Η εβδομάδα ξεκίνησε με ένα ακόμα άλμα στην παγκόσμια κατάταξη του τένις για τον Στέφανο Τσιτσιπά και τη Μαρία Σάκκαρη. Η ελληνίδα πρωταθλήτρια ανέβηκε 18 θέσεις και έφτασε στο νούμερο 31, ο Τσιτσιπάς έφτασε το νούμερο 27. Η Σάκκαρη είναι μόλις 23 χρονών και ο Τσιτσιπάς καλά καλά δεν έχει κλείσει τα 20. Το μέλλον είναι δικό τους. Αρκεί, το μυαλό τους, κυρίως να αντέξει την πίεση.

Το Μαράκι που μεγάλωσε

Την Σάκκαρη την ανακάλυψα πριν από μερικά χρόνια χάρη στο Γιώργο Καραγκούνη. Ετοιμαζόταν να παίξει στο πρώτο της Γουίμπλετον και ο Καραγκούνης που την γνώριζε οικογενειακά έλαμπε από υπηρηφάνεια όταν μιλούσε για το «Μαράκι». Ο «Κάρα», που έχεις ως ποδοσφαιριστής γυρίσει την Ευρώπη, καταλαβαίνει πόσο δύσκολο είναι να κάνεις καριέρα σε ένα σπορ παίζοντας μονίμως και πάντα στα εξωτερικό. Ο Γιώργαρος μου χε πει ότι το Μαράκι είναι κόρη της Αγγελικής Κανελλοπούλου – πράγμα που μου ήταν αρκετό για να καταλάβω όλα τα ωραία που θα ακολουθούσαν.

Η μαμά της Σάκκαρη ήταν μια από τις πιο πεισματάρες ελληνίδες αθλήτριες όλων των εποχών – έφτασε να μπει στις τριάντα πρώτες του κόσμου σε μια εποχή που αυτό για ελληνίδα, που δούλευε στην Ελλάδα, ήταν αδιανόητο. Κάθε άνθρωπος που έχω γνωρίσει στο χώρο του ελληνικού τένις (κι έχω γνωρίσει πολλούς), όταν φτάνει η στιγμή να μιλήσει για την Αγγελική το κάνει με ένα σεβασμό που σπάνια συναντάς σε αυτή τη χώρα: η Κανελλοπούλου υπήρξε για το ελληνικό τένις το απόλυτο παράδειγμα ότι όλα γίνονται. Η Μαρία με μια τέτοια μαμά δεν μπορεί παρά να κάνει καριέρα. Εφυγε από την Ελλάδα, προπονείται στη Βαρκελώνη, δουλεύει πολύ και όσοι την παρακολουθούμε περιμένουμε να δούμε αν θα καταφέρει να ξεπεράσει το ιστορικό κατόρθωμα της Λένας Δανιηλίδου που το 2003 έφτασε στο νούμερο 14 του κόσμου, μετά την κατάκτηση του τουρνουά του Ωκλαντ. Η Σάκκαρη νομίζω ότι αγαπάει τις γρήγορες επιφάνειες κι ομολογώ ότι έχω μια άγια περιέργεια να τη δω φέτος στο USA Open. Είναι σπουδαία αθλήτρια και το καταλαβαίνεις αν παρατηρήσεις πόσο έχει δυναμώσει τα δυο τελευταία χρόνια. Και μοιάζει να μην στέκεται στις αποτυχίες – πράγμα ειδικά στο τένις απαραίτητο.

Ποιος του έμαθε αυτό το τένις;

Ο Τσιτσιπάς από την άλλη είναι κάτι το απίστευτο. Δεν ξέρω τι θα κάνει τελικά αυτό το παιδί, αλλά προσωπικά περιμένω τα πάντα: ακόμα και να τον δούμε κάποια στιγμή μέσα στην πρώτη δεκάδα, πράγμα που για Ελληνα παίκτη πριν μερικά χρόνια δεν μπορούσε να φανταστεί κανείς. Ξέρω ότι έπαιζε τένις η μητέρα του και ότι από αυτή κόλλησε το μικρόβιο, αλλά αυτό δεν αρκεί για να εξηγήσει κάνεις τα όσα κάνει. Παρόλο που, εντυπωσιασμένος από τα εφετινά του κατορθώματα, έκανα μερικές ερωτήσεις δεξιά κι αριστερά, δεν μπόρεσα να λύσω το μυστήριο αυτής της καταπληκτικής προόδου του, αλλά ούτε και να μάθω ποιος του έμαθε αυτό το καταπληκτικό τένις που παίζει. Τώρα προπονείται στις ακαδημίες της Νις, αλλά αυτό το τένις που παίζει δεν το μαθαίνεις 18 χρονών: το παιδί έχει μεγαλώσει εντυπωσιακά σωστά. Μου λένε ότι τον έχουν δει και τον έχουν θαυμάσει μικρό να παίζει στα γήπεδα της Βουλιαγμένης, ότι η μαμά και ο μπαμπάς του ήταν πάντα δίπλα του: αν αυτοί είναι το μυστικό του μπράβο τους. Ο Τσιτσιπάς παίζει επιθετικό τένις σε μια εποχή που ευνοούνται οι μαραθωνοδρόμοι, δεν μοιάζει να έχει αγαπημένη επιφάνεια, αφού φέτος παίρνει άριστα σε όλες, έχει ως παίκτης μια πληρότητα που σε αυτή την ηλικία χαρακτήριζε μόνο τους μεγάλους του σπορ.

Δεν θέλω να πω ποιους μου θυμίζει γιατί θα ακουστώ υπερβολικός, μπορώ, όμως, να πω ότι στην ηλικία του ελάχιστους θυμάμαι να παίζουν έτσι. Στο τένις μπορεί να βρεθεί πάντα ένας βομβαρδιστής που με το σερβίς του να αναστατώσει τα τουρνουά σε ηλικία είκοσι χρονών – το χει κάνει ο Μπόρις Μπέκερ κάποτε. Μπορεί επίσης να βρεθεί ένας απίστευτος δρομέας που με όπλο τις αντοχές, το θράσος και τα πόδια του να τρελάνει τον κόσμο στις πρώτες του εμφανίσεις: σαν χθες θυμάμαι τον Μάικλ Τσάνγκ στο Ρολάν Γκαρός να βγάζει από τα ρούχα του τον Ιβάν Λεντλ με την αναίδεια της νιότης του. Αλλά ένα παίκτη που στα δεκαεννιά του να παίζει σαν έμπειρος τριαντάρης, όπως ο Τσιτσιπάς, ειλικρινά δεν θυμάμαι. Δεν θυμάμαι επίσης τέτοια ωριμότητα σε δηλώσεις, τέτοια διάθεση να εξηγήσεις τη δυσκολία του σπορ και τέτοια άνεση απέναντι σε παίκτες εικοσάδας από ένα νεαρό που μόλις πέρυσι μπήκε στους εκατό καλύτερους. Ο Τσιτσιπάς έχει κερδίσει φέτος έξι από τους είκοσι πρώτους – όλους σε διαφορετικές επιφάνειες! Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι μερικές από τις ήττες του από παίκτες δεκάδας (όπως είναι ο Ισνερ ή ο Ζβέρεφ) καταλαβαίνεις ότι οφείλονται σε μια απλή έλλειψη εμπειρίας: αν τους ξαναβρεί είναι δεδομένο ότι θα τους κάνει τη ζωή πιο δύσκολη, γιατί απλά τους ξέρει. Στην περίπτωση του νεαρού έλληνα πρωταθλητή καταλαβαίνεις ότι η πρόοδος θα ρθει απλά χάρη στο δάσκαλο χρόνο: το βασικό είναι ότι υπάρχει στο παιγνίδι του μια φυσική αρχοντιά που τον κάνει να ξεχωρίζει. Τον βλέπεις μια φορά και λαχταράς πότε θα ξαναδείς παιγνίδι του – μιλάμε για ένα συναίσθημα που στον φίλο του τένις έχουν προκαλέσει μόνο παίκτες που έφτασαν στο νούμερο 1 της παγκόσμιας κατάταξης, θηρία που έχαναν ή κέρδιζαν, αλλά πάντα έπαιρναν την πρωτοβουλία και «ζωγράφιζαν». Μου αρέσει επίσης η εξωστρέφεια του, η άνεσή του με τους δημοσιογράφους, αλλά κι ο τρόπος που τα βάζει με τον εαυτό του: πιέζεται να γίνει ακόμα καλύτερος.

Δυο ροκ αστέρια

Και η Σάκκαρη και ο Τσιτσιπάς δεν έχουν πολλά να ζηλέψουν από πολλούς που σήμερα έχουν μπροστά τους. Το πρόβλημα με το τένις είναι οι καριέρες των παικτών μοιάζουν λίγο με αυτές των ροκ σταρ: ένα σουξέ μπορεί να σε απογειώσει, είσαι πάντα υποχρεωμένος να γυρνάς τον κόσμο για να στηρίξεις την επιτυχία σου, αντιμετωπίζεις πειρασμούς, καμιά φορά μπορεί να βρεθείς να κουβαλάς ένα τσούρμο ανθρώπων, που μπορεί και να σε αποπροσανατολίσει. Επίσης το να φτάσεις γρήγορα ψηλά, μερικές φορές αποδεικνύεται κακό: είναι σαν να έχεις βάλει σε χρόνο ρεκόρ μπροστά σου ένα όριο που δεν μπορείς να ξεπεράσεις. Η Δανιηλίδου έφτασε στο νούμερο 14 όταν ήταν μόλις 21 χρονών – σε όλη την αξιόλογη και σπουδαία καριέρα της εκεί δεν κατάφερε να επιστρέψει.

Ας παρακολουθήσουμε με όλο μας το ενδιαφέρον τις προσπάθειες της Σάκκαρη και του Τσιτσιπά. Εχουν δείξει τρομεροί πρόοδο ως αθλητές. Να δούμε αν θα τα καταφέρουν και ως σταρ – πράγμα που είναι κομμάτι δυσκολότερο.