Τα μάτια όλων ήταν στον Κριστιάνο Ρονάλντο και στην Πορτογαλία του και ο Κριστιάνο έκανε και σπριντ πριν την σέντρα για να μας το υπενθυμίσει. Αλλά στην τελευταία αγωνιστική του πρώτου γύρου αυτοί που υπήρξαν πρωταγωνιστές σε ένα αληθινά ωραία ματς ήταν οι Τούρκοι. Η Πορτογαλία κέρδισε πολύ δύσκολα την Τσεχία με 2-1 τιμωρώντας την για την μαζική επιστροφή της στην άμυνα από την στιγμή που προηγήθηκε. Η Τουρκία δεν έκανε περίπατο στην νίκη της με την Γεωργία (3-1). Αλλά έδειξε ότι έχει αθλητική φρεσκάδα και πρωταγωνιστές: ο,τι χρειάζεται για να πας καλά σε αυτό το τουρνουά.
Ολοι ευχαριστημένοι
Οσοι τον αγαπούν κι όσοι αγαπούν να τον μισούν περίμεναν τον Ρονάλντο κι αυτός πιστεύω τους αποζημίωσε: η εμφάνισή του ήταν από αυτές που άφησαν τους πάντες ευχαριστημένους. Οι θαυμαστές του θα πουν πως απέδειξε (έστω κι αν δεν σκόραρε) ότι την θέση στην Εθνική την έχει γιατί μπορεί να προσφέρει και όχι γιατί λέγεται Ρονάλντο. Ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου που αγωνίστηκε σε έξι τελικά Euro ήταν μέσα σε όλες σχεδόν τις φάσεις που η Πορτογαλία δημιούργησε – το μόνο κακό στην ιστορία είναι ότι δεν είναι πολλές, ώστε να έχει και πιο πολλές ευκαιρίες να σκοράρει. Αθελά του θα μπορούσε να είναι και μοιραίος παίκτης αφού μια υπόδειξη οφσάιντ θέσης του στάθηκε αιτία να ακυρωθεί μέσω VAR ένα γκολ του Ζότα με το οποίο οι Πορτογάλοι θα έφταναν στην ανατροπή και στη νίκη πιο νωρίς από όταν τελικά την βρήκαν. Ο Ρονάλντο ήταν κινητικός, έδειξε πολλά από το ρεπερτόριο του κι όντως του έλειψε μόνο το γκολ. Αλλά όσοι αγαπούν να τον μισούν θα πουν πως είναι υπερβολή να παίζουν ακόμα όλοι για αυτόν, ότι κάνει την επίθεση της Πορτογαλία προβλέψιμη, ότι δεν μπορεί να μένει στα 39 του 95 λεπτά στο γήπεδο κι ότι εν τέλει όλα αυτά τα επιβάλει. Όπως και να χει το ματς ήταν ενδιαφέρον στο δεύτερο ημίχρονο όταν και οι Τσέχοι προηγήθηκαν και είχε δυο πρωταγωνιστές, ένα αρνητικό κι ένα από αυτούς της τελευταίας στιγμής που επισκίασαν κομμάτι την επιστροφή του CR7. Ο αρνητικός ήταν ο Τσέχος αμυντικός Χρανατς: πέτυχε άθελά του το αυτογκόλ με το οποίο οι Πορτογάλοι ισοφάρισαν κι έκανε ένα μεγάλο λάθος στην φάση του τέλους στην οποία προέκυψε το γκολ της νίκης της ομάδας του Μαρτινέθ. Ο σκόρερ του, ο γιός του Σέρτζιο Κονσεϊσάο έχει 19 χρόνια διαφορά με τον Ρονάλντο. Το γκολ του είναι σαν μήνυμα στους Πορτογάλους να δώσουν τόσο στα νιάτα. Αλλά μια ομάδα που εκτός από τον Κριστιάνο παίζει με βασικό και τον 41χρονο Πέπε δύσκολα θα πάρει τέτοια μηνύματα. Τουλάχιστον πήρε τους τρεις βαθμούς.
Δεν είναι όλα ίδια
Η δύσκολη νίκη των Πορτογάλων επιτρέπει μια γενική παρατήρηση. Είδαμε πολλές τέτοιες ομάδες που συγκαταλέγονται μεταξύ των φαβορί (κυρίως λόγω ονόματος και ιστορίας) στις πρεμιέρες. Πριν τους Πορτογάλους η Γαλλία κέρδισε με 1-0 την Αυστρία. Με 1-0 είχε κερδίσει και η Αγγλία την Σερβία ενώ και οι Ιταλοί κέρδισαν στο γκολ (2-1) τους Αλβανούς και οι Ολλανδοί με το ίδιο σκορ τους Πολωνούς. Ωστόσο ενώ αυτά τα αποτελέσματα μοιάζουν όμοια, η εικόνα των ομάδων ήταν ολότελα διαφορετική.
Οι Γάλλοι έμειναν στο 1-0 με τους Αυστριακούς. Ο τερματοφύλακας της Αυστρίας ήταν πιθανότατα ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του γηπέδου. Ο ΕμΠαπέ έχασε τουλάχιστον ένα γκολ από αυτά που δεν χάνονται από παίκτη της κλάσης του. Η Γαλλία γενικώς δεν κινδύνευσε. Δεν μπορείς να πεις το ίδιο για τους Εγγλέζους αλλά και για τους Ιταλούς και φυσικά για τους Ολλανδούς και τους Πορτογάλους. Το γκολ που έδωσε τη νίκη στους Άγγλους το κράτησαν ο Πίκφορντ και ο Στόουνς. Ο Ντοναρούμα γλύτωσε την Ιταλία από έμφραγμα στο 90’ . Δεν λέω ότι οι νίκες των Αγγλων και των Ιταλών ήταν συμπτωματικές, ωστόσο η μεγάλη διαφορά με τους Γάλλους είναι ότι οι Γάλλοι έδειξαν στην μεγαλύτερη διάρκεια του παιχνιδιού με την Αυστρία όλα τα στοιχεία της ταυτότητας τους. Πρέσαραν, ήταν δημιουργικά πολύ καλοί, δεν δέχτηκαν φάσεις. Δεν μπορώ να πω το ίδιο για τους άλλους δύο. Οι Ιταλοί μολονότι κέρδισαν την Αλβανία κάνοντας ανατροπή (πράγμα καθόλου συνηθισμένο για την νεανική ομάδα τους) θα έχουν αλλαγές στην εντεκάδα που θα αντιμετωπίσει την Ισπανία - τουλάχιστον αν πιστέψουμε όσα γράφει ο ιταλικός τύπος. Ο Σπαλέτι δεν έμεινε απόλυτα ευχαριστημένος παρά την νίκη. Η περίπτωση του Σάουθκέιτ είναι διαφορετική. Νομίζω ότι ο προπονητής της εθνικής Αγγλίας, γνωρίζοντας την πίεση που δέχεται η εθνική του, θα επιβραβεύσει όσους κέρδισαν την Σερβία ελπίζοντας σε μια καλύτερη απόδοση στο ματς με την Δανία που ακολουθεί. Σε κάθε περίπτωση είναι άλλο να λες ότι μια ομάδα πρέπει απλά να λυθεί επιθετικά, όπως συμβαίνει με τη Γαλλία, και άλλο να λες ότι χρειάζεται να αλλάξει πολλά μολονότι κέρδισε.
Εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις είναι οι ανατροπές των Ολλανδών και των Πορτογάλων: αυτό που τις συνδέει είναι ότι μιλάμε για ομάδες με μεγάλους πάγκους. Χθες δεν ξεκίνησαν για την Πορτογαλία ο Ζότα, ο Πέδρο Νέτο, ο Ζοάο Φέλιξ και ο Γκονζάλο Ράμος. Σκόραρε ερχόμενος από τον πάγκο κι ο μικρός Κονσεϊσάο: στην διάρκεια του τουρνουά και με πέντε αλλαγές οι αναπληρωματικοί μπορούν να κάνουν την διαφορά. Αυτό είναι ένα από στα συμπεράσματα της πρώτης αγωνιστικής.
Ενα αστέρι γεννιέται
Δεν ξέρω τι αναπληρωματικούς έχει στην Τουρκία ο Βιντσέντσο Μοντέλα αλλά οι βασικοοί του είναι μια χαρά παίκτες. Ο Ιταλός πιστώνεται την αλλαγή της Τουρκίας προς το καλύτερο και είδαμε στο πρώτο της ματς γιατί: οι Τούρκοι παίζουν χωρίς να φοβούνται το ρίσκο και είναι μια ομάδα μπροστόβαρη που μπορεί να γίνει εντός του ματς και θεαματική. Το παιγνίδι με την Γεωργία έμεινε ανοιχτό μέχρι ο Γκιουλέρ να βρει το γκολ του 2-1 στο από μια λεπτομέρεια: δυο λεπτά μετά το 1-0 του Μουλντούρ στο 25΄ οι Τούρκοι πέτυχαν ένα δεύτερο γκολ με τον Γιλντίζ που ακυρώθηκε ως οφσάιντ και στην επόμενη επίθεση οι Γεωργιανοί με τον Μικαουτάτζε ισοφάρισαν. Αν είχε μείνει το 2-0 οι Τούρκοι θα έπαιρναν μια νίκη με σκορ εντυπωσιακό – το 1-1 λίγο τους άγχωσε αλλά και πάλι είχαν λύσει. Κυρίως γιατί έχουν μερικούς εξαιρετικούς παίκτες. Ο Τσαλχάνογλου είναι πιο ώριμος από ποτέ. Ο Καντιόγλου στα αριστερά είναι ένας από τους πιο επιθετικούς μπακ που υπάρχουν στην διοργάνωση. Ο Αϊχάν είναι μια εξαιρετική περίπτωση κόφτη που ξέρει και να πασάρει. Ο Γιλντίζ έχει ένα αριστερό πόδι που ζωγραφίζει. Αλλά χθες είδαμε κυρίως γιατί η Ρεάλ πλήρωσε τόσα χρήματα για πάρει ένα 18χρονο Τούρκο που όσοι τον ήξεραν αποκαλούσαν «Μέσι του Βοσπόρου»: ένας που βάζει ένα γκολ σαν αυτό που πέτυχε χθες ο Αρντά Γκιουλέρ έχει ταλέντο για μεγάλα πράγματα. Οι Τούρκοι είναι σαν να παίζουν στην έδρα τους: η υποστήριξη είναι ανώτερη από αυτή που θα είχαν στην χώρα τους. Ισως βρήκαμε ένα καλό αουτσάιντερ, αν και η άμυνά τους δεν είναι εξίσου καλή όσο η επίθεσή τους. Οι Γεωργιανοί είχαν δυο δοκάρια,ο Κβαρα έκανε τα δικά του, το ματς ήταν υπέροχο.
