Αν κάνεις θέλει να καταλάβει πόσο πυκνός είναι πλέον ο χρόνος της τρέχουσας ποδοσφαιρική μας πραγματικότητας και πόσο γρήγορα τρέχει δεν έχει παρά να συγκρίνει όσα συνέβησαν το περασμένο καλοκαίρι στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Γερμανίας με όσα είδαμε στην επόμενη διοργάνωση των ευρωπαϊκών Εθνικών, ομάδων δηλαδή το UEFA Nations League που ξεκίνησε δύο μόλις μήνες μετά το τέλος του Εuro. Η φάση των ομίλων του συμπληρώθηκε χθες.

Οι άλλοι Γάλλοι

Στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Γερμανίας η Γαλλία πήγε ως μεγάλο φαβορί. Όπως πολύ συχνά συμβαίνει σ’ αυτή την περίπλοκη διοργάνωση όποιος έχει τον τίτλο του φαβορί έχει μεγάλα προβλήματα και οι Γάλλοι έπαθαν ό,τι και στο Euro2020: δεν μπόρεσαν να αντέξουν την πίεση των απαιτήσεων. Δυσκολεύονταν να βρουν εύκολα γκολ, ίδρωσαν να περάσουν την φάση των ομίλων, αποκλείστηκαν από την Ισπανία στα ημιτελικά. Όμως τα προβλήματα που είχαν το καλοκαίρι ήταν αγωνιστικά και ουδεμία σχέση έχουν με τα τωρινά τους. Σήμερα ο προπονητής τους Ντιντιέ Ντεσάν βρίσκεται στην παράξενη θέση να πρέπει να πείσει τον καλύτερο ποδοσφαιριστή της ομάδας, δηλαδή τον Κίλιαν ΕμΠαπέ να σοβαρευτεί. Ο Γάλλος σούπερ σταρ ούτε λίγο ούτε πολύ έχει την απαίτηση να παίζει στην Εθνική ομάδα όποτε θέλει αυτός! Η θέση του αυτή ενόχλησε και τον πρόεδρο της γαλλικής ομοσπονδίας Φιλίπ Ντιαλό, που δεν δέχτηκε το αίτημα του παίκτη να αγωνίζεται πλέον στα ματς της Εθνικής Γαλλίας μόνο σε κρίσιμα προκριματικά και σε τελικές φάσεις μεγάλων διοργανώσεων. Ακολούθησε η περιπέτειά του στην Στοκχόλμη και τα νυχτοπερπατήματα του που μπορεί να του στοιχίσουν μια κατηγορία για βιασμό που πάντως αρνείται. Σαν να μην έφταναν αυτά ανακοίνωσε το τέλος της σχέσης του με την Εθνική κι ο Αντουάν Γκριεσμάν. Από την Γαλλία παγκόσμια πρωταθλήτρια του 2018 σήμερα στην Γαλλία δεν υπάρχει κανείς, μέσα σε μόλις έξι χρόνια! Αλλά και από την Γαλλία που πήγε στα τελικά του Euro2024 λείπουν πλέον αρκετοί: γενικά η Γαλλία που ξέραμε δεν υπάρχει πια κι έτσι δικαιολογούνται και απίθανα σκαμπανεβάσματα: η ίδια ομάδα που έφερε ισοπαλία με το Ισραήλ (0-0) κέρδισε την Ιταλία (1-3) στο Μιλάνο. Βέβαια υπάρχουν πάρα πολλοί παίκτες για να δημιουργηθεί μια καινούργια ομάδα.

Οι Γερμανοί κι ο νέος κύκλος

Και η επόμενη μέρα της Γερμανίας μετά το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα που διοργάνωσε δεν είναι αυτή ακριβώς που οι Γερμανοί περίμεναν. Οι Γερμανοί είχαν στα ματς του Nations League τόσες απουσίες ώστε o κόουτς Νάιγκελσμαν εμφάνισε μια εντελώς διαφορετική ομάδα από αυτή που είδαμε πριν ένα τρίμηνο. Η Γερμανία δεν είχε τους γκολκίπερ της καθώς τραυματίστηκε ο βασικός Τερ Στέγκεν, ενώ ο Νόιερ αποσύρθηκε από την Εθνική μετά το τέλος του Euro το καλοκαίρι. Βασικός αγωνίστηκε ο Νίμπελ της Στουτγκάρδης και στην αποστολή της ομάδας βρέθηκαν ο μόνιμος τρίτος Μπάουμαν και για πρώτη φορά ο Μπλάσβιχ της Σάλτσμπουργκ. Δεν ήταν πάντα παρόντες ωστόσο ο Χένριχ, ο Ράουμ, ο μικρός ήρωας των Γερμανών το περασμένο καλοκαίρι Μουσιάλα, ο πολυθεσίτης Χάβερτς, ο χρήσιμος βαρύς φορ Φίλκρουγκ όπως και ο Κοχ και ο Τραπ. Κλήθηκε μετά από έναν χρόνο ο Γκνάμπρι, επέστρεψε ο Γκόσενς και μαζί τους οι Σάντε, Λέβελινγκ, Μπούρκαρντ, Κλάιντινστ: οι πιο πολλοί ούτε το είχαν φανταστεί ποτέ τους! Όλα αυτά (κι άλλα) έγιναν σε μόλις έξι ματς!

Οι Γερμανοί τα πήγαν καλά πάντως: όταν ξαναβρέθηκαν όλοι μαζί έριξαν επτά γκολ στην Βοσνία, αλλά κι όταν είχαν τεράστιες απουσίες δεν χάθηκαν: αυτό δείχνει ότι έχουν βάθος. Αλλά και ότι η δουλειά του Νάιγκελσμαν είναι αληθινά περίπλοκη. Σήμερα την ενδεκάδα της Εθνικής Γερμανίας δεν την ξέρει κανείς!  

Οι Αγγλοι κι άλλοι πάλι από την αρχή

Τις περιπέτειες των Αγγλων τις γνωρίζουμε καλά διότι βρέθηκαν στον ίδιο όμιλο με την Εθνική μας. Το περασμένο καλοκαίρι χρέωσαν την μη κατάκτηση ενός ακόμα πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος στον ομοσπονδιακό προπονητή Γκάρεθ Σάουθγκέιτ, τον αντικατέστησαν με τον θριαμβευτή με τις αγγλικές Εθνικές ομάδες Νέων Λι Κάρσλεί (μιμούμενοι επιλογές που κάνουν οι Ισπανοί), και πριν ολοκληρωθούν οι υποχρεώσεις τους στο Νations League ανακοίνωσαν ότι θα αλλάξουν και αυτόν με τον Γερμανό Τούχελ. Ο Χάρι Κέιν μιλώντας σαν αρχηγός είπε πως θα πρέπει να προσέξουν πολύ για να μην διαλύσουν ό,τι με κόπο έχτισαν επτά χρόνια, πράγμα που δείχνει ότι με τον Σάουθγκέιτ οι παίκτες είχαν την καλύτερη δυνατή σχέση. Όμως και αυτοί που το Eurο το κατέκτησαν, οι Ισπανοί δηλαδή, πορεύτηκαν στο Νations League με αρκετά προβλήματα όχι μόνο γιατί έχασαν βασικότατους ποδοσφαιριστές όπως ο Καρμπαχάλ, ο Ρόντρι, ο τερματοφύλακας Σίμον, αλλά και γιατί ο ομοσπονδιακός προπονητής του Λουίς Ντε λα Φουέντε συνεχώς παραπονιέται ότι δεν του φέρονται με το σεβασμό που του πρέπει τονίζοντας πως δεν του έκαναν την αύξηση αποδοχών που περίμενε. Πάντως οι Ισπανοί έκαναν την δουλειά τους και το Nations League θα το διεκδικήσουν: κέρδισαν τον όμιλο με ιδρώτα και δύσκολες νίκες. Ισως όχι σαν πρωταθλητές Ευρώπης, αλλά τον κέρδισαν. 

Τα πήγαν λίγο καλύτερα απ’ ό,τι στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Γερμανίας στο Nations League, οι Ιταλοί, γιατί δεν γινόταν να τα πάνε χειρότερα: στα γήπεδα της Γερμανίας είχαν παρουσιάσει μία από τις χειρότερες εθνικές ομάδες τους τα τελευταία πενήντα χρόνια. Στο τέλος ωστόσο, στο ματς με τους Γάλλους, λύγισαν από την ευθύνη, έχασαν ένα τελικό πρώτης θέσης με 3-1 στο Μιλάνο και ξαναβλέπουν τους γνωστούς τους εφιάλτες: τρίτος αποκλεισμός από τελική φάση μουντιάλ θα είναι καταστροφή και η παρουσία του Σπαλέτι δεν αρκεί - ειδικά από την στιγμή που δεν υπάρχει φορ κρούσης.

Τα πήγαν καλά στο Nations League οι σταθεροί Πορτογάλοι που εξακολουθούν να χαίρονται με τον Κριστιάνο Ρονάλντο, οι Νορβηγοί που χάρη στον Χάαλαντ επιστρέφουν, οι Σουηδοί που ξεπερνούν την μίνι κρίση τους, οι Ρουμάνοι που έκαναν μόνο νίκες γιατί ήταν σε ένα εύκολο γκρουπ. Οι Ολλανδοί, οι Αυστριακοί που έχουν μια καλή φουρνιά, οι Δανοί, οι Ούγγροι έχουν πάντα μεταπτώσεις: καμία από αυτές τις ομάδες δεν ήταν καλύτερη από ό,τι στο Euro2024. Χειρότεροι έγιναν μετά από ένα τρίμηνο οι Πολωνοί, οι Σέρβοι, οι Κροάτες που προσπαθούν να κάνουν ανανέωση, οι Βέλγοι που κάνουν πάντα λιγότερα από αυτά που περιμένουμε, oι Ελβετοί.

Κύκλοι που δεν κρατούν καιρό

Δεν συνέβαινε πάντοτε οι Εθνικές ομάδες να έχουν τόσα μεγάλα σκαμπανεβάσματα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Ίσα-ίσα που οι καλές οι εθνικές έκαναν πάντοτε μεγάλους κύκλους. Η Δυτική Γερμανία αγωνίστηκε στον τελικό του Μουντιάλ του ’66, στον ημιτελικό του Μουντιάλ του ‘70 και κέρδισε το πανευρωπαϊκό το 1972 και το Μουντιάλ το 1974. Οι Γερμανοί έφτιαξαν τους δικούς τους μεγάλους κύκλους και την δεκαετία του ‘80 (κατάκτηση του Εuro το 1980, συμμετοχή στον τελικό του μουντιάλ και το 1982 και το 1986) αλλά και την δεκαετία του ‘90 όταν κέρδισαν το 1990 στη Ρώμη το παγκόσμιο κύπελλο, έπαιξαν τελικό στο πανευρωπαϊκό του 1992 και κέρδισαν το Εuro το 1996. Η Ολλανδία έπαιξε δύο τελικούς παγκοσμίου κυπέλλου το 1974 και το 1978. Η Γαλλία του Ζιντάν κέρδισε το Μουντιάλ του 1998 και το Πανευρωπαϊκό του 2000 και η Ισπανία που κατά κάποιο τρόπο την διαδέχτηκε κέρδισε το Euro το 2008, το Μουντιάλ το 2010 και πάλι το Euro το 2012. Τώρα ειλικρινά μου φαίνεται πολύ δύσκολο ευρωπαϊκή ομάδα να έχει συνεχείς επιτυχίες σε μεγάλες διοργανώσεις. Η Γαλλία προσπάθησε να χτίσει ένα μεγάλο κύκλο: κέρδισε το μουντιάλ του 2018 μετά τον χαμένο τελικό στο Euro που διοργάνωσε το 2016 κι αγωνίστηκε στον τελικό του Μουντιάλ του Κατάρ το 2022. Αλλα δεν τα κατάφερε να κάνει τίποτα το αξιοσημείωτο και στο Εuro2020 και στο Εuro2024 κι ας ήταν φαβορί. Αλλη Εθνική από την Ευρώπη που τα τελευταία χρόνια να έχει πλησιάσει τους Γάλλους σε συνέχεια αποτελεσμάτων δεν υπάρχει. Κι αν κρίνω από αυτά που είδα εντός της χρονιάς που φεύγει δύσκολα και θα προκύψει.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί στο ποδόσφαιρο τον καιρό μας προκύπτουν πολλά που ήταν σπάνιο να δεις παλιότερα. Παλιότερα πολύ σπανία ένας ομοσπονδιακός προπονητής θα δημιουργούσε μια δημόσια συζήτηση για τις απολαβές του όπως ο Ισπανός Ντελα Φουέντε. Ποτέ δεν υπήρχαν τόσοι πολλοί τραυματισμοί όπως τώρα. Πάντοτε υπήρχαν βεντέτες, αλλά απαιτήσεις σαν αυτές του ΕμΠαπέ όχι. Όλα αλλάζουν, αλλά όχι απαραίτητα προς το καλύτερο…