Καθώς έχει φτάσει ο πρώτος καύσωνας και όλοι πλέον έχετε το μυαλό σας στο πως θα βρεθείτε σε μια παραλία, έφτασε και η ώρα για την παραδοσιακή μου πρόταση για βιβλία, αυτή που κάνω κάθε καλοκαίρι. Διαλέγω δέκα βιβλία από αυτά που είτε έχω διαβάσει πρόσφατα είτε θα τα πάρω κι εγώ μαζί μου φεύγοντας και σας τα προτείνω γιατί τα θεωρώ «βιβλία για την παραλία» - ο όρος δεν είναι καθόλου υποτιμητικός, θα λεγα το αντίθετο. Πρόκειται για βιβλία που ομορφαίνουν το καλοκαίρι και κάνουν χρήσιμες ακόμα κι αυτές τις στιγμές στην ξαπλώστρα που σας επιτρέπουν συνήθως, απαλλαγμένοι από σκοτούρες, να συναντιόσαστε με το απόλυτο τίποτα. Καλοκαίρι χωρίς βιβλία δεν είναι καλοκαίρι. Εχουμε και λέμε:

• Το μυστήριο των τριών τετάρτων της Σόφι Χανα (εκδόσεις Διόπτρα). Πριν μερικά χρόνια ένας αγγλικός εκδοτικός οίκος ανέλαβε την νεκρανάσταση του Ηρακλή Πουαρό, δηλαδή ζήτησε από την Σόφι Χάνα να γίνει η Αγκάθα Κρίστι της εποχής μας και να γράψει ιστορίες με τον Βέλγο ντετέκτιβ. Η Χάνα λίγο βασανίστηκε και της πήρε καιρό να γράψει μια ιστορία που η γιαγιά Αγκαθα θα ζήλευε, αλλά επειδή η προσπάθεια ήταν τίμια την παρακολουθούσα με περιέργεια. Το παλιομοδίτικο «Μυστήριο των τριών τετάρτων» είναι η καλύτερή της προσπάθεια. Και η απόδειξη ότι και η μίμηση μπορεί να δώσει κάτι καλό.
• Η εξαφάνιση της Στέφανι Μέιλερ του Ζοέλ Ντίκερ (εκδόσεις Πατάκη). Πριν κάμποσα χρόνια έπεσε στα χέρια μου καλοκαιριάτικα ένα βιβλίο του Ελβετού αυτού συγγραφέα με τον τίτλο «Η αλήθεια για την υπόθεση Χάρρυ Κερμπερτ»: έπαθα πλάκα! Ο Ντίκερ έγραψε πολύ νέος ένα άψογο αστυνομικό κι από τότε έβαλε τον πιο δύσκολο στόχο που μπορεί να έχει ένας συγγραφέας: να ξεπεράσει τον εαυτό του. Δεν νομίζω πως θα τα καταφέρει, ωστόσο «Η εξαφάνιση της Στέφανι Μέιλερ» έχει όλα τα απαραίτητα στοιχεία για να σου κάνει παρέα καλοκαιριάτικα. Μυστήριο, πρωταγωνιστές και μια αφήγηση που σχεδόν σε νανουρίζει.

• Η μπαλάντα των ανίδεων και καλών του Γιάννης Ν. Μπασκόζου, (εκδόσεις Μεταίχμιο). Μια βόλτα στη δεκαετία του ’70 σε ένα Παγκράτι όπου πιτσιρικάδες φτιάχνουν ροκ συγκροτήματα, μπερδεύονται με τα «πολιτικά», μπερδεύονται γενικώς. Οσοι έζησαν την εποχή θα θυμηθούν τα νιάτα τους, όποιοι δεν την έζησαν θα καταλάβουν πολλά για τους πατεράδες τους. Ο Μπασκόζος αντιμετωπίζει τους ήρωες του με τη συμπάθεια με την οποία μιλάμε για τους καλούς μας φίλους. Η νουβέλα του είναι ένα σπάνια όμορφο ελληνικό βιβλίο που δεν κουβαλάει νοσταλγία αλλά την φρεσκάδα της νιότης που είναι παντού και πάντα ίδια. Ένα καλοκαιρινό
• Πώς να σκοτώσεις την οικογένεια σου της Μπέλα Μάκι (εκδόσεις Διόπτρα). Ξέρετε φαντάζομαι τα αστυνομικά μυθιστορήματα με τον καλό ερευνητή που βρίσκει λύση, τον δολοφόνο που είναι μπροστά μας αλλά δεν τον βλέπουμε, το έγκλημα που μοιάζει τέλειο ενώ δεν είναι κτλ κτλ κτλ; Ξεχάστε τα! Εδώ έχουμε μια ιστορία εκδίκησης με τόση ειρωνεία που σε οδηγεί στο να διαβάζεις για φόνους και να γελάς. Βέβαια το θέμα είναι η οικογένεια, η προδοσία, η αγάπη. Και μια δικαιοσύνη που είναι δικαιοσύνη χωρίς να είναι δικαιοσύνη.
• Η σφαίρα που αστόχησε, του Ρίτσαρντ Οσμάν (εκδόσεις Ψυχογιός). Δεν έχει περάσει καιρός που ο Οσμάν μας σύστησε τη «Λέσχη των φόνων της Πέμπτης», κάτι ωραία γεροντάκια που χαίρονται την σύνταξή τους λύνοντας αστυνομικά μυστήρια: το βιβλίο του έγινε παγκόσμιο σουξέ! Ετούτο είναι το επόμενο και - να με κάψει ο Θεός – το βρήκα καλύτερο. Αυτή τη φορά ο σκοπός δεν είναι μόνο η αποκάλυψη του δολοφόνου, αλλά και η σωτηρία μιας φίλης της παρέας πράγμα που δίνει στην ιστορία μια μεγαλύτερη δραματικότητα. Κατά τα άλλα τσάι και αγγλική συμπάθεια.
• Το θέρετρο της Σάρα Πιρς (εκδόσεις Ψυχογιός). Η συνταγή είναι πολύ καλοκαιρινή κι αυτό κάνει το αστυνομικό αυτό κομψοτέχνημα κάπως επίκαιρο. Το εν λόγω θέρετρο είναι ένας είδος ειδυλλιακού τόπου διακοπών για πάμπλουτους. Ξαφνικά αρχίζουν να εμφανίζονται πτώματα – τόσα ώστε θα χρειαστούν οι έρευνες της ντετέκτιβ Έλιν Γουόρνερ που πρέπει όχι μόνο να βρει τον δολοφόνο αλλά να ανακαλύψει και τα μυστικά του θέρετρου γενικά. Ναι κι εμένα μου θύμισε πολλά και δεν μου ακούστηκε πρωτότυπο. Αλλά έκανα λάθος. Εχει ατμόσφαιρα, χαρακτήρες, πλοκή. Και δεν το αφήνεις εύκολα από τα χέρια σου.

• Ο εραστής της, της Ειρήνης Βαρδάκη (εκδόσεις Μίνωας). Φτηνά ξενοδοχεία κι ακόμα πιο φθηνά αισθήματα. Στο κέντρο της ιστορίας ένα ζευγάρι του σήμερα και η ματαιοδοξία ότι μπορεί να υπάρξει τέλειος φόνος. Η Βαρδάκη μου αρέσει γιατί τους ήρωές της αισθάνομαι κάθε φορά ότι τους ξέρω. Ίσως με παιδεύει λιγάκι παραπάνω από όσο αντέχω πια με τα mind games της, αλλά έτσι είναι τα καλά αστυνομικά: απαιτούν προσοχή γιατί έχει γίνει δουλειά. Στην προκειμένη περίπτωση πολύ καλή.
• Ο βοηθός, του Μπέρναρντ Μάλαμουντ (εκδόσεις Καστανιώτης). Μια αμερικάνικη saga. Στην Νέα Υόρκη τα χρόνια του ‘50 ο Μόρις Μπόμπερ είναι ιδιοκτήτης ενός μπακάλικου που ο χρόνος είναι έτοιμος να το καταβροχθίσει καθώς στο Μπρούκλιν έχουν εμφανιστεί τα πρώτα πολυκαταστήματα. Ένα βράδυ πέφτει θύμα ληστείας και παραλίγο να πεθάνει. Η εμφάνισή του Φρανκ Αλπάιν, ενός λατινοαμερικάνου με δύσκολα παιδικά χρόνια, θα αλλάξει την ιστορία. Δεν είναι αστυνομικό, είναι αξιοζήλευτο.
• Parker: Ανάφλεξη του Ρίτσαρντ Σταρκ (εκδόσεις Νεφέλη). Επεσε στα χέρια μου τυχαία κι ομολογώ πως με ενθουσίασε. Ο Πάρκερ, του τίτλου, είναι ένας απίθανος απατεώνας που παριστάνοντας έναν Τεξανό πετρελαιοπαραγωγό που θέλει να αγοράσει σπίτι, φτάνει στο Γουέστ Παλμ Μπιτς και συναναστρέφεται πλούσιους συνταξιούχους έχοντας εντοπίσει μια συλλογή κοσμημάτων που ανήκει σε κάποιον από αυτούς. Τα πράγματα όμως δε θα πάνε όπως τα σχεδιάζει αυτός και οι συνεργάτες του. Με ενθουσίασε τόσο ώστε έμαθα πως ο Ρίτσαρντ Σταρκ έχει γράψει άλλα δεκαπέντε βιβλία (ίσως πλέον και περισσότερα…) με ήρωα τον Πάρκερ που δυστυχώς δεν έχουν μεταφραστεί στην Ελλάδα. Κρίμα.
• Η Κόκκινη Βασίλισσα, του Χουαν Γκόμεζ Χιουράντο, (Εκδόσεις Κλειδάριθμος). Θρίλερ ισπανικό – για τους γνώστες του είδους. Μια ωραία πρωταγωνίστρια και πολλά ένοχα μυστικά: είναι να απορείς πως δεν έχει γίνει ακόμα σειρά η ταινία στο NetFlix, αλλά δεν θα αργήσει.     

……..

Χρωστάω και τρεις ειδικές αναφορές. Ο Νίκος Μαραντζίδης παραμένει ένας από τους καλύτερους ιστορικούς ερευνητές που έχουμε: το βιβλίο του «Στη σκιά του Στάλιν» (εκδόσεις δεν είναι ακριβώς για παραλία, αλλά είναι ένα συναρπαστικό ιστορικό ανάγνωσμα πέραν πάσης αμφιβολίας. Δεν είναι βιβλίο παραλίας, αλλά είναι σπουδαία δουλειά και το «βιβλίο- συζήτηση» του Κώστα Γιαννακίδη με τον ψυχίατρο Σάββα Σαββόπουλο - «Εμείς και η ψυχή μας» (εκδόσεις Παπαδόπουλος). Και τέλος θέλω να πω πως διαβάζω τώρα την «Ματωμένη Σελήνη» (εκδόσεις Μεταίχμιο) του μετρ Τζο Νέσμπο που μας έκανε τη χαρά να μας φέρει πίσω τον Χάρι Χόλε. Αλλά αυτό είναι ένα εκδοτικό γεγονός που απαιτεί ένα ειδικό κομμάτι. Που θα γράψω μόλις το τελειώσω.