O Ολυμπιακός διέλυσε και την Βιλερμπάν στο ΣΕΦ κερδίζοντάς την εύκολα με 81-55, χωρίς να έχει κανένα απόλυτο πρωταγωνιστή – όλοι έκαναν απλά το κομμάτι τους. Η νίκη του έδωσε την βεβαιότητα ότι θα είναι στην τετράδα. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είπε στο τέλος του ματς ότι ο Ολυμπιακός δεν θα διαλέξει αντίπαλο και ότι όποιος αυτό το κάνει το πληρώνει. Πριν το ματς είχε πει κάτι πιο πρωτότυπο, ότι «το μυαλό έχει μια ροπή στην τεμπελιά», μεγάλη αλήθεια! Τα τελευταία ματς του Ολυμπιακού, από αυτό με την Αρμάνι και μετά, είναι λίγο διαδικαστικά, αν όχι και τεμπέλικα. Σίγουρα δεν αντέχουν σε κριτική. Σε όλο αυτό το διάστημα, με διασκεδάζει κυρίως να ακούω όλη αυτή τη συζήτηση που γίνεται για το ποιος θα είναι ο αντίπαλος του Ολυμπιακού στα play off της Ευρωλίγκας. Επειδή για τις θέσεις επτά – οκτώ γίνεται χαμός, πολλοί έχουν βγάλει τα κομπιουτεράκια. Και ψάχνονται με αγωνία.

Πολλοί ακόμα ελπίζουν

Οποιος νομίζει ότι είναι απίθανο να γίνουν εκπλήξεις στη συνέχεια της Ευρωλίγκας και ότι όλοι όσοι θέλουν νίκες γιατί καίγονται για να μπουν στα play off θα τις πάρουν, δεν έχει παρά να θυμηθεί τι έγινε στο ματς Αλμπα Βερολίνου – Εφές και να δει ξανά το ματς Παρτιζάν – Μπαρτσελόνα που έγινε την Τρίτη. Στο Βερολίνο η αδιάφορη Αλμπα προηγήθηκε με 16 πόντους, βρέθηκε να χάνει με 7 στο ξεκίνημα της τέταρτης περιόδου και πήρε το ματς με καλάθι του Σίμκα στη λήξη. Κάτι ανάλογο πήγε να σκαρώσει στην Μπασκόνια και την Τρίτη: ήταν μπροστά στο μεγαλύτερο μέρος του ματς και λύγισε στο τελευταίο δίλεπτο. Στο Παρτιζάν – Μπαρτσελόνα ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς και ο Σαρούνας Γιασκεβίτσιους μπήκαν στο γήπεδο αγκαλιασμένοι κι ο Ζέλικο ζήτησε από το κοινό κι ένα χειροκρότημα για το μαθητή του. Οι κακόβουλοι είδαν ότι θα ακολουθήσει ένα φιλικό ματς, το οποίο η Μπάρτσα θα το έχανε γιατί ο μαθητής Σάρας δεν θα ήθελε επ’ ουδενί να δυσαρεστήσει τον δάσκαλο Ομπράντοβιτς που είχε ανάγκη τη νίκη για να δει την Παρτιζάν του στην οκτάδα. Η Μπάρτσα υπέφερε λίγο στην αρχή, αλλά όταν ο Μίροτις και ο Λαπροβίταλα πήραν μπροστά η διαφορά του μπάτζετ φάνηκε: αν ο Ζέλικο θέλει νίκες ας τις βρει αλλού. Τώρα λογικά θα παίξει τα πάντα με την Ρεάλ Μαδρίτης: αν την κερδίσει θα μπει, αν όχι Μπασκόνια και Ζαλγκίρις θα τον απειλήσουν καθώς μπορούν να κάνουν τουλάχιστον δυο νίκες. Χωρίς μάλιστα να είναι απίθανο να κάνουν και τρεις.    

Κάποιον θα αποκλείσει

Οι ομάδες που διεκδικούν την έβδομη και την όγδοη θέση δεν έχουν εξασφαλισμένες νίκες διότι είναι ομάδες ασταθέστατες: όσο κι αν κάποιες δίνουν την εντύπωση πως τρύπησαν το ταβάνι τους (η Μπασκόνια, η Παρτιζάν, η Ζαλγκίρις, η Βαλένθια κάνουν πολλά που λίγοι περίμεναν) είναι το ίδιο ασταθείς με ομάδες όπως η πρωταθλήτρια Ευρώπης Εφές, που θα πρέπε να είναι ήδη στην οκτάδα, αλλά τελικά δύσκολα θα βρεθεί σε αυτή καθώς δεν κρατά την τύχη στα χέρια της. Το γεγονός ότι η οκτάδα δεν έχει ξεκαθαρίσει, σε συνδυασμό με το ότι δεν ξέρει κανείς αν ο Ολυμπιακός θα είναι πρώτος, δημιουργεί ένα πλήθος από πιθανότητες που μεγαλώνουν την συζήτηση για το ποιος θα είναι ο αντίπαλος του πρωταθλητή. Κάθε εβδομάδα εδώ και καιρό ακούω πόσο καλό είναι ο Ολυμπιακός να αποφύγει μια ομάδα. Μέχρι η Αρμάνι να χάσει στη Μαδρίτη από την Ρεάλ, άκουγα ότι θα είναι κακό για τον Ολυμπιακό να την βρει «γιατί παίζει σκληρή άμυνα, τον κέρδισε στο Μιλάνο κι έχει πάρει φόρα». Μετά την ήττα του Ολυμπιακού από την Παρτιζάν ακούω ότι είναι καλό ο Ολυμπιακός να μην πέσει πάνω στον Ομπράντοβιτς, γιατί τον ξέρει και γιατί γνωρίζει τα μονοπάτια της διοργάνωσης όσο κανείς άλλος. Εχω ακούσει μέχρι και ότι ο Ολυμπιακός είναι καλό να αποφύγει την Ζαλγκίρις γιατί είναι η διοργανώτρια του Final 4 και «θα την σπρώξουν για να προκριθεί»! Αλλά η απόλυτη τρέλα είναι αυτό που συμβαίνει με την Εφές. Ολο το χειμώνα η ομάδα του Αταμάν κάνει ήττες και όλο ακούω πως όποιος την βρει στα play off θα είναι τρομερά άτυχος και πως ειδικά ο Ολυμπιακός πρέπει να προσέξει να την αποφύγει κτλ. Δεν αμφιβάλω πως οι πρωταθλητές Ευρώπης Τούρκοι μπορεί να είναι μεγάλος μπελάς. Αλλά για να πάει μια ομάδα στο Final 4 κάτι πρέπει να κάνει και κάποιον πρέπει να αποκλείσει. Να πάει με wild card αποκλείεται.

Ανησυχίες και προβληματισμοί  

Είναι δικαιολογημένες αυτές οι συζητήσεις; Είναι αλλά δεν έχουν κάνουν με τις ομάδες: έχουν να κάνουν με τον Ολυμπιακό, το στυλ του, τον τρόπο παιγνιδιού του, την φόρμα του και την σύστασή του ρόστερ του. Στην Ελλάδα όλοι λίγο πολύ όλοι πιστεύουν πως στα κρίσιμα ματς της Ευρωλίγκας την διαφορά την κάνουν τα μεγάλα γκαρντ και οι παίκτες που κρατώντας πολύ τη μπάλα καθώς μπορούν να «καθαρίσουν» στα κρίσιμα με προσωπικές ενέργειες. Παρόλο που η εγχώρια μπασκετογραφία κάνει ό,τι μπορεί και να καταδείξει πως οι εποχές αυτές πέρασαν, υπάρχουν πολλοί που ανησυχούν γιατί ο Ολυμπιακός δεν έχει τέτοιου είδους παίκτες. Οι παίκτες που παίρνουν τις αποφάσεις στην επίθεση είναι μεγάλοι εργάτες (Γουόκαπ),  σουτέρ «μέρας» που κάτι νύχτες χάνονται (Κάναν) και παληκάρια τύπου ΜακΚίσικ που θα ψάξουν την προσωπική ενέργεια μόνο αν δεν υπάρχει πάσα. Η ανησυχία μεγαλώνει γιατί ο Σλούκας, ο πληρέστερος και πιο προικισμένος γκαρντ της ομάδας, ταλαιπωρείται από τραυματισμούς συνεχώς από τον περασμένο Σεπτέμβρη: έχει παίξει με προβλήματα ουκ ολίγες φορές φέτος. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και ότι ο πιο σταθερός σκόρερ του Ολυμπιακού, ο Σάσα Βεζένκοφ, δεν σουτάρει παρά σπάνια μετά από ντρίπλα, καταλαβαίνει κανείς γιατί ένας κάποιος κόσμος δεν θέλει να δει ως αντιπάλους τους Μίσιτς, τους Λάρκιν, τους Πάντερ και τους υπόλοιπους. Ωστόσο, αν και την ανησυχία την καταλαβαίνω, την θεωρώ για τον Ολυμπιακό κομμάτι άδικη: τα όσα έχει κάνει πρέπει να μας οδηγούν στο συμπέρασμα πως ας έρθει στο ΣΕΦ για τα play off όποιος θέλει. Αυτός κυρίως θα έχει πρόβλημα κι αυτός είναι που θα πρέπει να βλέπει εφιάλτες στην πιθανότητα να αγωνιστεί με τους πρωτοπόρους Ερυθρόλευκους.

Ο Ολυμπιακός είναι μηχανισμός. Αν είναι καλά οι παίκτες του έχει λίγα να φοβηθεί. Εχει κερδίσει την εκτίμηση όλων και ο κόσμος του οφείλει να του έχει εμπιστοσύνη. Κι έχει αρκετούς τρόπους να κερδίζει. Εδώ κέρδισε χθες με κοντά 30 πόντους διαφορά σουτάροντας κάκιστα: δεν επιτρέπεται ούτε να διαλέγει, ούτε να φοβάται. Χρειάζεται απλά να παίξει όπως ξέρει. Και τα συμπεράσματα που θα βγουν στο τέλος θα χουν να κάνουν με αυτόν και μόνο. Όχι με τον αντίπαλό του…