Η νίκη του Ολυμπιακού κόντρα στην Παρί του δίνει την δυνατότητα να κρατήσει την πρωτιά του στην κατάταξη της Ευρωλίγκας και μετά το πέρας αυτής της δύσκολης εβδομάδας – δύσκολης όχι γιατί το πρόγραμμά του πρόβλεπε δυο σκληρά παιγνίδια, αλλά και γιατί οι απουσίες της ομάδας του Γιώργου Μπαρτζώκα ήταν σημαντικές. Πριν πάει στην Βαρκελώνη για το παραδοσιακά δύσκολο ματς με την Μπάρτσα, ο Ολυμπιακός έπρεπε να περάσει μια δοκιμασία στο Παρίσι: από την Παρί είχε χάσει στο ΣΕΦ και οι απουσίες του Γουόκαπ και του Βιλντόζα στο ματς αυτό έμοιαζαν τεράστιες, γιατί οι δαίμονες του κόουτς Σπλίτερ πιέζουν πολύ τους αντίπαλους περιφερειακούς και εκτελούν γρήγορα. Πριν το ματς αρχίσει οι δυο γκαρντ έμοιαζε ότι έλειπαν ακριβώς στο ματς που ήταν περισσότερο απαραίτητοι. Κι όμως παρά την απουσία τους ο Ολυμπιακός που ερχόταν από δυο ματς στο ΣΕΦ (με την Φενέρ από την οποία έχασε και την Εφές που κέρδισε) χωρίς να εντυπωσιάσει, κέρδισε όσο εύκολα λέει το τελικό 73-90.

Το αξίωμα του Μανουσέλη

Ο Μάνος Μανουσέλης που από μπάσκετ ξέρει όσο λίγοι εξηγεί αυτή την ικανότητα των ομάδων να τα καταφέρνουν κόντρα σε απουσίες που μοιάζουν τεράστιες πολύ απλά και κατανοητά. Λέει πως όταν υπάρχει αυτό το πρόβλημα το ματς γίνεται κάπως πιο εύκολο: οι παίκτες καταλαβαίνουν ότι πρέπει να δώσουν κάτι παραπάνω, μένουν πολύ στο πλάνο του προπονητή που γίνεται οδηγός επιβίωσης, παίζουν πολύ συγκεντρωμένα και κάποιοι αναλαμβάνουν να δώσουν κάτι παραπάνω. Ολο αυτό είναι σε περίληψη το ματς του Ολυμπιακού στο Παρίσι.

Στοχευμένα και με άμυνα

Ο Ολυμπιακός κάνει απέναντι στην Παρί που τον πλήγωσε στο ΣΕΦ σίγουρα το πιο στοχευμένο παιγνίδι του και όχι τυχαία είναι και εξαιρετικός στην άμυνα, καθώς καταγράφει την καλύτερη εφετινή του αμυντική επίδοση εκτός έδρας. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας θέλει έλεγχο του ρυθμού, βοήθειες στον Γκος στο κατέβασμα της μπάλας και παιγνίδι και με τους ψηλούς τους οποίους καμιά φορά ο Ολυμπιακός παρασύρεται και τους ξεχνά.

Το πρώτο δεκάλεπτο του ματς, με ένα Βεζένκοφ πραγματικά ψαρωτικό, καθορίζει πολύ την συνέχεια. Η Παρί ζορίζεται πολύ να σκοράρει και από το τρίποντο, γιατί σε κάθε σουτ η ψηλή πεντάδα του Μπαρτζώκα έχει παίκτη να βάλει χέρια, αλλά και κάτω από το καλάθι, όπου ο Φαλ αρχικά και ο Μιλουτίνοφ στην συνέχεια δεσπόζουν. Ο Ολυμπιακός παίρνει μια μεγάλη διαφορά (15-30 – ενώ έχει πάει και στο +20), και βάζει τα πράγματα στη σειρά που θέλει. Στο δεύτερο δεκάλεπτο η Παρί που έχει πιστέψει πως οι απουσίες του Γουόκαπ και του Βιλντόζα είναι μη διαχειρίσιμες, κλείνει στη ρακέτα για να προστατευθεί καλύτερα και να πάρει ριμπάουντ ώστε να αναπνεύσει νομίζοντας πως αφού βγήκε ο Βεζένκοφ δεν έχει πολλά να φοβηθεί αρκεί να περιορίσει τους Φουρνιέ και ΜακΚίσικ. Δεν περιμένει φυσικά ότι θα μπει ο Λαρεντζάκης σαν σίφουνας ούτε και ότι ο Μπαρτζώκας θα κρατήσει τον Γκος στο γήπεδο σχεδόν σε ολόκληρο το ματς.

Ο Γκος είναι ο πρώτος που κάνει βραδιά υπέρβασης: ολοκληρώνει με 14 πόντους, κανένα λάθος και 36 λεπτά πληθωρικής παρουσίας. Δεν είναι παράξενο: ανήκει κι αυτός στην κατηγορία των παικτών που θέλουν να παίζουν πολύ και για ένα βράδυ το κατάευχαριστιέται. Βρίσκει ρυθμό, είναι ζεστός σε όλο το ματς, παίζει κι άμυνα στον Dj Σορτς και κυρίως στο Λο. Για την οργάνωση και την κυκλοφορία της μπάλας βοηθάνε πολύ ο Φουρνιέ, που παίζει όλο το ματς σαν «δυάρι» και ο Παπανικολάου που καταλαβαίνει ότι η περίσταση απαιτεί να μην πάρει σουτ, αλλά να βοηθήσει, απόντος του Γουόκαπ, στην περιφερειακή άμυνα. Φυσικά αυτά έχουν κόστος. Ο Φουρνιέ κουράζεται παίζοντας πολύ με την μπάλα υποχρεωτικά και τα ποσοστά του πέφτουν, ωστόσο φτάνει τους 18 πόντους και μαζί με τον Βεζένκοφ, που φρενάρει μετά την εντυπωσιακή αρχή, ξεπερνούν τους 40: όταν αυτό συμβαίνει οι 90 είναι κοντά κι ο Ολυμπιακός δεν χάνει. Πόσο μάλλον όταν για ένα βράδυ παίζει και την αγία του άμυνα στην οποία ο Παπανικολάου πρωταγωνιστεί.

Τα μικρά έγιναν όλα σωστά

Η νίκη στο Παρίσι έρχεται με ένα μπάσκετ που ο Μπαρτζώκας αγαπάει. Δεν υπάρχει τρελό τρέξιμο, αλλά αρκετές ασίστ: 19. Υπάρχουν 37 ριμπάουντ, απόδειξη πως όλα τα μικρά (box out, deflection, αλλαγές κτλ) γίνονται σωστά. Μιλουτίνοφ και Φαλ πετυχαίνουν μαζί 17 πόντους αξιοποιώντας 6 ασίστ. Το σημαντικότερο δεκάλεπτο του Ολυμπιακού αποδεικνύεται το τρίτο: το μόνο που χάνει. Οι γηπεδούχοι σουτάρουν ξαφνικά καλά (4/7 τρίποντα), κλέβουν μπάλες, περιορίζουν τον Φουρνιέ, δεν αφήνουν τον Βεζένκοφ να πάρει την μπάλα – ο Σάσα κάνει όλα κι όλα δυο σουτ σε ένα δεκάλεπτο. Ο Ολυμπιακός χάνει το τρίτο δεκάλεπτο (27-19), αλλά αντέχει και προηγείται παρόλο που από την εξίσωση απουσιάζουν οι μόνιμοι σκόρερ του. Η Παρί φτάνει στα μισά του τέταρτου δεκαλέπτου στο -5, γίνονται λάθη, αλλά το πλάνο είναι πλάνο: όταν ο Ολυμπιακός παίζει λίγο πιο πολύ για τον Μιλουτίνοφ που δεν έχει κανένα να τον κοιτάξει στα μάτια απογειώνεται με τον Γκος να βρίσκει το τρίποντο του +10 - επόμενος σταθμός Βαρκελώνη. Ο Γκος αντέχει και στην άμυνα, ο Φουρνιέ επιστρέφοντας έχει μια ιδιοφυής στιγμή κι ένα καλάθι από «κόψιμο», ο Παπανικολάου δοκιμάζει αν αντέχει τις «βουτιές» του το παρκέ, ο Βεζένκοφ κλείνει και με μεγάλη συνεισφορά στην άμυνα. Οι Γάλλοι μάλλον θα προτιμούσαν όλοι αυτοί να έπαιζαν κομμάτι πιο άσχημα και σίγουρα λιγότερο και να ήταν στο Παρίσι ο Γουόκαπ και ο Βιλντόζα. Χθες δεν κατάλαβαν τι τους βρήκε! Pari c'est fini δυόμισι λεπτά πριν το τέλος.

Τα παλιά μαθήματα

Ο Μανουσέλης λέει πως οι απουσίες σημαντικών παικτών βαραίνουν κάθε ομάδα με τον καιρό. Ομάδες συνηθισμένες να παίζουν με 10 παίκτες μπορεί να ανταποκριθούν σε ένα δύσκολο ματς παίζοντας με λιγότερους, αλλά αυτά τα ματς είναι εξαίρεση και δεν μπορεί να γίνουν κανόνας. Αν ένας συμπέρασμα χρειάζεται να υπάρχει μετά από αυτή την νίκη που σχεδόν κλειδώνει την παρουσία του Ολυμπιακού στην τετράδα είναι ότι λίγη επένδυση στην άγια άμυνα δεν κάνει κακό, τώρα που ο Ολυμπιακός έμαθε να φτάνει τους 90 πόντους χάρη στον Βεζένκοφ και στον Φουρνιέ. Ναι, το μπάσκετ έχει αλλάξει κι ο νέος δρόμος απαιτεί πρωτοβουλίες, προσωπικότητα, σουτέρ και εκμετάλλευση κάθε ευκαιρίας που σου δίνει ο αντίπαλος. Αλλά κάπου κάπου και το να θυμάσαι τα παλιά μαθήματα κάνει καλό. Ειδικά αν σε αυτά έχεις υπάρξει άριστος μαθητής…