Η δήλωση του Κίλιαν ΕμΠαπέ εναντίον της Μαρί Λεπέν και η προτροπή του προς τους νεαρούς Γάλλους ειδικά, να πάνε να ψηφίσουν στις εκλογές κόντρα στο κόμμα της γαλλικής Ακρας Δεξιάς «ώστε να παραμείνει η Γαλλία μια χώρα με δημοκρατικές ελευθερίες» πρέπει να είναι η πιο θεαματική ενέργεια Γάλλου ποδοσφαιριστή που είδαμε μέχρι τώρα στο Euro2024. Ωστόσο αυτή η δημόσια τοποθέτηση του ΕμΠαπέ (που η Εκιπ χαρακτήρισε «πρωτοφανής» ως προς την αμεσότητα της κυρίως) δεν αποτελεί κάτι σπάνιο όταν μιλάμε για την Γαλλία και τους ποδοσφαιριστές της. Η πολιτική (ειδικά με την ευρεία έννοια…) και το ποδόσφαιρο στην Γαλλία έχουν πολύ στενή σχέση. Στην Γαλλία δεν είναι παράξενο να παρεμβαίνουν πολιτικά οι ποδοσφαιριστές και οι αθλητές γενικότερα. Βέβαια το πράγμα έχει και κόστος.

Δηλώσεις που κόστισαν

Το κόστος των παρεμβάσεων το γνωρίζει πολύ καλά ίσως ο διασημότερος όλων των Γάλλων ποδοσφαιριστών, ο Ζινεντίν Ζιντάν. Ο ΕμΠαπέ (και ο Μάρκους Τουράμ που πριν από αυτόν είχε κάνει δηλώσεις εναντίον της Λεπέν πριν καν το Euro αρχίσει) δεν είναι οι πρώτοι Γάλλοι παίκτες που τοποθετήθηκαν εναντίον του κόμματος της γαλλικής ακροδεξιάς. Το 2002 είχε κάνει ανάλογες δηλώσεις ο Ζιντάν – όχι πάντως στην διάρκεια ενός μεγάλου τουρνουά. Ο Ζιζού είχε πει ότι οποιοσδήποτε είναι καλύτερος για την χώρα από την Λεπέν και τότε η δήλωσή του είχε μετρήσει. Ο Ζιντάν ήταν ο αρχηγός της Εθνικής Γαλλίας που είχε σκοράρει στον τελικό του μουντιάλ του 1998 οδηγώντας τους Μπλε στην κορυφή του κόσμου και ο ηγέτης της Γαλλίας που το 2000 είχε οδηγήσει την ομάδα στην κατάκτηση του Πανευρωπαϊκού. Η δημοτικότητα του ήταν στα ύψη. Δεν μπορεί να πει το ίδιο κάποιος για την δημοτικότητα του ΕμΠαπέ. Στα μάτια πολλών Παριζιάνων είναι ο παίκτης που πρόδωσε την Παρί για την Ρεάλ Μαδρίτης. Ο ίδιος δεν είναι παγκόσμιος πρωταθλητής πλέον, αφού στο Κατάρ έχασε τον τίτλο από τον Λίο Μέσι. Και έκανε τις δηλώσεις στην διάρκεια μιας διοργάνωσης που δεν έχει μέχρι τώρα κερδίσει: στο Euro2020 χάνοντας πέναλτι (κι ένα πλήθος από ευκαιρίες) στο ματς με τους Ελβετούς ήταν ο πρώτος υπεύθυνος για τον αποκλεισμό της ομάδας του Ντεσάν. Για όλους αυτούς τους λόγους οι δηλώσεις του χαρακτηρίστηκαν ως απροσδόκητες και για αυτό προκάλεσαν και συζητήσεις. Ηταν όμως όντως απροσδόκητες οι δηλώσεις; Δεν θα το έλεγα.

Υπάρχουν δυο δεδομένα που κατά κάποιο τρόπο τον ώθησαν να πάρει θέση. Το πρώτο είναι η γνωστή φιλία του με τον πρόεδρο Μακρόν που πέρυσι τον έπεισε να μείνει στην Παρί και φέτος έγινε ο πρώτος που έμαθε την αποχώρηση του και την επιλογή της Ρεάλ. Και το δεύτερο είναι ότι ο ΕμΠαπέ έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με την Ακροδεξιά της Γαλλίας εδώ και τρία χρόνια: πιστεύει πως μετά τον αποκλεισμό της Γαλλίας στο Euro2020 στοχοποιήθηκε οργανωμένα από τους ψηφοφόρους της Λεπέν. Και βγήκε απέναντί της.

Η πρόταση που δεν ήρθε

Οι τοποθετήσεις αυτές είναι αλήθεια πως σπανίως κάνουν καλό σε αθλητές: ένας που το ξέρει είναι ο Ζιντάν. Στην Γαλλία λέγεται πως αν ο Ζιντάν δεν έχει δεχτεί ποτέ του μια πρόταση να αναλάβει την Εθνική Γαλλίας είναι γιατί κανείς δεν ξέχασε την τοποθέτηση του το μακρινό 2002. Ο προηγούμενος πρόεδρος της γαλλικής ομοσπονδίας κ. Νοέλ Λε Γκρετ, όταν κάποτε ρωτήθηκε για το αν ο Ζιντάν μπορεί να αναλάβει την Εθνική μετά τον Ντεσάν, απάντησε πως «αυτό θα γίνει μόνο αν υπάρξει η ανάγκη η Γαλλία να έχει στον πάγκο της ένα πολιτικό παράγοντα κι όχι ένα προπονητή». Οι τότε δηλώσεις του Ζιντάν είχαν προκαλέσει θόρυβο. Ο Ζιζού συμμετείχε και σε ένα βίντεο κλιπ, που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία γνωστού ραπερ από την Μασσαλία, κατά του Εθνικού Μετώπου. Πάνω από 600.000 αντίτυπα του Cd διανεμήθηκαν τότε σε είκοσι πόλεις της Γαλλίας. Η γαλλική ομοσπονδία είπε ότι οι πρωτοβουλίες του Ζιντάν δεν αφορούν το ποδόσφαιρο. Είχε φοβηθεί μήπως βρεθεί και η ίδια στην περιδίνηση μιας πολιτικής αντιπαράθεσης: ας μην ξεχνάμε πως πολλοί Γάλλοι που ψηφίζουν την Λεπέν είναι και μόνιμα παρόντες στις εξέδρες στα ματς της Εθνικής Γαλλίας.

Κια με τον ΕμΠαπέ υπάρχει η ίδια αμηχανία απο την πλευρά της ομοσπονδίας. Ο Λε Γκρετ δεν στήριξε τον ΕμΠαπέ τρία χρόνια πριν όταν αυτός δέχτηκε την διαδυκτιακή επίθεση από τους ψηφοφόρους της Λεπέν – προτίμησε ένα είδος σιωπηρής ιδιαιτερότητας που ο παίκτης δεν του συγχώρεσε. Μετά την επιστροφή της Γαλλίας από το Κατάρ (και παρά την δεύτερη θέση στο μουντιάλ) ο ΕμΠαπέ μίλησε απαξιωτικά για τον πρόεδρο όταν αυτός ανακοίνωσε την παράταση του συμβολαίου του Ντεσάν για να σταματήσει τις συζητήσεις για την πιθανότητα να αναλάβει την Εθνική ο Ζιζού. Ο ΕμΠαπέ είπε ότι ο Ντεσάν είναι ένας εξαιρετικός προπονητής που είναι υποχρεωμένος να κάνει συμφωνίες με ένα μικρό άνθρωπο και πως στην Εθνική πολλοί παίζουν για τον προπονητή της ομάδας αλλά κανένας για τον πρόεδρο της ομοσπονδίας: ο Λε Γκρετ μετά από αυτό αποσύρθηκε.

Ανοιχτοί λογαριασμοί

Οσα περισσότερα μαθαίνει κανείς για τον ΕμΠαπέ τόσο λιγότερο απρόβλεπτη του φαίνεται η τωρινή στάση του. Δεν είναι απλά μια πολιτική τοποθέτηση, αλλά είναι ένα ακόμα επεισόδιο σε ένα είδος ψυχρού πολέμου που υπάρχει χρόνια τώρα στο εσωτερικό της Εθνικής Γαλλίας. Για αυτό άλλωστε κανείς δεν παραξενεύτηκε όταν ο μεν Ντεσάν είπε ότι καλά είναι οι πολιτικές δηλώσεις να αποφεύγονται, ο δε συμπαίκτης του ΕμΠαπέ Αντριαν Ραμπιό είπε ότι ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του αλλά «το Σύνταγμα της Γαλλίας προβλέπει ότι τη χώρα την διοικεί όποιος κερδίσει τις εκλογές κι όχι όποιος επιθυμούν οι ποδοσφαιριστές, οι ηθοποιοί, οι τραγουδιστές και άλλοι με μεγάλους λογαριασμούς στο Instagram». Προφανώς ο Ντεσάν και ο Ραμπιό ανήκουν σε άλλες εσωτερικές παρατάξεις που υπάρχουν εντός της Εθνικής των Μπλε.            

Είναι δυνατόν εντός μιας ομάδας να υπάρχουν τόσες πολιτικές διαφορές και εν τούτοις όλοι να τις αφήνουν (;) στην άκρη και να παίζουν ποδόσφαιρο; Όταν μιλάμε για την Γαλλία πιθανότατα ναι. Η Γαλλία έχει μακρά παράδοση πολιτικών διαχωρισμών (ακόμα και ανάμεσα στους αθλητές) αλλά έχει και μια μεγάλη παράδοση ανοχής στις απόψεις. Εχοντας ενσωματώσει τους μετανάστες πολύ νωρίς (ο Φοντέν και ο Κοπά – αστέρια των Γάλλων την δεκαετία του ’60 – δεν είχαν γεννηθεί στην Γαλλία…) οι Γάλλοι ξέρουν ότι η συνύπαρξη απαιτεί ένα είδος σεβασμού στις θέσεις των άλλων. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ΕμΠαπέ δεν ζήτησε από τους συμπαίκτες του στην Εθνική να μην ψηφίσουν την Λεπέν: γνωρίζει ότι κάποιοι θα το κάνουν. Αν απευθύνθηκε στους νεαρούς Γάλλους την δεδομένη στιγμή είναι γιατί πιστεύει πως μόνο φορώντας την φανέλα της Εθνικής μπορεί να τραβήξει την προσοχή τους: δεν μίλησε ως σούπερ σταρ, αλλά ως αρχηγός της Γαλλίας.

Ο ΕμΠαπέ το ξέρει

Αν η Γαλλία δεν κερδίσει το Euro, η τοποθέτηση θα του βγει σε κακό και το ξέρει Γνωρίζει επίσης ότι οι δημόσιες τοποθετήσεις αθλητών ακούγονται ολοένα και λιγότερο απο τους Γάλλους ψηφοφόρους. Αλλά από την άλλη του ήταν αδύνατον του ΕμΠαπέ να μείνει σιωπηλός γιατί η σιωπή του θα ήταν ένας θρίαμβος όσων τρία χρόνια πριν τον έβριζαν και δυο χρόνια πριν ίσως και να χάρηκαν που δεν γύρισε με το δεύτερο στη σειρά παγκόσμιο κύπελλο από το Κατάρ. Ισως τελικά ο ΕμΠαπέ να μην απευθύνθηκε σε όσους τον αγαπούν, αλλά σε όσους τον μισούν ρίχνοντας λίγο λάδι στη φωτιά. Υπο αυτό το πρίσμα η Εκίπ έχει δίκιο: η τοποθέτησή του υπήρξε όντως πρωτοφανής...