μετά από εκείνο το παιχνίδι η ΑΕΚ έπρεπε να αγωνιστεί με τον Ολυμπιακό στην Οpap Aρένα τέσσερις μόνο μέρες αργότερα. Ήταν τότε δύο μόλις βαθμούς πίσω του στην βαθμολογία του πρωταθλήματος. Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να παίξει για να τον κερδίσει και να τον προσπεράσει μία μόλις αγωνιστική πριν τη λήξη της κανονικής περιόδου. Αλλά η συνέπεια της σοκαριστικής ήττας στο Καραϊσκάκη ήταν η ΑΕΚ να αγωνιστεί στο ματς του πρωταθλήματος με έναν τρόπο εντελώς ασυνήθιστο.

Ο Αλμέιδα κατέβασε μια ομάδα που είχε μια διάταξη σκοπός της οποίας ήταν να μην αφήσει τον Ολυμπιακό να παίξει (5-4-1) ώστε να μην ηττηθεί σε ένα ακόμα παιχνίδι. Και όπως συμβαίνει συνήθως σε αυτές περιπτώσεις μια ομάδα που αρνείται την επιθετική της φύση πουλώντας την ψυχή της στο διάβολο που λέγεται σκοπιμότητα χάνει. Η ΑΕΚ έχασε. Οι ήττες από τον Ολυμπιακό μέσα στη σεζόν έγιναν τρεις και πολλοί θυμήθηκαν ότι είχε προηγηθεί και μία ακόμα στα περσινά play off που είχε στοιχίσει στην Ενωση ένα πρωτάθλημα. Και έτσι το σημερινό παιχνίδι που θα έπρεπε να είναι εντελώς αδιάφορο μοιάζει σημαντικό για την ΑΕΚ γιατί, αν συνεχιστεί το σερί από ήττες από τον Ολυμπιακό η σεζόν μπορεί να εξελιχθεί σε μαρτύριο.

Γιατί τότε λέω ότι οι ήττες ήταν σύμπτωμα κι όχι πρόβλημα; Γιατί νομοτελειακά ήταν δύσκολο η ΑΕΚ να τις αποφύγει.

Οι μεγάλες ευθύνες

Μου αρέσει πάντα η ποδοσφαιρική προσέγγιση του Ματίας Αλμέιδα διότι φτιάχνει ομάδες σκοπός των οποίων είναι να παίζουν ποδόσφαιρο και όχι να καταστρέφουν. Όμως καθώς η σεζόν πηγαίνει προς το τέλος της έχω την βεβαιότητα ότι οι ευθύνες του για τα φετινά προβλήματα της ΑΕΚ είναι δυστυχώς μεγάλες.

Οι ευθύνες ενός προπονητή δεν έχουν πάντα σχέση με τα αποτελέσματα, έχουν όμως πάντα να κάνουν με την προετοιμασία της σεζόν, την διαχείριση του ρόστερ, τις εμφανίσεις της ομάδας του. Ο Αλμέιδα για πρώτη χρονιά από τότε που βρίσκεται στην Ελλάδα, φέτος δεν κατάφερε να παρουσιάσει μια ομάδα με ξεκάθαρη ταυτότητα: στην καλύτερη των περιπτώσεων έψαχνε σε κάθε ματς να βρει την εντεκάδα που θα μπορούσε να αποδειχτεί κατάλληλη για την δυσκολία που η ΑΕΚ είχε μπροστά της. Με άλλα λόγια έψαχνε να βρει τον τρόπο που η ΑΕΚ θα κερδίσει, αλλά όχι τον τρόπο που η ΑΕΚ θα παίξει καλά κι αυτό ήταν ο λόγος της τακτικής αναρχία της και της αδυναμίας της να είναι ανταγωνιστική.

Αυτό φάνηκε πολύ απέναντι στον Ολυμπιακό του οποίου το παιχνίδι είναι πολύ συγκεκριμένο και δεν αλλάζει ποτέ. Στα ματς μαζί του η ΑΕΚ πλήρωσε κυρίως διάφορες σιγουριές που λανθασμένα τις έδωσαν κάποιες προηγούμενες νίκες που έκρυβαν πασιφανείς αδυναμίες. Πριν την ήττα με 4-1 είχε κερδίσει τον Ατρόμητο και τον Αστέρα. Πριν την εξάρα έτρεχε ένα σερί που έκανε τον Αλμέιδα να πιστέψει πως μπορεί στο Καραϊσκάκη να παίξει πολύ ανοιχτά. Πριν το ματς με τον Ολυμπιακό στην Opap Αρένα η ΑΕΚ είχε στο πρωτάθλημα περίπου όσους βαθμούς είχε πέρυσι, όταν και το έχασε στα play off. Νίκες έψαχνε ο Ματίας και νίκες βρήκε. Αλλά η ομάδα είναι κάτι άλλο. Αυτή ο Αλμέιδα δεν την βρήκε ποτέ του. Οι ασταμάτητες αλλαγές, χωρίς μάλιστα να υπάρχουν ευρωπαϊκά ματς, δεν ήταν τελικά ένα διαρκές rotation: ήταν κυρίως μια προσπάθεια να έχει ο κόουτς ευχαριστημένους τους πάντες. Αλλά έτσι ομάδα δεν γίνεται.

Η πίεση και οι γκρίνιες

Έχω την υποψία ότι όσα συνέβησαν στην ΑΕΚ φέτος συνέβησαν για έναν πολύ απλό λόγο: ο Αλμέιδα φορτώθηκε το περασμένο καλοκαίρι περισσότερους παίκτες από αυτούς που θα μπορούσε να διαχειριστεί και για να τα έχει καλά μαζί τους προσπαθούσες στη διάρκεια της χρονιάς να τους ικανοποιήσει όλους δίνοντας τους χρόνο συμμετοχής. Αυτό συνέβη για να μην δυσαρεστήσει την νέα ιδιοκτησία που προφανώς ήθελε και οι καλοκαιρινές μεταγραφές να αξιοποιηθούν, αλλά και να μην υπάρχουν γκρίνιες παικτών - τουλάχιστον γκρίνιες από τις φίρμες της ομάδας. Πιθανότατα η παρουσία του νέου ιδιοκτήτη να έφερε στον Αλμέιδα και έξτρα πίεση καθώς ο κ. Μάριος Ηλιόπουλος με τον βαρύ ίσκιο του Δημήτρη Μελισσανίδη να τον «πλακώνει» ζητούσε από την αρχή νίκες και παντού. Ο Αλμέιδα έπρεπε να εξηγήσει στον καινούργιο ιδιοκτήτη ότι η προτεραιότητα πρέπει να είναι πάντα η δημιουργία μιας ομάδας, αλλά δεν το έκανε. Προσπάθησε να ανταποκριθεί σε αυτή την απαίτηση βάζοντας πάρα πολύ νερό στο κρασί του. Και σήμερα βρίσκεται στην παράξενη κατάσταση να παίξει ένα παιχνίδι που είναι υποχρεωμένος να κερδίσει για να αποφύγει περαιτέρω γκρίνιες, ενώ επί της ουσίας το αποτέλεσμα του ματς δεν είναι καθόλου σημαντικό. Μια ήττα σήμερα – μια ήττα εντελώς ασήμαντη – μπορεί να βάλει τέλος σε κάθε πιθανότητα πιθανής παραμονής του την επόμενη σεζόν.

Η μέθοδος και οι νίκες

Λέμε πολύ συχνά ότι μια ομάδα παίζει ένα ματς στο οποίο δεν έχει τίποτα να χάσει. Η ΑΕΚ απόψε απέναντι στον Ολυμπιακό παίζει ένα παιχνίδι από το οποίο επί της ουσίας δεν έχει τίποτα να κερδίσει, ενώ απαγορεύεται να το χάσει! Μπλέξιμο τρομερό. Αλλά το λες και δίκαιη τιμωρία του προπονητή της. Που άφησε στην άκρη την μέθοδό του για να παίξει για νίκες που εν τέλει δεν απέδωσαν τίποτα.