Με δεδομένη την αγάπη μου για τη Θεολογία και κυρίως για τους βίους των Αγίων, ραδιοφωνικοί μου ακροατές με παρακάλεσαν να γράψω την ιστορία του Αγίου Βαλεντίνου, ώστε να γνωρίζουν οι νεότεροι ποιος είναι ο εισαγόμενος Αγιος του Ερωτα. Μολονότι αμφιταλαντεύτηκα, αφού είναι πάντα προτιμότερο να μιλάς για τους βίους των Αγίων παρά να γράφεις, εν τούτοις κατανοώντας την ανάγκη των νεότερων παιδιών για γνώση θα προσπαθήσω να σας κάνω σοφότερους.

Βαλεντίνος Βegins

Ο Βαλεντίνος γεννήθηκε στο Τέρνι το 197 περίπου μετά Χριστόν και δεν πρέπει να είναι τυχαίο το γεγονός ότι την συγκεκριμένη ιταλική πόλη, και μόνο αυτή, βομβάρδισαν ολοσχερώς, οι Σύμμαχοι στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Βαλεντίνος ακολουθώντας πιστά την ιεραρχία και πάντα με βάση το Ενιαίο Μισθολόγιο – Βαθμολόγιο της Καθολικής Εκκλησίας έγινε πρώτα χριστιανός και μετά επίσκοπος (στα 21 σε χρόνο ρεκόρ). Μετά πέρασε κάποιες άλλες βαθμίδες (δεσπότης, αρχιεπίσκοπος, ημίθεος κτλ δεν έγινε ποτέ) και έγινε Αγιος υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες και μάλλον χάρη σε χριστιανικά κυκλώματα της εποχής – αλλά επειδή έκανε σουξέ αυτό δεν μας αφορά. Φαίνεται ότι ο νεαρός επίσκοπος είδε το κενό που υπήρχε στην καθολική εκκλησία σε θέματα σχέσων και αποφάσισε να ασχοληθεί με αυτόν. Αν ζούσε τη δεκαετία του 90 θα έδινε συμβουλές σε αναγνώστες του Playboy, αλλά επειδή ζούσε τότε παλιά κατάφερε να γίνει κάποια μέρα ο Αγιος του Ερωτα και να τον γιορτάζει η Lacta με μια σειρά από διαφημίσεις.

Ελάχιστα είναι τα αληθινά θαύματα που φέρεται να έκανε. Επικρατεί  μεγάλη σύγχυση για τα πεπραγμένα του. Αρχικά ο Βαλεντίνος έβαλε μπροστά τη φάμπρικα που κάνει πλούσιες τις εκκλησίες, δηλαδή πάντρευε κόσμο. Επειδή πάντα οι γυναίκες θέλουν ο γάμος τους να είναι κάτι το μοναδικό, ο Βαλεντίνος έσπειρε τη φήμη ότι ο χριστιανικός γάμος είναι κάτι το τρομερό. Ολες τσίμπησαν γιατί υπήρχαν στο τελετουργικό νυφικό, παρανυφάκια, κουμπάρα ντυμένη καμπαρετζού, στεναχωρημένες φιλενάδες, λίστα γάμου, δεξίωση στο Κτήμα Νάσιουτζικ, τραγούδι του ζευγαριού, ταξίδι του μέλητος κτλ (όλα όσα οι ειδωλολάτρες δεν τα είχανε….) και το «παντρεύομαι σε εκκλησία του Βαλεντίνου» έγινε must. Ο Βαλεντίνος πάντρευε τους πάντες και τους έκανε Χριστιανούς με αποτέλεσμα να τα πάρει στο κρανίο ο αυτοκράτορας Κλαύδιος ο Γότθος (υπήρχαν τρεις Κλαύδιοι, ο Γότθος, ο Πόρδος και ο Σεμίραμης) και να ζητήσει από τον δικαστή Αστέριο τη σύλληψή του. Ο δικαστής Αστέριος, που έκανε πολιτικούς γάμους κι ένοιωθε ότι ο Βαλεντίνος του έκλεβε την πελατεία, συμφώνησε και τον συνέλαβε. Για να τον καταξευτυλίσει του είπε ότι έχει μια κόρη τυφλή και ότι αν είναι μάγκας πρέπει να την κάνει να δει το φως γιατί το ό,τι παντρεύει κόσμο δεν είναι και κανένα θαύμα στο φινάλε. Σε αυτό το σημείο πρέπει να επισημάνω ότι ο θεολογικός λόγος είναι πάντα παραβολικός.

Οι παραβολές και τα θαύματα

Κατά πάσα πιθανότητα η δεσποινίδα Αστερίου, για τους φίλους Αστέρω, δεν ήταν τυφλή, αλλά δεν είχε δει φως – πράγμα ολότελα διαφορετικό. Το παραβολικό της έκφρασης αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ο Βαλεντίνος που της έδωσε το φως (ή της άλλαξε τα φώτα ή κάτι ανάλογο) είναι Αγιος του Ερωτα: αν όντως είχε θεραπεύσει τυφλή θα είχε άλλο χαρτοφυλάκιο. Είναι προφανές ότι είπε στη μικρή «είδα φως και μπήκα» αλλά επιτέλους σταματήστε να σκέφτεστε σεξιστικά. Η μελέτη των γραφών (οι πρώτες που αναφέρονται στο Βαλεντίνο εντοπίστηκαν το σε ένα Αρλεκιν του 1150 μχ…) καταδεικνύει ότι του Αγιου (που ακόμα δεν ήταν Αγιος, εξού και το τραγούδι «δεν σου κάνω τον Αγιο αχ αμάρτησα») του έτυχαν διάφορα. Του προσάπτεται και όχι αδίκως ότι σε ηλικία 96 χρονών δεν τραγούδισε το «να χα τα χρόνια σου αχ και να τα χα», αλλά έμπλεξε με μια άλλη πιτσιρίκα Ρωμαία της εποχής, την οποία θεράπευσε και όταν τον συνέλαβαν (από ζήλια γιατί αν και παππούς είχε πέραση…) της έστειλε ένα ραβασάκι με την αφιέρωση «είμαι ο δικός σου Βαλεντίνος», που κατά κάποιους το βρήκε χρόνια αργότερα ο Ρόκκος και έγραψε το «είμαι δικός σου» χωρίς το Βαλεντίνος γιατί δεν έβγαινε η ομοιοκαταληξία. Το περιστατικό αυτό, που του στοίχισε και τη ζωή διότι «ως γνωστόν η κοινωνία δεν συγχωρεί όσους από έρωτα εξέπεσαν» (σ.σ δείτε το «Ας περιμένουν οι γυναίκες» στο οποίο έχουν ειπωθεί τα πάντα...), είναι μια σπάνια ιστορία ομολογημένης γεροντοκαψούρας –  ο Βαλεντίνος ως τα βαθιά γεράματα βοήθαγε κορίτσια να δουν το φως το αληθινό και μπράβο του. Στις γραφές αναφέρεται επίσης και ότι ο Βαλεντίνος πάντρεψε την νεαρή χριστιανή Σεράπια και τον νεαρό Ρωμαίο Σαμπίνο (δεν πρέπει να τον μπερδεύετε με τον δικό μας Σουμπίνιο) – σε πείσμα των γονιών του Ρωμαίου, που δεν την ήθελαν γιατί ο γιός τους τη γνώρισε σε ένα κλαμπ στη Μύκονο. Ο Βαλεντίνος τους πάντρεψε, οι δυο αυτοκτόνησαν και η ιστορία ενέπνευσε χρόνια αργότερα τον Γουίλιαμ Σέξπιρ να βγάλει το σουξέ «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» που χάλασε κόσμο. 

Ο Βαλεντίνος γενικά αγαπούσε τους νέους. Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι μια μέρα συνάντησε στο δρόμο ένα νεαρό ζευγάρι που τσακωνόταν. Πήγε δίπλα, τους έπιασε και τους δυο από το χέρι και ξαφνικά κάποιες δεκάδες περιστέρια άρχισαν να πετάνε γύρω τους – από τότε στην Ιταλία οι ερωτευμένοι λέγονται πιτσούνια, δηλαδή «περιστέρια», και παντρεύονται, ενώ αν ήταν στην Ελλάδα και τους φώναζαν έτσι θα γίνονταν  αρχαιολόγοι και θα βρίσκανε τον τάφο της Αμφίπολης. Πάντως το συγκεκριμένο ζευγάρι εντυπωσιάστηκε από το κόλπο του επίσκοπου με τα περιστέρια και πιασμένοι και οι τρεις χέρι χέρι πήγαν να δουν «τις 50 αποχρώσεις του Γκρι».

Μεγάλος συνθέτης

Ο Βαλεντίνος έγραψε δεκάδες ύμνους, δώδεκα δίσκοι του έγιναν πλατινένιοι, κι έγραψε το soundtrack για κανα δυο εκκλησιαστικές λειτουργίες. Δεν τον αναγνώριζε για χρόνια η Ορθόδοξη εκκλησία, αλλιώς θα είχε γράψει και κανα δυο δίσκους για τον Τόλη Βοσκόπουλο. Το 1994 η δική μας Ιερά Σύνοδος αποφάσισε να ορίσει δικό της άγιο του έρωτα, τον Αγιο Υάκυνθο, αλλά το πράγμα δεν δούλεψε καθώς στην Ελλάδα ξέρουμε ότι το ρόλο αυτό θα μπορούσε να τον παίξει μόνο ο Γιάννης Πάριος. Αργότερα η εκκλησία μας ανακοίνωσε ως ζευγάρι Αγίων του Ερωτα τον Ακυλα και την Πρισίλα - που δεν είναι αυτή του Πρίσλεϊ. Παρά τις αντιρρήσεις, γιορτάζουμε στις 14 Φεβρουαρίου τον Βαλεντίνο, αν και συνήθως τέτοια μέρα έχει μπάλα. Η γιορτή του από το 1600 περίπου αντικατέστησε την γιορτή της Σωτήρος Λύκαινας («Lupercalia») που γιόρταζαν οι Ρωμαίοι την ίδια μέρα. Δεν άλλαξαν πάντως και πολλά: μια λύκαινα γιόρταζαν οι Ρωμαίοι, μια «λύκαινα» μας τρώει κι εμάς συνήθως τα σωθικά, στο όνομα του έρωτα. Μαγκιά της...