Ενώ η υπόλοιπη Ελλάδα ζει διακοπές, πανηγύρια, φωτιές και δράματα, οι ελληνικές ομάδες που απέμειναν να εκπροσωπούν το ελληνικό ποδόσφαιρο στην Ευρώπη έχουν μπροστά τους ένα διήμερο στο οποίο θα εξαρτηθούν πολλά. Πρώτα από όλα η συνέχεια της ευρωπαϊκής τους περιπέτειας: μόνο ο Ολυμπιακός έχει εξασφαλίσει θέση στους ομίλους του Γιουρόπα λιγκ, αλλά κι αυτός διεκδικεί κάτι πολύ περισσότερο. Αν πω ότι είμαι αισιόδοξος, για αυτό που βλέπω να έρχεται, θα πω ψέματα.

Μια πρωταθλήτρια με χαρακτήρα

Όταν ο Ολυμπιακός κληρώθηκε με τη Ριέκα πολλοί μίλησαν για αντίπαλο ανάλογο της Παρτιζάν κι έσπευσαν να μιλήσουν για βατή κλήρωση και άλλα πολλά εμπριμέ. Δεν υπάρχει καμία σχέση ανάμεσα στους πρωταθλητές Κροατίας και στους Σέρβους. Η Ριέκα είναι ομάδα με μικρότερο όνομα, αλλά με μεγαλύτερη σοβαρότητα. Κυρίως έχει χαρακτήρα και γνώση των δυνατοτήτων της. Γκρέμισε από την κορυφή την Δυναμό Ζάγκρεπ, που στην Κροατία κέρδιζε το πρωτάθλημα ευκολότερα από τον Ολυμπιακό, έχει έμπειρους παίκτες και κυνηγάει μια ιστορική υπέρβαση: αν μπει στους ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ αλλάζει την μοίρα της και η πρόκριση της σε αυτούς είναι ο βασικός της στόχος αφού πρωτάθλημα στην Κροατία φέτος δεν πρόκειται να ξαναπάρει. Το χειρότερο είναι ότι παίζει συνήθως με ένα τρόπο, που παραδοσιακά δυσκολεύει τον Ολυμπιακό. Μπορεί να παίξει με δέκα παίκτες στα τριάντα μέτρα, έχει υπομονή για να βρει μια αντεπίθεση, δεν χρειάζεται να κάνει κατοχή μπάλας για να γίνει επικίνδυνη και δεν πανικοβάλλεται. Επισημαίνουν πολλοί την ήττα της από την Δυναμό Ζάγκρεπ και τις δυσκολίες της στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος Κροατίας ως σημάδι φθοράς: θα διαφωνήσω. Πρόκειται απλά για ενδείξεις που επιβεβαιώνουν ότι το μυαλό τους οι πρωταθλητές Κροατίας το έχουν φέτος στην Ευρώπη: θα κατεβούν στο Καραϊσκάκη με το μαχαίρι στα δόντια και θα παίξουν όπως έπαιξε πέρυσι η Μπερ Σεβά, ο ΑΠΟΕΛ, οι Τούρκοι. Το όνειρό τους είναι δυο παρτίδες σκάκι που θα κριθούν στις λεπτομέρειες – παραδοσιακά ο Ολυμπιακός σε αυτού του είδους τα ματς των λεπτομερειών μπερδεύεται.

Το μεγάλο ερωτηματικό

Φυσικά το μεγάλο ερωτηματικό είναι ο Ολυμπιακός, όχι οι Κροάτες. Αν σταθείς στις εμφανίσεις και τα αποτελέσματα του ο Ολυμπιακός, μετά την επιστροφή του από την προετοιμασία στο Βέλγιο, διαπιστώνεις ότι έχει κάνει μόνο μια σπουδαία νίκη: με την Παρτιζάν στο Βελιγράδι. Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι οι μετριότατες εμφανίσεις με τον Αστέρα Τρίπολης και τον Ατρόμητο στα φιλικά, οφείλονται σε δοκιμές και ότι η περιπετειώδης ισοπαλία με τους Σέρβους στο Καραϊσκάκη ήταν αποτέλεσμα της σιγουριάς του 1-3 του πρώτου ματς, και πάλι το ποτήρι είναι ανησυχητικά μισό άδειο. Δεν είναι τα αποτελέσματα που προσωπικά με προβληματίζουν: είναι η έλλειψη ρυθμού, η δυσκολία στη δημιουργία φάσεων και η συνηθισμένη πλέον αστάθεια στην άμυνα, που δεν μπορεί να κάνει το βήμα μπροστά, μολονότι παίκτες πολλοί αλλάζουν. Εχω μια υποψία για τον Ολυμπιακό, που θα φανεί στην διάρκεια της σεζόν αν είναι σωστή: μου μοιάζει το είδος της ομάδας που δεν μπορεί να έχει βασική ενδεκάδα! Ο Ολυμπιακός έχει φέτος 27 παίκτες που μπορεί όλοι να είναι βασικοί. Κάποιοι από αυτούς στους οποίους πέρυσι στηρίχτηκε (ο Μάρτινς, ο Ελιονούσι, ο Ανδρούτσος, ο τραυματίας Μποτία) μοιάζουν να μην χωράνε στην 18αδα του. Υπάρχουν δυο (και σε μερικές περιπτώσεις τρεις) παίκτες για κάθε θέση, αλλά δεν υπάρχουν περισσότεροι από τέσσερις – πέντε που μπορεί να θεωρούνται βασικοί. Αυτό είναι καλό, αν ο Χάσι καταφέρει να κάνει ένα rotation βασισμένο στις ανάγκες του κάθε ματς, αλλά μπορεί να είναι και καταστροφικό, αν αντί να προκύψει ένας υγιής ανταγωνισμός, έχουμε γκρίνιες και συζητήσεις για το ποιος πρέπει να παίζει και ποιος αδικείται. Για την ώρα ο Ολυμπιακός πάει να παίξει ένα ματς 30 εκατ ευρώ με μια ενδεκάδα, που δεν έχει αγωνιστεί ούτε στα ματς με την Παρτιζάν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Είναι πρόβλημα, αλλά κάτι ανάλογο συνέβη και πριν το ματς στο Βελιγράδι, όταν και τότε το ποιοι θα έπαιζαν ήταν δύσκολο να το καταλάβεις, αφού βασική ενδεκάδα, μετά τα φιλικά του Βελγίου, δεν είχε προκύψει. Θέλω επίσης να επισημάνω ότι οι συζητήσεις για την ανάγκη να κρατηθεί το μηδέν κτλ, μόνο κακό μπορεί να κάνουν: ο Ολυμπιακός για να περάσει πρέπει να έχει στόχο να κάνει δυο νίκες – έστω κι αν αυτές δεν έρθουν, προσεγγίζοντας τα ματς χωρίς αγωνία για το τι θα συμβεί στα μετόπισθεν, μπορεί να τα φέρει στα μέτρα του ευκολότερα.

Μια νίκη, ένα γκολ

Οι άλλοι έχουν διαφορετικά προβλήματα, αλλά, ειδικά ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ, εξαιρετικά δύσκολη δουλειά. Πρώτα από όλα έχουν δυο έμπειρους στην Ευρώπη αντιπάλους και είδαμε στα ματς της ΑΕΚ με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας πόσο σημαντικό πράγμα είναι η εμπειρία. Η Αθλέτικ Μπιλμπάο και η Κλαμπ Μπριζ είναι δυο ομάδες που παίζουν στους ομίλους του Γιουρόπα λιγκ σχεδόν κάθε χρόνο: αυτό που για τις δικές μας ομάδες είναι ένα είδος υπέρβασης, για αυτούς είναι μια μέρα στη δουλειά. Οι Βέλγοι έχουν μια παραγωγικότατη επίθεση, (ο Γέλε Βόσεν είναι παράξενο ότι αγωνίζεται ακόμα στο Βέλγιο και ο Ισκέρδο σήμερα έμαθα ότι πωλήθηκε στην Μπράϊτον), αλλά έχει αλλάξει προπονητή και ο νέος (ο πρώην βοηθός του Τούντορ στον ΠΑΟΚ Ιβάν Λέκο) δεν μπορεί για την ώρα να αντέξει την σύγκριση με τον παλιό: ο Μισέλ Πρεντόμ είναι ένας θρύλος στο Βέλγιο. Οι Βάσκοι ζουν κι αυτοί το ξεκίνημα της μεταβαλβερδιανής εποχής, έχουν την ίδια ομάδα με πέρυσι και θα κατεβούν αύριο στη Λεωφόρο για να σκοράρουν – αυτό ξέρουν. Και η Μπριζ και η Αθλέτικ μπορούν να διορθώσουν στο δεύτερο ματς πιθανά τους λάθη στο πρώτο κι αυτό τις κάνει επικίνδυνες πολύ και αύριο: θα παίξουν ποδόσφαιρο χωρίς φόβους και αγκυλώσεις. Φυσικά έχουν και αδυναμίες. Η Μπριζ έχει αποκλειστεί στον προκριματικό του Τσάμπιονς λιγκ και ήδη μετρά μια αποτυχία: την τουρκική Μπασακσεχίρ δεν την κέρδισε σε κανένα από τα δυο ματς! Η Αθλέτικ πέρυσι στα νοκ άουτ ματς αποκλείστηκε από τον μαχητικό ΑΠΟΕΛ: ο Ουζουνίδης αυτά τα ματς που έδωσαν οι Βάσκοι με τους Κύπριους θα τα έχει δει πολλές φορές. Ωστόσο και η ΑΕΚ και ο ΠΑΟ δεν ενισχύθηκαν στο δεκαπενθήμερο μετά τα πρώτα ματς κι αυτό είναι πρόβλημα: ο Παναθηναϊκός δεν θα έχει τον Κουλιμπαλί και θα παίξει πάλι χωρίς κλασσικό φορ, η ΑΕΚ περιμένει τον Αραούχο. Πριν τα ματς αυτά αρχίσουν δεν χρειάζονται υπερβολές, αλλά επίγνωση της πραγματικότητας: ο ΠΑΟ ψάχνει μια νίκη κόντρα σε ένα αντίπαλο με βαριά φανέλα που του λείπει πολλά χρόνια, η ΑΕΚ θέλει πρώτα από όλα να πετύχει ένα γκολ, που δυο χρόνια τώρα στην Ευρώπη είναι δύσκολη υπόθεση.

Έλλειψη φαντασίας

Κανείς δεν έχει εύκολη δουλειά και δεν θα μπορούσε να έχει. Εύκολα είναι τα πράγματα μόνο για τον ΠΑΟΚ: η Εστερσαντς από τη Σουηδία μαζεύει εμπειρίες, κάνει ενίοτε ζημιές, θα είναι σίγουρα μια μαχητική και έτοιμη ομάδα, αλλά αμφιβάλω αν είναι ποιοτικά καλύτερη από την Ντόνετσκ που ο ΠΑΟΚ απέκλεισε περπατώντας. Και η αλλαγή του προπονητή θα δημιουργήσει εγρήγορση: δυσκολεύομαι να φανταστώ πως θα αποκλειστεί ο ΠΑΟΚ, όσο δυσκολεύομαι και να φανταστώ πως θα προκριθούν οι υπόλοιποι…