Την δεύτερη συνεχόμενη αγωνιστική που οι τέσσερις πρωτοπόροι αγωνίστηκαν πάλι εκτός έδρας κατέγραψαν απώλειες ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ που έφεραν ισοπαλίες με τον Ατρόμητο και τον Πανσερραϊκό αντίστοιχα. Ολες σχεδόν οι ομάδες της Σουπερλίγκας μου φαίνεται ότι νοιώθουν ανακούφιση γιατί έφτασε η διακοπή των Χριστουγέννων. Ολες εκτός από τον πρωτοπόρο ΠΑΟΚ που κέρδισε και την Κηφισιά δίνοντας ένα πραγματικό σόου και είναι πλέον το πρώτο φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος κι ας έχει ακόμα πολύ δρόμο το πράγμα. Το ποδόσφαιρο που παίζει δεν συγκρίνεται με των υπόλοιπων.

Ο ΠΑΟΚ δίνει πλέον ρεσιτάλ 

Το να ανησυχήσει η Κηφισιά τον πρωτοπόρο ΠΑΟΚ (προσοχή, να τον ανησυχήσει, όχι να του κόψει βαθμούς) ήταν δύσκολο να το περιμένει κανείς. Παρόλα αυτά η άνεση με την οποία ο ΠΑΟΚ πέρασε από την Καισαριανή είναι πραγματικά εντυπωσιακή.  Ο Γιάννης Κωνσταντέλιας άνοιξε το σκορ νωρίς νωρίς βρίσκοντας τη μπάλα μπροστά του εντός περιοχής στο 13΄μετά από γύρισμα του Μουργκ: η μπάλα βρήκε και τον Βαφέα πριν καταλήξει στα δίχτυα του Αναγνωστόπουλου. Το δεύτερο και το τρίτο γκολ του ΠΑΟΚ έχουν την ίδια κατασκευή: στο 28΄ Ο Ντεσπόντοφ έκανε την κάθετη πάσα προς τον Μπράντον Τόμας ο οποίος βγήκε τετ α τετ με τον Αναγνωστόπουλο και πλάσαρε για το 0-2 και στο 37΄ήταν η σειρά του Κωνσταντέλια να βρει τον Ντεσπόντοφ κι αυτός να περάσει την μπάλα πάνω από τον τερματοφύλακα της Κηφισιάς για το 0-3. Το πιο εντυπωσιακό ήταν στο δεύτερο ημίχρονο όπου ο ΠΑΟΚ χωρίς να φορτσάρει πέτυχε άλλα τρία γκολ (με τον Μουργκ στο 52΄, τον Οζντόεφ που είναι ο μόνος που σκόραρε με κεφαλιά στο 72΄ και τον Τσιγγάρα που έσπρωξε τη μπάλα στο δίχτυα στο 80΄), ενώ άλλα δυο του ακυρώθηκαν! Η σύγκριση της εμφανισής του με αυτές που έκαναν στην Καισσαριανή η ΑΕΚ κι ο ΠΑΟ σε κάνει να πιστεύεις πως είναι ομάδα άλλου πρωταθλήματος.

Ο ΠΑΟΚ παίζει χωρίς αμφιβολία καλύτερα από την χρονιά που πήρε το πρωτάθλημα αήττητος, διότι δεν έχει άγχος και είναι γεμάτος κυνηγούς που χαίρονται να παίζουν με τη μπάλα στα πόδια. Τότε είχε μια «βαριά» ομάδα, που την αντιμετώπιζαν όλοι καλόβολα, ως αδικημένη στο προηγούμενο πρωτάθλημα – τώρα πραγματικά είναι χάρμα ιδέσθαι. Αφησε βέβαια και στην Κηφισιά ευκαιρίες (τουλάχιστον τρεις), καθώς είχε διαφορετική άμυνα από την Τρίπολη, αλλά το μυστικό του δεν υπήρξε ποτέ η αμυντική του σταθερότητα. Αυτή τη στιγμή ο ΠΑΟΚ έχει μαζί του και το πρόγραμμα: ο ΠΑΟ, η ΑΕΚ κι ο Ολυμπιακός παίζουν μεταξύ τους πριν τον επισκεφθούν στην Τούμπα. Η βαθμολογική διαφορά του και από τους τρεις είναι λογικό να μεγαλώσει και πολύ. Μόνο πρόβλημα ότι ανάλογα σερί έτρεξε και στα προηγούμενα δυο χρόνια και κατέρρευσε την άνοιξη: όμως υπάρχει μια διαφορά. Τότε κυνηγούσε. Τώρα είναι πρώτος. Κι άντε πιάστε τον.       

Ο σωτήρας Γερεμέγιεφ

Εμεινε στο κατόπι του ο ΠΑΟ που ήταν βελτιωμένος στο Βόλο και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς αφού η εμφάνισή του στο Περιστέρι ήταν αχαρακτήριστη. Ο ΠΑΟ πρέπει να νιώθει ανακουφισμένος όχι μόνο για την νίκη, αλλά και για τις κινήσεις του προπονητή του. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς  βλέποντας ότι στο ξεκίνημα του δεύτερου ημιχρόνου ο Βόλος  είχε αρχίσει να παίζει επιθετικότερα κοίταξε τον πάγκο του και εκεί είδε έναν ποδοσφαιριστή που χωρίς αμφιβολία έχει αδικήσει. Ο Γερεμεγιεφ είχε μπει στο γήπεδο και του είχε δώσει μια ισοπαλία στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ που αν κρίνουμε από την εξέλιξη του ΠΑΟΚ στην πορεία του πρωταθλήματος δεν είναι κακό αποτέλεσμα. Ο Γιοβάνοβιτς δεν είχε εκτιμήσει  εκείνο  το γκολ του πρώην σέντερ φόρ του Λεβαδειακού όσο θα έπρεπε, μολονότι τον είδε να ξανασκοράρει με τον Ατρόμητο στη Λεωφόρο. Τον θυμήθηκε στο Βόλο και τον είδε να καθαρίζει το παιχνίδι. Η χρυσή του αλλαγή σκόραρε μόλις μπήκε μετά από μια ωραία πάσα του Ιωαννίδη, που για το χατίρι του έπαιξε εκτός περιοχής και πέτυχε το 3-0 για τον Παναθηναϊκό με ανάποδο ψαλίδι. Το δεύτερο γκολ σημείωσε ο Αραο από χτύπημα φάουλ του Μπερναρ και ήταν αυτό που επί της ουσίας έκρινε το παιχνίδι. Η νίκη του Παναθηναϊκού είναι σημαντική κυρίως διότι δείχνει ότι υπάρχουν παίκτες που μπορούν να βοηθήσουν στη συνέχεια περισσότερο. Αρκεί η ομάδα του Γιοβάνοβιτς να ξαναρχίσει να τρέχει γιατί και στο Βόλο περπατούσε.

Λάθη δυστυχώς αναμενόμενα

Το στραβοπάτημα της ΑΕΚ ήταν μεγαλύτερο από του Ολυμπιακού γιατί πάλι η ΑΕΚ έμοιαζε να έχει καθαρίσει το ματς. Το να φέρει η ΑΕΚ μια δεύτερη στη σειρά ισοπαλία με αντίπαλο ομάδα που βρίσκεται στο δεύτερο μισό της βαθμολογίας ομολογώ ότι μου έμοιαζε δύσκολο, το να την φέρει με το ίδιο κομμάτι σπάνιο σκορ (2-2) μου έμοιαζε απίθανο, αλλά το πώς την έφερε μου μοιάζει αληθινά εξωφρενικό.

Η ΑΕΚ, όπως στο ματς με τον Παναιτωλικό, μπήκε στις Σέρρες δυνατά κι άνοιξε το σκορ με τον Ρότα στη δεύτερη επίσκεψη της στην περιοχή του γηπεδούχου. Ο Ματίας Αλμέιδα έχει πολλούς τραυματίες και δεν μπορούσε να κάνει πολλές αλλαγές, αλλά παρόλα αυτά αυτή τη φορά βρήκε θέση στην αρχική για τον Τζούμπερ και τον Γαλανόπουλο. Ο Πάμπλο Γκαρσία ήμουν βέβαιος ότι αυτή τη φορά δεν θα έδινε εντολή για κατενάτσιο, όπως με τον Ολυμπιακό, και θα παρουσίαζε ένα σχήμα πιο επιθετικό: το χα γράψει μια μέρα πριν στην εφημερίδα κι έτσι κι έγινε. Ο Πανσεραϊκός ήταν η ομάδα που ξέρουμε και που παίζει ποδόσφαιρο: το ό,τι ισοφάρισε με κεφαλιά του Θυμιάνη στο 39΄μετά από σέντρα του Μούργου δεν ήταν παράξενο. Όπως παράξενο δεν είναι και το ό,τι η ΑΕΚ προηγήθηκε πριν φύγει το ημίχρονο: σε ένα μάλλον ανοιχτό ματς ο Λιβάι Γκαρσία θα κάνει τη διαφορά – το 1-2 είναι δικό του, ενώ ο ίδιος κέρδισε και την αποβολή του Μπέργκστρεμ στο 65΄. Τότε το ματς έμοιαζε ότι έχει τελειώσει. Αλλά όπως και στο Αγρίνιο η ΑΕΚ κατάφερε να πετάξει δυο βαθμούς μόνη της.

Ο Αλμέιδα ήταν ανήσυχος κι αυτό φαινόταν. Ο κόουτς της ΑΕΚ έριξε στο ημίχρονο στο ματς τον Σιμάνσκι και στο τέλος έβαλε και τον Μήτογλου αντί του κουρασμένοι και κομμάτι άτσαλου Μουκουντί. Συνέβη κάτι μάλλον σπάνιο: οι μισοί παίκτες της ΑΕΚ έπαιζαν για να βάλουν το τρίτο γκολ, χωρίς μάλιστα να επιστρέφουν και χωρίς πολλές συνεργασίες και οι άλλοι μισοί έμεναν πίσω για να κρατήσουν το 1-2. Η ΑΕΚ έχασε με τον Τζούμπερ, τον Γκαρσία και κυρίως τον Ελίασον ευκαιρίες μεγάλες, πλην όμως άφηνε και στους γηπεδούχους το δικαίωμα στην ελπίδα: στο 92΄ο Τομάς βρήκε το δοκάρι και στο 94΄ο Αθανασιάδης που έμοιαζε νευρικός έκανε ένα λάθος από τα δικά του. Εχασε τη μπάλα στην έξοδο, έκανε πέναλτι που θα ήταν και λόγος αποβολής του, αλλά πριν ο διαιτητής Σιδηρόπουλος προλάβει να βάλει την σφυρίχτρα στο στόμα, στη συνέχεια της φάσης ο Θυμιάνης ισοφάρισε. Το ματς τελείωσε με τους παίκτες του Πανσεραϊκού να βγάζουν φωτογραφία ως ομάδα πανηγυρίζοντας και δικαίως για το κατόρθωμα και τους οπαδούς της ΑΕΚ να γκρινιάζουν για τον Αθανασιάδη. Συγνώμη, αλλά δεν έκανε κάτι καινούργιο. Στα ματς που δεν «βομβαρδίζεται» είναι πάντα επικίνδυνος. Αν ζεσταθεί μπορεί να κατεβάσει ρολά. Νομίζω η ΑΕΚ έχει με αυτόν βασικό φέτος μόνο μια νίκη. Δεν είναι τυχαίο.

Η ζωή χωρίς τον Φορτούνη   

Δεν είναι τυχαίο και το 0-0 του Ολυμπιακού στο Περιστέρι. Κάποιος θα πίστευε ότι ζει ένα παρατεταμένο deja vu και ότι ξαναβλέπει το ματς των Ερυθρολεύκων στις Σέρρες. Όλα ήταν όμοια εκτός από την εντεκάδα, αφού έλειπαν ο Φορτούνης, ο Μπιανκόν και ο Καμαρά και στη θέση τους έπαιζαν ο Ρέτσος, ο Καρβάλιο και ο Μπρίνιτς. Ο Ολυμπιακός κρατούσε την μπάλα και προσπαθούσε να βρει τρόπους για να φτάσει στην τελική προσπάθεια. Βρήκε κάποιες ευκαιρίες, όχι πάντως εντυπωσιακές στα πρώτα 25 λεπτά, κυρίως με τον Ελ Καμπί και τον Μπρίνιτς. Και μετά έγινε ακόμα πιο αργός και προβλέψιμος.

Η λογική έλεγε ότι κάτι θα άλλαζε στο δεύτερο ημίχρονο όπως και στο προηγούμενο ματς. Όμως στις Σέρρες μπήκε ο Ελ Αραμπί, που με την φανέλα του Ολυμπιακού έχει καθαρίσει ένα σωρό παιχνίδια, ενώ στο Περιστέρι μπήκε ο Γιόβετιτς ο οποίος είχε πολλή διάθεση και είναι αλήθεια ότι ως «δεκάρι» βοήθησε στην ανάπτυξη, αλλά δεν έχει σχέση με τον Μαροκινό. Ο Ολυμπιακός ανέβασε την απόδοση του κι όσο η ώρα περνούσε γινόταν ολοένα και πιο επικίνδυνους, αλλά ο Καρβαλιάλ είχε ένα άδειο από κυνηγούς πάγκο, αφού ο Μπιέλ έπαθε ίωση κι ο Σολμπάκεν δεν υπολογίζεται. O Ολυμπιακός είχε ένα δοκάρι με τον Ρέτσo μετά από εκτέλεση κόρνερ και τουλάχιστον δύο πολύ καλές ευκαιρίες με τον Ποντένσε. Η στατιστική λέει ότι έκανε 15 τελικές προσπάθειες - μπορεί να έκανε και περισσότερες, όμως καθαρές ευκαιρίες είχε λίγες. Ο Ατρόμητος έπαιξε άμυνα συντεταγμένα και χωρίς ρίσκο. Εκανε ελάχιστες αντεπιθέσεις και είχε την πιο μεγάλη του ευκαιρία στο 53΄ όταν ο Βαλένθια έστειλε την μπάλα στο δοκάρι. Ο Ιλιτς δεν ήθελε τίποτα περισσότερο από την ισοπαλία και την πήρε. Ο Ολυμπιακός ήθελε νίκη αλλά χωρίς γκολ δεν κερδίζεις. Οι προσπάθειες του Ροντινέι είχαν αποτελέσματα γεμίσματα χωρίς αποδέκτη και απόντος του Φορτούνη παίκτης στην εντεκάδα του να δημιουργήσει σοβαρές προϋποθέσεις για γκολ και να ταΐσει σωστά τον Μασούρα και τον Ελ Καμπί δεν υπάρχει. Ο Ολυμπιακός ζητά τρία πέναλτι που σε εποχές «εξυγίανσης» αποκλείεται να έπαιρνε. Πριν το κομβικό ματς με την ΑΕΚ έχει μπροστά του τη Λαμία και την Κηφισιά εκτός έδρας: με τέτοια συντηρητική προσέγγιση των παιγνιδιών και τόσο φόβο να μην αφήσει στον αντίπαλο ευκαιρίες, τα ματς αυτά θα είναι εξίσου δύσκολα. Αν δεν αλλάξει κάτι θεαματικά στα τέλη Ιανουαρίου οι ελπίδες του για το πρωτάθλημα θα είναι απλά μαθηματικές.  

Προβλήματα και προβληματισμοί   

Στα άλλα δυο ματς δεν έλειψαν οι συγκινήσεις. Ο Άρης προηγήθηκε με 1-0 και 2-1 η ομάδα του Βόκολου και στις δύο περιπτώσεις ισοφάρισε. Ο Άρης δείχνει να παίζει καλύτερα τα ματς τα οποία φοβάται λίγο περισσότερο. Όταν δεν φοβάται τον αντίπαλο είναι για παράδειγμα χαλαρός στην άμυνα - πράγμα που για ομάδα που έχει προπονητή τον Ακη Μαντζιο απαγορεύεται: πιστεύω θα ξαναδούμε τις αρετές του στα ματς με τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό. Ο ΠΑΣ ήταν μάλλον καλύτερος από τον Παναιτωλικό, αλλά ο Καπίνο τον σταμάτησε στην αρχή και στο τέλος του ματς: η επέμβαση του στο δεύτερο λεπτό των καθυστερήσεων στο σουτ του Ουσέρο ήταν η πλέον καθοριστική. Και οι δυο ομάδες θα κάνουν πάντως Χριστούγεννα με προβληματισμούς αφού είναι στην ουρά της βαθμολογίας. Εξίσου προβληματισμένοι θα είναι χριστουγεννιάτικα και όλοι στον ΟΦΗ. Η ήττα από τον Αστέρα είναι αληθινά πικρή κι όλοι αναρωτιούνται τι φταίει χωρίς να έχουν απάντηση.

Ακολουθεί διακοπή. Οσοι έχουν προβλήματα ας προσευχηθούν μήπως γίνει κάποιο χριστουγεννιάτικο θαύμα…