Υπάρχουν πολλοί που δεν αγαπούν τα play off. Ειδικά οι προπονητές των ομάδων που έχουν πάρει τη δεύτερη θέση στην κανονική περίοδο θεωρούν αυτή τη διαδικασία κομμάτι άδικη. Θυμάμαι πολλές παλιότερες γκρίνιες του Φερνάντο Σάντος, τον καιρό που ήταν προπονητής του ΠΑΟΚ, αλλά και του Περέιρα, όταν ήταν προπονητής στον Παναθηναϊκό. Εγώ πάλι θεωρώ ότι αυτό είναι ένα πολύ ενδιαφέρον μίνι τουρνουά στο οποίο βλέπεις, όχι τόσο την ποιότητα των ομάδων, όσο την ανθεκτικότητα τους: στο ελληνικό πρωτάθλημα, που έτσι και αλλιώς η ποιότητα είναι λίγη, η ανθεκτικότητα, η μαχητικότητα, η πίστη και το πάθος θα πρέπει με κάποιο τρόπο να επιβραβεύονται. Την ίδια στιγμή, αυτά τα play off, είναι και λίγο τιμωρία για όποιον πρωτάθλημα υποσχέθηκε και πρωτάθλημα δεν κατέκτησε: πρέπει να κερδίζεις το πρωτάθλημα και για να τα γλυτώνεις! Τέλος ο πρώτος, συχνά πυκνά, έχει την ευκαιρία, αν όχι να σώσει τη χρονιά του, τουλάχιστον να προετοιμάσει την επόμενη χωρίς μεγάλη γκρίνια: τον περιμένει ένας προκριματικός του Τσάμπιονς λιγκ και σε αυτόν πρέπει να πάει με ηθικό και ενισχύσεις. Μετά τη νίκη στην Τούμπα τον πρώτο λόγο για την πρωτιά τον έχει η ΑΕΚ. Αλίμονό της αν δεν πάρει ούτε την πρωτιά στα play off.
Η ανανέωση του συμβολαίου
H AEK έπαιξε κορώνα γράμματα αυτό τον τελευταίο της στόχο πριν το ματς στην Τούμπα. Αν έχανε στην Τούμπα θα ήταν πέντε βαθμούς πίσω από τον ΠΑΟΚ και θα χε μπροστά της όλους κι όλους 15 διαθέσιμους βαθμούς: αν έκανε μια ήττα ακόμα, στα πέντε ματς, θα ήταν σχεδόν αδύνατο να προσπεράσει τον ΠΑΟΚ. Τώρα χρειάζεται απλά να τον κερδίσει και στο ΟΑΚΑ για να τον βγάλει σχεδόν εκτός παιγνιδιού – του μετέφερε κατά κάποιο τρόπο το πρόβλημα. Η ΑΕΚ έκανε μετά από καιρό ένα καλό ματς χθες κι όχι μόνο γιατί στο πρώτο τέταρτο έχασε τέσσερις μεγάλες ευκαιρίες: ήταν εξίσου σημαντικό για τη νίκη της και ότι όταν ο ΠΑΟΚ ισορρόπησε, πάραυτα της δεν έκανε μεγάλες ευκαιρίες – μια κεφαλιά του Κίτσιου κι ένα γυριστό του Πρίγιοβιτς δεν αποτελούν κάποιου είδους θεαματική επιθετική παραγωγή. Ακόμα και στο λιγότερο καλό δεύτερο ημίχρονο της η ΑΕΚ είχε με τον Χριστοδουλόπουλο δυο μεγάλες ευκαιρίες – δείγμα της αθλητικής της φρεσκάδας: μην ξεχνάμε ότι χθες η ΑΕΚ είχε στην ενδεκάδα μερικούς παίκτες που φέτος αγωνίστηκαν λίγο (Ανέστης, Τζιγκρίνσκι, Αϊντάρεβιτς, Γαλανόπουλος, Αραούχο, Χριστοδουλόπουλος) και ότι συνολικά μέσα στη σεζόν έχει δώσει δώδεκα ματς λιγότερα από τον ΠΑΟΚ. Πιστεύω ήταν σημαντική και η ανανέωση του συμβολαίου του Χιμένεθ κι έπρεπε να γίνει πριν τον τελικό του κυπέλλου. Ο ανασφαλής Ισπανός έπαιξε τον δεύτερο ημιτελικό με τον Ολυμπιακό και τον τελικό του κυπέλλου με το φόβο ότι μπορεί να πλήρωνε μια ήττα: έχασε και τα δυο ματς κι ένας λόγος είναι αυτός. Χωρίς να νοιώθει ότι δίνει διαρκώς εξετάσεις, χθες παρουσίασε μια ομάδα που δεν φοβόταν να παίξει ποδόσφαιρο. Και φανερά πιστώνεται τη νίκη κυρίως γιατί η αρχική ενδεκάδα της ΑΕΚ, χωρίς Γιόχανσον, Πατίτο, αποδείχτηκε η πρέπουσα. Τώρα η ΑΕΚ πρέπει με Πανιώνιο και Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ να μην γκρεμίσει ό,τι έχτισε. Εχει την τύχη στα χέρια της.
Εμπλεξε το ματς μόνος του
Και οι υπόλοιποι; Ο ΠΑΟΚ έμεινε στην κατάκτηση του κυπέλλου. Ο Ιβιτς αντικατέστησε τον τιμωρημένο Σακόφ με τον Πέλκα και το αποτέλεσμα ήταν ότι ο ΠΑΟΚ έπαιζε με ένα χαφ λιγότερο, υπόφερε το πρέσινγκ και δεν μπορούσε να κατεβάσει τη μπάλα. Κυρίως έμοιαζε άδειος. Θυμίζω ότι και πέρυσι στο πρώτο ματς των play οff έχανε από την ΑΕΚ με 0-1, όμως κατάφερε και το γύρισε, ίσως γιατί τότε κυπελλούχος (και σχεδόν σε διακοπές…) ήταν η ΑΕΚ. Αυτοπαγιδεύτηκε επίσης ο ΠΑΟΚ στη συζήτηση για τη διαιτησία του τελικού και αντιμετώπισε το ματς ως ευκαιρία για να δώσει απαντήσεις κτλ: προφανώς δεν είναι τόσο δυνατός για να ξεπερνά κάθε εβδομάδα δυσκολίες – την χθεσινή την έβαλε στον εαυτό του ο ίδιος μόνος του. Μια δυνατή ομάδα, όταν κατηγορείται ότι κέρδισε με τη διαιτησία ένα ματς, καμιά φορά ξεσπά στο επόμενο και κλείνει στόματα, αλλά αυτά τα κάνουν ομάδες συνηθισμένες να κερδίζουν τίτλους. Στον ΠΑΟΚ φανερά η συζήτηση για το γκολ του Ενρίκε (κι όχι μόνο…) μεγάλωσε το άγχος: το ματς με την ΑΕΚ, αντί να είναι ένα παιγνίδι των play off, έγινε η ευκαιρία για να κλείσουν στόματα – μέχρι και με τη μάνα του Μητσοτάκη ασχολήθηκαν στην Τούμπα. Μόνο που δεν γίνεται έτσι: δεν υπάρχουν κατά παραγγελία θρίαμβοι. Μιλάς όταν κερδίζεις. Όχι πριν.
Παγιδευμένος σε λάθος συζητήσεις
Σε μια λάθος συζήτηση είναι παγιδευμένος και ο Παναθηναϊκός κι έχω μεγάλη περιέργεια για το πώς θα βγει από αυτή. Ολες τις προηγούμενες μέρες συζητήθηκαν στον ΠΑΟ τα οικονομικά προβλήματα, τα προγράμματα λιτότητας, το πώς ο ΠΑΟ μπορεί να είναι του χρόνου ανταγωνιστικός με μικρότερο μπάτζετ, το πόσοι και ποιοι πρέπει να φύγουν άμεσα. Όλα αυτά είναι λάθος να τα συζητάς δημόσια ακόμα κι όταν δεν υπάρχουν αγωνιστικές υποχρεώσεις – πόσο μάλλον όταν υπάρχουν. Φυσικά δεν φταίνε οι συζητήσεις για το γεγονός ότι ο Ζέκα κάνει στο 12΄ένα (ακόμα…) ανόητο φάουλ και αποβάλλεται, ούτε φταίνε αυτές για το ότι χτύπησαν ο Βιγιαφάνιες κι ο Μέστο κι αρρώστησε ο Κουλιμπαλί, όμως οι συζητήσεις αποκαλύπτουν ότι εντός της ομάδας υπάρχει μεγαλύτερος προβληματισμός για το μέλλον παρά για το παρών – κι αυτό δεν είναι καλό. Αν μια ομάδα δεν είναι προσηλωμένη στο σκοπό, είναι δύσκολο να έχει αποτελέσματα – η γκρίνια σκοτώνει την καλή διάθεση. Ο Παναθηναϊκός πρέπει ενόψει ΠΑΟΚ να ανασυνταχθεί: αν κερδίσει τον ΠΑΟΚ μπορεί να κυνηγήσει την ΑΕΚ, αν όχι, μπορεί να κινδυνέψει να βγει και τέταρτος! Ο Πανιώνιος μετά από ένα μήνα διακοπών (;) ήταν χθες ξανά η γνωστή σκληροτράχηλη και σταθερή ομάδα που μάλιστα άξιζε να κερδίσει. Στο β; ημίχρονο εκμεταλλεύτηκε το αριθμητικό του πλεονέκτημα, πίεσε, διαμαρτύρεται δικαίως για ένα πέναλτι που δεν δόθηκε στον Σιώπη, έφτασε πολλές φορές κι εύκολα στην περιοχή. Ο Ουζουνίδης στο τέλος έδειχνε ανακουφισμένος.
Με βολικό πρόγραμμα
Η ΑΕΚ είχε την καλύτερη εικόνα από όλους, έχει και βολικό πλέον πρόγραμμα αφού πέρασε με επιτυχία την πιο μεγάλη δοκιμασία. Από το Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ μπορεί να προκύψει αυτός που θα την κυνηγήσει για να της πάρει την πρωτιά. Ο Πανιώνιος επέστρεψε και μένει να δούμε τις αντοχές του. Κι επειδή όλοι μα όλοι κοιτάζουν και κυνηγάνε τους διαιτητές, δεν θα πλήξουμε…