Απόψε ολοκληρώνονται οι όμιλοι. Βραζιλιάνοι και Πορτογάλοι έχουν πάρει τις προκρίσεις στους ομίλους τους. Λογικά θα αγωνιστούν με αναπληρωματικούς. Ελπίζω η Βραζιλία απέναντι στο Καμερούν και η Πορτογαλία με αντίπαλο την Νότιο Κορέα να δείξουν την πρέπουσα σοβαρότητα – αυτή που δεν έδειξαν οι Γάλλοι με την Τυνησία την Τετάρτη και οι Ισπανοί με τους Γιαπωνέζους χθες. Όπως και να χει κινδυνεύουμε απόψε να χάσουμε δυο ομάδες που πολλοί στην Ελλάδα αγαπούν: την Ουρουγουάη που για να προκριθεί πρέπει να κερδίσει τη σκληρή, γρήγορη και γεμάτη ενθουσιασμό Γκάνα και την Σερβία, που δίνει το δικό της μπαράζ με τους Ελβετούς που έχουν το αβαντάζ της ισοπαλίας.

Που είναι η Ουρουγουάη;

Είναι δύσκολο να καταλάβεις γιατί στην Ελλάδα ένας κάποιος κόσμος αγαπάει την Ουρουγουάη. Για τους παλιούς το καταλαβαίνω: κάποιοι μεγάλωσαν με το μύθο της ποδοσφαιρομάνας Ουρουγουάης, που με πληθυσμό μικρότερο της Αθήνας βγάζει μεγάλους παίκτες και έχει κερδίσει και παγκόσμια κύπελλα. Οι μικρότεροι που την υποστηρίζουν ίσως την αγάπησαν γιατί την είδαν να κάνει ωραία πράγματα τον καιρό του Φορλάν, ή γιατί κάτι θυμούνται από το σπουδαίο Φραντσέσκολι, ή γιατί ο Σουάρες δεν δάγκωνε μόνο, αλλά έβαζε και γκολ, ή γιατί ο Καβάνι είναι (ήταν…) ένας από τους ωραιότερους επιθετικούς που έχουμε δει με τη μπάλα στα πόδια.

Νομίζω ότι η Ουρουγουάη είναι για πολλούς κάτι σαν την Ιταλία – μια Ιταλία σε λατινοαμερικάνικη έκδοση: ξέρει να παίζει για να μην χάσει, μπορεί να κάνει ζημιές σε όλους, πουλάει πάντα ακριβά το τομάρι της κι έχει πάντα επικίνδυνους κυνηγούς και συχνά και καλούς προπονητές. Πιο πολύ από καλή ομάδα η Ουρουγουάη δίνει την εντύπωση ότι είναι ομάδα που δεν προδίδει ποτέ. Και για αυτό το λόγο το μουντιάλ που κάνει μέχρι τώρα είναι απογοητευτικό: όχι γιατί δεν κέρδισε κάποιο από τα πρώτα δυο ματς, αλλά γατί ήταν κατώτερη των προσδοκιών σχεδόν σε όλα. Ακόμα και την παραδοσιακή της σκληρότητα αυτή τη φορά δεν την είδαμε.

Αντίδραση για μισή ώρα

Μέχρι τώρα η Ουρουγουάη είχε ένα μόνο καλό διάστημα στα παιγνίδια της: το τελευταίο μισάωρο στο ματς με την Πορτογαλία, όπου της έλειψε το γκολ της ισοφάρισης. Ωστόσο αυτό που έδειξε ήταν απλά μια αντίδραση – τίποτα  παρά πάνω. Μόνο ενδιαφέρον σε αυτό ότι προέκυψε γιατί χρησιμοποιήθηκαν ως αλλαγές παίκτες που ακόμα και στην εποχή της ποδοσφαιρικής υπερπληροφόρησης δεν είναι τόσο γνωστοί: ο Χιόρχιαν ντε Αρασκαέτα εξτρέμ της Φλαμένγκο, ο Φακούντο Πελιστρι, all around κυνηγός «γραμμένος» στο ρόστερ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο Ματίας Βίνια, επιθετικός αριστερός μπακ χαμένος φέτος κάπου στη Ρόμα. Αλλά για μια στιγμή; Αυτό δεν συνέβαινε πάντα στην Ουρουγουάη; Δεν ήταν πάντα ένα από τα χαρακτηριστικά της ότι στα μουντιάλ εμφάνιζε ως βασικούς, κάποιους παίκτες που λίγοι γνώριζαν και που κατάφερναν να κερδίσουν την προσοχή μας, είτε με την τεχνική τους, είτε με την σκληράδα τους; Νομίζω πως ναι. Κι επειδή θεωρώ αυτό κάτι σαν σημάδι πως η Ουρουγουάη είναι παρούσα, θέλω να πιστεύω πως θα προκριθεί σήμερα. Οσο δύσκολο κι αν φαίνεται γιατί η Γκάνα έρχεται από δυο σούπερ παιγνίδια και τρέχει πολύ. Και θέλει και να εκδικηθεί την Ουρουγουάη που το 2010 στην Αφρική της την απέκλεισε στα προημιτελικά στα πέναλτι σε ένα ματς στο οποίο ο ήρωας της χώρας Γκιαν είχε χάσει και πέναλτι στο τελευταίο λεπτό της παράτασης: μιλάμε για το απόλυτο ψυχόδραμα.

Καλοί αλλά μόνο μπροστά

Ενοχη προδοσίας θεωρούν οι φίλοι της και τη Σερβία. Εξ αρχής το ξέραμε ότι η Σερβία είναι εσωτερικά άνιση: στην επίθεση έχει Κόστις, Μίτροβιτς, Τάντιτς και έχει εκτός του Βλάχοβιτς. Στην άμυνα έχει κάτι παίκτες που παίζουν στην Αλμερία, στην Σάλτσμπουργκ και στη Χετάφε: ο καλύτερος είναι ο συγκινητικός δικός μας Ζίφκοβιτς του ΠΑΟΚ ως δεξιός μπακ. Περιμένεις να δεις μια ομάδα που θα βάζει γκολ και θα έχει προβληματάκια στα μετόπισθεν, αλλά τα λάθη που έκανε με το Καμερούν παίζοντας με την άμυνα στη σέντρα για ομάδα με σέρβικο μυαλό είναι ανεπίτρεπτα. Κρίμα γιατί στην επίθεση έκρυψε τη μπάλα.

Μοντεβιδέο αγάπη μου

Οι Σέρβοι λατρεύουν τα μουντιάλ. Για να το καταλάβετε δείτε τις δυο ταινίες που έχουν κάνει με θέμα τη συμμετοχή της Γιουγκοσλαβίας στο πρώτο μουντιάλ: λέγονται «Μοντεβιδέο αγάπη μου» (1 και 2).  Ισχυρίζονται πως στο μουντιάλ αυτό πήραν την τρίτη θέση – πως όλοι είπαν πως ήταν η καλύτερη ομάδα. Είναι ομάδα που παίζει για τα καλά λόγια και το ξέρουμε. Αλλά είναι κομμάτι άνευροι – η παράδοσή τους στους Βραζιλιάνους ήταν άνευ όρων, καλά καλά δεν έμοιαζαν Σέρβοι και μόνο ο προπονητής τους, ο μεγάλος Στοϊκοβιτς με τις προβοκατόρικες δηλώσεις του είχε μείνει να μας θυμίζει γιατί παιδιά για υιοθέτηση μιλάμε όταν μιλάμε για Σέρβους. Οι παίκτες του, όλοι σχεδόν, ήταν μέχρι τώρα καλά στρατιωτάκια, υπερβολικά ήσυχοι για Σέρβοι, υπερβολικά καλοί επαγγελματίες, υπερβολικά κύριοι. Ωσπου, ξαφνικά πριν το ματς με τους Ελβετούς (που κι αυτοί είναι άχρωμοι και καλοί και βαρετοί αλλά έτσι είναι πάντα), έσκασε η πρέπουσα είδηση: ο Βλάχοβιτς έμεινε εκτός ενδεκάδας διότι έχει σχέση με τη γυναίκα του συμπαίκτη του δεύτερου τερματοφύλακα της ομάδας Πρέντραγκ Ράικοβιτς.

Επέστρεψαν νομίζω

Χθες ο Βλάχοβιτς είπε πως όλα είναι απαράδεκτα πως θα κινηθεί νομικά.«» «Προφανώς αυτοί που τα διαδίδουν βαριούνται και δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν στη ζωή τους. Θέλω απλώς να προστατεύσω το όνομά μου και την ακεραιότητά μου» είπε. Λογική η διάψευση, αλλά έγινε στην επίσημη συνέντευξη τύπου της ομάδας για το ματς κι όχι σε κάποια εκπομπή της σέρβικης τηλεόρασης. Θέλω να πιστεύω πως όλα αυτά είναι σημάδι πως οι Σέρβοι που αγαπήσαμε επέστεψαν. Και περιμένω να τους δω απόψε με την Ελβετία. Επιτέλους όπως τους ξέρω.