Με το κομμάτι που έγραψα με θέμα την συμπόνια που οφείλουμε στον Βιερίνια έγινε χαμός. Σπανίως κοιτάζω πόσοι αναγνώστες διαβάζουν εδώ τι γράφω – το κάνω μόνο για κάποια κείμενα που ξέρω πως είναι κομμάτι δύσκολα (συχνά και εκτός επικαιρότητας) και το κάνω από περιέργεια. Στο blog δεν έχω αφεντικό: είτε χίλια άτομα διαβάσουν κάτι, είτε δεκαπέντε χιλιάδες δεν αλλάζει κάτι. Οποιος εδώ διαφημίζεται και το συντηρεί το κάνει γιατί με ξέρει και γιατί θεωρεί χρήσιμη την ύπαρξή του: αν θέλει μεγάλη προβολή υπάρχουν πολλά «site – σουπερμάρκετ», που του την εξασφαλίζουν. Βέβαια κατά καιρούς γράφω και κάτι που γίνεται σουξέ: το κείμενο για το Βιερίνια π.χ το διάβασαν πάνω από τριάντα χιλιάδες άνθρωποι και όπως ήταν λογικό προκάλεσε κι ένα σωρό διαμαρτυρίες από φίλους του ΠΑΟΚ – πάντα έτσι συμβαίνει όταν επισημαίνεις ότι μια διαιτητική απόφαση ξεπερνά τα όρια του ανθρώπινου λάθους. Δεν μπορούσα να απαντήσω στον καθένα ξεχωριστά – μπορώ όμως να κάνω ένα γενικό σχόλιο ως απάντηση.

Φέρτε μας τον ψυχίατρο

Για να είμαι δίκαιος με την πραγματικότητα, ο κόσμος του ΠΑΟΚ για τα σχόλια που γράφτηκαν σχεδόν παντού για το πέναλτι που ο διαιτητής Τσαμούρης δεν έδωσε στο χέρι του Βιερίνια, δεν διαμαρτυρήθηκε μόνο σε μένα – διαμαρτυρήθηκε σε όλους εκείνους που κάτι ανάλογο έγραψαν: καλά κάνει και διαμαρτύρεται, αλλά πρέπει να διαμαρτύρεται στον ΠΑΟΚ.Οχι σε όποιον γράφει για αυτόν.

Ο ΠΑΟΚ τα τελευταία χρόνια ηγείται της προσπάθειας «εξυγίανσης» του ποδοσφαίρου και είχε και σοβαρή εμπλοκή στις εκλογές της ομοσπονδίας με την υποστήριξη του κ. Βαγγέλη Γραμμένου, που ο κ. Ιβάν Σαββίδης είχε χαρακτηρίσει ως δικό του άνθρωπο. Επομένως κάθε διαιτητική απόφαση υπέρ του, (πόσο μάλλον μια τέτοια απόφαση που πέρασε στην ιστορία κι έκανε τον Παναγιώτη Βαρούχα να πει ότι ο διαιτητής θέλει ψυχίατρο…), είναι τελείως λογικό να γίνεται αντικείμενο σκληρότατων αμφιβολιών ως προς την αθωότητα της. Η αμφιβολία για το αν τα λάθη των διαιτητών στα παιγνίδια του ΠΑΟΚ είναι ανθρώπινα είναι το κόστος της εξουσίας του στην ομοσπονδία – ίδια ακριβώς αμφιβολία υπάρχει και για να λάθη στα ματς της ΑΕΚ και ίδια ακριβώς αμφιβολία υπήρχε και τα χρόνια που οι διοικήσεις της ΕΠΟ είχαν καλή σχέση με τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό. Αν δεν θέλεις να σε ακολουθούν επικριτικά σχόλια για λάθη που κάνουν οι διαιτητές στα παιγνίδια σου, δεν ασχολείσαι με την ομοσπονδία ή κάνεις αντάρτικο όπως κάνει εδώ και τρία χρόνια ο Ολυμπιακός. Δεν γίνεται όμως να απαιτείς να κρίνεσαι όπως όσοι στη νομή της εξουσία λόγο δεν έχουν, όταν πανηγυρίζεις ότι το μαγαζί είναι δικό σου. Πόσο μάλλον όταν η διαιτησία παραμένει στο κακό της το χάλι και η εξυγίανση ακούγεται ως ανέκδοτο.

Λίγο περισσότερο σεβασμό

Το χέρι του Βιερίνια είναι ένα λάθος τόσο μεγάλο που είναι πραγματικά ασυγχώρητο. Δεν είναι το πρώτο λάθος σε ματς του ΠΑΟΚ από τότε που ξεκίνησε η εξυγίανση. Εχει προηγηθεί η διαιτησία του Κύζα, στο αξέχαστο ματς με τον ΠΑΟ, ο τελικός του κυπέλλου στο Βόλο που είχε κριθεί από το λάθος του επόπτη Καλφόγλου, μια σειρά από λάθη στο περσινό πρωτάθλημα που τα σκέπασε ο χαμός που έγινε με τον Κομίνη, ένα πέναλτι που δόθηκε φέτος στο ματς με τον Αστέρα κτλ. Τα τρία τελευταία χρόνια ο ΠΑΟΚ σοβαρό πρόβλημα είχε μόνο με τη διαιτησία του Κομίνη στο ματς με την ΑΕΚ – μόνο που και η ΑΕΚ έχει εξουσία και λόγο στα κέντρα των αποφάσεων. Κι όχι μόνο: κάθε φορά που έγινε και κάποιο λάθος σε βάρος του επόπτες και διαιτητές εξαφανίστηκαν – ακόμα κι αν το λάθος ήταν ασήμαντο. Γλύτωσε μόνο ο Κομίνης – ένας Θεός ξέρει πως. Φυσικά όλα αυτά δεν είναι τυχαία, όπως δεν είναι τυχαίο ότι τον Τσαμούρη πχ τον έβαλαν σε δυο ματς του ΠΑΟΚ σε δεκαπέντε μέρες και μολονότι στο προηγούμενο που διηύθυνε, το ΠΑΟΚ – Παναιτωλικός, ο Δέλλας είχε ζητήσει λίγο περισσότερο σεβασμό από τη διαιτησία: ούτε αυτόν τον άκουσε κανείς.  

Το δικαίωμα των υπόλοιπων

Ο ΠΑΟΚ δεν έβγαλε κιχ για τον Τσαμούρη – τα μισόλογα του Ρασβάν Λουτσέσκου και τα «ναι μεν αλλά» είναι να χαμε να λέγαμε. Ο ΠΑΟΚ μαθαίνει να ζει με την γκρίνια – ξέρει ότι η νομή της εξουσίας έχει κόστος. Οι εποχές που ο Ιβάν Σαββίδης έβγαινε και έβριζε το κράτος και το ποδόσφαιρο της Αθήνας πέρασαν: τώρα ποιον να βρίσει; Τους δικούς του; Ο κόσμος του ΠΑΟΚ βέβαια, τουλάχιστον ένα κομμάτι του, γκρινιάζει με όσους επισημαίνουν τα προφανή: αργά ή γρήγορα θα συνηθίσει – κανείς δεν έπαθε κάτι κακό από το αβαντάρισμα, ίσα ίσα κέρδισε και τίτλους και για αυτό όλοι την αβάντα την χρυσοπληρώνουν κι όταν δεν την έχουν οργίζονται.

Αλλά δεν μπορεί ο κόσμος αυτός (και κανένας κόσμος…) να ζητάει από όσους τα παιγνίδια παρακολουθούν, να πάθουν το είδος της τύφλωσης του Τσαμούρη: κάθε φορά που ένας διαιτητής κάνει ανάλογα πράγματα αυτό θα επισημαίνεται και η κριτική του θα είναι σκληρή. Από τότε που θυμάμαι τους Ελληνες διαιτητές ένα μόνο τους νοιάζει: να είναι με το δυνατό. Δικαίωμά τους. Αλλά και δικαίωμα των υπόλοιπων να μην βλέπουν τίποτα το άδολο στη συμπεριφορά τους.

Τα πληρώνει ακριβά

Είχε ενδιαφέρον ότι για το σκέλος του κειμένου που αφορούσε το κακό ποδόσφαιρο που παίζει ο ΠΑΟΚ δεν είπε κανείς τίποτα – ίσως γιατί το ποδόσφαιρο δεν ενδιαφέρει κανένα. Στην κριτική που συνήθως μου γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις επισημαίνεται ότι δεν έλεγα τίποτα είκοσι χρόνια κτλ κτλ. Οποιος αυτά τα λέει δεν με ξέρει, οπότε το τι λέει μου είναι τελείως αδιάφορο. Είκοσι χρόνια έλεγα όσα λέω και σήμερα, έγραφα στήλες διαιτησίας προβλέποντας πέναλτι και αποβολές κι έχω πάει στα δικαστήρια με μερικά από τα μεγαλύτερα τομάρια που έχουν εμφανιστεί στο ποδόσφαιρο ενώ κάτι προεδράρες ΠΑΕ τάχα μου κατά της διαφθοράς το βάζανε στα πόδια. Ημουν από αυτούς που πάντοτε μιλούσαν, αλλά ξέρω και να διαχωρίζω τις περιπτώσεις και τις εποχές και ξέρω καλά και τους ανθρώπους. Επίσης έχω και μια καλή γνώση της πραγματικότητας: ξέρω π.χ ότι ο ΠΑΟΚ μέχρι το περσινό ματς με την ΑΕΚ δεν είχε ποτέ του ζητήσει ούτε ξένους διαιτητές, ούτε ξένους αρχιδιαιτητές – όλα αυτά ο Ολυμπιακός τα απαίτησε και τα κέρδισε, οργανώνοντας την άμυνά του. Σήμερα ο Ολυμπιακός θέλει ξένους διαιτητές σε όλα τα ματς – τους θέλει και ο ΠΑΟΚ: ας τους επιβάλει – η διαφορά του από τον Ολυμπιακό είναι ό,τι μπορεί να το κάνει. Αυτό που δεν μπορεί να κάνει ο ΠΑΟΚ είναι να επιβάλει μια γενική σιωπή: το προσπάθησαν πριν από αυτόν πολλοί, αλλά δεν γίνεται. Κι επειδή δεν γίνεται ο Σαββίδης έχει φτιάξει ένα σωρό Μέσα που χρηματοδοτούνται για να τα εξηγούν όλα ωραία. Αυτά να βλέπετε, αυτά να διαβάζετε κι από αυτά να ενημερώνεστε, γιατί το αφεντικό τα πληρώνει ακριβά.