Από το ξεκίνημα των υποχρεώσεών τους στις εφετινές ευρωπαϊκές διοργανώσεις οι ελληνικές ομάδες έχουν μια τεράστια δυσκολία να κάνουν νίκες και καλά παιγνίδια την έδρα τους. Δεν είναι μόνο ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ, που εντός έδρας έχουν χειρότερα αποτελέσματα από ό,τι εκτός: ο ΠΑΟ στους ομίλους του Γιουρόπα λιγκ είχε στη Λεωφόρο τρεις ήττες (από τον Αγιαξ, την Σταντάρ Λιέγης και τη Θέλτα), ενώ η ΑΕΚ αποκλείστηκε από τη Σεντ Ετιέν στο ΟΑΚΑ, χωρίς να κάνει σουτ στην αντίπαλη εστία. Πέρα, όμως, από τις εντός έδρας δυσκολίες, χθες ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ πλήρωσαν δυο υπερβολές. Ο Ολυμπιακός τις υπερβολές του προπονητή του που δεν προετοίμασε σωστά το ματς με την Οσμάνλισπορ  και ο ΠΑΟΚ τις υπερβολές, με τις οποίες περιγράφεται η πρόοδός του εδώ κι ένα δίμηνο.

Δεν ξέρω αν έχει χρόνο

Ο Ολυμπιακός έφερε ένα 0-0 με την Οσμάνλισπορ, που όπως εξελίχτηκε η βραδιά, έγινε ανεκτό από τους οπαδούς του, που χειροκρότησαν την προσπάθεια της ομάδας στο τέλος. Όμως δεν μιλάμε για κάποιο θετικό αποτέλεσμα κι αλίμονο αν το δουν εντός της ομάδας έτσι: ο Ολυμπιακός για να φτάσει σε μια πρόκριση, που μόνο εύκολη δεν είναι, πρέπει στην Αγκυρα να διορθώσει πάρα πολλά και δεν ξέρω αν έχει χρόνο - πόσο μάλλον όταν, πριν το ταξίδι στην Τουρκία, υπάρχει το ντέρμπι με την ΑΕΚ, που μπορεί να δημιουργήσει πληγές. Οι δυσκολίες που έδειξε ο Ολυμπιακός χθες βράδυ δεν οφείλονται ούτε στις απουσίες του, που ήταν σίγουρα σημαντικές, ούτε στο καλό αμυντικό παιγνίδι των Τούρκων: η διαβασμένη Οσμάνλισπορ έκανε στο Καραϊσκάκη αυτό που βλέπουμε κυρίως από τις ελληνικές ομάδες, δηλαδή περίμενε τον Ολυμπιακό πιέζοντας τον Φορτούνη και κλείνοντας τους χώρους του Σεμπά. Αν η τακτική της απέδωσε είναι γιατί ο Ολυμπιακός προετοίμασε το ματς άσχημα. Στο τέλος για να δέσει το γλυκό εμφανίστηκε κι ένας Γάλλος διαιτητής που εκδικήθηκε τον πρωταθλητή για τα λάθη του Σιδηρόπουλου στο ματς της Παρί με την Λουντογκόρετς. Που να ξερε…

Ενα σωρό πειράματα

Δυο ολόκληρους μήνες είχε μπροστά του ο Μπέντο για να παρουσιάσει κόντρα στους Τούρκους τον Ολυμπιακό με τους βασικούς του σε φόρμα. Απόντος του τιμωρημένου Ντα Κόστα ο προπονητής έπρεπε να παρουσιάσει το Βιάνα σε καλή κατάσταση – και μολονότι ο Βραζιλιάνος αποβλήθηκε, ομολογώ ότι είναι ο μόνος που μπορεί να πεις ότι αυτό το προηγούμενο δίμηνο έχει κάνει μια πρόοδο. Δεν μπορώ να το πω για πολλούς από τους υπόλοιπους. Ο Μπέντο παρέταξε μια πειραματική άμυνα που δεν έχει παίξει μαζί (βάζω στην αμυντική γραμμή και τον Ρέτσο, που ως αμυντικός χαφ είχε κάνει ένα μόλις ματς, στο κύπελλο με τον Ατρόμητο, κι αυτό μέτριο), αλλά παρέταξε και μια επίθεση αποτελούμενη από τρεις που μαζί δεν έχουν παίξει ούτε φιλικό προετοιμασίας: ταυτόχρονη παρουσία του Σεμπά, του Ανδρούτσου και του Καρντόσο στην γραμμή της επίθεσης δεν θυμάμαι. Ο Ολυμπιακός έφτασε να παίξει με τους Τούρκους με ένα αριστερό μπακ που μόλις ήρθε (ο Σισοκό στο πρώτο ημίχρονο ήταν πηγή κινδύνων), ένα κόφτη που τώρα ξεκινά να μάθει τη θέση, ένα δεξιό εξτρέμ που μόνο τέτοιος δεν είναι, κι ένα φορ που η γκίνια είναι τόσο μεγάλη όσο και η καριέρα του. Όλα αυτά ενώ στο πρόγραμμα του πρωταθλήματος είχε πριν το ματς με τους Τούρκους τα δυο πιο εύκολα ματς της χρονιάς – με τον Ηρακλή δηλαδή και την ΑΕΛ - παιγνίδια που του επέτρεπαν και τους βασικούς να προσέξει (ειδικά όσους όπως ο Ελιονούσι προέρχονταν από τραυματισμό) και rotation να κάνει, ώστε να έχει τους κυνηγούς του φρέσκους. Γιατί δεν τα έκανε αυτά; Γιατί για τον Ολυμπιακό του Μπέντο δεν υπάρχουν φέτος εύκολα ματς και ακόμα και με 13 βαθμούς διαφορά από το δεύτερο στο πρωτάθλημα, η δυσκολία στη διαχείριση των αγώνων είναι συχνά μεγάλη. Όταν αποφασίζεις να ακυρώσεις τον Τσόρι, τον Καμπιάσο και τον Μάριν, κρίνοντας ότι δεν μπορούν να σε βοηθήσουν ούτε για τα ματς με τον Ηρακλή και την ΑΕΛ, όταν διώχνεις τους Ελαμπντελαουί και Πάρντο γιατί ζητάνε να παίζουν και γκρινιάζουν όταν τους ξεχνάς, όταν τέσσερις μήνες δεν δίνεις δυο ενενηντάλεπτα στο Ρομαό, μολονότι γνωρίζεις από το καλοκαίρι ότι ο Μιλιβόγεβιτς μπορεί να πωληθεί, όταν στον πάγκο έχεις δυο κόφτες αλλά όχι τον Μάριν έτσω που είναι ο τελευταίος που μπήκε σε ματς και σου έδωσε νίκη, αυτά παθαίνεις. Κι όταν ο φορ που αποκτήθηκε το χειμώνα κρίνεις πως δεν ξέρει τον τρόπο λειτουργίας της ομάδας (ενώ ο Σισοκό κι ο Παρέδες τον χουν μάθει δια αλληλογραφίας…) καταλήγεις να παίζεις με τον Καρντόσο τον οποίο ξαφνικά ερωτεύτηκες, μόνο και μόνο για να μην δώσεις ευκαιρίες στον Ανσαριφάρντ και σε εκθέσει. Τι έκανε δυο μήνες ο Μπέντο; Ιδιοκατασκευές ενδεκάδας, επίδειξη τσαμπουκά και μαθήματα στα νέα παιδιά - λες και υπήρχε ποτέ ποιθανότητα άγουρα πιτσιρίκια να σου δώσουν ευρωπαϊκή πρόκριση! Με όλες αυτές τις υπερβολές το 0-0 είναι καλό: αν οι Τούρκοι είχαν καταλάβει ότι δεν είχαν και πολλά να φοβηθούν θα μπορούσαν να πιέσουν πιο πολύ και να είναι το πράγμα χειρότερο.

Τα εύκολα μπράβο

Ο Ολυμπιακός δεν αποκλείστηκε ακόμα κι αν κάνει ένα κανονικό παιγνίδι στην Τουρκία, (πρώτα από όλα με κανονικούς παίκτες και σωστή στρατηγική) μπορεί να φέρει τα κάτω πάνω και να κλείσει τα στόματα πολλών που βιάζονται να του κάνουν κηδεία και μνημόσυνο: έχουν γίνει όλα πολύ δύσκολα, αλλά ελπίδες υπάρχουν. Αυτός που αποκλείστηκε και μάλιστα άδοξα είναι ο ΠΑΟΚ. Ομολογώ ότι δεν περίμενα μια τόσο άχρωμη, μπερδεμένη και προβληματική εμφάνιση από μια ομάδα που έδειχνε εδώ και τρεις μήνες πως έχει μπει σε μια σειρά. Τελικά το 3-5-2 αποδείχτηκε κουταμάρα, η ιδέα να μοιραστούν τη θέση του αμυντικού χαφ ο Σακόφ και ο Τσίμιροτ καταστροφική, η παρουσία στην ενδεκάδα του περιπατητή Μπίσεσβαρ εντελώς λάθος στο συγκεκριμένο ματς και η επιμονή στον Αθανασιάδη ποινικό αδίκημα. Γιατί έγιναν όλα αυτά; Ενας λόγος είναι οι υπερβολές που προηγήθηκαν, ως προς την ίδια την αξιολόγηση της ομάδας, που κοιμήθηκε ακούγοντας μόνο καλά λόγια. Φυσικά τα καλά λόγια έκαναν τη δουλειά τους: τα εισιτήρια για το ματς της Τούμπας εξαντλήθηκαν σε δυο μέρες κι ο ενθουσιασμός ήταν τεράστιος. Κρίμα που όλα αυτά πήγαν στράφι, αλλά συμβαίνει: όταν η επικοινωνία είναι σημαντικότερη από το ποδόσφαιρο, βραδιές όπως αυτή κόντρα στη Σάλκε είναι κανόνας. Πρέπει να πω ότι με εξέπληξε η Σάλκε, που εμφανίστηκε με μια ομάδα πολύ στιβαρή και πολύ γερμανική, η οποία είχε στον πάγκο τον Χούντελαρ στον οποίο έφτασαν τρία λεπτά για να κάνει το 0-3. Η ευκολία με την οποία οι Γερμανοί ισορρόπησαν το ματς, ο τρόπος που σταμάτησαν τον Μάτος και τον Λέοβατς στερώντας τους στο δεύτερο ημίχρονο χώρους, και η συγκέντρωσή όλων μέχρι το τέλος, ήταν τεράστια μαθήματα. Κανείς ποτέ δεν είπε ότι η Σάλκε παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο στη Γερμανία. Ενώ του ΠΑΟΚ του λένε ότι παίζει το καλύτερο στην Ελλάδα κι αυτός το πίστεψε. Αν πιστεύεις σε αυτά στο τέλος αναρωτιέσαι πως γίνεται να χάνεις 0-3, ενώ ο λόγος είναι ακριβώς αυτός: τα εύκολα μπράβο…