Ο ΠΑΟΚ απέναντι στην Στεάουα στην Τούμπα και ο Παναθηναϊκός στο Ελσίνκι κόντρα στην Βίκινγκουρ έπρεπε να κερδίσουν κάνοντας απλά και σωστά τα απολύτως απαραίτητα. Ο ΠΑΟΚ ήξερε τι τον περιμένει με τους Ρουμάνους και έμοιαζε απίθανο να χάσει απ’ αυτούς δεύτερη φορά φέτος εντός έδρας. Ο Παναθηναϊκός έπαιζε σε ουδέτερο γήπεδο με μια ομάδα από την Ισλανδία, που πρώτη φορά στην ιστορία της έφτασε να παίξει ευρωπαϊκό νοκ άουτ ματς μετά από την πρώτη φάση οποιασδήποτε διοργάνωσης. Το πως κατάφεραν και οι δύο να χάσουν είναι απ’ τα άγραφα.

Δυο στιγμές καταστροφής

Στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου του παιχνιδιού της Τούμπας ο Τάισον είχε μια κακή ιδέα. Θεώρησε σωστό να διαμαρτυρηθεί στον Βέλγο διαιτητή Λόρενς Βίσερ που εξαντλώντας την αυστηρότητα του τον απέβαλε. Η αποβολή του Βραζιλιάνου άλλαξε ένα ματς το οποίο για τον ΠΑΟΚ είχε ξεκινήσει με τον καλύτερο τρόπο. Ακολούθησε μια καταστροφή. Ο κόουτς Ηλίας Χαραλάμπους έβαλε δύο φρέσκους παίκτες, τον Γκεοργκίτα και τον Τσακόντε, στην επανάληψη και μέσα σε δέκα λεπτά η Στεάουα μετέτρεψε το σε βάρος της 1-0 σε 1-2 πετυχαίνοντας δυο γκολ τα οποία μάλιστα δεν προέκυψαν εξαιτίας της αριθμητικής υπεροχής της. Το πρώτο ήρθε μετά από ένα λάθος του Κοτάρσκι που χάρισε την μπάλα στους κυνηγούς της: ο Γκεοργκίτα σκόραρε σχεδόν ανενόχλητος. Το δεύτερο προέκυψε μετά από ένα καλοχτυπημένο κόρνερ του Τανάσε, στο οποίο ο εξαιρετικός σκόρερ Ντάουα έδειξε την ικανότητα του στο ψηλό παιχνίδι. Ο Βισερ στη συνέχεια φόρτωσε με κίτρινες κάρτες τους Ρουμάνους, αλλά ο ΠΑΟΚ μολονότι κέρδισε μέτρα και έκανε μια γενναιόψυχη προσπάθεια δεν βρήκε μία μεγάλη ευκαιρία μολονότι έκανε πολλά και σωστά. Ο Λουτσέσκου χρησιμοποίησε ως αριστερό εξτρέμ τον Κωνσταντέλια, πέρασε στο ματς τους Ντεσπότοφ, Οζντόεφ, Καμαρά, Τόμας για να έχει η ομάδα φρεσκάδα κι ο ΠΑΟΚ έψαξε στημένες φάσεις – επιθέσεις δηλαδή στις οποίες δεν φαινόταν το αριθμητικό του μειονέκτημα. Αλλά γκολ δεν βρήκε.  Και η Στεάουα κάνοντας αυτό που ξέρει, δηλαδή παίζοντας καλή άμυνα, κέρδισε.

Όλα είχαν ξεκινήσει ιδανικά για τον ΠΑΟΚ. Ο Λουτσέσκου δεν ήταν δυνατόν να αγνοήσει το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ έβαλε πέντε γκολ στον OΦΗ το περασμένο Σάββατο και κράτησε στην επίθεση της ομάδας τους Πέλκα και Σαμάτα, ενώ χρησιμοποίησε και το δίδυμο Σβαπ, Μειτέ στη μεσαία γραμμή: οι δυο είναι κομμάτι αργοί και βαριοί αλλά καλοί με την μπάλα στα πόδια – μέσοι που πασάρουν. Ο Ρουμάνος ήξερε ότι απέναντι στην Στεάουα ο ΠΑΟΚ χρειαζόταν κυρίως πάσες, κίνηση και πίεση των επιθετικών του στους αμυντικούς του Χαραλάμπους. Τους Πέλκα και Σαμάτα πλαισίωσαν στους δύο άλλους δημιουργικούς ρόλους ο Τάΐσον και Κωνσταντέλιας: ο Κωνσταντέλιας μάλιστα σκόραρε στο ξεκίνημα του παιχνιδιού - το γκολ ήταν καταπληκτικό αλλά ακυρώθηκε γιατί η μπάλα του είχε φύγει άουτ στην προσπάθεια του.

Η φάση αυτή ωστόσο έδειξε ότι ο ΠΑΟΚ μπήκε στο ματς με σωστή νοοτροπία και όχι τυχαία στο άνοιξε το σκορ: ο Πέλκας στο 21’ από μπαλιά του Οτο, γύρισε την μπάλα κινούμενος από τα δεξιά και ο άνθρωπος των τελευταίων ημερών δηλαδή ο Αλή Σαμάτα την έστειλε στα δίχτυα. Στο 33΄ μάλιστα ο Τανζανός σκόραρε ξανά ολοκληρώνοντας μία εξαιρετική αντεπίθεση αλλά συνελήφθη σε θέση οφσάιντ. Την αντεπίθεση άνοιξε ο Τάισον κι ο Κωνσταντέλιας, που έδωσε την τελική πάσα στον Σαμάτα, ήταν απλά περισσότερο αλτρουιστής απ’ όσο η περίσταση απαιτούσε. Αν είχε σκοράρει αυτός ο ΠΑΟΚ θα είχε πάει στο 2-0 και η συνέχεια θα ήταν διαφορετική: αυτή είναι η μια από τις δυο φάσεις που κατέστρεψαν την βραδιά, αλλά ο αλτρουισμός δικαιολογείται. Αυτό που δεν δικαιολογείται είναι η αποβολή του Τάισον. Ενας τόσο έμπειρος παίκτης δεν μπορεί να καυγαδίζει με διαιτητές σε ευρωπαϊκό ματς. Η αποβολή του μετέτρεψε ένα πάρτι σε εφιάλτη και μια ρεβάνς στην οποία ο ΠΑΟΚ έμοιαζε έτοιμος να πάει με αβαντάζ, σε μεγάλη μάχη. Στην οποία οι κυνικοί Ρουμάνοι θα έχουν το προβάδισμα.     

Κατόρθωμα πραγματικό

Ένα εφιάλτη έζησε και ο Παναθηναϊκός που κατάφερε να ηττηθεί από την Βίκινγκουρ – πραγματικά πρόκειται περί κατορθώματος. Στο άδειο γήπεδο στο Ελσίνκι  ακούγονταν μόνο κάποιοι ηρωϊκοί οπαδοί του που αψήφησαν το κρύο και βρέθηκαν εκεί. Ο αντίπαλός του ήταν μια ομάδα που της αξίζουν μπράβο για την μαχητικότητα, αλλά δεν είχε ούτε δυο παίκτες που να ξεχώρισαν για κάποιου είδους τεχνική αρετή. Στο τέλος ο ΠΑΟ πρέπει να είναι και ευχαριστημένος γιατί με ένα πέναλτι στο 89΄ο Ιωαννίδης μάζεψε την διαφορά των δυο γκολ: το τελικό 1-2 στο ΟΑΚΑ λογικά ανατρέπεται. Αλλά ο ΠΑΟ με την λογική δεν μοιάζει να θέλει να κάνει παρέα φέτος. Επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη από το ξεκίνημα: η χθεσινή του εμφάνιση ήταν ανάλογη με ότι είχαμε δει στα ματς με την Μπάνια Λούκα και την Τζουγκάρτνεν πχ. Οι προπονητές αλλάζουν, η εικόνα παραμένει η ίδια.   

O Ρουί Βιτόρια έκανε το ροτέισον που όλοι περίμεναν, αν και μερικές από τις αποφάσεις του σηκώνουν συζήτηση. Κράτησε για παράδειγμα εκτός αρχικής εντεκάδας τον Ιωαννίδη, μολονότι την Κυριακή δεν θα αγωνιστεί με το Βόλο γιατί θα εκτίσει τιμωρία, ενώ έδωσε ένα ακόμα παιχνίδι στον Μπλαντένοβιτς που παίζει ασταμάτητα. Τα υπόλοιπα ήταν σχεδόν υποχρεωτικά. Ο Λοντίγκιν ήταν πάλι στη θέση του τραυματία Ντραγκόφσκι, ο Κότσιρας βρέθηκε στα δεξιά αφού ο Βαγιαννίδης είναι τραυματίας, ξεκίνησε για πρώτη φορά ο Σιώπης δίπλα στον Μαξίμοβιτς, επέστρεψε στην αρχική ενδεκάδα ο Μπακασέτας αντί του Ουναί που ήταν στην Αθήνα, αλλά και ο Μαντσίνι που βρέθηκε στην επίθεση μαζί με τον Γερεμέγιεφ και τον Τζούρισιτς. Ο πειραματικός σχεδόν Παναθηναϊκός βρέθηκε πίσω στο σκορ πολύ νωρίς. Στο 13΄οι Ισλανδοί κέρδισαν ένα φάουλ που έμοιαζε με κόρνερ και στην εξέλιξη του ο Ατλασον με σουτ από κοντά άνοιξε το σκορ. Περισσότερο ωστόσο και από το γκολ των γηπεδούχων έμπλεξαν τον ΠΑΟ δύο υποχρεωτικές αλλαγές: χτύπησε ο Μπακασέτας και ο Βιτόρια τον αντικατέστησε με τον Σφιντέρσκι (για να παίξει ο Παναθηναϊκός 4-4-2) και λίγο αργότερα αποχώρησε από το γήπεδο κουτσαίνοντας και ο Πάλμερ Μπράουν στη θέση του οποίου χρησιμοποιήθηκε ο νεαρός Φικάι. Ο Παναθηναϊκός ανέλαβε την πρωτοβουλία του αγώνα, πίεσε κι έχασε ευκαιρίες με τον Γερεμέγιεφ κυρίως, ο τερματοφύλακας των τυπικά γηπεδούχων Γιόνσον έκανε πέντε επεμβάσεις σε ένα μισάωρο, αλλά ο ΠΑΟ έπαιζε χωρίς ένταση και οι παίκτες της Βικινγκουρ έμοιαζαν έτοιμοι να χτυπήσουν σε κάποια αντεπίθεση, μολονότι ο βασικός σκοπός τους ήταν πρώτα απ’ όλα να παίξουν άμυνα. Αυτή την όρεξη των γηπεδούχων να τρέξουν σε κενούς χώρους ο ΠΑΟ και ο προπονητής του δεν την κατάλαβαν.

Η ανακούφιση στο τέλος  

Το δεύτερο ημίχρονο ήταν σε γενικές γραμμές όπως το πρώτο: ο ΠΑΟ κρατούσε μπάλα, έπαιζε πολύ για τον Γερεμέγιεφ που έφτασε σε θέση βολής δυο τρεις φορές στο ξεκίνημα της επανάληψης, αλλά επειδή στην μεσαία γραμμή ο μόνος που έτρεχε ήταν ο Σιώπης η Βίκιγκουρ στο 56΄έκανε τα τέρματά της δυο στην εξέλιξη μιας αντεπίθεσης: η άμυνα του ΠΑΟ ήταν αλλού κι αλλού, οι Ισλανδοί είχαν αρχικά δοκάρι και στο ριμπάουντ ο Βίλχιαλμσον σκόραρε. Ο Βιτόρια έριξε στο ματς τους Τσέριν, Τετέ, Ιωαννίδη, ο ΠΑΟ δεν έγινε πολύ καλύτερος, αλλά τουλάχιστον έγινε πιο επικίνδυνος. Πρώτα ο Τετέ σημάδεψε το δοκάρι του Γιόνσον στο 81΄και στην συνέχεια ο Ιωαννίδης ήταν ψύχραιμος στην εκτέλεση ενός πέναλτι που έδωσε ο Νορβηγός διαιτητής Ρόχιτ Σάγκι, ελέγχοντας μια στημένη φάση στο VAR. O ΠΑΟ τελείωσε το ματς ανακουφισμένος, όχι μόνο γιατί ο Ιωαννίδης μείωσε, αλλά και γιατί στις καθυστερήσεις ο Λοντίγκιν ήταν καθοριστικός: η επέμβασή του στην κεφαλιά του Ινγκιμούνταρσον ήταν η μοναδική του επέμβαση στο ματς, αλλά αλίμονο στον ΠΑΟ αν δεν την έκανε: η μουρμούρα θα ήταν απερίγραπτη. Και απολύτως δικαιολογημένη.

Ωρα για αυτοκριτική

Οι δυο ελληνικές ομάδες έχασαν παιγνίδια μόνες τους: η ερώτηση είναι γιατί συνέβη αυτό. Θα γίνω δυσάρεστος: οι δυο μοιάζουν να θερίζουν ό,τι έσπειραν. Στον ΠΑΟΚ μοιάζει να λείπει το διοικητικό κουμάντο. Δεν είναι παράξενο που ακόμα κι ένας έμπειρος παίκτης αποβάλλεται για διαμαρτυρίες όταν μέσα στην χρονιά ο προπονητής της ομάδας έχει τιμωρηθεί δυο φορές και πέντε παίκτες έχουν καταλήξει στον εισαγγελέα χωρίς ούτε ο προπονητής, ούτε οι παίκτες να έχουν απολογηθεί στη διοίκηση για τις πράξεις τους: αλλού θα είχαν πληρώσει πρόστιμα στον ΠΑΟΚ αντιμετωπίζονται περίπου σαν ήρωες. Ο Παναθηναϊκός από την άλλη, ως οργανισμός μοιάζει να ασχολείται με όλα εκτός από το σημαντικότερο: το τι ποδόσφαιρο παίζει η ομάδα του. Αν το ματς αυτό γινόταν στο ελληνικό πρωτάθλημα, ο ΠΑΟ θα έκανε ανακοινώσεις για την διαιτησία στο ημίχρονο, το παιγνίδι θα τελείωνε με φασαρία, κάθε συζήτηση θα αφορούσε αποφάσεις των διαιτητών κτλ. Ωραία είναι αυτά και δικαίωμα κάθε ομάδας να τα κάνει αν νιώθει ότι αδικείται: όμως ο εφετινός Παναθηναϊκός κυρίως αδικεί τον εαυτό του με το ποδόσφαιρο που (δεν) παίζει.

Ο ΠΑΟΚ με οδηγό το πρώτο ημίχρονο μπορεί να αποκλείσει την Στεάουα που θα παίξει άμυνα και αντεπιθέσεις και στο Βουκουρέστι: βέβαια χρειάζεται μια υπέρβαση. Ο ΠΑΟ δεν μπορώ να φανταστώ πως μπορεί να αποκλειστεί από τους Ισλανδούς. Αλλά και οι δυο χρειάζονται κάτι δύσκολο: αυτοκριτική.