Στην τρίτη αγωνιστική της Ευρωλίγκας ο Ολυμπιακός κέρδισε στο ΣΕΦ την Αρμάνι Μιλάνο με 89-68, ενώ ο Παναθηναϊκός έχασε στο Παρίσι από την πρωτάρα στην διοργάνωση Παρί με 80-84 - η γαλλική ομάδα πανηγύρισε ένα ιστορικό αποτέλεσμα καθώς αυτή η νίκη της είναι η πρώτη στην Ευρωλίγκα. Η νίκη του Ολυμπιακού όπως και η ήττα του ΠΑΟ ήρθαν τελικά πιο εύκολα από όσο δείχνει το τελικό σκορ των παιγνιδιών τους. Συνέβη γιατί ο ένας έκανε βήματα μπροστά κι ο άλλος βήματα πίσω.    

Ακολουθούν μερικά σχόλια για τα ματς από αυτά που δεν θα διαβάσετε αλλού.

Το γνωστό ξεκίνημα

Το ΣΕΦ δεν ήταν κατάμεστο καθώς η αγχωτική απόδοση των Ερυθρόλευκών με την Ζαλγκίρις, παρά την νίκη, κράτησε σπίτι πολύ κόσμο. Η ευκολία με την οποία ο Ολυμπιακός κέρδισε την ιταλική ομάδα αποτελεί και μια μικρή απόδειξη ότι πολλά από όσα γράφτηκαν και ειπώθηκαν μετά τις δυο μετριότατες εμφανίσεις στα δυο πρώτα ματς της σεζόν (με την Φενέρ και την Ζαλγκίρις) ήταν και λίγο δικαιολογίες. Μια σχετική ανετοιμότητα υπάρχει, αφού είμαστε νωρίς στην σεζόν, αλλά αυτό συμβαίνει σε όλες τις ομάδες. Κι αν η επιστροφή του Φαλ είναι βέβαιο ότι έδωσε πράγματα στον Ολυμπιακό δεν ήταν προφανώς μόνο αυτός ο λόγος που η ομάδα του Μπαρτζώκα διέσυρε την Αρμάνι: ο Γάλλος βοήθησε τον Ολυμπιακό να ξεκινήσει πάλι ιδανικά (φεύγοντας πολύ νωρίς με +10 (14-4), χάρη και στο κρεσέντο του Βεζένκοφ) πλην όμως ο Ολυμπιακός αγωνίστηκε χωρίς τον Φαλ για 28 λεπτά περίπου και δεν είχε πρόβλημα. Πρώτα από όλα γιατί για πρώτη φορά φέτος στην Ευρωλίγκα έδειξε ομοιογενής. Αλλά ας τα πάρουμε με την σειρά.

Ο παράγοντας ΜακΚίσικ

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας, σε ένα πολύ καλό βράδυ του, έδειξε πως είχε προετοιμάσει το ματς γνωρίζοντας όλες τις αδυναμίες της Αρμάνι, η πιο μεγάλη από τις οποίες είναι ότι η ιταλική ομάδα δεν έχει καθόλου πρώτη γραμμή άμυνας: σε τρία ματς που έχει δώσει μέχρι τώρα οι γκαρντ των αντιπάλων κάνουν πάρτι. Ο Μπαρτζώκας έπαιξε αυτή τη φορά με τον Φουρνιέ στο «2» κι όταν ο Γάλλος δεν ήταν στο παρκέ τον αντικατέστησε ένας καταπληκτικός Σακίλ ΜακΚίσικ, που ο κόουτς προετοίμασε για το ματς αυτό μέρες τώρα καθώς δεν τον χρησιμοποίησε σχεδόν καθόλου με την Ζαλγκίρις και τον είχε εκτός δωδεκάδας με τον Αρη.

Ο Φουρνιέ έπαιξε καλή άμυνα, κούρασε τον Σιλντς αλλά επιθετικά δεν ήταν ό,τι καλύτερο και γιατί ο Μεσίνα ξόδεψε παίκτες πάνω του: η φήμη και τα γαλόνια του επιβάλουν προσοχή. Αλλά ο ΜακΚίσικ πήρε το ματς. Η προσφορά του στο δύσκολο επιθετικά δεύτερο δεκάλεπτο του Ολυμπιακού (μόλις 16 πόντοι...) ήταν τεράστια και η συνολική του παρουσία καταπληκτική: με 22 πόντους σε 22 λεπτά (και 3/3 δυσεύρετα και χθες για τον Ολυμπιακό τρίποντα) ο ΜακΚίσικ ήταν παράδειγμα για όλους. Με την αγωνιστικότητα και την συγκέντρωσή του είναι σαν να φωνάζει στους συμπαίκτες του «αξιοποιείστε τον χρόνο που ο κόουτς σας δίνει γιατί δεν θα είναι πάρα πολύς». Όποιος αυτό το καταλάβει και μπορεί να ανταποκριθεί στην συνθήκη, θα κάνει μια σπουδαία χρονιά. Όποιος δεν μπορεί να το χωνέψει θα χει πρόβλημα.

Λιγότερο μπες - βγες

Ο Μπαρτζώκας μίλησε στο τέλος για την ανάγκη να καταλάβουν οι παίκτες του την αξία του rotation – χθες αυτό το έκανε καλά. Η απουσία του Γκος φάνηκε να απλοποιεί τα πράγματα: ο Μπαρτζώκας, αποφασίζοντας να δώσει στον Φαλ μόλις 12 λεπτά, στον Ντόρσεϊ μόλις 8 , στον Πετρούσεφ μόλις 7 και στον Λαρεντζάκη μόνο την δυνατότητα να πάρει ένα χειροκρότημα στο τέλος, στηρίχτηκε ουσιαστικά σε 8 παίκτες – δεν υπήρξε το συνεχές «μπες – βγες» που είδαμε με την Ζαλγκίρις, αλλά ένας Ολυμπιακός πιο ομοιογενής και για αυτό για πρώτη φορά φέτος στην Ευρωλίγκα λειτουργικός και στην επίθεση.  Την νίκη βέβαια την έκανε απλή διαδικασία και η πρώτη μεγάλη εμφάνιση του αρχηγού Κώστα Παπανικολάου που ήταν Xfactor και γιατί αγωνίστηκε πιο πολύ από τα προηγούμενα ματς: στην Τουρκία πάτησε το παρκέ μόνο για 14 λεπτά, με την Ζαλγκίρις για 19 και χθες για σχεδόν 26. Η συνέπεια της χρησιμοποίησής του ήταν 15 πόντοι (με 5/5 δίποντα, 1/3 για τρεις, 2 ριμπάουντ, 2 μπλοκ, 2 ασίστ και 1 κλέψιμο). Δίπλα του καθοριστικά παραγωγικό το δίδυμο Βεζένκοφ – Πίτερς που φόρτωσε την Αρμάνι με 31 πόντους (22+9), ενώ ο Πίτερς ήταν ο παίκτης κλειδί και για την εξαφάνιση του Μίροτις, που όπως κι ο Σίλντς πλήρωσε την άψογα στοχευμένη άμυνα του Ολυμπιακού.

Η Αρμάνι παίζει το γέρικο μπάσκετ του Μεσίνα που θα πρεπε ήδη να έχει άλλο ρόλο στην ομάδα του Μιλάνο: είναι μια ομάδα προβλέψιμη, χωρίς σοβαρή καθοδήγηση και χωρίς τον Νίμπο είναι αμυντικά ευάλωτη – κυρίως μοιάζει σαν να έρχεται από την δεκαετία του ‘90. Ο Ολυμπιακός σίγουρα στο τέλος κράτησε δυνάμεις καθώς ακολουθεί ένα ματς με την Εφές στην Πόλη, στο οποίο πρέπει να δείξει την πρόοδό του απέναντι σε μια ομάδα που έχει σπουδαίους γκαρντ. Χθες οι Γουόκαπ, Βιλντόζα, Ντόρσεϊ και Φουρνιέ που έπαιξαν στις θέσεις «1» και «2» είχαν όλοι μαζί λιγότερους πόντους από όσους μόνος του ο ΜακΚίσικ. Αυτό είναι ο μοναδικός λόγος προβληματισμού σε ένα κατά τα άλλα σχεδόν άψογο παιγνίδι.

Το ασυνήθιστο μπάσκετ

Πολλούς λόγους προβληματισμού πρέπει να έχει αυτή τη φορά ο Αταμάν κι όχι μόνο γιατί ο Παναθηναϊκός έχασε – δεν ήταν άλλωστε η ήττα του από την Παρί η πρώτη φέτος. Αλλά αυτή είναι μια ήττα αδικαιολόγητη διότι ο ΠΑΟ έκανε ένα ματς σχεδόν αχαρακτήριστο έπειτα μάλιστα από ένα επίσης εκτός λογικής παιγνίδι στην Θεσσαλονίκη απέναντι στον ΠΑΟΚ. Άκουσα τις δηλώσεις του Αταμάν στο τέλος γιατί ο Τούρκος προπονητής δίνει πάντα ενδιαφέρουσες εξηγήσεις μετά από ήττες – συνήθως βέβαια μετά τα συνηθισμένα αλλά και λίγο δικαιολογημένα παράπονα για την διαιτησία. Ο Αταμάν είπε ότι η Παρί έπαιξε «ασυνήθιστο μπάσκετ», ότι έκανε πολλές επιθέσεις στα 5 δευτερόλεπτα και ότι και στην άμυνα αγωνίστηκε πολύ επιθετικά – τόνισε μάλιστα πως είχε χρόνια να δει αυτό το μπάσκετ. Αν ισχύει αυτό και δεν είναι ένα σχήμα λόγου, τότε ο καλός κόουτς δεν είχε δει τα δυο προηγούμενα ματς των Γάλλων (με τον Ερυθρό Αστέρα και την Αρμάνι) που ήταν ολόιδια με αυτό που έδωσαν με τον ΠΑΟ. Θα λεγα πως από τη δήλωση του Αταμάν καταλαβαίνει κανείς και γιατί η ομάδα του έμοιαζε τόσο απροετοίμαστη.

Μόνος ο Λεσόρτ

Η Παρί έκανε το αγαπημένο της ματς με τους περιφερειακούς της να τρέχουν και να πιέζουν. Ο Ναντίρ Χίφι είχε ένα εντυπωσιακό ξεκίνημα βάζοντας μπροστά την Παρί από το πρώτο δεκάλεπτο (21-19) με 9 πόντους για να παραδώσει στο δεύτερο δεκάλεπτο την σκυτάλη στους Κόλιν και Γουάρντ που εκτόξευσαν την διαφορά στο +15 (42-27) στο 16’  πριν την μαζέψει κάπως ο ΠΑΟ και κλείσει το καταστροφικό του ημίχρονο στο -6 χάρη κυρίως στον αδάμαστο ΛεΣόρ. Αλλά όλα αυτά έγιναν για δυο απλούς λόγους. Πρώτον γιατί ο ΠΑΟ δεν είχε πλάνο: ούτε έτρεχε, ούτε προσπαθούσε να πάει το πράγμα σε ένα πιο σεταριστό παιγνίδι. Και δεύτερον γιατί η αμυντική του μαλθακότητα ήταν ανεπίτρεπτη: έχει τρία φάουλ στα πρώτα 16 λεπτά κι όχι γιατί δεν σφυρίζουν οι διαιτητές.

Στο δεύτερο ημίχρονο το ξύπνημα του Ναν και η αρχικά σταθερή προσφορά του Μπράουν βοήθησαν τον ΛεΣόρ να βρει δυο συμπαραστάτες. Αλλά κάθε φορά που ο ΠΑΟ πλησίαζε ο διαβολάκος DJ Σόρτς πατούσε το γκάζι και η Παρί ξέφευγε. Ο ΠΑΟ ποντάροντας στην εμπειρία του και σε μια ψηλή πεντάδα που βρήκε ο Αταμάν πλησίασε στο τέλος και 7 λεπτά πριν τη λήξη είχε μπροστά του ένα ανατρέψιμο 68-73. Αλλά ο Ναν και ο ΛεΣόρ στην τελική ευθεία έμειναν μόνοι και η Παρί παίζοντας πολύ ξύλο και με την ανοχή των διαιτητών άντεξε. Δεν έκλεψε πάντως τίποτα.

Υποτίμησαν την Παρί  

Ο ΠΑΟ έχει αυτό τον καιρό σε κακή κατάσταση τον Σλούκα που ταλαιπωρήθηκε από ένα τραυματισμό το καλοκαίρι: χωρίς αυτόν στο σετ παιγνίδι έχει πρόβλημα όσο κέφια και να έχει ο Ναν. Χθες οι συνολικές ασίστ του ΠΑΟ ήταν μόλις 15 κι ο μέτριος Σλούκας είχε 5 – πράγμα που δείχνει το έλλειμμα δημιουργίας των υπόλοιπων. Ο Αταμάν έφερε τον Οσμάν για να παρουσιάσει ένα ΠΑΟ ικανό να πάρει ματς και από την άμυνα: το χθεσινό ήταν ένα από αυτά, αλλά ο Οσμάν (όπως κι ο Γιουρτσεβέν) χάθηκε. Το ντεφορμάρισμα του Σλούκα μειώνει και τον χρόνο του Καλαϊτζάκη που θα μπορούσε να περιορίσει τον Χίφι τουλάχιστον. Αλλά για να βρίσκεται ο Καλαϊτζάκης στην πεντάδα ο ΠΑΟ πρέπει να έχει δυο αξιόπιστους δημιουργούς – δηλαδή ο Σλούκας δεν μπορεί να λείπει κι ο Σλούκας δεν είναι καλά. Ο ΠΑΟ ήταν ασυγκέντρωτος – σαν οι παίκτες του να υποτίμησαν τους Γάλλους. Ο μόνος αστερίσκος είναι ότι ίσως είχαν στο μυαλό τους το ματς με την Ρεάλ που ακολουθεί. Ας κάνουμε μια μόλις μέρα υπομονή και θα δούμε αν αυτό ισχύει…