Δώδεκα βιβλία για όλο το χρόνο...

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες σας προτείνω μερικά βιβλία: φέτος που οι αργίες είναι και περισσότερες υπάρχει και παραπάνω χρόνος για διάβασμα. Προτιμώ να σας προτείνω ένα για κάθε μήνα της χρονιάς που έρχεται: μπορείτε φυσικά ν αλλάξετε τη σειρά. Είναι είτε βιβλία που έχω διαβάσεις (τα πιο πολλά…) είτε μερικά που έχουν πέσει στα χέρια μου και έχω προγραμματίσει να τα διαβάσω – κάποια είναι αστυνομικά μυθιστορήματα, κάποια έχουν σχέση με το ποδόσφαιρο, όλα κρίνω ότι έχουν ενδιαφέρον. Πάντα βέβαια, αν μέσα στη χρονιά μου προκύψει κάτι άξιο αναφοράς, θα φροντίσω να σας το κάνω γνωστό. Μην μου ανησυχείτε.

Ιανουάριος. Οι «Σκοτεινές Υποθέσεις» (Εκδόσεις Κύφαντα) είναι ένας υπέροχος τρόπος για να ξεκινήσει η χρονιά. Ο Αντώνης Γκόλτζος έπεισε έξι μέλη της ελληνικής λέσχης νουάρ (τον Γρηγόρη Αζαριάδη, τον Σέργιο Γκάκα, την Νίνα Κουλετάκη, τον Κώστα Μουζουράκη, την Ελένη Χουσνή και τον Φίλιππο Φιλίππου) να του δώσουν ο καθένας ένα διήγημα κι αφού πρόσθεσε και το πάντα απαραίτητο δικό του μας τα παρουσιάζει ως απάντηση στο αν υπάρχει μια ελληνική σχολή αστυνομικής λογοτεχνίας (το γράφω αν και ο όρος δεν του αρέσει). Τα διηγήματα είναι ιστορίες εγκλημάτων, μυστηρίου και αγωνίας. Και η σχολή όχι μόνο υπάρχει, αλλά βγάζει και χαρισματικούς εκπροσώπους.
Φεβρουάριος. Ο Βασίλης Σαμπράκος έρχεται να καλύψει ένα μεγάλο κενό: αποφάσισε να γράψει ένα πραγματικό βιβλίο για την κατάκτηση του Euro του 2004 από την Εθνική μας ομάδα εστιάζοντας στο ποδόσφαιρο του Ρεχάγκελ, αλλά και στους χαρακτήρες των ποδοσφαιριστών που ως ρεπόρτερ (και) της Εθνικής ομάδας για χρόνια γνώρισε πολύ καλά. Το βιβλίο είναι γεμάτο από συζητήσεις του συγγραφέα με τους παίκτες αλλά και τους ανθρώπους που ήταν γύρω από την Εθνική, έχει αποκαλύψεις, σκαλίζει την ίδια την ιστορία, αλλά στέκεται πολύ και στο ποδόσφαιρο. Το «Εξηγώντας το Θαύμα» (Εκδόσεις Τόπος) μας θυμίζει ότι πολλά από αυτά που θεωρούμε θαύματα έχουν απλές και ενδιαφέρουσες εξηγήσεις. Καλοτάξιδο να είναι…
Μάρτιος. Εφυγε βιαστικά από κοντά μας τον περασμένο Μάρτιο ο μεγάλος Φίλιπ Κερ, αρχιτέκτονας και όχι απλά συγγραφέας της εξαιρετικής «Τριλογίας του Βερολίνου» που είναι σταθμός στην παγκόσμια αστυνομική (και όχι μόνο…) λογοτεχνία. Πρόλαβε και μας άφησε δυο βιβλία που κυκλοφόρησαν μετά το θάνατο του. Το πρώτο είναι το «Φοβού τους Δαναούς» (Εκδόσεις Κέδρος) και διαδραματίζεται στην μετεμφυλιακή Ελλάδα. Που ιντριγκάρει τον Κερ όσο η Γερμανία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου που έχει μελετήσει όσο λίγοι.
Απρίλιος. Ο «Ψυχρός Πόλεμος» (Εκδόσεις Παπαδόπουλος) είναι πιθανότατα το καλύτερο βιβλίο που διάβασα την προηγούμενη χρονιά. Ο Τζον Λούις Γκάντις ξεκινά την αφήγηση της περιόδου που ονομάστηκε «Ψυχρός Πόλεμος» από τη νύχτα που πέθανε ο Τζόρτζ Οργουελ. Και δεν εξηγεί απλά την περίοδο, αλλά τον κόσμο που ζούμε εξηγώντας γιατί είναι δημιούργημά του.
Μάιος. Είναι ο μήνας του τελικού του Τσάμπιονς λιγκ για αυτό διαβάστε ένα καταπληκτικό βιβλίο για το ποδόσφαιρο. Εχει κυκλοφορήσει στα αγγλικά πριν χρόνια και έχω αναφερθεί σε αυτό κάθε φορά που γράφω για τους Ολλανδούς και το ποδόσφαιρό τους. Ο Ντεϊβιντ Γουίνερ, ένας Αγγλος δημοσιογράφος, ταξιδεύει στην Ολλανδία για να μας εξηγήσει τι έχει ο ίδιος καταλάβει ότι είναι το Τόταλ Φούτμπολ και πως γεννήθηκε. Η «Επανάσταση χρώματος Πορτοκαλί» (Εκδόσεις Διαύλος), με κάνει να αναρωτιέμαι τι θα έγραφε ο τύπος αν έκανε ένα ταξίδι στην Ελλάδα. Ο πρόλογος είναι του Χρήστου Χαραλαμπόπουλου.
Ιούνιος. Για τον Mάριο Πότσο, συγγραφέα του Νονού, που στάθηκε η βάση για να μας δώσει ο Κόπολα τις αριστουργηματικές του ταινίες, έχετε σίγουρα ακούσει. Για τον Μαρκ Γουαϊνγκάρντερ μάλλον δεν γνωρίζετε πολλά. Κι όμως ο τύπος αναλαμβάνοντας να γράψει τη συνέχεια της οικογένειας των Κορλεόνε έγραψε ένα εξαιρετικό βιβλίο, χωρίς μάλιστα να έχει στο μυαλό του το πώς θα γίνει σενάριο. «Ο Νονός, η Επιστροφή» (Εκδόσεις Οξύ) είναι ένα χορταστικό βιβλίο για να αρχίσει ωραία το καλοκαίρι σας.
Ιούλιος. Οι εκδόσεις Ψυχογιός έβαλαν φέτος ένα από τα στοιχήματα της χρονιάς. Θέλουν να ξαναβγάλουν τα βιβλία της Αγκάθα Κρίστι με ήρωα τον Ηρακλή Πουαρό. Από τα πρώτα που βρίσκονται ήδη στα βιβλιοπωλεία προτείνω το «Φόνοι με αλφαβητική σειρά», όπου ο Πουαρό καλείται να λύσει ένα μυστήριο από τα σπάνια: ένας σίριαλ κίλερ δολοφονεί άσχετους (;) μεταξύ τους ανθρώπους με βάση το αρχικό γράμμα του ονόματος τους.
Αύγουστος. Ας μείνουμε στο κλίμα της μεγάλης κυρίας του αστυνομικού, αλλά στην φανταστούμε την ίδια σε ρόλο ντέντεκτιβ! Αυτή ήταν η κεντρική ιδέα της Λίντσεϊ Ασφορντ που γράφοντας το «Η Αγκάθα Κρίστι στο Οριαν Εξπρες» (Εκδόσεις Μεταίχμιο) μας παρουσιάζει την γνωστή συγγραφέα να πρωταγωνιστεί σε μια ιστορία φόνων και μυστηρίου που γίνονται ενώ η ίδια ταξιδεύει με το ιστορικό τρένο. Είναι ψύχραιμη όσο οι ήρωές της; Είναι διεισδυτική; Η είναι απλώς μια κυρία με μεγάλη φαντασία που όταν έρχεται αντιμέτωπη με το έγκλημα πελαγώνει;
Σεπτέμβριος. Οι Ιταλοί δεν έχουν τον πλούτο των αστυνομικών συγγραφέων που έχουν οι Σκανδιναβοί αυτό τον καιρό. Έχουν όμως παράδοση στο είδος και τελευταία διακρίνω ότι τους αρέσει να στήνουν αστυνομικές ιστορίες σε προηγούμενες εποχές, ίσως πιο ενδιαφέρουσες από την τωρινή. Αυτό έκανε και ο Μαουρίτσιο Ντε Τζοβάννι που στην «Η Αίσθηση του πόνου» (Εκδόσεις Πατάκη) διηγείται μια ιστορία εγκλήματος που διαδραματίζεται στην Νάπολι του 1931. Ο εσωστρεφής και απόμακρος αστυνόμος Λουίτζι Αλφρέντο Ριτσιάρντι καλείται να ανακαλύψει ποιος σκότωσε τον τενόρο Αρνάλντο Βέτσι – φίλο του Ντούτσε. Η τοιχογραφία και η υπόθεση είναι εξίσου σπουδαίες.
Οκτώβριος. Διαμαντάκια αστυνομικής λογοτεχνίας μπορεί να ανακαλύψεις παντού – όρεξη να υπάρχει. Ο Ντίον Μέγερ είναι Νοτιοαφρικάνος. Δούλευε ως δημοσιογράφος και τα παράτησε για να γράφει αστυνομικά. Η «Κόμπρα» (Εκδόσεις Σκοτεινό Στερέωμα) είναι το είδος του σκληρού, βίαιου αστυνομικού που θα θελε να γράψει κάθε μεγάλος Αμερικάνος συγγραφέας – ο Ελρόι π,χ. Η μετάφραση είναι του Ανδρέα Αποστολίδη, που είναι εγγύηση.
Νοέμβριος. Οποιος έχει διαβάσει το «Κρύο Χώμα» του Αντριαν Μακ Κίντυ, δεν μπορεί παρά να έχει ήδη πέσει με τα μούτρα στο «Ακούω τις σειρήνες στο δρόμο» (Εκδόσεις Οξύ) στο δεύτερο δηλαδή βιβλίο του που κυκλοφόρησε στη χώρα μας. Ο Ιρλανδός συγγραφέας και ο ήρωάς του, ο Σον Ντάφι, σου κολλάνε στο μυαλό και σε αναγκάζουν να τους περιμένεις. Όλα τα άλλα οφείλονται στο Μπέλφαστ και στην ταραγμένη εποχή (αρχές της δεκαετίας του ’80) που οι ιστορίες διαδραματίζονται.
Δεκέμβριος. Να πω την αλήθεια ο μακαρίτης Μανουέλ Βάσκες Μολνταλμπάν και ο ήρωάς του, ο πρώην κομμουνιστής και πρώην πράκτορας της CIA επιθεωρητής Πέπε Καρβάλιο, ποτέ δεν με ενθουσίασαν. Στη Βαρκελώνη βέβαια τον λατρεύουν, τον αποκαλούν όλοι με το μικρό του όνομα, και η συλλογή τριών διηγημάτων του με τίτλο «Η Βαρκελώνη του Μανόλο» (Εκδόσεις Μεταίχμιο) σε κάνει να καταλάβεις το γιατί. Και σου ξυπνά και την όρεξη για μια βόλτα στη Βαρκελώνη χριστουγεννιάτικα….