Λένε ότι την ΑΕΚ την κυνηγάει κάποια κατάρα κι εξαιτίας της χάνει σχεδόν κάθε χρόνο βαθμούς στο τελευταίο ματς πριν τα Χριστούγεννα σαν κάποια μοίρα να θέλει να φαρμακώσει τις γιορτές των οπαδών της. Ωστόσο η χθεσινή της γκέλα με τον ΟΦΗ δεν έχει σχέση με άλλες προηγούμενες σε ανάλογη στιγμή. Άλλο να έχεις μείνει πίσω στο πρωτάθλημα και οι ποδοσφαιριστές σου να σκέφτονται τις μίνι διακοπές κι άλλο να κυνηγάς τον Ολυμπιακό και να χάνεις ένα ματς που πρέπει να κερδίσεις. Το χθεσινό στραπάτσο της ΑΕΚ, που έχασε στην Αθήνα απο τον ΟΦΗ μετά απο είκοσι χρόνια, είναι από τα απίστευτα.

Πίκρα μεγάλη χριστουγεννιάτικα

Ο Αργύρης Γιαννίκης είχε πει πριν από λίγες μέρες ότι το πρωτάθλημα είναι ανοιχτό και ότι η βαθμολογία που μετράει είναι μόνο αυτή που υπάρχει στο τέλος. Σοφά λόγια. Αλλά για να υπάρχει στο τέλος μια βαθμολογία στην οποία να είσαι πρώτος, πρέπει στη διάρκεια της σεζόν να μην πετάς βαθμούς κάθε φορά που βρίσκεις μπροστά σου μια δυσκολία που δεν περιμένεις. Διότι αυτό συμβαίνει φέτος με την ΑΕΚ: αν το ματς δεν κυλήσει όπως θα θελε, μπλέκει άσχημα. Πρώτα από όλα γιατί εξακολουθεί να έχει άλυτα προβλήματα στην άμυνα.

Το χθεσινό ματς είναι η επιτομή της αμυντικής της δυσκολίας. Η ΑΕΚ δεν είχε δεχτεί γκολ στην Τρίπολη σε ένα ματς που η μπάλα δεν κυλούσε λόγω βροχής. Κράτησε επίσης το μηδέν στη Νίκαια κόντρα σε ένα Ιωνικό που δεν έδειχνε να μπορεί να επιτεθεί – του έλειπαν και παίκτες και διάθεση. Αλλά ο ΟΦΗ του Νίκου Νιόπλια δεν έχει καμία σχέση με αυτές τις ομάδες. Στο ΟΑΚΑ εμφανίστηκε με τη σιγουριά πως μπορεί να σκοράρει διότι στην ΑΕΚ είχε βάλει τρία γκολ σε δεκαπέντε λεπτά στο πρώτο ματς.

Ο Νιόπλιας είχε στεναχωρηθεί πολύ με όσα είχαν γραφτεί για εκείνο το 3-3. Όπως σωστά έλεγε κανείς δεν είχε τονίσει την υπερπροσπάθεια του ΟΦΗ να γυρίσει ένα ματς χαμένο. Και χθες παρουσίασε μια ομάδα έτοιμη να χτυπήσει πάλι αδυναμίες της ΑΕΚ – και το κανε. Ο Νιόπλιας έχει την τύχη να έχει τον καλύτερο ίσως χαφ του πρωταθλήματος, τον Τοράλ, ήθελε τον Ντε Γκουσμάν στο γήπεδο και τον χρησιμοποίησε στο ρόλο του έξω δεξιά που ναι μεν δεν είναι δικό τους, πλην όμως αλλού δεν χώραγε κι ο Νιόπλιας απέναντι στο αργό δίδυμμο Σιμάο - Σακόφ ήθελε παίκτες με καλά πόδια. Ο Ελληνας κόουτς χτύπησε την ΑΕΚ στα πλάγια βάζοντας στην επανάληψη τον γρήγορο Καμάο που πέτυχε το πρώτο γκολ του στην Ελλάδα και ήταν απόλυτα προετοιμασμένος για όλα: όταν ο Γιαννίκης κάνει τρεις αλλαγές μετά το 70΄η μόνη φάση που ο ΟΦΗ επιτρέπει στην ΑΕΚ είναι το πέναλτι που κερδίζει (και χάνει ο Αμραμπατ) με ένα σκοτωμένο σουτ εκτός περιοχής στο οποίο ο Μπαλογιάννης (που προσπαθεί να γίνει αμυντικός) βάζει λάθος τα χέρια. Ο Νιόπλιας ξέρει το πρωτάθλημά μας όσο λίγοι: το έχει άλλωστε κερδίσει και ως παίκτης και ως προπονητής.     

Υπέροχα

Και η ΑΕΚ; Για την ΑΕΚ όλα ξεκίνησαν υπέροχα. Ένα γρήγορο γκολ του Βράνιες μετά από ένα σόλο του Μάνταλου, μετά από ένα διάστημα σοβαρής πίεσης, έδειξε ότι η ΑΕΚ μπήκε στο γήπεδο συγκεντρωμένη. Αλλά όταν υπάρχουν αδυναμίες τόσο εξόφθαλμες η συγκέντρωση δεν αρκεί: η άμυνα της ΑΕΚ και στα δυο γκολ που δέχτηκε κάνει τα ίδια λάθη που έχουμε δει φέτος στα ματς με τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ, δηλαδή σε ματς που ήταν υποχρεωμένη αφού κάνει πρωταθλητισμό να κερδίσει. Στη φάση της ισοφάρισης όλοι οι αμυντικοί κοιτάζουν τον Λάμπρου, παίζοντας τον από απόσταση όπως τον Μπίσεσβαρ στην Τούμπα. Στη φάση του 1-2 ο ΟΦΗ χτυπά και τις δυο πτέρυγες, πρώτα τη δεξιά με τον Τοράλ και μετά την αριστερή με τον Καμάο: η ΑΕΚ εκεί είναι σχεδόν άδεια. Το χαμένο πέναλτι του Αμπραμπατ στο 86΄κάνει απλά την ήττα πιο πικρή. 

Το -11 από τον Ολυμπιακό μοιάζει πλέον διαφορά τεράστια κυρίως γιατί η ΑΕΚ δεν μπορεί να βρει βηματισμό υποψήφιας πρωταθλήτριας. Πριν το ματς με τον ΟΦΗ η ΑΕΚ ήταν δεύτερη με οκτώ βαθμούς λιγότερους από τον Ολυμπιακό γιατί έχουν γίνει τα εξής σπάνια. Κέρδισε στα Γιάννινα με ένα γκολ στο 92΄κι αφού από θαύμα δεν είχε βρεθεί πίσω στο σκορ. Κέρδισε με 1-0 τη Λαμία γιατί ο διαιτητής δεν είδε ένα πέναλτι υπέρ της ομάδας του Γρηγορίου στο 87΄. Κέρδισε τον Αρη σε ένα ματς που ο διαιτητής Διαμαντόπουλος τιμωρήθηκε σιωπηλά. Κέρδισε στο Βόλο γιατί οι γηπεδούχοι έχασαν πέναλτι στο 0-0. Κέρδισε τον ΠΑΟ με ΜVP τον τερματοφύλακα της, πράγμα που συνέβη και με τον αδύναμο Παναιτωλικό. Δεν έχασε από τον Απόλλωνα στη Ριζούπολη γιατί ο Αραούχο ισοφάρισε στο 83΄ κι αν κρίνω από τη χθεσινή συμπεριφορά της άμυνάς της στην Τρίπολη το βαρύ γήπεδο μάλλον την βοήθησε. Μέχρι τώρα στα τρία ματς δεν κερδίζει το ένα, επί Γιαννίκη κάνει κατά μέσο όρο λιγότερους βαθμούς από όσους έκανε με τον Μιλόγεβιτς, έκλεισε τον πρώτο γύρο έχοντας δεχτεί περισσότερα γκολ από πέρυσι στον πρώτο γύρο, όταν και πάλι η άμυνά της ήταν πρόβλημα κι έπαιζε και στο Europa League. Οσο για την περίφημη επίθεσή της κι εκεί δυστυχώς χάνει παίκτες. Ο Τάνκοβιτς και ο Λοβάι Γκαρσία έχουν γίνει ερωτηματικά, ο Τσούμπερ απλά θυμίζει τον παίκτη που είδαμε τον Σεπτέμβρη, κι ο Γέφτιτς δεν έχει δικαιολογήσει τίποτα από τα πολλά που γράφτηκαν το καλοκαίρι. Είναι κομμάτι δύσκολο η συγκεκριμένη ομάδα να χτίσει ένα σερί.    

Αρης

Ο Αρης αντίθετα από την ΑΕΚ επιβεβαίωσε τα προγνωστικά και κέρδισε τον Ιωνικό – κυρίως γιατί στα μετόπισθεν και στα χαφ έχει παίκτες που πολλές ομάδες θα ήθελαν: Φαμπιάνο και Μπράμπετς έχουν λίγοι και ο ΕνΝτιαγιέ και Σάσα είναι μαχητές που θα έπαιζαν παντού. Η ομάδα του Ακη Μάντζιου μπήκε πολύ δυνατά στο ματς έχοντας ως σκοπό να το καθαρίσει όσο πιο γρήγορα γινόταν, γιατί ο Ιωνικός, αν καταφέρει να βρει τα σωστά μέτρα στην άμυνα μπορεί να δυσκολέψει κάθε επίθεση του πρωταθλήματος. Αρχικά ο Ματίγια, μετά ο Φαμπιάνο και στη συνέχεια ο Καμαρά, έχασαν τρεις καλές ευκαιρίες πριν το ματς φτάσει στο εικοσάλεπτο. Ο Αρης ωστόσο δυσκολεύτηκε να κρατήσει την ίδια ένταση με την οποία μπήκε στο ματς και ο Ιωνικός αναθάρρησε. Όταν μάλιστα στο 41΄ο Μίγας έκοψε τη μπάλα πριν αυτή περάσει την γραμμή μετά από μια ωραία αντεπίθεση του Αρη και πλασέ του Ιτούρμπε στο Βικελίδης φάνηκε να συγκεντρώνονται σύννεφα: υπάρχει ο γνωστός νόμος με βάση τον οποίο όποιος χάνει ευκαιρίες τιμωρείται. Ωστόσο πριν από την εφαρμογή τέτοιων νόμων υπήρχε κάτι πιο σημαντικό: είχαμε ημίχρονο. Ο Μάτζιος ηρέμησε την ομάδα του – οι χαμένες ευκαιρίες σαν να ξεχάστηκαν.   

Ο Μύγας έμεινε να είναι από τα σημαντικά πρόσωπα της βραδιάς. Από σωτήρας στο 41΄έγινε μοιραίος στο δεύτερο λεπτό της επανάληψης. Έπειτα από λάθος στην άμυνα του Ιωνικού, ο Μαντσίνι τσίμπησε την μπάλα, ο Μύγας σήκωσε το πόδι του αντικανονικά και τον γκρέμισε μέσα στην περιοχή, κι ο διαιτητής Διαμαντόπουλος που πέρασε δύσκολα στο Βικελίδης, καταλόγισε  πέναλτι.  Απόντος του Γκάμα από την αρχική ενδεκάδα χτύπησε το πέναλτι ο Καμαρά κι έκανε το 1-0.

Ο εφετινός Αρης έχει ένα παράξενο χαρακτηριστικό: αν δεχτεί πρώτος γκολ δεν χάνει ποτέ, όμως από την άλλη αν σκοράρει πρώτος συνήθως φτάνει στη νίκη – αυτά στην ΑΕΚ πχ δεν ισχύουν. Χθες αφού άνοιξε το σκορ ο Αρης απέβαλε κάθε εκνευρισμό, έπαιξε με καθαρό μυαλό και δεν άφησε καμία απολύτως ευκαιρία στον Ιωνικό για να τον απειλήσει.

Τίποτα δεν τελείωσε

Η ερώτηση είναι αν τελείωσε το πρωτάθλημα. Η απάντηση είναι πως για να τελειώσει κάτι πρέπει να αρχίσει. Ο Ολυμπιακός μοιάζει και φέτος χωρίς ανταγωνισμό: στην ερώτηση ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα αν το χάσει, δεν υπάρχει απάντηση. Ωστόσο κανένα πρωτάθλημα δεν τελειώνει τα Χριστούγεννα. Ο Ολυμπιακός πρέπει να βλέπει και τι συνέβη στον ανταγωνισμό του. Η ΑΕΚ τον φιλοξένησε για να τον κερδίσει και να τον πιάσει, δεν τα κατάφερε και σήμερα είναι έντεκα βαθμούς πίσω του. Ο ΠΑΟΚ έχασε ένα ματς που δεν έπρεπε (αυτό με τον Ατρόμητο) και κατέρρευσε. Όλα μπορεί να συμβούν. Αλλά είναι αλήθεια πως αν βλέποντας τον Ολυμπιακός απορείς για το αν θα βελτιωθεί, βλέποντας τους ανταγωνιστές του θυμάσαι μια ψυχή που έλεγε «δεν μπορούν τα παλληκάρια…».