Δικαιώνοντας τον μεγάλο Μουρίνιο που είπε στους προπονητές των αγγλικών ομάδων πρόσφατα πως «όποιος δεν θέλει να παίξει, κάθεται σπίτι και βλέπει Μπουντεσλίγκα», όλη η Ευρώπη είδε το Ντόρτμουντ – Μπάγερν Μονάχου (0-1). Δηλαδή όλη η Ευρώπη είδε γιατί η Μπάγερν κερδίζει πάλι εύκολα το πρωτάθλημα στη Γερμανία – παρά τις διακοπές, την πανδημία, την κρίση στον πρώτο γύρο κτλ. Και γιατί εξελίσσεται σε μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του Τσάμπιονς λιγκ, αν έχει μείνει λίγη λογική φέτος στο ποδόσφαιρο.
Η μια βελτιώθηκε η άλλη είναι η Μπάγερν
Πριν το γερμανικό ντέρμπι αρχίσει το μεγάλο «πρέπει» το κουβαλούσε στις πλάτες της η Μπορούσια Ντόρτμουντ. Η Μπορούσια έπρεπε να κερδίσει γιατί σε αυτή την περίπτωση θα πλησίαζε την κορυφή: θα είχε ένα μόλις βαθμό διαφορά από την πρωτοπόρο. Παραμονές του ματς έγραφα στην εφημερίδα ότι η καταντίνα της έκανε καλό γιατί ο αποκλεισμός από την Παρί στο Τσάμπιονς λιγκ ξεχάστηκε, ενώ από την ήττα της από την Μπάγερν στον πρώτο γύρο (με το βαρύ 4-0) θα νόμιζε κανείς ότι πέρασαν αιώνες! Αν και η Μπορούσια είναι φύσει επιθετική ομάδα ο προπονητής της, ο καλός Φαβρ, πόνταρε στην τρομερή βελτίωση της άμυνά της και για να μην την αλλάξει χρησιμοποίησε ακόμα και τον Χούμελς, που είχε αποχωρήσει τραυματίας το Σάββατο κόντρα στην Βόλσφμπουργκ κι όλοι έλεγαν ότι δεν θα αγωνιστεί. Η Μπορούσια είχε ένα απλό σχέδιο: έπρεπε να κρατήσει το μηδέν και να βρει ένα γκολ - η φόρμα και το άστρο του Χάαλαντ το εγγυόταν. Η γηπεδούχος μπήκε πιο δυνατά, φροντίζοντας ωστόσο να μην δεχτεί αντεπιθέσεις. Αλλά απέναντί υπήρχε η Μπάγερν – όχι η Μπάγερν που στην αρχή της χρονιάς πέρασε μήνες εσωστρέφειας προσπαθώντας να στηρίξει τον κάποτε αρχηγό της και μέχρι τον Νοέμβρη προπονητή της Νίκο Κόβατς, αλλά η Μπάγερν που από τη στιγμή που έδιωξε τον προπονητή της πετάει!
Κέρδισε με μια ενέργεια
Στο ματς με την Ντόρτμουντ η Μπάγερν δεν χρειάστηκε να πετάξει – χρειάστηκε απλά να κερδίσει. Το έκανε δείχνοντας ότι είναι πιο γεμάτη ομάδα και ότι μπορεί να έχει λύσεις ακόμα και αν τα ατού της δεν εντυπωσιάσουν. Ο Λεβαντόφσκι απλά κατάφερε να σημάδεψε το δοκάρι στην καλύτερη στιγμή του. Ο φορμαρισμένος Μίλερ, που παίζει βασικός αντί του Κοουτίνιο, ευκαιρίες δεν είχε. Οι δαιμόνιοι μικροί, ο Κομάν και ο Γκνάμπρι, δεν είχαν χώρους για αντεπιθέσεις. Αλλά στην ενδεκάδα της Μπάγερν υπάρχουν πολλοί ικανοί να παίξουν τον ρόλο του ήρωα της μιας βραδιάς: για να ανοίξει το σκορ χρειάστηκε μια ενέργεια του Κίμιχ, που ήταν κάποτε ένας ταλαντούχος δεξιός μπακ και σήμερα είναι ένας all around μέσος. Η λόμπα του στο 43΄ήταν δηλητηριώδης: το 0-1 αποδείχτηκε προβάδισμα τεράστιο και προέκυψε μετά από ένα μοιρασμένο πρώτο ημίχρονο, όπου οι δυο ομάδες έκαναν περίπου το ίδιο, δηλαδή έτρεχαν και πίεζαν. Στο δεύτερο ημίχρονο, η Μπορούσια παρόντος του Σάντσο, που ήρθε από τον πάγκο, πίεσε πιο πολύ, αλλά όταν ο Νόγιερ χρειάστηκε θύμισε γιατί κάποτε τον θεωρούσαμε τον καλύτερο τερματοφύλακα στον κόσμο. Όταν ο Χάαλαντ τραυματίστηκε η Μπάγερν απλά έλεγξε το ματς επαγγελματικά: στην Μπορούσια έμειναν τα παράπονα για ένα «χέρι – πέναλτι» του Μπόατενγκ, φάση δύσκολη γιατί ο παίκτης είναι πεσμένος στο χόρτο. Χάρη στη νίκη της η Μπάγερν παίρνει ένα ακόμα πρωτάθλημα. Τρέχει με 16 νίκες στα 17 τελευταία ματς. Λογικά είναι φαβορί και για το Τσάμπιονς λιγκ πλέον. Κι ένα παράδειγμα προς μίμηση για όλους όσους κάνουν πρωταθλητισμό.
Η φυγή του Κόβατς
Οι παίκτες της Μπάγερν δεν άντεχαν τον Κόβατς και μετά την φυγή του πήραν την κατάσταση στα χέρια τους: η απόλυση ενός προπονητή είναι μια λύση που μπορεί να αποδώσει αρκεί να έχεις μια διοίκηση που να είναι σε θέση να εξηγήσει στους παίκτες ό,τι έχει απαιτήσεις από αυτούς και φυσικά αρκεί να έχεις και παίκτες ικανούς να σηκώσουν το βάρος των απαιτήσεων. Χρειάζεται φυσικά και μεγάλη θέληση, ωστόσο μόνο αυτό δεν αρκεί γιατί θέληση έχουν όλοι.
Η πρωταθλήτρια Γερμανίας μπήκε στην καραντίνα μετά την τρομερή εμφάνιση και την νίκη της στο Λονδίνο κόντρα στην Τσέλσι με 0-3 και βγήκε από δαύτη σαν θηρίο που το σκασε από κλουβί! Άλλη ομάδα θα στεναχωριόταν που φρέναρε πάνω στο καλύτερο: η Μπάγερν δεν ανήκει στις ομάδες για τις οποίες η συγκυρία παίζει ρόλο – η απόδοσή της δεν είναι θέμα φόρμας, αλλά θέμα νοοτροπίας. Οι νίκες της δεν είναι μόνο αποτέλεσμα ποιότητας, είναι κυρίως αποτέλεσμα δουλειάς – επαγγελματική υποχρέωση. Σε τρία ματς του γερμανικού πρωταθλήματος έχει τρεις ολότελα διαφορετικές νίκες. Πέρασε επαγγελματικά με 0-2 από το Βερολίνο κόντρα στην Ουνιόν, στραπατσάρησε με 5-2 το Σάββατο την Αϊντραχτ Φρανκφούρτης και την Τρίτη στο ντέρμπι έδειξε προσοχή στην άμυνα και πολύ καθαρό μυαλό. Αυτός ο διαφορετικός τρόπος επιβολής την καθιστά στα μάτια μου αυτή την στιγμή το πρώτο φαβορί και του Τσάμπιονς λιγκ: το μεγάλο τρόπαιο το κερδίζουν ομάδες εθισμένες στη νίκη με κάθε τρόπο, που φυσικά έχουν και χαρακτήρα.
Η Μπάγερν ήταν έξι βαθμούς πίσω στην Μπουντεσλίγκα και τώρα είναι επτά βαθμούς μπροστά! Στο πρώτο μέρος της σεζόν ήταν ο Λεβαντόφσκι που με τα δικά του γκολ την κράταγε ζωντανή: τώρα πήραν φόρα όλοι και βοηθάνε τον Πολωνό όσο ποτέ άλλοτε την εφετινή σεζόν. Από τα οκτώ γκολ που σημείωσε η Μπάγερν στην Μπουντεσλίγκα μετά την επιστροφή ο μεγάλος Λέβα έβαλε μόλις δύο: το ένα με πέναλτι. Την Ντόρτμουντ την κέρδισε χωρίς οι επιθετικοί της να κάνουν τίποτα: αρκούσαν ο Ντάβιτς, ο Γκορέτσκα, ο Κίμιχ και η σοβαρότητα των σέντερ μπακ.
Βελτίωση και συνέχεια
Κι ο προπονητής; Ο κάποτε βοηθός του Γιοακίμ Λιβ στην Εθνική Γερμανίας Χανς Ντίτερ Φλικ έχει βάλει πολλές πινελιές. Έφτιαξε το δίδυμο Γκορέτσκα – Κίμιχ στα χαφ. Ανέστησε τον Μίλερ. Άλλαξε πολλά στην άμυνα. Αλλά δεν είναι αυτό το μυστικό: ο Κόβατς θα μπορούσε να κάνει τα ίδια χωρίς να έχει 16 νίκες σε17 ματς όπως έχει η Μπάγερν από τη στιγμή που αυτός έφυγε. Στην προκειμένη περίπτωση οι παίκτες είναι το μυστικό γιατί οι παίκτες ξέρουν τι είναι η Μπάγερν. Η προσαρμογή σε ματς χωρίς θεατές υπήρξε πανεύκολη γιατί ο στόχος είναι πιο σημαντικός από τις συνθήκες και άλλοθι δεν υπάρχουν.
Τι λέει η συνέχεια; Ότι από τη στιγμή που θα ολοκληρώσει το γερμανικό πρωτάθλημα κατακτώντας το η Μπάγερν θα έχει χρόνο για μια μίνι προετοιμασία που θα της επιτρέψει να φτάσει να παίξει στο Τσάμπιονς λιγκ σε φουλ φόρμα – πράγμα που δύσκολα μπορώ να φανταστώ για τους ανταγωνιστές της. Η Γιούβε, η Μπάρτσα, η Ρεάλ, η Παρί, η Σίτυ ακόμα δεν πάτησαν γήπεδο: κανείς δεν γνωρίζει σε τι κατάσταση θα εμφανιστούν. Οι ανταγωνιστές της Μπάγερν έχουν μόνο αγωνία – η ίδια μόνο βεβαιότητες. Η μεγαλύτερη από αυτές είναι ότι δεν φοβάται τίποτα και κανένα. Στη δυσκολότερη χρονιά των τελευταίων ποδοσφαιρικών χρόνων η Μπάγερν διδάσκει τι σημαίνει πρωταθλητισμός..
