Η μόνη συζήτηση που έχει νόημα μετά το ματς της Εθνικής μας με τη Σουηδία αφορά τον Τζόν Φαν ‘τ Σχιπ και το μέλλον του στην Εθνική. Η ερώτηση είναι απλή: τον κρατάς ή δεν τον κρατάς; Καλύτερα να γίνει τώρα, πριν έρθει καμιά βαριά ήττα με τους Ισπανούς ή κανα στραβοπάτημα με το Κόσσοβο και το μυαλό όλων θολώσει από την αγανάκτηση. Ας γίνει σε μια στιγμή που ο Ολλανδός έχει «ρεύμα» γιατί η ομάδα του έπαιξε εξαιρετικά ένα ημίχρονο στη Στοκχόλμη.

Τρεις αποκλεισμοί στη σειρά

Ας τα πάρουμε με τη σειρά: να θυμίζω εν συντομία τι έχει κάνει. Ο Φαν τ Σχιπ συμφώνησε με την ΕΠΟ το καλοκαίρι του 2019. Ντεμπούτο έκανε στη Φινλανδία στις 5 Σεπτεμβρίου. Είχε έρθει για να αλλάξει το κλίμα καθώς τα αποδυτήρια ήταν άνω κάτω εξαιτίας του Αγγελου Αναστασιάδη  και των χαμένων ματς με την Ιταλία και την Αρμενία στο ΟΑΚΑ. Η Εθνική μας, όταν την ανέλαβε, δεν ήταν αποκλεισμένη: έπρεπε να μην χάσει στη Φινλανδία - ακολουθούσε το εύκολο εντός έδρας ματς με το Λιχτενστάιν. Στη Φινλανδία όμως έχασε – η Εθνική είχε παίξει καλά στο πρώτο ημίχρονο, αλλά πλήρωσε στο δεύτερο (κοίτα σύμπτωση…) ένα κουτό πέναλτι του Κουρμπέλη. Στη συνέχεια δεν κέρδισε και το Λιχτενστάιν (!) και αποκλείστηκε και μαθηματικά: η διαφορά στο τέλος από τους Φινλανδούς ήταν μόλις τέσσερις βαθμοί – με ισοπαλία στο Ελσίνκι και νίκη με το Λιχτενστάιν όλα θα ήταν διαφορετικά. Αλλά στον Φαν τ’ Σχιπ δεν αποδόθηκε η παραμικρή ευθύνη: ίσα ίσα που όλοι είπαμε πως θα χει μπροστά του πολλά ματς χωρίς άγχος για να προετοιμάσει την ομάδα για το UEFA Nations League (που έδινε εισιτήριο για ένα μπαράζ για το Euro2020) και κυρίως για τα προκριματικά του μουντιάλ.

Ο Φαν τ’ Σχιπ κάλεσε καμιά σαρανταριά παίκτες για τα αδιάφορα ματς με τη Βοσνία, την Φινλανδία, την Ιταλία και την Αρμενία κι όλοι χαρήκαμε βλέποντας μια πρόοδο, αλλά μόλις άρχισαν τα ματς που είχαν βαθμολογικό βάρος πάλι είδαμε προβλήματα: η συμμετοχή στο UEFA Nations League τελείωσε άδοξα με μια ισοπαλία στο καθοριστικό ματς με τη Σλοβενία στη Ριζούπολη. Και μετά άρχισαν τα προκριματικά του μουντιάλ – στα οποία τα αποτελέσματα είναι πρόσφατα. Μετά τους πεταμένους βαθμούς με τη Γεωργία και το Κόσσοβο και μια χρήσιμη ισοπαλία με την Ισπανία, η Εθνική μας κέρδισε τους Σουηδούς, πήρε τη νίκη στο 90΄με τη Γεωργία και πήγε στη Στοκχόλμη όπου έγινε ό,τι έγινε.  

Δυο χρόνια και βάλε  

Θα ήταν φυσικά άδικο για τον προπονητή η όποια αξιολόγηση του να αφορά μόνο τα αποτελέσματα. Ας δούμε κάποια άλλα από τα πεπραγμένα του. Ο Φαν τ΄Σχιπ έδιωξε τους Μανωλά και Παπασταθόπουλο, μολονότι σε αυτόν δεν δημιούργησαν το παραμικρό πρόβλημα: τον Μανωλά στα πρώτα ματς τον καλούσε – μετά συμπεριφέρθηκε ως κανονικός yes man της ομοσπονδίας. Η απομάκρυνση των παικτών δεν είχε να κάνει με την απόδοσή τους: ακούω πχ διάφορους σαλεμένους, που μισούν τον Παπασταθόπουλο, να λένε ότι με αυτόν η Εθνική έχασε από τα Φερόε – με τα Φερόε στο Καραϊσκάκη δεν έπαιζε. Ο λόγος που οι παίκτες απομακρύνθηκαν ήταν για να ξεχαστούν οι τεράστιες ευθύνες της διοίκησης Γραμμένου για την καταστροφική πρόσληψη του Αναστασιάδη: έγινε ένας αντιπερισπασμός της πλάκας, με τις ευλογίες των μιντιακών εξαπτέρυγων της ομοσπονδίας. Στη συνέχεια ο Φαν τ΄ Σχιπ έδιωξε και τον Σιόβα – γιατί μίλησε άσχημα εναντίον του Σβάρνα (!) για τον οποίο είπε ότι είναι χειρότερος του Μανωλά.

Φυσικά έκανε κι άλλα. Του πήρε περίπου δυο χρόνια για να καταλάβει πως η άμυνα της Εθνικής έχοντας δυο βασικούς της χειρότερης άμυνας στην ιστορία της ΑΕΚ (Μπακάκη – Σβάρνα) δεν μπορεί να είναι της προκοπής. Του πήρε πάνω από ένα χρόνο να καταλάβει ότι ο Φορτούνης είναι καλύτερος του Μάνταλου. Του πήρε πάρα πολύ για να δει το προφανές, ότι δηλαδή ο Μασούρας είναι πιο χρήσιμος από το Λημνιό γιατί σκοράρει. Του πήρε άπειρο καιρό για να αποφασίσει ότι ο βασικός αριστερός του ακραίος μπακ πρέπει να είναι ο Τσιμίκας της Λίβερπουλ κι όχι ο Γιαννούλης της Νόριτς. Επίσης χρησιμοποίησε τέσσερις τερματοφύλακες μέχρι να φτάσει στο λογικό συμπέρασμα, δηλαδή ότι ο Βλαχοδήμος είναι καλύτερος. Δεν έχει ακόμα καταλάβει ότι πρέπει να βρει θέση για τον Τζόλη γιατί άλλος σαν αυτόν δεν υπάρχει. Παρόλα αυτά ας του πιστώσουμε το κουράγιο να καθιερώσει τον Μαυροπάνο και τον Χατζηδιακο, αλλά και να επαναφέρει τον Τζαβέλα που στην Εθνική έχει προκαλέσει ιστορικούς καυγάδες ακόμα και σε τελικά μουντιάλ. Κι ας του πούμε μπράβο γιατί κάλεσε τον Δουβίκα, δεν ξέχασε τον Σιώπη και βοήθησε τον Μπακασέτα να γίνει ένα είδος ηγέτη – άλλος δεν υπάρχει. Αρκούν αυτά για να ανανεωθεί η θητεία του; Ας μην βιαστούμε να απαντήσουμε.

Εμπειρία και ευρωπαϊκές παραστάσεις  

Θα σας πω τι περίμενα εγώ από τον Φαν τ’ Σχιπ. Δεν περίμενα ούτε να φέρει προκρίσεις, ούτε να κάνεις ανανεώσεις, ούτε να κάνει την Εθνική μια παρέα: αυτό το τελευταίο είναι τελείως κωμικό καθώς καμία Εθνική που ήταν μια παρέα δεν κατάφερε ποτέ τίποτα. Από τον Ολλανδό περίμενα δυο πράγματα: το πρώτο να αλλάξει λίγο την γενικότερη νοοτροπία και να παρουσιάσει μια Εθνική που να προσπαθεί να παίξει λίγο ποδόσφαιρο: του πιστώνω πως παρά τα σκαμπανεβάσματα το προσπαθεί. Το δεύτερο που περίμενα, ειδικά από το 2020 και μετά, ήταν να  κάνει το απολύτως λογικό, δηλαδή να βασίσει την Εθνική σε παίκτες με εμπειρίες ευρωπαϊκές και σε παίκτες που αγωνίζονται σε ομάδες που θεωρούν πως είναι καθήκον τους (κι όχι πάρεργο) να συμμετέχουν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Σε αυτή την περίπτωση η βάση της ομάδας θα ήταν μια δεκάδα από παίκτες με εμπειρία και παραστάσεις: Βλαχοδήμος Τσιμίκας, Παπασταθόπουλος, Μανωλάς, Μπουχαλάκης, Ζέκα, Φορτούνης, Μασούρας, Παυλίδης και Μπακασέτας θα ήταν οι βασικοί του (αν όχι και η ενδεκάδα του) και οι έμπειροι σέντερ μπακ σαφώς και θα βοηθούσαν τους νεότερους (Χατζηδιάκο, Μαυροπάνο κτλ) να μπουν σιγά σιγά, διότι χωρίς άμυνα η Εθνική μας δεν πάει πουθενά. Στα προκριματικά του μουντιάλ η Εθνική μας γκολ δεν δέχτηκε μόνο το περασμένο Σάββατο στη Γεωργία, αλλά κατά τα άλλα φταίνε ο Μανωλάς και ο Σωκράτης.

Σε μια τέτοια ορθολογική αντιμετώπιση του πράγματος ο Ολλανδός θα είχε και σπουδαίους αναπληρωματικούς: παίκτες όπως ο Τζαβέλας, ο Γιαννούλης, ο Μάνταλος, ο Σιώπης, ο Τζόλης, ο Πέλκας, ο Γιακουμάκης, ο Δουβίκας, ο Πασχαλάκης, ο Γαλανόπουλος κι ο Ανδρούτσος (κι όποιοι άλλοι αποκτούσαν ευρωπαϊκές εμπειρίες) θα ήταν πάντα έτοιμοι να βοηθήσουν. Θα είχε τρεις αποτυχίες στη σειρά αυτή η ομάδα; Δύσκολο. Θα ήταν χειρότερη η Εθνική, αν δεν είχαν γίνει πειράματα με τον Μαυρία δεξί μπακ, τον Σβάρνα και τον Σταφυλίδη στόπερ, τον Λημνιό έξω αριστερά, τον Πέλκα και τον Κουλούρη σέντερ φορ και καμιά δεκαπενταριά άλλους που κλήθηκαν άνευ λόγου; Νομίζω δεν θα ήταν.  

Εμαθε τουλάχιστον κάτι;

Ο Φαν τ Σχιπ έχει κάνει τερατώδεις δηλώσεις: ειρωνεύτηκε τον Μαρτίνς για τη χρήση του Φορτούνη, είπε ότι δεν έχει παίκτη που να παίζει σε μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα λες και η Λίβερπουλ είναι μικρή, έχει πει κι άλλα χειρότερα: αλλά δεν διώχνεις ένα προπονητή για όσα λέει. Τον διώχνεις μόνο αν βρεις καλύτερο, αλλά για αυτό αμφιβάλω διότι δεν έχουμε στην ομοσπονδία ανθρώπους του ποδοσφαίρου για να αποφασίσουν: πριν από αυτόν είχαν τον Αναστασιάδη και όταν, μετά την ισοπαλία με το Κόσσοβο, πίεζαν τον Θοδωρή Ζαγοράκη να διώξει τον Ολλανδό, θέλανε να φέρουν τον Χιμένεθ ή κανένα άλλο Ελληνα πάλι για να του λένε οι παρατρεχάμενοι τι να κάνει, όπως άλλωστε κάνουν και με τον Τζόνι. Τουλάχιστον μετά το ματς με το Κόσσοβο τον άφησαν ήσυχο (αφού θα έφευγε…) - αυτό τον βοήθησε.

Εγώ πιστεύω στο αξίωμα της λογικής που λέει πως όταν δεν αλλάζουν οι συνθήκες το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο. Ας τον κρατήσουμε τον Φαν τ Σχιπ, όχι γιατί έχει καλά αποτελέσματα, αλλά για ένα απλό λόγο: δεν είναι δυνατόν η συγκεκριμένη ομοσπονδία στις δεδομένες συνθήκες να βρει καλύτερο. Κι ας ελπίσουμε πως από όλα όσα έπαθε, κάτι έμαθε. Με αυτό το υλικό να αποτύχει και τέταρτη φορά θα ήταν αδύνατο – ακόμα και σε αυτές τις απίθανες συνθήκες…