Περισσότερο και από την συμφωνία του Βαγγέλη Μάντζαρη με τον Ολυμπιακό, με εξέπληξε κι εμένα, όπως και πολλούς άλλους πιστεύω, η δημόσια αντίδραση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου μετά την ανακοίνωσή της. Δεν θυμάμαι άλλο αφεντικό ομάδας να αντιδρά τόσο οργισμένα. γιατί ένας επαγγελματίας αθλητής αρνήθηκε την προσφορά του. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η αντίδραση ήταν λάθος και γιατί οι πιθανότητες που είχε ο Παναθηναϊκός να αποκτήσει τον διεθνή μπασκετμπολίστα ήταν ελάχιστες. Μόνο που αμφιβάλω αν κάποιος στον πρόεδρος της ΚΑΕ Παναθηναϊκός αυτό είχε τολμήσει να το εξηγήσει.

Απαιτητικός και αποτελεσματικός

Αντίθετα από πολλούς που τους αρέσει να χλευάζουν τον Δημήτρη Γιαννακόπουλου, εγώ θεωρώ τον ιδιοκτήτη της ΚΑΕ Παναθηναϊκός ένα ικανότατο παράγοντα. Ξέρει το μπάσκετ όσο λίγοι στο χώρο γιατί έχει μεγαλώσει στον Παναθηναϊκό: φέτος π.χ έφτιαξε μια ομάδα γεμάτη από παίκτες που είχαν πείρα από Ευρωλίγκα γιατί κατάλαβε ότι η σεζόν θα είναι μεγάλη και σκληρή. Ξοδεύει για τον Παναθηναϊκό πάρα πολλά χρήματα και μάλιστα σε περιόδους κρίσης. Παρεμβαίνει, συχνά, στα της ομάδας, αλλάζοντας προπονητές, παίκτες κτλ, και το κάνει συνήθως εγκαίρως και με χάρισμα ένα τρομερό ένστικτο – φέτος έσωσε την σεζόν της ομάδας με την επιλογή του Πασκουάλ. Είναι τρομερά απαιτητικός, αλλά σίγουρα γνωρίζει από διοίκηση ομάδας, περισσότερα από όσα γνωρίζουν όσοι διοικούν τα τελευταία χρόνια τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό π.χ. Κυρίως έχει καταφέρει τα τελευταία χρόνια να δημιουργεί συνθήκες έντασης που συχνά αποδιοργανώνουν τον Ολυμπιακό, που είναι άλλωστε στην Ελλάδα και ο μοναδικός του αντίπαλος. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος κάνει κάτι που ο Παύλος και ο Θανάσης π.χ δεν τόλμησαν ποτέ: με την συμπεριφορά του υποχρεώνει τον Ολυμπιακό να ασχολείται κυρίως μαζί του και πολύ λιγότερο με την ομάδα του. Παίζει επίσης με το μυαλό μεγάλων παικτών, όπως ο Σπανούλης π.χ, προκαλώντας τους μπερδέματα: κανένας αθλητής δεν μπορεί ν αντιμετωπίσει εύκολα κάποιον που δεν είναι αντίπαλός του μέσα στο γήπεδο. Η προσπάθεια ενός αθλητή να κλείσει στόματα, να αποδείξει σε μη αθλητές ότι είναι καλύτερος, να πάρει ρεβάνς από επικριτές κτλ συχνά οδηγεί στην αυτοκαταστροφή: ο παίκτης παίζει με περισσότερο άγχος και πίεση από αυτή που μπορεί να διαχειριστεί. Κάνει και πάρα πολλά άλλα ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και δεν αναφέρομαι σε παρασκηνιακές ενέργειες, αλλά σε σαχλαμάρες, που έχουμε δει λίγο πολύ όλοι. Αλλά για όλα αυτά θεωρώ περισσότερο υπεύθυνους αυτούς που του τα επιτρέπουν: δεν περιμένω να δω από έλληνες παράγοντες συμπεριφορές λόρδων – βρίσκει και τα κάνει. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έχει χτίσει μια δημόσια εικόνα συγκεκριμένη: οι τρόποι του μπορεί να είναι αποτελεσματικοί, από την άλλη δεν είναι όμως και παράδειγμα προς μίμηση. Μπορεί να γουστάρεις να παίζεις τον αντιπαθητικό – δεν είναι δυνατόν, όμως, την ίδια στιγμή να ξεχνάς ότι αυτό, στις όποιες προστάσεις συνεγασίας κάνεις, θα παίξει ρόλο.    

Μετράει και το ποιος  

Ο Γιαννακόπουλος πίστευε πως θα πάρει τον Μάντζαρη γιατί του έκανε μια μεγάλη προσφορά, ξεχνώντας ότι πέρα από την προσφορά μετράει και ποιος την κάνει. Είναι σίγουρα εντυπωσιακό να βάλεις την ομάδα να γυρίσει με πούλμαν από την Κωνσταντινούπολη, αλλά δεν μπορεί να περιμένεις ότι αυτή σου η απόφαση θα χαιρετιστεί με ενθουσιασμό από όσους την έμαθαν. Είναι ωραίο να κάνεις πλάκα στο Instagram με όλο τον κόσμο, αλλά πρέπει και να θεωρείς δεδομένο ότι κάμποσοι δεν θα γελάνε με τα αστεία σου. Μπορεί να εκτονώνεσαι βρίζοντας τον Σπανούλη στα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ, αλλά δεν υπάρχει παίκτης που να έχει ακούσει το βίντεο και να μην έχει στραβώσει αναλογιζόμενος ότι θα μπορούσε να είναι στη θέση του αρχηγού του Ολυμπιακού. Μπορεί να βρίζεις τους διαιτητές στους τελικούς σουλατσάροντας μπροστά στη γραμματεία, αλλά παίκτες να χειροκροτήσουν αυτή τη συμπεριφορά δύσκολα θα βρεις – και οι δικοί σου απορούν. Μπορεί να έχει ενδιαφέρον να κυκλοφορούν στο διαδίκτυο βίντεο με τις διαπραγματεύσεις με τον Ομπράντοβιτς, αλλά δεν είναι πολλοί οι διαθέσιμοι σε ένα άλλο τέτοιο βίντεο να είναι πρωταγωνιστές. Μπορεί να γουστάρεις να παίζεις τον κακό, που δεν μασάει τίποτα και που πορώνει τον κόσμο με συνθήματα του τύπου «ή εμείς ή κανείς», αλλά πέρα από κάποιους οπαδούς (και ούτε καν όλους…) δύσκολα κάποιος αυτά θα τα εκτιμήσει. Μπορεί, τέλος, να κερδίζεις κάθε χρόνο κούπες και μπράβο σου, αλλά αν διαρκώς προσπαθείς να γίνεις θέμα συζήτησης, μην περιμένεις πολλούς, που θα συζητήσουν σοβαρά προτάσεις σου. Θα το κάνουν ξένοι παίκτες, που όλα αυτά δεν τα ξέρουν, και Ελληνες που θέλουν να γυρίσουν εδώ να κλείσουν την καριέρα τους. Δύσκολα κάποιος άλλος.

Οι αμερικάνοι μπορεί να γελάνε

Είναι τυχερός ο Γιαννακόπουλος γιατί στο μπάσκετ η κάθε ομάδα έχει ένα σωρό ξένους: οι αμερικάνοι θέλουν τα λεφτά τους, έχουν δει πολλά τα μάτια τους, κι όπως απέδειξαν ο Σίγκλετον κι ο Τζέιμς, αν τους πεις να μπουν στο πούλμαν μπορεί άνετα να μην το κάνουν και να πάρουν αεροπλάνα να γυρίσουν, αφήνοντας τους υπόλοιπους να ταλαιπωρηθούν. Οι αμερικάνοι όταν διηγούνται αυτές τις ιστορίες σίγουρα κάνουν λόγο για ηλίθιες αποφάσεις, γελάνε με μια μπύρα στο χέρι και σκέφτονται πότε θα πάρουν την επόμενη δόση συμβολαίου: οι Ελληνες, όπως ο Μάντζαρης, αποκλείεται να μην τρομάζουν με την πιθανότητα να γίνουν πρωταγωνιστές σε ιστορίες με τις οποίες γελάει ο κόσμος. Για αυτό δηλώνω εντυπωσιασμένος από την οργή του Γιαννακόπουλου για την άρνηση του παίκτη: δεν είναι η δική του αντίδραση αυτό που με εντυπωσιάζει, όσο η υποψία ότι κανείς από τους συνεργάτες του δεν έσπευσε να του εξηγήσει ότι τη δεδομένη στιγμή, κάθε πρόταση του θα κατέληγε στο καλάθι των αχρήστων. Και στον Ολυμπιακό να μην έμενε ο Μάντζαρης, κάπου αλλού θα πήγαινε. Εδώ βρήκε συμβόλαιο ακόμα και ο Γιανκ…

Χωρίς καρδιά

Κάποιος πρέπει να πει στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο ότι στη ζωή δεν γίνονται όλα: ό,τι σπέρνεις θερίζεις. Δεν αποκλείω να πάρει πολλά πρωταθλήματα ακόμα – έχει αποδείξει ότι γνωρίζει το πώς και στο φινάλε μιλάμε για πρωταθλήματα των πέντε ματς. Αλλά αν δεν αλλάξει τρόπους, θα εισπράττει αρνήσεις. Και είναι και τυχερός για αυτό: διότι αν κάποιος του έλεγε ναι, μετά από όσα έκανε φέτος, θα το έκανε μόνο για τα χρήματα. Και δεν υπάρχει χειρότερος παίκτης από όποιον παίζει χωρίς καρδιά και μόνο για αυτά…