Δεν είναι υποχρεωτική η συμμετοχή

Δεν είναι υποχρεωτική η συμμετοχή


Τελικά ποιο ήταν το κέρδος των ομάδων από την αναβολή της αγωνιστικής δεν το κατάλαβε κανένας. Κάηκε το σπίτι του Γιώργου Μπίκα και παραιτήθηκε από αρχιδιαιτητής – μαζί του παραιτήθηκαν και οι άλλοι δυο γιατί οι αρχιδιαιτητές είναι σαν ροκ συγκρότημα: έρχονται και φεύγουν μαζί. Του ανθρώπου του έταξαν να του πληρώσουν τη ζημιά κι ελπίζω να το κάνουν. Ποιος το έκαψε δεν το μάθαμε κι ανάθεμα κι αν θα το μάθουμε ποτέ. Στη συνέχεια η Επιτροπή που διοικεί την ΕΠΟ, κάνοντας μια καραμπινάτη παρατυπία, όρισε αρχιδιαιτητές τους Τριτσώνη και Κουκουλάκη, που δεν έχουν υπάρξει ούτε καν παρατηρητές διαιτησίας και δεν έχουν τα τυπικά προσόντα: η Επιτροπή ό,τι θέλει κάνει και το ότι ο ορισμός είναι παράτυπος, κάποιος θα το θυμηθεί μόλις έχει για κάτι να γκρινιάζει. Η FIFA, μετά την τοποθέτηση αρχιδιαιτητών, είπε ότι πρέπει να γίνει το πρωτάθλημα, αλλά δεν έγινε τίποτα – προφανώς όποιος δεν ήθελε να παίξει πίεσε προς αυτή την κατεύθυνση. Υποτίθεται ότι το πρόβλημα είναι η διαιτησία, αλλά μας αρέσει απλά να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας: αν ήταν πρώτοι ο ΠΑΟ, η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα και όλα τα λάθη θα ήταν ανθρώπινα, σαν αυτά που κάνει ο Σιδηρόπουλος, που είναι μεν διαιτητής, πλην όμως είναι άνθρωπος πάνω απ’ όλα. Το πρόβλημα είναι ότι πρώτος είναι ο Ολυμπιακός κι έχει ξεφύγει και κομμάτι, μοιράζοντας τριάρες, χωρίς μάλιστα να είναι και στα καλύτερα του. Κι όσο δεν προσπαθούν να λύσουν αυτό το πρόβλημα οι άλλοι, όλο διακοπές θα έχουμε.

Μια σειρά από προτάσεις για λύση

Εχω πριν χρόνια προτείνει ως λύση ν αλλάξει το πρωτάθλημα και να γίνει apertura – clausura όπως στην Αργεντινή: να έχουμε ένα πρωταθλητή, που να βγαίνει στο τέλος του πρώτου γύρου κι ένα στο τέλος του δεύτερου. Ο κίνδυνος να παίρνει δυο πρωταθλήματα ο Ολυμπιακός είναι βέβαια μεγάλος, αλλά από το να τελειώνει το πρωτάθλημα από τον Νοέμβριο είναι προτιμότερο να έχουμε δυο. Επίσης έτσι θα τελειώνουν τα ματς κανονικά, αφού λογικά όλοι κάτι θα διεκδικούν. Ενώ φέτος, αν ο Ολυμπιακός πάει στη Λεωφόρο με καμιά δεκαριά βαθμούς διαφορά από τον ΠΑΟ και πάει στην Τούμπα με ανάλογους βαθμούς διαφορά από τον ΠΑΟΚ, είναι ερωτηματικό αν θ αρχίσουν τα ματς, και πολύ αμφίβολο αν θα τελειώσουν . Εδώ οι χουλιγκάνοι του ΠΑΟ διέκοψαν το ευρωπαϊκό ντέρμπι του μπάσκετ, δεν θα διακόψουν το ντέρμπι του πρωταθλήματος, αν αυτό γίνεται για το γόητρο; Η λέξη γόητρο αμφιβάλω αν ξέρουν τι σημαίνει. 

Αν η λύση αυτή δεν αρέσει έχω κι άλλες. Μια πολύ βολική λύση είναι να παίζει μόνο ο Ολυμπιακός όλα τα ματς, κι αν τελειώνει να ξεκινάνε οι άλλοι ξέροντας πόσους βαθμούς χρειάζονται για να τον περάσουν: θα τον βλέπουν να παίζει κάθε Κυριακή, θα χαλάνε τον κόσμο αν ένας διαιτητής κάτι του δώσει, θα βγάζουν ανακοινώσεις, θα περνάνε υπέροχα και θα παίζουν μετά χωρίς να γίνονται συγκρίσεις των παιγνιδιών τους με αυτά του Ολυμπιακού. Ένα τέτοιο πρωτάθλημα μπορεί να κρατήσει 3,5 χρόνια, αλλά είναι καλύτερο από το να κρατάει 3,5 μήνες. Κάποιοι θα παίζουν συνέχεια (πρώτα με τον Ολυμπιακό και μετά με τους άλλους ένα ένα), αλλά από το να μην παίζουν καθόλου αυτό είναι καλύτερο. Μια άλλη λύση είναι να ξεκινάνε οι άλλοι με μπόνους τη διαφορά των βαθμών με τους οποίους τερμάτισαν πίσω από τον Ολυμπιακό την προηγούμενη χρονιά. Αν πχ κάποιος έχει τερματίσει 20 βαθμούς πίσω, να ξεκινάει με 20 βαθμούς αβαντάζ. Ετσι ο Ολυμπιακός θα έχει ένα σοβαρό ανταγωνισμό και το πρωτάθλημα θα έχει αγωνία: αν αυτό το μέτρο ίσχυε, σήμερα ο ΠΑΟΚ θα ήταν πρώτος με 56 βαθμούς, θα ακολουθούσε η ΑΕΚ με τον ΠΑΟ με 43 και ο Ολυμπιακός θα είχε 21 – αλλά κανείς δεν θα τον θεωρούσε εκτός τίτλου. Φυσικά το μπόνους θα πρέπει να το παίρνουν μόνο οι τρεις αυτές ομάδες, γιατί αν ίσχυε και για τις υπόλοιπες, μάλλον θα έχαναν το πρωτάθλημα από τα Γιάννινα ή τον Πανιώνιο. Υπάρχουν κι άλλες ιδέες που μπορώ να σκεφτώ. Θα μπορούσαν τα ντέρμπι για να είναι συναρπαστικά να μην ξεκινάνε από το  0-0, αλλά από το 0-1 ή το 0-2 σε βάρος του Ολυμπιακού: ό,τι βολεύει. Επίσης θα έπρεπε να του απαγορευτεί του Ολυμπιακού να βάζει γκολ στο πρώτο ημίχρονο, ή στα δέκα τελευταία λεπτά του ματς, αν το σκορ είναι ισόπαλο. Ακόμα καλύτερα και για να μην εξευτελίσουμε το άθλημα, θα ήταν να ξεκινάνε οι ομάδες με μπόνους όσους βαθμούς μάζεψαν το καλοκαίρι σε οποιαδήποτε διοργάνωση πήραν μέρος: αν έχεις αποκλειστεί νωρίς από το Γιουρόπα λιγκ πχ να μπορείς να χρησιμοποιήσεις τους βαθμούς, που έχεις κερδίσει σε ένα τουρνουά στην Κύπρο. Αν θέλουμε να το κάνουμε ακόμα πιο δύσκολο μπορούμε να υποχρεώσουμε τον Ολυμπιακό κάθε φορά που κερδίζει ένα ντέρμπι να διώχνει τον προπονητή του και να παίρνει υποχρεωτικά τον προπονητή της ομάδας, που από αυτόν έχασε: φέτος θα είχαν περάσει ήδη από τον πάγκο του ο Κετσπάγια, ο Ιβιτς και ο Στραματσόνι – πόσο θα άντεχε χωρίς να διαλυθεί άραγε;

 

Πρόβλημα να βρεις ταξί

Λύσεις υπάρχουν, το θέμα είναι ότι οι ομάδες δεν συνεργάζονται για να τις βρουν. Αντί να σκεφτούν τι πρέπει να κάνουν για να κερδίσουν ένα πρωτάθλημα, βγάζουν ανακοινώσεις και τσακώνονται. Στην τελευταία του ανακοίνωση ο ΠΑΟ, το φέρνω ως παράδειγμα, ισχυρίστηκε ότι πρέπει να διακοπεί το πρωτάθλημα μέχρι να τελεσιδικίσουν οι δίκες και να πάνε φυλακή όλοι οι κακοί. Δεν μας είπε τι θα γίνει αν δεν πάνε, αλλά δεν τρέχει και τίποτα: σημασία έχει να μην παίζεται μπάλα για καμιά δεκαριά χρόνια, όσα η ελληνική δικαιοσύνη θα χρειαστεί. Το κατανοώ ως θέση: είναι τρομερό πρόβλημα να πρέπει να παίζεις – αν δεν παίζεις, όπως αυτό το Σαββατοκύριακο, όλα είναι ωραία ή τουλάχιστον βολικά. Αν πχ έχανες από την ΑΕΚ ξέρεις τι πρόβλημα είναι να ψάχνεις πάλι ταξί βραδιάτικα;

Δεν θέλω οι άνθρωποι να έχουν προβλήματα: όπου μπορώ προτείνω λύσεις. Μπορώ μάλιστα να προσθέσω πως δεν είναι και υποχρεωτικό να παίρνεις μέρος σε ένα πρωτάθλημα. Αν σε χαλάει και δεν το μπορείς, κάθεσαι στην άκρη, δεν παίζεις, βγάζεις ανακοινώσεις ή πας με το Στραματσόνι να δεις το ντέρμπι του Μιλάνου: δεν είναι κακή εμπειρία. Το να μην παίζεις γιατί δεν γουστάρεις, το βρίσκω λογικότερο από το να λες να το σταματήσουμε μέχρι να γίνουν οι δίκες. Γιατί κανείς δεν ξέρει αν και πότε θα γίνουν, και αν γίνουν δεν θα είναι σίγουρα σαν αυτές που παρακολουθούμε τη Δευτέρα το βράδυ στο Σκάι. Και κρίμα δηλαδή γιατί αυτές συχνά έχουν και γέλιο άφθονο…