Στον Γιώργο Μασούρα χρειάστηκαν μόνο δυο ματς με την φανέλα της Μπόχουμ για να ανοίξει λογαριασμό στην Μπουντεσλίγκα. Στο παιγνίδι της ομάδας του με την Μπορούσια Ντόρτμουντ ήταν εξαιρετικός κι όχι μόνο γιατί σκόραρε. Στο report της Μπουντεσλίγκα που τον συμπεριέλαβε στους καλύτερους 11 της αγωνιστικής αναφέρεται πως ο 31χρονος Έλληνας επιθετικός είχε τις περισσότερες τελικές προσπάθειες από οποιονδήποτε άλλον στον αγώνα (επτά). Σημειώνεται μάλιστα πως «η εντυπωσιακή του εμφάνιση ίσως τραβήξει την προσοχή προπονητών που αναζητούν μια οικονομική λύση στην επίθεση». Ο Μασούρας είναι δανεικός στην Μπόχουμ και η νέα του ομάδα δίνει μάχη για να αποφύγει τον υποβιβασμό. Απέχει επτά βαθμούς από την Χόφενχαϊμ, που σήμερα είναι η πρώτη εκτός ζώνης του υποβιβασμού, αλλά η βασική της επιδίωξη είναι να τερματίσει τρίτη από το τέλος και να παίξει μπαράζ παραμονής. Το ματς με την Ντόρτμουντ ήταν ντέρμπι. Οι Γερμανοί εντυπωσιάστηκαν από το γεγονός ότι ο Μασούρας έδειξε να παίζει στην ομάδα του χρόνια: όπως έγραψε η Μπιλντ «ένιωθε το ματς περισσότερο από όλους». Στην Ελλάδα πολλοί εντυπωσιάστηκαν από τα δύο του γκολ κόντρα σε μια ομάδα που πέρυσι ήταν φιναλίστ του τελικού του Τσάμπιονς λιγκ. Αλλά πραγματικά απορώ γιατί.

Γκολ παντού και πάντα

Ο Μασούρας δεν ξεκίνησε το ποδόσφαιρο φέτος ώστε να εντυπωσιαζόμαστε από το γεγονός ότι σκόραρε στο δεύτερο ματς που αγωνίστηκε με την Μπόχουμ. Εχει πετύχει στο ελληνικό πρωτάθλημα 62 γκολ σε 301 ματς και μάλιστα χωρίς σε όλα να είναι βασικός. Αλλά δεν έχει σκοράρει μόνο στο ελληνικό πρωτάθλημα: έχει πετύχει γκολ στα προκριματικά του Τσάμπιονς λιγκ, στο Γιουρόπα λιγκ ενώ στην περσινή πορεία του Ολυμπιακού προς την κατάκτηση του UEFA Conference League αγωνίστηκε σε όλα τα ματς πλην του ενός από τους ημιτελικούς με την Αστον Βίλα γιατί ήταν τιμωρημένος. Εχει επίσης πετύχει 10 γκολ σε 49 ματς με την Εθνική Ελλάδος και είναι ο πιο συνεπής σκόρερ της σε μια περίοδο που τα πράγματα δεν πηγαίνουν εξαιρετικά για αυτή – αν ήταν σε μια από τις προηγούμενες φουρνιές θα είχε πετύχει παραπάνω γκολ. Οπότε γιατί απορούμε για τα γκολ του στην Γερμανία;

Δεν έπαιζε, δεν σκόραρε

Νομίζω πως ο λόγος που πολλοί απορούν για το πώς έκλεψε τις καρδιές των Γερμανών στο δεύτερο μόλις ματς με την Μπόχουμ έχει να κάνει με κάτι απλό: με το γεγονός ότι ο Μασούρας δεν σκόραρε στο πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό τελευταία. Ο Μασούρας φέτος πέτυχε ένα γκολ, στο πρώτο ματς του Ολυμπιακού με τον Βόλο στο Πανθεσσαλικό, και έκτοτε δεν ξανασκόραρε. Βέβαια θα ήταν δύσκολο να το κάνει χωρίς να παίζει. Φέτος χρησιμοποιήθηκε ως βασικός στο πρωτάθλημα  σε δυο όλα κι όλα ματς. Το ένα ήταν αυτό με τον Λεβαδειακό στο Καραϊσκάκη – ίσως είναι τυχαίο αλλά ήταν ένα από τα ματς που ο Ολυμπιακός είχε μια καλούτσικη επιθετική λειτουργία: δεν το κέρδισε λόγω της κακής άμυνας του. Το δεύτερο αυτό με τον Αστέρα στην Τρίπολη, όπου και αντικαταστάθηκε στο ημίχρονο. Ολες οι άλλες εμφανίσεις του Μασούρα στο πρωτάθλημα ήταν ως αλλαγή – και μάλιστα ούτε καν ως πρώτη αλλαγή. Επαιξε 21 λεπτά με την Καλλιθέα στο Καραϊσκάκη, 14 στη Λαμία, 4 με τον ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ, 1 (!) με τον Πανσερραϊκό, 20 με τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ, 3 με την Καλλιθέα. Πήγε στην Μπόχουμ, ξεκίνησε βασικός σε δυο ματς και στο δεύτερο σκόραρε. Δεν είναι τυχαίο. Όπως δεν είναι τυχαίο ότι στο διάστημα που στον Ολυμπιακό είχε γίνει τρίτη ρεζέρβα, στην Εθνική που ήταν βασικός έβαζε γκολ.

Εμπιστοσύνη και μηχανισμός

Δεν κάνουν όλοι για όλους στο ποδόσφαιρο κι αυτό είναι δεδομένο. Με τον Μεντιλίμπαρ ο Μασούρας έπαιξε λίγο και το μοναδικό του γκολ επί των ημερών του Βάσκου προπονητή ήταν το γκολ στο Βόλο: δεν σκόραρε με αυτόν στον πάγκο ούτε και πέρυσι. Με τον Ντιέγκο Μαρτίνεζ, με τον οποίο πέρυσι είχε ξεκινήσει την χρονιά, ο Μασούρας είχε 4 γκολ σε 11 ματς, με τον Καρβαλιάλ 2 σε 8. Και μετά σκοτοδίνη. Γιατί; Γιατί υπάρχουν παίκτες που για να αποδώσουν πρέπει να αισθάνονται εμπιστοσύνη. Κι αν μάλιστα είναι και επιθετικοί πρέπει να υπάρχει κι ένα σχήμα που να τους εξυπηρετεί – ένας τρόπος που να τους βολεύει να φτάσουν σε θέση βολής. Ο Μασούρας έκανε σπουδαία πράγματα στον Ολυμπιακό του Πέδρο Μαρτίνς γιατί σε εκείνη την ομάδα υπήρχε ένα πολύ συγκεκριμένο επιθετικό πλάνο πολύ βολικό για τον ίδιο και το παιγνίδι του. Ο Ελ Αραμπί και μάζευε κόσμο και πάσαρε. Ο Βαλμπουενά μπορούσε να γίνεται εξτρέμ και να παίρνει κι αυτός μαζί του αμυντικούς. Ο Ποντένσε αρχικά (κι όποιος άλλος χρησιμοποιήθηκε ως εξτρέμ στην συνέχεια) έπρεπε να δίνει πλάτος. Οποιος παίκτης του Ολυμπιακού διάβαζε τις αδύναμες πλευρές έφτανε σε θέση βολής γιατί είχε χώρους στην διάθεσή του: το έκανε ένα χειμώνα μέχρι και ο Αγκιμπού Καμαρά. Ο Μασούρας σε αυτό ήταν από τους καλύτερους γιατί είναι εύστροφος, έχει κίνηση χωρίς την μπάλα, μπορεί να παίζει και δεξιά κι αριστερά και δεν τρομάζει όταν βρεθεί απέναντι από τον αντίπαλο τερματοφύλακα. Δεν φταίει αυτός αν δεν είναι ο Γκαλέτι που ντρίπλαρε, συνέκλινε και σούταρε ή ο Ποντένσε που περνούσε τον αντίπαλο του τρεις φορές στις τέσσερις: το θέμα δεν είναι να είσαι καλύτερος από άλλους που έπαιζαν στην θέση σου, αλλά να αξιοποιούνται τα προσόντα σου.

Μπορεί εκεί να τα καταφέρει

Ακούω συνέχεια ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει εξτρέμ που σκοράρουν, δεν έχει δημιουργούς κτλ. Οι δημιουργοί είναι για το σινεμά και οι εξτρέμ για να σκοράρουν χρειάζονται μηχανισμό και ρόλο. Το παιγνίδι του Μεντιλίμπαρ δεν πρόβλεπε ένα ρόλο για τον Μασούρα: δεν σημαίνει ότι το παιγνίδι αυτό είναι απαραίτητα κακό, αλλά αν εξαιτίας αυτού του παιγνιδιού ο Μασούρας δεν σκόραρε, δεν ήταν ο Μασούρας το πρόβλημα. Όταν ο σκοπός είναι να πάει η μπάλα στην περιοχή (με όποιο τρόπο…) γιατί ο ΕλΚαμπί ξέρει τι θα την κάνει, ένας εξτρέμ που θέλει να φτάσει σε θέση βολής πρέπει να μπορεί να ντριπλάρει κανα δυο παίκτες μίνιμουμ και να το κάνει σε φουλ ταχύτητα. Ο Μασούρας δεν μπορούσε να το κάνει, αλλά δεν βλέπω και πολλούς που μπορούν. Από την άλλη δεν θα μου κάνει εντύπωση ο Μασούρας στην Γερμανία να κάνει ωραία πράγματα. Ηδη απολαμβάνοντας απλά την εμπιστοσύνη της νέας του ομάδας, που δεν είναι κάποιο μεγαθήριο, ο Μασούρας ξεμπούκωσε: το πόσο το ήθελε αυτό το γκολ φαίνεται από το πόσο στο ματς με την Ντόρτμουντ κυνήγησε το πρώτο – σχεδόν το έκλεψε. Αλλά στο δεύτερο αποδεικνύει όλη του την εκτελεστική ικανότητα, την άνεσή του, την ευκολία του στο γκολ. Ωστόσο τίποτα από αυτά δεν πρέπει να προκαλεί απορίες: τα είχε πάντα.