Αν το πρώτο εφετινό ματς της Μάντσεστερ Σίτυ με την Ρεάλ Μαδρίτης ήταν μια μάχη ανάμεσα σε δυο θηρία που πάλεψαν κόντρα στα προβλήματα τους το δεύτερο δεν αντέχει σε κριτική.  Η Βασίλισσα ήταν εντυπωσιακά καλύτερη – ειδικά στο πρώτο ημίχρονο όταν και κρίθηκαν όλα.  Η ομάδα του Κάρλο Αντσελότι είχε ξεκινήσει πολύ καλά και στο ματς του Εντιχαντ απλά εκείνο το βράδυ δεν είχε σκοράρει πρώτη και για να φτάσει στην νίκη με ανατροπή χρειάστηκε επιμονή και πολλή δουλειά. Χθες όταν νωρίς νωρίς ο ΕμΠαπέ άνοιξε το σκορ όλοι κατάλαβαν πως θα ακολουθούσε μια εύκολη πρόκριση της Ρεάλ και μια νίκη στο ρελαντί: η Βασίλισσα προκρίθηκε κάνοντας επίδειξη της ποιότητά της με τους fantastic 4 να μετατρέπουν ένα ακόμα παιγνίδι της σε περιπέτεια από κόμικς – από αυτές που το τέλος το ξέρεις. Ο ΕμΠαπέ με τα τρια του γκολ έσωσε την ιστορική διάσταση του ματς: αν δεν υπήρχε αυτό το κατόρθωμα του Γάλλου το ίδιο το παιγνίδι θα είχε ξεχαστεί γρήγορα. 

Μια απλή ιδέα αρκεί

Η Σίτυ δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες παρά τις πολλές αλλαγές που έκανε στην βασική της ενδεκάδα ο Πεπ Γκουαρντιόλα που στο τέλος του ματς έμοιαζε περισσότερο κουρασμένος από ποτέ. Κράτησε στον πάγκο τους Χάλαντ και Ντε Μπρόιν μάλλον για να κάνει την ομάδα του λιγότερο προβλέψιμη: ίσως να τον επηρέασε και η καλή της απόδοση στο ματς με την Νιούκασλ το Σάββατο. Αλλά και στο δεύτερο όπως και στο πρώτο ματς η μεσαία του γραμμή ήταν από βούτυρο και η άμυνα του απέναντι στους Βινίσιους, Ροντρίγκο, Μπέλιγχαμ και κυρίως στον ΕμΠαπέ πελάγωσε. Ο,τι είχε στο μυαλό του ο Γκουαρντιόλα κατάρρευσε μετά το γρήγορο γκολ του Γάλλου, που αξιοποίησε εντυπωσιακά μια μπαλιά 35 μέτρων και σκόραρε και φυσικά και μετά τον τραυματισμό του Τζόν Στόουνς: η Σίτυ στο πρώτο ημίχρονο έτρεμε κάθε φορά που η τετράδα των κυνηγών του Αντσελότι πλησίαζε. Ο Αντσελότι έχει μια απλή ιδέα πάνω στην οποία βασίζει την εφετινή του ομάδα: δίνει απόλυτη ελευθερία στους τέσσερις μπροστά (με τον Εμπαπέ να έχει πιο πολύ από τους άλλους την υποχρέωση να κινείται ως σέντερ φορ) και δημιουργεί πίσω τους ένα υποστηρικτικό αμυντικό μηχανισμό έξι παικτών που να τους επιτρέπει να μην φοβούνται πως αν χαθεί μια μπάλα η άμυνα θα υποφέρει. Σε αυτό η προσθήκη του Θεμπάγιος αποδεικνύεται χρήσιμη, όσο και η μετατόπιση του Βαλβέρδε σε ρόλο δεξιού μπακ – όταν επιστρέψει και ο Ρούντιγκερ όλα θα γίνουν πιο εύκολα. Βέβαια αυτή η Ρεάλ θέλει χώρους και οι μονάδες της θέλουν και πολύ την μπάλα: πολλά θα εξαρτηθούν από τις μεταξύ τους σχέσεις, τους μικροανταγωνισμούς τους, την όρεξή τους να συνυπάρξουν. Ο Αντσελότι ποντάρει στο ότι οι δυο Ευρωπαίοι, ο ΕμΠαπέ και ο Μπέλιγχαμ δηλαδή, μπορεί να είναι και λίγο περισσότερο πειθαρχημένοι τακτικά – ο Βινίσιους (κυρίως) και ο Ροντρίγκο πρέπει απλά να παίζουν με την μπάλα. Αν το κάνουν όπως χθες δεν υπάρχει και φέτος αντίπαλος στον ορίζοντα.          

PSV και Κβάρα

Μαζί με την Ρεάλ την Τετάρτη το βράδυ προκρίθηκαν εύκολα και η Παρί που διέλυσε με 7-0 την Μπρεστ και η Ντόρτμουντ που έφερε μια εκτός λογικής λευκή ισοπαλία με την Σπόρτινγκ Λισαβόνας, αλλά και η PSV που απέκλεισε την Γιουβέντους στην παράταση κερδίζοντας την με 3-1. Η Παρί ζορίστηκε αλλά ξεπέρασε τον ΕμΠαπέ και την εξάρτησή της από τα κέφια του. Είχε τους περισσότερο δύσκολους αντιπάλους από οποιαδήποτε άλλη ομάδα στην League Phase κι έχτισε χαρακτήρα χάρη στις δυσκολίες που αντιμετώπισε. Παίζει εντυπωσιακά χωρίς σέντερ φορ και στο πρόσωπο του Κβαρασκέλια ο Λουίς Ενρίκε βρήκε ένα ακόμα εξτρέμ να υποστηρίξει το πολύπλοκο αλλά πολύ ενδιαφέρον σχέδιο του: ο Γεωργιανός με τρεις ασίστ και ένα γκολ μπήκε στον μηχανισμό γρήγορα. Η Ντόρτμουντ είχε εξασφαλίσει την πρόκριση στο πρώτο ματς έχοντας κερδίσει 0-3 στην Λισαβόνα. Δεν ήταν καλή, έχασε πέναλτι, αλλά έχει βολικούς αντιπάλους και είναι ίσως η μόνη από τις ομάδες που έχουν αγωνιστεί σε τελικό πρόσφατα και συνεχίζουν που δεν κυνηγά το πρωτάθλημα της χώρας της. Η PSV τα κατάφερε αφού εγκλωβίστηκε από την Γιούβε στο πρώτο ημίχρονο: πήγε το ματς στην παράταση παρά την ισοφάριση του Γουεά και πήρε την πρόκριση γιατί ως απολύτως επιθετική ομάδα βρήκε με τους Σαϊμπάρι στο 74΄και Φλαμίνγκο στην παράταση δυο γκολ από την μικρή περιοχή – έβαλε δηλαδή την ομάδα του Μότα στα δίχτυα! Φυσικά άνοιξε το σκορ ο Πέρισιτς: η Νέμισις της Γιούβε. Χρόνια τώρα σκοράρει εναντίον της με όποια ομάδα αγωνίζεται.   

Τζιόλης πρωταγωνιστής

Πριν την Γιουβέντους, την Τρίτη το βράδυ αποχαιρέτησαν το Τσάμπιονς λιγκ και δυο ακόμα ιταλικές ομάδες: η Μίλαν, που αποκλείστηκε από την Φέγενορντ, και η Αταλάντα που έχασε σχεδόν με κάτω τα χέρια από την Μπριζ. Είναι αλήθεια ότι οι έδρες δεν μετράνε πια, ενώ και η κατάργηση της βαρύτητας του εκτός έδρας γκολ άλλαξε τις προσεγγίσεις: όλοι είναι υποχρεωμένοι να παίξουν για να κερδίσουν σε κάθε ματς κι όποιος σκοράρει πρώτος μπορεί να πάρει την πρόκριση ό,τι και να έχει γίνει στο πρώτο παιγνίδι, πόσο μάλλον αν έχει και κάποιο αβαντάζ να υπερασπιστεί. Κάπως έτσι η Μπριζ πήγε στο Μπέργκαμο, αιφνιδίασε την Αταλάντα και από την στιγμή που άνοιξε νωρίς το σκορ έφερε το ματς στα μέτρα της: οι όποιες πιθανότητες των Ιταλών να κάνουν κάτι σπουδαίο εξαντλήθηκαν όταν ο Λουκμαν αστόχησε σε πέναλτι για να κάνει το 2-3 στο 45΄. Με τον Τζόλη να παίζει κατά την διάρκεια του ματς και αριστερό μπακ και αριστερό εξτρέμ και μέσα αριστερά (!) οι Βέλγοι δείχνουν εξαιρετικοί. Η Αταλάντα έσβησε στο χαμένο πέναλτι του Λούκμαν: ο Γκασπερίνι είπε πως είναι ένας από τους χειρότερους εκτελεστές πέναλτι. Αλλά πώς να του τα στερήσει όταν αυτός πέρυσι του έδωσε το Europa League;  Ακόμα μεγαλύτερο το πάθημα της Μίλαν. Προηγήθηκε κόντρα στην Φέγενορντ καλά καλά πριν αρχίσει το ματς με ένα γκολ του Χιμένεθ. Αλλά αντί να βρει δεύτερο γκολ και να απλοποιήσει τα πράγματα έδωσε αρχικά ένα ρεσιτάλ χαμένων ευκαιριών και στην συνέχεια έμεινε με δέκα παίκτες εξαιτίας μιας μοναδική σαχλαμάρας του Τέο Ερνάντεζ που  θέλησε να κοροϊδέψει τον διαιτητή για να πάρει πέναλτι. Αυτός έκανε την βουτιά και η Μίλαν την πλήρωσε ακριβά…  

Παυλίδης σούπερ σταρ

Η Σέλτικ που έφερε μια τιμητική ισοπαλία με την Μπάγερν Μονάχου και η Μονακό που πάλεψε με την Μπενφίκα αποκλείστηκαν με ψηλά το κεφάλι.  Οι Σκοτσέζοι άγγιξαν την σούπερ έκπληξη. Βρήκαν την Μπάγερν κομμάτι κουρασμένη από το δύσκολο ματς που έδωσε με την Λεβερκούζεν το Σάββατο (και στο οποίο με την ισοπαλία που έφερε κέρδισε σχεδόν το πρωτάθλημα), και πήγε να κάνουν το μεγάλο κόλπο: αποκλείστηκαν από ένα γκολ του Ντέιβις στο 94΄, γιατί η άμυνα τους κοιμήθηκε. Η Μπάγερν προβλημάτισε εντός έδρας όσο ποτέ φέτος: φιλοξενεί τον τελικό και ρίχνει για αυτό βάρος στην διοργάνωση – δεν το είδαμε. Και η Μπενφίκα, που όπως και η Μπάγερν είχε κερδίσει το πρώτο ματς εκτός έδρας, προκρίθηκε φέρνοντας με την αεράτη επιθετικά Μονακό μια ισοπαλία με γκολ στο τέλος: την έσωσε ο Κόκτσου με ένα τρομερό γκολ με προβολή στο 85΄σε ένα ματς που ο Παυλίδης έδωσε ένα γκολ στον Ακτούρκογλου και σκόραρε με πέναλτι. Πλέον κυνηγά τον Ντέμη Νικολάιδη και τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη που είναι οι δυο Ελληνες σκόρερ που έχουν περισσότερα γκολ σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις από αυτόν.

Τα play off άφησαν δυο ωραία θέματα προβληματισμού. Το πρώτο είναι τι έχουν πάθει οι Ιταλοί και αποκλείστηκαν όλοι – ξεκίνησαν με πέντε ομάδες και τους έμεινε μόνο η Ιντερ. Το δεύτερο αν τελείωσαν οι ιδέες και η πρωτοπορία του Πεπ Γκουαρντιόλα. Προσεχώς…