Η Εθνική Ελλάδος αντιμετωπίζει απόψε την Ιρλανδία στο Στάδιο Αβίβα του Δουβλίνου για τα προκριματικά του Euro 2024. Θα ακολουθήσει την Δευτέρα το παιγνίδι της με την Ολλανδία στη Νέα Φιλαδέλφεια. Για να έχει τύχη να πάρει εισιτήριο πρόκρισης για τα τελικά από τον προκριματικό όμιλο η ομάδα του Γουστάβο Πογιέτ θα πρέπει να κάνει τουλάχιστον τέσσερεις βαθμούς στα δυο αυτά ματς. Δεν είναι απλό.

Ένα κακό προηγούμενο

Το τελευταίο παιγνίδι της Εθνικής μας εκτός έδρας, αυτό με την Ολλανδία, ήταν κακό – πολύ κακό: ίσως το χειρότερο την εποχή του Γουστάβο Πογιέτ. Ηταν κακό όχι μόνο γιατί η ομάδα του Πογιέτ έχανε με 3-0 στο ημίχρονο φλερτάροντας με την συντριβή, αλλά γιατί έμοιαζε να έχει ξεχάσει όσα έμαθε τις μέρες που έχει τον Πογιέτ στον πάγκο της. Επίσης ήταν κακό γιατί όσα είχαν συμβεί εκείνο το βράδυ στο Ρότερνταμ ήταν εξηγήσιμα και δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Η ομάδα του Γουστάβο Πογιέτ στην Ολλανδία είχε παρουσιαστεί πολύ κακή σε όλες τις γραμμές της. Είναι αλήθεια πως αυτό είχε να κάνει και με την πολύ καλή εμφάνιση των Ολλανδών στο πρώτο ημίχρονο. Ο Κούμαν είχε διακρίνει τις ελληνικές αδυναμίες στην άμυνα, είχε χρησιμοποιήσει τον πανύψηλό Βερχοστ γνωρίζοντας ότι από την εθνική μας λείπει ο Μαυροπάνος, είχε δώσει ένα ελεύθερο ρόλο στον Τσάβι Σίμονς επιτρέποντάς του να κάνει ό,τι θέλει κι αυτός τρέλανε τους πάντες. Κυρίως είχε χτυπήσει τον σκουριασμένο από την απραξία στην Λίβερπουλ Τσιμίκα με τον Ντούμφρις, που είχε συμμετοχή και στα τρία γκολ των Ολλανδών. Όμως όλα αυτά είχαν γίνει εύκολα γιατί στο γήπεδο υπήρχε και μια ελληνική ομάδα αργή στην άμυνα, χωρίς κάλυψη της άμυνας από τη μεσαία γραμμής, αφού ο Σιωπής και ο Κουρμπέλης δεν έφταναν για να γεμίσουν το γήπεδο και φυσικά ανύπαρκτη επιθετικά. Μία ομάδα προβλέψιμη.

Ανύπαρκτο επιθετικά παιγνίδι

Αυτή η προβλεψιμότητα έφερε ένα ανύπαρκτο επιθετικά παιγνίδι κι αν κατάλαβα καλά τις τελευταίες δηλώσεις του Γουστάβο Πογιέτ για αυτόν αυτό είναι αυτή τη στιγμή το πιο μεγάλο της πρόβλημα. Τότε είχα επισημάνει πως η Εθνική μας είχε πληρώσει κάτι απλό: το γεγονός ότι ο Γουστάβο Πογιέτ μετά τις καλές εμφανίσεις της ομάδας του τον Ιούνιο με την Ιρλανδία στην Αθήνα και την Γαλλία στο Παρίσι είχε πιστέψει ότι έχει βρει την ομάδα, το σχήμα της και τους βασικούς της και ότι δεν πρέπει πλέον όλα αυτά να τα πειράξει καθόλου. Τότε οι απουσίες του Μαυροπάνου και του Μπάλντοκ, που είχαν στοιχίσει πολύ, ήταν υποχρεωτικές. Οι βεβαιότητες του Πογιέτ είχαν φανεί κυρίως από το γεγονός ότι δεν είχε αλλάξει στην ομάδα τίποτα μεσοεπιθετικά και αυτό ήταν το πιο μεγάλο λάθος του, κατά τη γνώμη μου. Διότι και στο ματς με τη Γαλλία η Εθνική μας ήταν επιθετικά ακίνδυνη και δεν έπρεπε αυτή η αδυναμία της να κάνει φάσεις να μην απασχολήσει τον προπονητή της μόνο και μόνο γιατί εκείνη τη μέρα η ομάδα του έπαιξε καλή άμυνα χάνοντας τελικά με 1-0 με παίκτη λιγότερο.

Τώρα μαθαίνω πως τον προβληματίζει το γεγονός ότι οι τρεις φορ που καλεί (ο Παυλίδης, ο Ιωαννίδης και ο Γιακουμάκης) δεν σκοράρουν με την Εθνική ενώ και τρεις σκοράρουν για τις ομάδες τους. Στην τελευταία συνέντευξη που έδωσε μίλησε κολακευτικά για τους τρεις αλλά δεν κρύβει πως περιμένει κάτι παραπάνω. Για χατίρι τους θυσιάζει τον Δουβίκα, που δεν είναι ό,τι σκίζει στην Ισπανία, αλλά θα μπορούσε να είναι στο γκρουπ. Ο κόουτς έχει δίκιο για το παράπονο. Αλλά ο σέντερ φορ θέλει «τάισμα» και στην Εθνική αυτό δεν είναι εύκολη υπόθεση. Λογικά θα έπρεπε ο Πογιέτ να έχει μεγαλύτερες απαιτήσεις από τους Μπακασέτα, Μάνταλο και Πέλκα που χρησιμοποιούνται στην ενδεκάδα για να κάνουν αυτή τη δουλειά. Ωστόσο ο Πογιέτ το βλέπει διαφορετικά: για αυτόν οι σέντερ φορ του δεν φτάνουν στο γκολ, γιατί δεν είναι κινητικοί όσο πρέπει όπως πχ ο Μασούρας. Ακούω ότι για αυτό το λόγο έχει κατά νου μια ενδεκάδα πιο επιθετική από αυτή που αγωνίστηκε με την Ολλανδία: θέλει, μαθαίνω, να χρησιμοποιήσει τον Μάνταλο ως δεύτερο κόφτη και να αφήσει έξω δυο από τους Σιώπη, Κουρμπέλη και Μπουχαλάκη. Δεν μου μοιάζει η καλύτερη ιδέα.

Πριν τις μαθηματικές ελπίδες

Δεν κρύβω πως με αυτά που είχα δει στο ματς με την Ολλανδία κι ακόμα θυμάμαι ανησυχώ κι απόψε για την άμυνα και μάλιστα για πολλούς λόγους κι όχι για ένα. Η απουσία (πάλι) από τα δεξιά του Μπάλντοκ και αυτή τη φορά του Χατζηδιάκου δεν επιτρέπουν στον προπονητή να παρουσιάσει μια ομάδα με την μόνη αμυντική τετράδα που είναι ουσιαστικά αξιόπιστη. Με προβληματίζει και ότι ο Βλαχοδήμος δεν έχει παιγνίδια – ο Τσιμίκας στο μεταξύ έχει παίξει στη Λίβερπουλ χάρη στο Γιουρόπα λιγκ λίγο παραπάνω. Στην Ολλανδία στην άμυνα είχε υπάρξει μια βελτίωση όταν χρησιμοποιήθηκε στη θέση του Ρότα ο Ρέτσος που ήταν χρησιμότερος αμυντικά από τον επιθετικογενή μπακ  της ΑΕΚ και είχε αγωνιστεί αριστερά ο Γιαννούλης.

Πριν το αποψινό ματς αρχίσει λέω ότι θα προτιμούσα τον Κουλιεράκη από τον Ρέτσο δίπλα στον Μαυροπάνο χωρίς να παραγνωρίζω μια έλλειψη απειρίας. Επειδή όμως θυμάμαι τον εφιάλτη που έζησε η ελληνική άμυνα στα στημένα στην Ολλανδία νομίζω πως χρειάζεται ύψος. Αν ο Πογιέρτ δεν έχει ασχοληθεί με αυτό κι ανησυχεί για τους σκόρερ, οι ελπίδες της ομάδας από αύριο το βράδυ για πρόκριση από τον όμιλο θα είναι μαθηματικές. Και τα ματς με την Ολλανδία και την Γαλλία ματς προετοιμασίας για τα μπαράζ. 

Υπάρχουν πάντα τα μπαράζ

Όπως έχω ξαναγράψει η θέση στα  μπαράζ, που αυτή η ομάδα εξασφάλισε χάρη στην πρωτιά της στον όμιλο του UEFA Nations League ένα χρόνο πριν, ίσως της χρειαστεί για να βρεθεί στα τελικά της Γερμανίας. Τα μπαράζ θα γίνουν γύρω στις 25 Μαρτίου: οι ημερομηνίες θα προσδιοριστούν όταν γίνουν γνωστές και οι ομάδες. Ευτυχώς μετά την χθεσινοβραδινή νίκη τους στο Ζάγκρεμπ με αντίπαλο την Κροατία οι Τούρκοι δείχνουν έτοιμοι να πάρουν το εισιτήριο δια μέσου του προκριματικού ομίλου τους και να μην βρεθούν στο δρόμο της Εθνικής μας το Μάρτιο. Την προηγούμενη φορά που η Ελλάδα είχε αγωνιστεί με την Τουρκία Μάρτιο, στις 24 Μαρτίου του μακρινού πλέον 2007 είχε ηττηθεί με 1-4 στο Καραϊσκάκη. Θυμάμαι ακόμα βουλευτές να περνούν γενναίες δεκατέσσερεις τους διεθνείς μας κατηγορώντας τους στα τηλεοπτικά παράθυρα των δελτίων ειδήσεων ότι αμαύρωσαν την Εθνική μας γιορτή.  

Πρωταγωνιστής στις σκληρές επικρίσεις ήταν τότε ο κ. Μάκης Γιακουμάτος. Σήμερα, με τα φιντάνια που έχουν ανθήσει στο ελληνικό κοινοβούλιο μετά τις τελευταίες εκλογές, ο Γιακουμάτος μοιάζει ένας ηπίων τόνων μετριοπαθής πολιτικός. Ούτε μπορώ να φανταστώ τι θα ειπωθεί έτσι και παραμονές της εθνικής επετείου αποκλειστούμε από τους Τούρκους. Οπότε ας ελπίσουμε ή να προκριθούν οι Τούρκοι και να μην βρεθούν στα μπαράζ ή ακόμα καλύτερα να κερδίσει η Εθνική μας τους Ιρλανδούς και τους Ολλανδούς και να προκριθεί αυτή απευθείας. Στο όνομα του ΕΣΡ…